Christopher Robin (2018)

Ook ik was vroeger verzot op Pooh en al zijn vriendjes uit het Honderd Bunderbos. Hij was sowieso één van de eerste Disneycreaties waar ik mee in aanraking kwam en het resultaat was dat ik een hoop films, boekjes, spelletjes en speelgoed in mijn bezit had en daar vele uurtjes zoet mee ben geweest. Toen ik de trailer van deze Christopher Robin voorbij zag komen wist ik het zeker: dit moest en zou ik zien! De film voldeed eigenlijk volledig aan mijn verwachtingen. Ik hoopte op een schattige film waarin de personages van toen weer tot leven zouden komen en dat is precies wat Christopher Robin te bieden heeft. Ik ben het ermee eens dat de film in het begin even op gang moet komen (hoewel ik het begin niet slecht vond), maar vanaf het moment dat Pooh en Christopher weer met elkaar herenigd zijn zat ik er middenin en is het volop genieten. De knuffels zijn ontzettend lief ontworpen en ze hebben gelukkig precies dezelfde eigenschappen als hun getekende equivalenten. Daarnaast zet Ewan McGregor een zeer sympathiek titelpersonage neer en levert ook de overige cast, waaronder Hayley Atwell, Mark Gatiss en de stemacteurs, prima werk af. Er zit een gezonde dosis geslaagde humor in, maar de film weet ook geregeld te ontroeren zonder dat het overdreven sentimenteel of aangedikt overkomt. Het is een fijn avontuur geworden. Londen doet het bij mij altijd goed, dus het is fijn dat de film zich daar grotendeels afspeelt. Ik was echter minstens zo blij met wat zich allemaal in het eerder genoemde Honderd Bunderbos afspeelt. Wat is die setting op fantastische wijze tot leven geroepen! Dit is echt een film die ik zowel jong als oud kan aanbevelen. Dit fungeert prima voor kinderen als eerste kennismaking met Pooh, maar is ook heel fijn jeugdsentiment voor de kijker die al wat langer met het beertje bekend is. 4*

Is me jammer genoeg tegengevallen. De film verloopt naar mijn gevoel erg traag en ook de dieren bewegen zich tergend langzaam voort. Ik hoopte nog dat Iejoor - een van mijn favoriete boekpersonages - de boel nog wist te redden, maar ook hij viel zwaar tegen. Iejoor, de brommerige ezel met zijn minderwaardigheidscomplex die altijd zo ongeremd en schaamteloos depressief durft te zijn. In de boeken tenminste. Ik hou d'r van. 'Ze hebben waarschijnlijk geen hersens; alleen wat grijze pluis die per ongeluk hun hoofd is binnengewaaid en ze denken niet na.' In tegenstelling tot Iejoor oogt het Honderd Bunderbos wel heel deprimerend maar dat miste juist weer de knusheid en de warmte van de tijdloze tekeningen van E.H. Shepard, die in mijn geheugen gegrift zitten.

Disney Deze maatschappij kan mij meestal wel gestolen worden, gelukkig verassen ze heel soms ook wel eens. Niet dat deze film niet perfect binnen hun mierzoete oeuvre valt. Maar het is gelukkig niet een 1 op 1 copy van een eerdere animatie en als er nou 1 goedzak is die mijn cynisme telkens weet weg te nemen is het Winnie de Poeh wel. Blijft een heerlijk personage met een lekkere droge stemacteur. Sowieso heeft Forster er slim aan gedaan om de cast lekker sympathiek (en Brits) te houden. Met nog leuke kleine bijrollen van Mark Gatiss en Matt Berry. Ik vond het scenario-wise ook wel aardig dat de knuffels in de echte wereld ook zichzelf bleven en door iedereen potentieel gezien konden worden. Daardoor was het ook allemaal iets minder voorspelbaar en zat er een goed tempo in de film. Niet zo goed als Paddington 2. Maar die is ook wel extreem goed. Maar voor Disney begrippen was dit een erg goede film. Eindelijk mag het technische team eens werken aan iets leuks het is ze gegund want dat was weer erg sterk in deze film. Helaas was de box office minder enthousiast geloof ik dus zullen we dit niet veel vaker gaan zien. Kan ik mij weer lekker ergeren aan Marvel en de 1 op 1 remakes. 3.5 sterren.