The Sense of an Ending (2017)

Hier ben ik benieuwd naar. Het boek is geweldig!

Ik zou zeggen bijna cliche dat ze Charlotte Rampling voor Veronica hebben gecast, maar goed...

Vanaf 4 mei in de bioscoop (Lumière)

Trailer geplaatst

Het boek is inderdaad erg fraai, de trailer komt een tikje warrig over, de poster is afschuwelijk. Kan volgens mij nog alle kanten op.

Geen moment gedacht bij het lezen dat het materiaal nu erg geschikt is voor een film, maar goed, het enige criterium lijkt tegenwoordig het verkoopsucces dat een boek heeft gehad.

Schitterende poster.

Ik vermoed dat je hiermee een minderheidsstandpunt inneemt.

Met Jim Broadbent in de hoofdrol en Charlotte Rampling en Emily Mortimer in cruciale bijrollen verwacht je haast automatisch dat het met het acteerwerk wel snor zit. En de cast voldoet wat dat betreft gelukkig aan de verwachtingen, al vind ik de gelijkenis tussen Billy Howle [als de jonge Tony Webster] en Eddie Redmayne opvallend en een beetje afleidend.

Uitstekend geacteerd met een aantal sterke momenten, vooral in de gesprekken die de oude Tony Webster [Jim Broadbent] heeft met zijn ex-vrouw [Harriet Walter, ook uitstekend] en zijn dochter Susie [Michelle Dockery]. De film draait om een dagboek dat door de moeder van zijn oude vriendin Veronica [Charlotte Rampling] aan hem is nagelaten, maar dat hij maar niet onder ogen krijgt omdat Veronica weigert hem dat dagboek te geven. De brief en de gedachten aan een dagboek brengen de nodige herinneringen naar boven en in flashback kijken we terug op de complexe relatie tussen Tony en Susie, waarbij Tony's schoolvrienden en Susies familie een belangrijke rol spelen.

Het probleem van de film is dat het plot een wat te hoog GTST-gehalte heeft [of ATWT, wat u wilt] en daardoor niet alleen wat te ingewikkeld blijkt te zijn. De 'onthulling' aan het einde kon ik niet vatten en miste daardoor dramatisch impact. Dat is dan ook het grote manco aan deze film, want het scenario kabbelt een beetje voort van de ene gebeurtenis naar de andere, waarbij er aan de meest dramatische momenten geen enkele dramatische opbouw te pas komt. Je zou dat kunnen verklaren omdat de flashback is verteld vanuit het perspectief van Tony en dat hij na al die jaren vrij nuchter terug kan kijken op die momenten, maar dat maakt de film wat kil en afstandelijk en bij lange na niet zo meeslepend als hij had kunnen en moeten zijn.

Lekker echt Britse film.

Prima rollen.

Broadbent is geknipt voor deze film. De nonchalant nukkige uitstraling, waar gaandeweg obsessieve trekjes aan worden toegevoegd is erg goed gespeeld. De regie van Batra is wat saai traditioneel, bijna archetype Brits, maar voor een verhaal als dit werkt dat. Wel jammer dat de film bij de staart iets teveel een detective wordt (met bijbehorende plot twist).

Alsof je naar een aflevering van Memories kijkt.

Melancholische herinneringen blijken jaren later toch anders te liggen. Voor je daar achter komt heb je er een flinke zit op zitten.

Toch is de rustige opbouw boeiend genoeg om te blijven plakken bij het verhaal en tel daar de vertelstijl via de schakeling van heden naar verleden bij op en je hebt een ingetogen Brits drama te pakken waar je wel voor in de stemming moet zijn. Vandaar mijn 2,5* voor nu.

Een thematiek waar ik me altijd wel in kan vinden : de weemoed om het verleden, de onherroepelijkheid van sommige daden waar je misschien wel niet zo trots op bent, de feilbaarheid van het geheugen, de "waarheid" van herinneringen... (Geheel in lijn daarmee heb ik het boek indertijd wel gelezen maar weet ik daar helaas niet veel meer van.) Alles mooi en sober gefilmd, met een centrale vertolking die perfect is en bijrolspelers die eveneens in de beste Engelse traditie hun personage meer dan uitstekend belichamen. Toch zakt deze film af en toe wat weg, alsof er misschien wel wat minuten hadden kunnen worden geknipt zonder dat ik precies aan zou kunnen geven om welke plotstukjes het gaat (en ook zonder dat ik eigenlijk enige scène had willen missen). Misschien is de uiteindelijke twist ook net een klein beetje too much : niet alleen is Adrian bij Veronica uitgekomen zoals Tony hem in zijn rancuneuze brief had aangeraden, maar daar is ook nog eens een kind uit voortgekomen – en dan ook nog eens een gehandicapt kind. Ik kan m'n vinger er niet helemaal achterkrijgen, maar het goede gevoel dat ik tijdens het kijken had is in de loop der dagen een beetje weggeëbd, zodat ik nu niet meer het gevoel heb een gewèldige maar alleen maar een vrij goede film te hebben gezien (nog altijd niet niks natuurlijk).

Aardige film over een oudere man wiens verleden wordt opgerakeld als hem iets wordt nagelaten. Op zich een mooi verhaal dat wel wat scherpe randjes mist en wellicht iets te traag verteld wordt. Ook komt de montage vooral op het begin wat rommelig over. De cast doet het prima en ook eens leuk om Jim Broadbent in een hoofdrol te zien.

Mooie film over schaamte, spijt en nostalgie.

Mwah... ik vond er weinig aan. Aan de cast heeft het niet gelegen want die speelt prima, het verhaal is gewoon niet zo boeiend. Het is allemaal wat suf, een oude man die herinneringen ophaalt over z'n vroegere liefje. De ontknoping heeft wel iets maar is ook niet al te duidelijk, wat er nou werkelijk gebeurd is kunnen we alleen maar over speculeren.

Lange tijd geleden dat ik zo genoten heb van een sfeervolle film uit deze genre vanuit de Britse Eilanden. Het boek ken ik niet, maar ik durf toch wel te zeggen: knap verfilmd en uitstekend geacteerd, vooral door Billy Howle als de jonge Tony.

Qua sfeer doet het mij een beetje terugdenken aan Another Year (2010) en qua sfeer en intrige aan de boeken van Iris Murdoch...

Misschien moet de kijker wel een minimum aan levensbagage achter zich hebben om er vol van te kunnen genieten. In ander woorden, misschien moet ook de kijker de leeftijd voor een 'Sense of an Ending' hebben, dus al achterom in het leven aan het kijken zijn, in plaats van alleen vooruit.

Voor de jongere kijker die wellicht al in de eerste helft wil afhaken: er komen in de tweede helft heus wel onverwachte en soms 'moeilijke' twists. Meer dan een zelfs...

Deze lag in de bib en ook maar eens meegenomen. Hij deed me niet direct een belletje rinkelen, maar de bekende cast deed dit wel.

Nu de film zelf vond ik niet zo bijzonder. Een redelijk trage film, maar er ook niet zo veel in gebeurde. De film had ook niet echt hoogtepunten en kabbelde een beetje verder.

Ik had er toch wel wat meer van verwacht.

Redelijk goede film die geheel gedragen wordt door een uitstekend acterende Jim Broadbent.

Het verhaal vond ik maar wat simpel, maar de film kijkt wel vlot weg.

Geen topper dus, maar heb er toch wel van genoten.

Hou wel van dergelijke cinema. Ogenschijnlijk gebeurt er niets, maar eigenlijk gebeurt er heel wat, zowel in het verleden als de ommekeer in het heden.

Het voortdurend geswitch tussen nu en vroeger houdt de kijker bij de les, en lessen en waarheidjes zitten er wel in de film en ook humor, netjes verweven, met een Brits cachet natuurlijk, doorheen het ganse verhaal.

Heerlijk als je film ondersteund wordt door een Jim Broadbent, Charlotte Rampling en een Harriet Walker.

Nogal traag en timide drama, duurde lang voordat ik er in meeging. Vooral geschikt voor zestigplussers die last hebben van melancholische buien, als je uit Engeland komt en bij voorkeur uit Londen helpt dat ook. Nog net de moeite waard door het goede acteerwerk van Broadbent, die hier voor de afwisseling eens een keer de hoofdrol mag spelen, en een prima onderkoelde bijrol voor Rampling. Had er iets meer van verwacht, regisseur Batra speelt erg of safe. Een zesje zullen we maar zeggen, met meer durf had dit een ruime zeven kunnen zijn.

Matige film over een nukkige oude gescheiden man die met spijt terugdenkt aan zijn studententijd en zijn relatie met Veronica. Door toedoen van een testament gaat hij op zoek naar de vrienden van toen die hij uit het oog verloren heeft.

Hoewel Broadbent het al bij al goed doet, vond ik het allemaal vrij klagerig. En ik ben niet de enige, want zijn ex die het allemaal moet aanhoren, raakt het ook stilaan beu. Gelukkig hebben ze nog hun zwangere bewust ongehuwde dochter die hen dra een kleinkind zal schenken.

Wat later komt de oude Veronica in the picture onder de vorm van Charlotte Rampling. Neen, die ligt me niet, Benedetta uitgezonderd dan. Hoewel ze gelijk heeft niets meer te maken willen hebben met Tony, ligt me haar lichaamshouding niet tijdens het acteren. Verder een film die nergens boven het maaiveld uitsteekt. Mosselen noch vis, net niet...

Tsja, het boek zal wel beter zijn. Denk ik.

Als film vond ik het toch wel wat underwhelming in het narratief, een belofte die niet uitkomt en welhaast aanzet tot een ernstig gemene brief aan de makers. Ergens deed de opbouw me ook denken aan de van sfeer wat vergelijkbare film Atonement (2007) - en ook dat is een boekverfilming.

Qua cast kon het niet op kennelijk, en ze laten ook allemaal wel wat moois zien. Jammer dat het niet in een wat leukere of betere film was.