Another Year (2010)

Sorry hoor, maar heb zelden zo'n slaapverwekkende film gezien als deze een paar jaar geleden. Als ik moeilijk in slaap kan komen, is dit de beste medicijn daarvoor.

In de DVD-kast zag de film op het eerste gezicht er veelbelovend uit. Echter na een half uur bleek het de grootste fout in mijn leven. De film is een opeenstapeling van saaie momenten, daarentegen wèl sterke dialogen, goede acteurs, maar de spanning is ver te zoeken. En god wat Garri een b*tch.

Je kijkt toch ook niet naar pakweg Der Untergang in de hoop wat humor te zien, hé...

Bovendien is spanning een zeer relatief en subjectief begrip. Persoonlijk vind ik dat Mike Leigh juist meesterlijk met (onderhuidse) spanning omgaat in zijn films. Niet het soort spanning als in een misdaad of thriller, maar binnen menselijke relaties en interacties, wat de spanning juist veel meer lading geeft dan in bijv. een moordzaak.

Helemaal mee eens...

Laatst weer gekeken. Maar echt een zeer vermakelijke film. Ik kan me zo vinden in het duffige, maar ooh zo gelukkige stel. Heb ik ook met mijn partner. En om ons heen zoeken mensen de 'ware', maar stellen veel te hoge eisen. Of houden niet van zichzelf, waardoor je ook nooit een ander kunt lief hebben. Het leven kan zo simpel en mooi zijn in zijn eenvoud, maar dan moet je daar wel open voor kunnen staan. Veel mensen denken dat je met Facebook, snelle telefoons, dure auto, etc, erbij willen horen, gelukkig wordt. Maar ik wordt pas echt gelukkig van een hert dat ik zie lopen in de bossen 's morgens om 7.00 uur in het weekend. Wanneer de hele mensenmassa nog ligt te snurken. Complimenten trouwens aan Lesley Manville. Ze speelt echt SUPER!!!!

Ben ik toch niet met je eens. Ik vind Garri en haar man juist erg sociaal. De vrienden om hun heen laten ze in hun waarde. Op het laatst geeft Garri ook advies om hulp te zoeken.

Daar gaat 't toch om: op het laatst... !

Zie mijn eigen commentaar van 4 jaar terug:

ik denk dan ook dat margo1 een punt heeft, en dat maakt het verhaal veel meer aanvaardbaar...

Een erg fijne film. Kabbelt rustig voort, het keek makkelijk weg en de personages spraken mij aan. Vooral Mary. Briljant acteerwerk. Ik houd erg van deze ingetogen en menselijke stijl. Het eind vond ik wel abrupt. Dat vind ik een minpuntje. Desondanks een favoriet! 4,5*

Prachtige film van Leigh met prachtige karakterschetsen. Manville speelt fantastisch als de ietwat borderline-achtige Mary. Wat een pracht rol! Heel de cast speelt enorm sterk en de regie is geweldig. Zal niet voor iedereen weg gelegd zijn, maar ik heb er ontzettend van genoten. Zo'n film waar je even stil van wordt. Magnifiek einde. 4,5 *

mooie film, prachtige karakterrollen. Ik merkte bij mezelf dat ik enorm woedend kon reageren op de persoon Mary, de aandachttrekkende, zielige, neurotische vrouw.

Geweldig acteerwerk, maar ik heb toch het gevoel dat er iets is blijven liggen. De bom barst niet, maar het blijft allemaal grotendeels bedekt. Binnensmonds huilen. Ook het conflict tussen Gerri en Mary blijft goeddeels niet uitgesproken. En, ook al is dat verdriet achter de voordeur misschien wel het hoofdthema (of liever: eenzaamheid), toch zou ik graag een explosief conflict tussen de karakters meemaken. Shakespeare had gewoon een paar dooien laten vallen

Mooie film. Rustig, zonder saai te worden. Confronterend, pijnlijk maar ook mooi. Acteerwerk is uitstekend al vind ik de tragische personages ietwat over de top. Ben benieuwd naar meer werk van Leigh!

Ik bedoelde dat ik de film ingetogen vind.

Fijne rustig voortkabbelende film over een ouder koppel Gerri en Tom wiens leven op wieltjes loopt. Hun relatie is top, ze doen hun werk met veel zorg en verder slijten ze hun dagen in een werktuintje en inviteren ze geregeld vrienden en familie om te komen eten.

Zijzelf zijn op zich niet zo interessant om te volgen. Interessanter zijn de nevenpersonages waarbij het leven iets minder vlot verloopt. Is het niet de liefde, dan is er wel een overlijden of de onevenwichtige gezondheid. Intrigerend wordt het wanneer de dingen zoals ze zijn evolueren en de welgekomen vrienden en kennissen buitenstaanders worden van de familie. Een familie sluit dan meestal de rangen voor de dichte familie en dat heeft Mary geweten.

Fijn acteerwerk, prima setting en leuke dialogen, vooral de nuchtere droge Tom viel me hierbij op. Graag naar gekeken al gebeurt er niet zo heel veel.

Afgezet na 10 a 20 min. Leek me een film worden die wat mensen en hun problemen volgt tijdens een periode in hun leven. Geen interesse.

Mike Leigh, altijd (erg) goed maar nooit meer zo geniaal als in Naked, zijn onovertrefbare allerbeste film. Mist misschien een beetje een punt, maar das eigenlijk niet zo erg. Vooral meesterlijk geacteerd met veel prachtige rollen. Het fraaiste stuk was eigenlijk de kennismaking tussen Mary en Toms Broer. Wat een briljant geacteerde en geschreven scene was dat.

Mike Leighs kracht is dat zijn personages zo waanzinnig goed zijn dat je naar aanleiding van de film uitgebreide biografieën over ze zou kunnen schrijven of een film zou kunnen verzinnen om een willekeurig ander personage.

Droog komische film.

Life’s not always kind, is it? Het antwoord luidt nee en dat laat regisseur en schrijver Mike Leigh de kijker dan ook weten en voelen. De personages in Another Year zijn de jeugdige jaren ontstegen en hebben moeite met het erkennen van het feit dat grote veranderingen in hun leven niet meer zullen gaan gebeuren. Op professioneel, intellectueel, spiritueel en romantisch vlak is het wat het is. Toch weigeren ze toe te geven en klampen zich met verbeten vrolijkheid vast aan de hoopvolle gedachte dat er toch nog iets zal gebeuren.

Het onvervulde verlangen klinkt door in de vaak luchtige scènes. De ondertoon is zwartgallig en vol zelfbeklag. De film zit vol subtiele humor en scherpe dialogen. Een acteursfilm pur sang. De rolbezetting is fantastisch. Binnen een collage van fijnzinnig getekende karakters zijn twee personages de bindende factor. Een ouder echtpaar gespeeld door Ruth Sheen en Jim Broadbent zorgt liefdevol voor hun moestuin, voor elkaar en voor hun minder fortuinlijke vrienden en kennissen die te pas en te onpas in hun huis morele steun zoeken.

Het is een verdrietige kring aan kennissen en vrienden die in de lente hoopvol plannen maakt om in de zomer te realiseren en vervolgens in de herfst zichzelf voor de gek houdt door te ontkennen dat de plannen niet gerealiseerd en mislukt zijn. De winter breekt aan en de vooruitzichten zijn nog even somber. In de winter krijgt de kou vat op het landschap. De wereld is ontdaan van versluierd gebladerte en is getooid in kaalheid. De ontsluiering houdt gelijke tred met de ontsluiering van het kale zielenleven van de onfortuinlijke personages die een jaar verder zijn en nog steeds even ongelukkig.

Another Year is een goeie film. Een bitterkomische ensemblefilm over geestelijk geïsoleerde mensen die zich nog meer pijnlijk bewust raken van hun ongeluk en eenzaamheid als zij rust en mededogen zoeken bij een echtpaar dat het geluk en de rust wel gevonden heeft. Mooi.

Een jaar uit het leven van Tom [Jim Broadbent] en Gerri [Ruth Sheen], een Londens echtpaar van middelbare leeftijd dat zich kenmerkt door een gastvrijheid op een realistische no-nonsense manier die je zelden ziet in films. Vaste bezoeker is Gerri’s oud-collega Mary [Lesley Manville], een eenzame vrouw die hunkert naar een betekenisvolle relatie en dweept met Tom en Gerri’s zoon Joe [Oliver Maltman]. Ook Toms broers Joe [Oliver Maltman] en Ron [David Bradley] die elk hun eigen sores hebben. Een eerbetoon aan “gewone” fatsoenlijke mensen met een perfecte cast met Sheen als uitblinker.