The Martian (2015)

GIsteren op TV toch weer grotendeels meegepakt, blijft een gave film.

Wat de sfeer van de film vooral uitstraalt is hollywood. Het ene moment drama, dan actie om vervolgens weer luchtig in wat komedie te verzanden. De formule wordt behoorlijk uitgemolken. En in deze specifieke film valt dat te veel op waardoor ik me niet kan verliezen in het verhaal.

Dat terwijl het verhaal me zeker aanspreekt en visueel ziet de film er prachtig uit.

Maar de 'tropes' in deze film, om het spektakel nog wat aan te dikken, dat jeukt gewoon. Heel grappig hoor om je geheime meeting 'project elrond' te noemen (en dat Sean bean erbij zit) maar die komische noot voelt gewoon misplaatst. Evenals het Abba moment. Klopt niet met de flow van de film voor mij.

Dieptepunt is dat ze op het einde zonodig pleinen vol met mensen in alle continenten neerzetten om voor grote tv schermen gezamenlijk te vieren of het goed komt. Deze keer niet voor het einde van de wereld (Armageddon bijv.) maar voor de redding van 1 persoon. Erg sympathiek van de wereldbevolking om het niet gewoon thuis op je mobiel te checken maar het nieuws met elkaar te vieren.

Mwah.. Bijna alles waarvoor ik de film wilde zien, zat er niet in. Zo ging het eigenlijk niet om Mars, de planeet zelf komt niet of nauwelijks aan de orde. Ook niks over de psychologische strijd bij de eenzaamheid en het op rantsoen leven; gewoon '7 months later', klaar. Hier hadden ze Matt Damon niet voor nodig, dit had iedereen die zijn tekst kan onthouden kunnen spelen. Ook zaten er rare vergezochte zaken in die het plot gaande moesten houden (waar sloeg dat 'we vertellen het de crew nog niet'-gedoe op?). De finale vond ik dan wel goed gedaan. Heel origineel wordt het niet maar spannend is het toch wel. Ook de beelden zijn mooi. Maar alles bij elkaar toch wel echt teleurgesteld. Heel magere voldoende.

Een groep astronauten zijn op een missie op planeet mars, door een storm moeten ze terugkeren naar de aarde.
Tijdens de storm raakt 1 astronaut afgescheiden van de rest, men waant hem dood. Alleen probeert hij te overleven op mars en terug contact op te nemen met de wereld....

Mooie beelden, interessante film.
De cynicus in mezelf zegt dat men waarschijnlijk niet de moeite ging gedaan hebben om 1 iemand te redden en zou hem gewoon laten stikken.
Maar goed, goede film!

Draak van een film ...gaaaaaaaaaap . 30 minuten van gemaakt Toen hij alleen op Mars was geloofde ik het wel , lekker gezapt.. FF einde gepakt.

Vervelende coole nerd flick over een marsbewoner die opgehaald moet worden door niets minder dan USofA. Een man vanaf Mars plukken is volgens de scriptwriter een groot probleem, en er volgt nog een probleem, en dan nog eentje en dan een oplossing, en dan nog een oplossing (voor de gewone man nagenoeg niet te volgen)... dus als kijker kan je alleen maar afwachten of de scriptschrijver hier een goed eind aan kan breien. En vervolgens is dit allemaal ook nog eens het moraal van het verhaal (zie ook de speech): dus wetenschap is fouten maken en oplossen en vooral heel hard werken. Allright. Niet boeiend. Eindeloos.

Visueel strakke film die oerdegelijk is maar eigenlijk niet weet te verassen. Aan Ridley Scott kun je deze verfilmingen wel toevertrouwen en aan Matt Damon deze hoofdrol ook. Als niet astrofysicus is het technisch niet te volgen al hebben meer intelligente spacefilms dat natuurlijk wel vaker. Toch is het allemaal best vermakelijk, alhoewel alle clichés in The Martian voorbijkomen. Niet in de laatste plaats een bekende kop in vrijwel iedere (bij)rol.

3,5*

Mijn top 10

Eigenlijk trok The Martian mij niet zo. Op dezelfde manier dat de film Interstellar mij in het begin ook niet direct aansprak. Het is dat ik er zoveel positieve recensies over heb gelezen en dat Matt Damon over het algemeen altijd wel garant staat voor een goede film, dat ik besloot de film toch te gaan kijken. Ik keek The Martian pas nadat ik mijn top 10 lijstje voor 2015 gemaakt had, maar ik denk dat als ik hem daarvoor had gekeken dat The Martian, compleet tegen mijn verwachtingen in, zeker in de top 10 geëindigd was.

Makkelijk verteerbaar

Ik keek er ondertussen nog steeds tegenop en verwachte een lange film vol drama en moeten overleven, uithongeren op Mars, etc. etc. Maar al snel was ik dat compleet vergeten; The Martian begint met een knal, bleek makkelijk verteerbaar, continu interessant, prachtig gefilmd en dan heb ik het nog niet eens gehad over de prettige mate van humor die je in The Martian terug kon vinden. Het feit dat je af en toe ook terugblikt op hoe het op aarde vergaat zodra ze erachter zijn dat hij nog leeft en zijn teamgenoten die bezig zijn met de terugreis naar Aarde zorgt voor een prettige afwisseling.

Sublieme cast

De acteurs zijn subliem en het verbaasd mij dan ook niet dat Matt Damon is genomineerd voor een Oscar voor beste acteur. Hij weet je echt mee te nemen in het verhaal en te doen meeleven met zijn personage. Maar ook de supportende cast bestaat uit sterke acteurs, waaronder Jessica Chastain uit het eerder genoemde Interstellar – die bij deze film in het niet valt en waar Matt Damon ook in speelde maar ik op de één of andere manier compleet vergeten ben… -, maar ook die leuke Sebastian Stan en grappige Michael Peña. Al moet ik zeggen dat de eer voor grappigste personage gaat naar onze hoofdpersoon Mark Watney (Matt Damon).

Fantastische humor

Dit grappige element in de film is erg belangrijk omdat de film hierdoor luchtiger wordt en eigenlijk voorbij vliegt. Het personage gebruikt humor; deels om te overleven onder het mom van keep up the spirit, maar ook later in de film – waar ik niet teveel over weg wil geven – wordt het op een leuke manier toegepast. En dan heb ik het nog niet gehad over de muziek; dat was een welkome verrassing en zou je eigenlijk niet zo snel verwachten in een film als deze. Het weet zich hierdoor echter juist te onderscheiden van andere films over de ruimte. Verwacht nu overigens geen komedie – ik vond dit gewoon een element dat de film extra leuk maakte -, het is namelijk een fantastische dramafilm, met op de juiste manier komische elementen toegepast.

Vraagtekens

Natuurlijk, hier en daar zou je vraagtekens kunnen zetten bij dingen die Watney doet om te overleven. Meer dan eens heb ik zei ik tijdens het kijken tegen mijn vriend: “Zou dat echt kunnen?” Maar hier en daar zaten er ook wat toevalligheden in. Wat mij betreft zijn ze verwaarloosbaar genoeg dankzij de fantastische kwaliteit van het verhaal en cinematografie.

Conclusie

The Martian is een film die mij in eerste instantie niet trok, maar die iedereen gezien moet hebben. Zelfs als Mars je niet warm of koud laat, zal Matt Damon, het fantastische verhaal en de cinematografie je overtuigen. De film is enorm spannend en meeslepend, maar voelt luchtiger aan door de fijne mate van humor waardoor het een film wordt die voor iedereen (althans 12+, de rest is wat te jong) leuk om te kijken is. Je vliegt door de film heen en voor je het weet ben je al aangekomen bij het spannende einde.

Deze recensie verscheen eerst op mijn blog. Deze is offline sinds 1 november 2024. Daarom heb ik alle recensies hiernaartoe verplaatst (om ze te behouden).

Wat ook grotendeels wel klopt. Als we de mensheid zouden laten leiden door mensen die daadwerkelijk verstand van zaken hebben en het zonder eigen gewin doen: politici. Dan ZOU de wereld inderdaad er een stuk beter uit zien. Ratio boven emotie. Work the problem. Helaas is 90% van de mensheid te dom om te kakken en gezien wat er tegenwoordig allemaal uitgebraakt worden en de idioten een platform wordt gegeven op wat wij tegenwoordig "social" media (moeten) noemen.... is het einde nog niet in zicht. Kijk de comedy Idiocracy (2006). Helaas is dat een documentaire aan het worden. De coronapandemie is een goed voorbeeld wat er gebeurt als de domme schreeuwers zich roeren en een platform krijgen en de wetenschap ondergesneeuwd wordt... Emotie over ratio is altijd gedoemd te mislukken. En helaas: het gaat fout als de verstandige mensen stil blijven en de schreeuwers overheersen.

Dus in essentie: ja, je comment is in zekere zin eigenlijk best wel spot-on, al was het waarschijnlijk sarcastisch bedoeld.

Een verfilming gebaseerd op de roman: The Martian geschreven door Andy Weir.

We reizen naar het jaar 2035 waar een team van astronauten naar Mars reist.

Problemen ontstaan wanneer de bemanning in een zeer hevige zandstorm terechtkomt. Een van de bemanningsleden wordt geraakt door rondvliegend puin. Zijn team doet er alles aan om hem te vinden, maar door de zware storm moeten ze evacueren.

Ze denken dat Mark het niet heeft overleefd en informeren hun controlecentrum en keren met hun ruimteschip Hermes terug naar de aarde.

Een van de medewerkers van Nasa ziet beweging op de satellietbeelden. Nasa komt er al snel achter dat Mark Watney nog leeft.

Er ontstaat een waar mediacircus. De hele wereld hoopt dat Wantey het overleeft, maar de volgende missie naar Mars staat pas over 4 jaar gepland...

Deze film is een waar sciencefiction spektakel. Na een paar minuten werd ik helemaal meegezogen in het verhaal. De visuele effecten zijn een genot om naar te kijken. Je krijgt bijna het idee dat je zelf op Mars staat.

Ik heb de roman ook gelezen. Vaak worden er bij verfilmingen van boeken veel details uit het uiteindelijke script geknipt, waardoor het boek altijd iets gedetailleerder is dan de film zelf. Dat kan soms een teleurstelling zijn.

Hier is het precies andersom. De uiteindelijke film is veel spectaculairder dan het boek zelf. In het boek lag de focus meer op Watneys dagboeknotities en veel minder op de omgeving waarin hij zich bevindt.

Mijn beoordeling:

4/5⭐

Cast Away voor gevorderden. Ik dacht dat we langer bij Matt Damon in zijn eentje zouden blijven, maar uiteindelijk is het een samenspel van NASA en de overige austronaten van de missie. Had het wel leuker gevonden om hem nog wat langer in zijn eentje te zien overleven. Ook gaan sommige dingen net iets te snel. Bijvoorbeeld hoe ze contact met elkaar krijgen met die letters; daar had de film wel wat meer spanning mogen opbouwen of dat zou lukken of niet.

Verder eigenlijk heel weinig op aan te merken (of het moet die scène zijn waarbij je Waterloo hoort als achtergrondmuziek, dat werkte echt totaal niet). Heel vermakelijk, en het blijft ondanks de lange speelduur heel de tijd boeien.

4,25*