Steven Wilson - The Overview (2025)

Ik heb vandaag een paar keer Orchestral Objects via YT beluisterd en ik vind dat het orkest echt iets moois toevoegt. Niet overal even veel, maar op sommige momenten zijn de strijkers echt wel de slagroom op de taart. En de kers ook!

Ik hoop dan ook dat de box opnieuw wordt uitgebracht. Ik heb even op Discogs gekeken. De prijzen die momenteel voor de Limited edition worden gevraagd, zijn drie keer of meer de originele prijs. En nota bene 'sealed'. Ook dat nog. Ga ik niet doen. Dit zijn geen liefhebbers, maar gemene opkopers die flink verdienen over de rug van een artiest. Dit zou ik als artiest nou niet bepaald leuk vinden. Ik wacht wel. Voorlopig ben ik ook blij met mijn gewone blu-ray.

Ik kom er net trouwens achter dat er ook een 'disconnected' versie was. Geen idee wat die inhoud maar goed.

Moet eerlijk bekennen, dat het album langzaam een beetje begint te groeien bij mij. Misschien ook omdat mijn verwachtingen laag zijn, maar ik begin het nu wat meer te waarderen. Het doet me af en toe wat denken aan Grace for Drowning, maar dan een stukje zweveriger en moderner.

Ik heb ook (nog) geen idee. Ik ben nog bezig de tracks vermeld onder twee lange nummers te ontwarren. Soms zijn tracks lastig te onderscheiden, vooral als artiesten versies die ook nog eens sterk op elkaar lijken, op verschillende dragers uitbrengen. Bij Steven Wilson zie ik op dit moment door de bomen het bos niet meer.

Na een aantal mindere platen vind ik The Overview Wilsons beste sinds het vrijwel legendarische Hand. Cannot. Erase. Vooral 'Objects Outlive Us' vind ik om van te smullen. Het heeft alles wat ik als liefhebber van lange, sfeervolle progrocknummers zonder al te veel poespas à la IQ kan wensen: een dramatisch intro, een gave hook die me nog het meest aan die van 'Here Comes The Sun' doet denken, gevoel voor melodie en akkoordenprogressie en een prima, meeslepende opbouw. Ook de titelsong is sfeervol, met veel gevoel gecomponeerd en boeiend door het onderwerp. De gortdroge vermelding van de duizelingwekkende afstanden werkt hierbij effectief en brengt het centrale thema goed over het voetlicht, hoewel het misschien niet zo algemeen is bedoeld. Het is alleen jammer dat het eigenlijke album maar zo kort duurt nu we al zo'n veertig jaar van de LP-restricties verlost zijn. Maar na The Harmony Codex, die ik al een stap omhoog vond, is dit album weer eens puur genieten en laat een geïnspireerde Steven Wilson zien waartoe hij in staat is.

Aantal mooie onderdelen maar niks blaast me omver. Stapje terug t.o.v. Harmony Codex wat mij betreft.

Luister wel makkelijk weg!

Na vele malen luisteren is het album geland en heb ik wat overzicht. Dat kostte de nodige tijd.
Het is een prima album met 2 progressieve, knap gemuciseerde nummers in de stijl zoals we van Wilson kennen. Voor Wilson's begrippen is dit album niet progressief. Ik hoor vooral wat ik vaker heb gehoord. Grace for Drowning las ik eerder, dat snap ik wel. Niet persé mijn favoriete album van Wilson. Dat gaat deze ook niet worden voor mij. Maar wel eentje die zo nu en dan lekker door mijn speakers knalt, want wat een fantastische productie is dit weer zeg.

Eindelijk de tijd gevonden om eens echt in het album te duiken. Gekleurd vinyl op de platenspeler, iedereen de deur uit of naar boven gestuurd. Teksten erbij en gaan maar..... Zoals ik vroeger op mijn kamertje (met een iets mindere stereoinstallatie, dat wel, nieuwe platen beleefde. En ik kan niet anders zeggen: heerlijk album! Meesterwerk? Dat weet ik niet, maar een heel goed album is het zeker. Momenteel een lichte voorkeur voor kant A. Maar dat kan nog veranderen. Fijn dat Wilson toch steeds weer met verrassende en kwalitatieve doordachte muziek op de proppen komt.

Geweldig album! in Atmos of 5.1 een belevenis!

De reacties hier maakten me nieuwsgierig. Ik heb net even geluisterd. Wat rock betreft hou ik van fel, kort en krachtig. Dan ben ik bij dit album op het verkeerde adres. Wist ik veel. Ik sla de hoek om. Kijken wat een andere straat mij heeft te bieden. Weer wat geleerd.

Outlive us Sons of Toil vind ik wel een fraaie hoor.