Nick Cave & Warren Ellis - The Proposition (2005)

... ziet er veelbelovend uit!!!

Typisch een soundtrack. Het is mooie muziek maar meestal heb ik meer zin om gewoon liedjes te luisteren.

Ik vind het allemaal iets te langdradig en het weet me ook niet helemaal te pakken.
Misschien dat ik door mijn zwak voor Cave en Ellis nog redelijk hoog zit voor dit album.

Tussendoortje voor de allergrootste fans denk ik.

Als echte score-liefhebber (wat dit ook grotendeels gewoon is; een filmscore) ben ik puur instrumentale muziek wel gewend. Ik vind The Proposition dan ook prachtig

Vaak deprimerend, altijd zeer sfeervol, mede door de gevoelige klanken van de neuriende mannenstem, en mooie thema's in de vioolcomposities. Jammer dat de tracks niet in elkaar overlopen, wat voor een beter geheel en betere ervaring had gezorgd. Nu komen de tracks redelijk fragmentarisch over, jammer.

Ook verwacht ik een sterkere emotionele impact na het zien van de film. 4*

Een nogal saaie plaat. De nummers lijken helemaal niet af. Het zijn korte flarden. Misschien voor deze film heel effectief, maar puur als album is er weinig uit te halen.

gewoon rusige achtergrondmuziek (of meer achtergrondgeluid) dat je een rustgevend gevoel geeft.
3,0*

goeie film , maar de soundtrack is niks voor mij , ik hou veel van nick en zijn slechte zaden , maar geef me maar songs zoals ' stagger lee ' nee , dit vind ik niet vet

Ongelooflijk al die te veel hoge verwachtingen van fans die ineens wat anders krijgen. Scorefans zijn hier veel positiever over en terecht. De main title muziek mis ik wel enorm op de cd uitgaven.

Bij The Rider 2 zit ik anders op het puntje van mijn stoel. Ik vind dit album juist meer liedjes dan ik had verwacht, redelijk wat flarden zang/gemompel dat de plaat wat spannender maakt.

4 sterren

Inderdaad zeg, gewoon een fraaie score, waarvan de meest terugkerende thema's (gelukkig) de meest interessante waren. Fraai, gevoelig en sfeervol geheel, absoluut. Dikke 3,5*

Lage score zeg, ik vind dit toch wel een van de betere soundtracks out there. Al zeer vaak naar geluisterd, en hij blijft elke keer boeien. Prachtig broeierige sfeer.

Komt inderdaad over als een tussendoortje van korte sfeerflarden. Daar waar bijvoorbeeld Night on earth van Tom Waits wel een volwaardig en opzichzelfstaand album is geworden.

Hoewel ik de nummers op White Lunar erg goed vind, is de volledige soundtrack soms wel wat herhalend. Desalniettemin, een fijne plaat.

Achteraf moet ik bekennen dat ik deze soundtrack met iedere luisterbeurt beter begin te vinden. Zachte intermezzo's worden afgewisseld met harder werk. En Nick zingt! Dat klinkt altijd goed.

Niet een die onmiddellijk blijft plakken, 'The Assassination of Jesse James" is daarin wat makkelijker. Maar na herhaalde luisterbeurten (met een lange pauze tussenin voor mij) kan ik dit al heel wat meer apreciëren.

Ik heb deze ook nog maar besteld,en hij kwam vandaag binnen. Heb hem nog niet kunnen luisteren,maar de achterkant van de plaat is toch wel wat anders als de mooie voorkant

Nu maar eens een mooi moment vinden om er eens voor te gaan zitten en luisteren