The Medium (2021)

Niet zo heel bijzonder, zeker niet gezien het eerdere werk van Pisanthanakun. Redelijk standaard bezeten filmpje. De film opent wel sterk met een interessante, verrassende focus op drama. Er wordt goed ingezoomd op de verschillende hoofdpersonages en ze worden goed uitgediept. Helaas komt dan vrij snel de standaard ontwikkelingen van een possession film en dat valt wel tegen. Het slot is wel weer sterk, hetzij met enige voorspelbare (doch doeltreffende) jumpscares. Ook wordt de sfeer sterker en het eindigt verrassend groots. Acteerwerk van de extra's valt met name vaker tegen (waardoor sommige momenten eerder komisch aandoen dan spannend), maar de hoofdcast doet het vrij aardig. Enkel aan te raden voor de liefhebbers van het subgenre of mensen die geen andere film kunnen vinden voor een sneller horrorfix. 2.75 ster met afronding naar boven vanwege een aardige finale en enkele redelijke plotontwikkelingen.

In 2018 reist een filmcrew naar Thailand voor een film over een Nim [Sawanee Utoomma], de sjamaann van de godin Ba Yan die al generatieslang van moeder op dochter wordt overgedragen. Nims jongere zus Noi [Sirani Yankittikan] was eigenlijk voorbestemd om sjamaan te worden, maar zij heeft de geest van Ba Yan via een ritueel afgewezen. Wanneer Nims dochter Mink [Narilya Gulmongkolpech] gedrag begint te vertonen die past bij de overdracht van een geest, denkt haar moeder aanvankelijk dat Nim de geest dient af te staan. Maar Nim vermoedt dat er wellicht een andere, minder goedgezinde geest in het spel is. Begint overtuigend als een documentaire, met uitgebreide aandacht voor Nims spirituele cultuur en familiegeschiedenis, en weet geleidelijk een sfeer op te wekken die doet denken aan (en regelmatig zo effectief is als) The Exorcist. Onderhuidse spanning is er in overvloed, maar ook een aantal buitengewoon spannende momenten. Gulmongkolpech is fantastisch als de geplaagde dochter.

Lang uitgesponnen horrorfilm die constant een andere richting opgaat, maar diezelfde richting blijft omgooien wanneer het dan eindelijk leuk begint te worden. Niettemin was ik benieuwd naar deze veelbesproken film uit Thailand, maar het resultaat viel me vooral tegen. Wat mij betreft neemt Pisanthanakun teveel hooi op z'n vork en probeert alle vormen van horror uit in een enkele film van 129 minuten. Het voelt te vol aan, en zelfs met een volle film is het tempo niet vooruit te krijgen. De schrikmomenten slaan nauwelijks aan en de sfeer brandt niet lekker door. Gelukkig ziet de film er verder wel verzorgd uit waardoor het aanvoelt alsof ze het wel echt hebben geprobeerd. Het acteerwerk is degelijk, maar de film is nergens spannend, sfeervol of doe maar eens gek schokkend genoeg. Ik twijfel overigens niet aan de kwaliteiten van Pisanthanakun. Die zal in de toekomst nog best aardig werk kunnen afleveren, dus hopelijk is zijn experiment nu voorbij en blijft hij bij een enkele horrorstijl.