The Final Destination (2009)

Tja. Eigenlijk kijk ik franchises altijd chronologisch. Het wil wat zeggen dat ik deze pas na het vijfde deel zag en dat het me eigenlijk niet zoveel kon boeien. Want eigenlijk gebeurt er ieder deel hetzelfde en kun je ieder deel met gemak opzetten met dezelfde verwachting als bij pakweg een aflevering van Jackass: wat voor rare shit hebben ze dit keer bedacht. Onderscheidend vermogen van dit deel zijn de constant aanhoudende visioenen van de hoofdpersoon, die (net als de kills) een wat akelige CG-invulling krijgen. Daarnaast een wat pompeuze soundtrack, die voor mij eigenlijk best werkt (zeker in combinatie met de röntgens) omdat de film zich iets minder serieus lijkt te nemen. Ook de mislukte zelfmoord is een stukje humor, dat ik me uit andere delen niet herinner. Laatste half uur is wel slecht, met een visioen dat uit de hand loopt door een herschrijving mee te smokkelen, wat afgeraffelde momenten en een gemakzuchtig einde. Uiteindelijk best vermakelijk, maar toch een van de minste uit de serie. Irritant hoe het strooien van mogelijke gevaren inmiddels de échte spanning vervangen heeft. 2*

Op zich wel een geestig gegeven dat James Wong en David R. Ellis elkaar afwisselen voor de regie van de Final Destination films. En voorafgaand aan deze film gaf me dat ook hoop, aangezien de vorige keer Ellis een betere film wist te maken dan Wong; dus de kans dat hij het matige Final Destination 3 zou overtreffen was groot. Maar oef, dat bleek niet het geval. Sterker nog, kwalitatief gaat The Final Destination geregeld behoorlijk ver onder deel 3 zitten. Kwalitatief gezien - qua scenario, spel en acteren - doet de film eerder denken aan een Final Destination porno spoof, maar dan zonder de porno. Wat is er in zes jaar tijd gebeurd met Ellis om van een Final Destination 2 af te dalen naar dit? In ieder geval CGI. Want waar hij in deel 2 nog één van de spectaculairste kettingbotsingen maakte, zien we hier een ongeval met effecten die je inmiddels elke amateur op YouTube zelf ziet maken. En het is jammer genoeg net niet over de top genoeg om ‘leuk slecht’ te zijn, ik vrees dat men destijds echt dacht dat dit er goed uitzag. En nee, zelfs voor die tijd zag het er verschrikkelijk uit. Vervolgens begint deze kortste Final Destination vrij snel door alle elementen heen te gaan; anderen gaan dood en de charismaloze hoofdpersoon gaat achterhalen wie de volgende is aan de hand van oerlelijke visioenen. Alle personages zijn ofwel klootzakken ofwel sympathieke vrienden van het hoofdpersonage en die eerste categorie zien we op overdreven manieren doodgaan. Maar veel creativiteit is er niet. Ik geloof dat nu in elke doodsoorzaak er een fles omvalt met een vloeistof - dat is zo’n beetje de enige set-up die men hier kon bedenken. Ook de pay-off is altijd hetzelfde; lelijke CGI en er vliegt iets naar de camera. Want hé, de film is immers niet voor niets in 3D. Jammer, dit. 2 sterren.

Final Destination (2000) was een topfilm in zijn genre. Met elk deel wordt het iets minder, maar het blijven vermakelijke films. Maar dit vierde deel is duidelijk de minste in de reeks. Oninteressante en niet uitgewerkte hoofdpersonages, erg lelijke CGI kills en een te duidelijke poging om 3D effecten toe te passen. Gelukkig wordt de vijfde weer iets beter.