Teenage Mutant Ninja Turtles (1990)

Begin van een reeks fantastische films Het gebruik van echte mensen als turtles heb ik altijd al kunnen waarderen. Dit geeft zoveel meerwaarde aan de karakters. Nog altijd een plezier om te bekijken deze schildpadden film

“COWABUNGA!” Ontzettend vaak gezien. Teenage Mutant Ninja Turtles voelt wat gedateerd aan en vooral Splinter komt nu wel heel koddig over (geen Yoda), maar de vechtende en pizza etende schildpadden blijven hun charme houden. Eerder humoristisch dan spannend of dramatisch, en wat dat betreft is dit de ultieme film voor kinderen. Voor mij is het jeugdsentiment, en het is leuk om de film weer een keer gezien te hebben.

Wat een fantastisch jeugdsentiment. Toen ik een jaar of 9 was, huurde ik deze met mijn beste vriendje en we deelden de kosten. Hij een paar gulden, en ik ook. Eerst samen kijken, en toen hadden we elk de film een paar dagen... Om hem nog minstens 8x te kijken, om het uiterste aan rendement uit die paar gulden te persen. Mijn oudste zoontje (groep 4) had bij zijn CITO leesscore de vermelding dat hij ook ondertiteling zou kunnen lezen. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen, en gisteren hebben we samen deze cult klassieker gekeken. Hij kon het goed volgen en vond het geweldig. En ik ook natuurlijk. Het acteerwerk, de choreografie en de sets, het is allemaal niet hoogstaand. Maar het was wel een mijlpaal wat betreft gekostumeerde acteurs, animatronics en poppen. En dat oogt vandaag de dag nog steeds meer dan prima. Het grootste pluspunt is dat de film vooral teruggrijpt op de strips en de bekende, maar tevens volkomen onnozele, cartoon van eind jaren 80 links laat liggen. 3,5 sterren dik verdiend.