Kodachrome (2017)

En wat vond ik er nou van: Een echte Roadmovie en daar hou ik toch wel van. Vooral als het ook om een mooi gegeven gaat zoals in deze film. Natuurlijk is de reden vrij simpel maar de verhouding tussen zoon en vader word zo bijzonder mooi uitgelicht. De drama over een vader die niet lang meer te leven heeft en op zijn laatste trip zaken tussen hem een zijn zoon uitgesproken wil hebben al doet hij net alsof van niet. 2 Kerels die recht tegenover elkaar staan en dus meer op elkaar lijken dan ze willen doen geloven. En dan de mooie rol van de persoonlijk assistente/verpleegster die daar tussen gevangen zit. Soms vergeet je waarom ze nou juist aan deze trip zijn begonnen. Ed Harris, Jason Sudeikis en Elizabeth Olsen spelen de sterren van de hemel. En als je dan ook ziet hoe mooi het is gefilmd heb je automatisch een pareltje te pakken. Ik heb erg genoten van deze film, ik hou van de lagen in de karakters en je raakt dan ook snel in het verhaal gezogen. (ik wel dus) Een ECHTE aanrader.

Vooral de moeite waard door het personage wat Ed Harris neerzet, een personage die groter is dan het magere plot. Hier had ik helaas wat meer goede hoop op, maar het verhaaltje rondom Jason Sudeikis en Elizabeth Olsen was nergens interessant en haalde de vaart behoorlijk uit de film. De scene op het einde dat ze toch nog net even binnen komt lopen was natuurlijk al helemaal mierzoet en super voorspelbaar, dat hebben we nooit eerder gezien? Maar afgezien van die irritatiepunten, was het voor 1 keer best wel te pruimen. Dit is vooral te danken aan Ed Harris en de beelden van de roadtrip zelf. 2,5*

Ik dacht bij aanvang laten we eens een roadmovie bingo doen: romantisch lijntje: check, klassiek vervoermiddel: check, onmogelijke familieverhoudingen: check. Ok, dit is flauw. Een genrefilm volgend het boekje weliswaar, maar vooral in het 2e deel krijgt kodachrome wat meer diepgang waardoor het best een aardige film is. Wat mij vooral aanspreekt is de muzikale verhaallijn. En de humor is ook goed te verteren.