Babel (2006)

Ik had op een of andere manier het gevoel dat deze film me erg zou tegenvallen. Maar dat kwam niet uit, het is een prachtig stuk vakwerk met mooi acteren, mooie acteurs, prima beelden van mooie locaties. Wel is het verhaal een beetje te gladjes en te moraliserend, te stereotiep en teveel gericht op het pleasen van het publiek met een 'intelligent' verhaal. Te pretentieus, teveel erop gericht om in de prijzen te vallen. Aan de andere kant hebben de makers ook wel recht op wat pretenties, want ze laten hier wel een heel mooie film zien. Wat ik daarbij zeker ook erg goed gedaan vindt, is dat de acteurs in een behoorlijke mate naturel te zien zijn - Brad Pitt met lodderogen en Cate Blanchett met heel licht dons op haar wangetjes, bijvoorbeeld. Het lijken net echte mensen op die manier. In het plot zitten wel wat rammeltjes, de mensen gedragen zich net iets teveel als kip zonder kop (sic!) en dat de consequenties dan voor het oprapen liggen mag toch niet echt verbazen. Maar over het geheel komt het idee van kleine oorzaken, grote gevolgen er best goed uit. En de manier waarop het verteld wordt is zeker spannend genoeg.

“Oh, my God. She's been shot.” Iñárritu weet wel hoe je sfeervolle, indringende en inventieve films moet maken. Zijn films zijn lang, maar ook Babel heeft weer een bepaalde flow waardoor het veel korter lijkt. Babel laat zien wat voor impact één actie (in dit geval een geweerschot) kan hebben op verschillende mensen op verschillende continenten. Soms wordt de connectie tot het geweer er met de haren bijgesleept, maar Babel gaat dan ook meer over de personages en hoe zij allemaal te maken krijgen met de gevolgen van hun eigen acties. Het gevoel van afwijzing, er niet bij horen, fatale beslissingen, de dood van een kind of moeder etc. Babel is geen vrolijke kost. Maar Iñárritu is een meester in het uitwerken van zijn personages en een geweldig verhalenverteller. Van de vier verhalen is dat van het dove Japanse meisje duidelijk het interessants en dat laatste gedeelte snijdt echt dwars door je ziel. Mooi eindshot ook op dat balkon. Verhaaltechnisch komt Babel wat gekunsteld over, maar met de personages raakt Iñárritu echt de kern van wat film mooi maakt.