Boxcar Bertha (1972)

Aardige film die zich afspeelt tijdens de depressie en waarvan het verhaal wel erg veel weg heeft van Bonny and Clyde. Een nogal onsamenhangend begin, en niet altijd even boeiend. En alhoewel dit een film van Martin Scorsese is, is deze zeker niet echt herkenbaar als een film van de meester (op het geweldadige einde na dan). Barbara Hersey leverd goed werk af in de titelrol. Een nipte 3.0 sterren.

De rauwe rebelse roots van Scorsese, luidde het in een vrij recent verhelderend krantenartikel over deze film, die veel toonaangevender was dan men zou denken. ‘Boxcar Bertha’: De rauwe, rebelse roots van Martin Scorsese - DeWereldMorgen.beDeWereldMorgen.be De omzwervingen van een groepje rovers tijdens de Grote Depressie; daarbij horen Bertha natuurlijk die het bandietenleven een leuk spelletje vindt, maar ook haar vriend Bill Shelby die van vakbondsbetoger verandert in een soort Robin Hood. Ze worden verder ook vergezeld door een schurk in mooie kleren, en een zwarte die met hen uit de gevangenis vlucht. Scorsese was hier nog aan zijn proefstuk toe en dat merk je natuurlijk ook; het voelt niet bepaald aan als een robuust geheel. Voorts kan je niet ontsnappen aan de vergelijking met Bonnie & Clyde. Het harde einde was naar verwachting en is gekruid met symboliek. Los van de cinematografische waarde die in het artikel toegeschreven wordt aan Boxcar Bertha ervaarde ik het zelf als een vrij matige film..

Lompe en ouderwetse film met een misleidende poster, die veel meer spektakel belooft dan je uiteindelijk te zien krijgt. Regisseur Martin Scorsese gaat zeker in de opbouw nogal haastig te werk, voornamelijk de romantiek tussen David Carradine en Barbara Hershey loopt veel te snel van stapel. Nadat ze elkaar ontmoet hebben komt het na 5 minuten al tot seks, dus veel geduld hadden de makers duidelijk niet. Vervolgens introduceert de film haastig nog wat andere bendeleden en komt er een nogal afgezaagd misdaadgebeuren naar voren dat evenzeer niet overtuigt (mede door een gebrek aan variatie en avontuur). Pas in de tweede helft wordt het geweld opgeschroefd en dat resulteert in beklijvende momenten, maar Scorsese had zich er beter aan gedaan om wat meer te experimenteren op inhoudelijk en visueel vlak. I Call First liet in ieder geval een frisse filmmaker zien die zijn best deed om onderscheidend werk af te leveren, maar Boxcar Bertha is daarentegen taaie cinema met slechts spaarzame momenten die er flink bovenuit steken. Een halfje extra voor het redelijk sombere einde, anders had ik me al helemaal bedrogen gevoeld.