The Nightingale (2018)

Wat een bijzondere ervaring! Zonet deze ‘Nightingale’ gezien op het Sundance film festival te Park City, Utah. En het is wat mij betreft de allerbeste film tot nu toe die ik zag op het festival. Erg onder de indruk. Een keiharde, gruwelijke film die een bijna perfecte toon met zich meedraagt. Heel veel mensen liepen al snel de zaal uit en halverwege werd de film gestopt omdat een gast - die uit de tijd donderde door dit alles - afgevoerd moest worden, waarna er nog meer mensen vertrokken. Met het slachtoffer gaat het geloof ik wel prima, dus echt fantastisch al met al dit. Ik vond het een bijzonder sterke wraakfilm waarbij alle emoties op de proef worden gesteld. Baykali Ganambarr steelt de show wat mij betreft. ‘Badabook’ was al geweldig, maar Kent overtreft hier al mijn verwachtingen. Een ervaring om niet te vergeten.

Jennifer Kent heeft de lat met The Babadook al meteen hoog gelegd. Een zeer goede horrorfilm schudde als debuut al uit haar mouw. Je kan dan verwachten dat ze dit niveau al niet meer zou halen met een volgende film. Niets is echter minder waar want The Nightingale is een zeer aangrijpend en indrukwekkend drama geworden. De koloniale sfeer is nadrukkelijk aanwezig. Ook de ratio waarin het gefilmd is, is tegenwoordig atypisch. Het is een zwaarmoedige film maar nadat je het hebt afgekeken bleef ik toch wel achter van damn, dit was sterk. Wat een acteerprestatie van Aisling Franciosi. Ik heb zelden zo de haat vanaf het scherm zien spatten. Het is ook allemaal bam in the face. Met The Nightingale krijg je dus als kijker geen typische revenge flick voor de kiezen. Het is veel meer dan dat. Het is een behoorlijk gelaagde film. Zo wordt er een soort van connectie gesmeed tussen de Letteremairrener man en Clare door hun gedeelde pijn. Het racisme en de vooroordelen smelten voor de zon, niet onmiddellijk maar geleidelijk aan. Wat ik verder kan appreciëren is dat Jennifer Kent niet probeert te shockeren om te shockeren. Ze vindt een mooie gulden middenweg. Of The Nightingale voor iedereen is weggelegd? Ik denk het niet maar ik vind het één van de beste films van dit jaar. Jaja, zeker wel!

Rauwe actiethriller, gesitueerd in een tijd dat Australië (incl. Tasmanië) de plaats was waar de Engelsen hun criminelen dumpten. De film laat hier en daar wat steken vallen, maar dat mag de pret niet drukken. Te meer niet omdat er als tegenhanger voor de gewelddadige acties ook aandacht is voor de veranderende interactie tussen de beide protagonisten. Alleszins meer dan de moeite waard, al was het alleen maar om te zien hoe schandelijk de westerlingen omgingen met de oorspronkelijke bewoners (zoals in vrijwel alle gekoloniseerde gebieden). Mooie poster trouwens.