Mighty Aphrodite (1995)

”"Adopt, what. I don't want to adopt. Not with my genes. I have award winning genes.”" Een erg leuke Allen, die vooral vermaakt dankzij de originele opzet en de fijne, sympathieke personages. Ik vond het hier ook wel fijn, dat Allen zelf de hoofdrol voor zijn rekening nam. Het levert gelijk aan aantal scherpe dialogen op, die gelukkig nog vaker in de film voorkomen. Mira Sorvino is een waardige tegenspeelster trouwens. Ze speelt de rol van het onnozele blondje perfect en heeft af en toe ook erg grappige opmerkingen. Inhoudelijk verschilt het verder niet zoveel van andere Allens, maar vooral de erg luchtige toon is hier heel fijn. Daar komt nog eens bij dat het Griekse koor, dat om de zoveel tijd even verschijnt een prima aanvulling is op het verhaal, dat ik trouwens ook best origineel vond. De tijd vloog echt voorbij. Ik heb toch een paar keer goed gelachen en constant met een glimlach zitten kijken. Mighty Aphrodite behoort wat mij betreft dan ook tot Allen zijn betere werk. 4,0*

Goeie film waarin een man probeert de identiteit te achterhalen van de biologische moeder van zijn geadopteerde zoontje. Een luchtige Woody Allen film die net wat minder om het lijf heeft vergeleken bij veel van zijn andere films. Maar wel vermakelijk en bovendien genoeg grappige en zelfs een paar hilarische dialogen.

Grappige Woody Allen film, maar zeker niet zo goed of diepzinnig als zijn meesterwerken (Annie Hall, Manhattan...). De Griekse theatertaferelen tussendoor worden te veelvuldig ingezet en hebben weinig meerwaarde. Mira Sorvino's stemmetje werkt na een tijd wat op de zenuwen en zij verdiende eigenlijk helemaal geen oscar voor haar rol. Ook Helena Bonham Carter draagt weinig bij tot de film. Allen zelf is bij momenten weer hilarisch als de lafhartige neuroot.