Our Idiot Brother (2011)

Fijne feelgood film. Niet met het stereotiepe verhaal dat bij dat genre lijkt te horen. Ook niet precies met de serie flauwe grappen, maar net wat origineler. Ned is misschien inderdaad wat dom - naief is het betere woord eigenlijk. Maar is dat niet de naiviteit die we allemaal liever zouden moeten hebben? Dat is lijkt me de boodschap die we mee kunnen nemen. De wereld zou er denk ik een stuk prettiger van kunnen worden. Mooi gespeeld, Paul Rudd doet het prima, en de drie zussen ook. Voor mij is niet Zooey Deschanel de ster - die heeft nog ietsje een stigma vanwege (500) Days of Summer (2009). Da's toch wel het kenmerk van een steengoeie actrice, als ze een rol zo goed speelt dat ik twee jaar later nog een hekel aan haar heb. Maar Emily Mortimer is het wel helemaal. Prachtmens. En er doen trouwens verder ook nog een heleboel bloedmooie actrices mee, veel meer dan de ene ster die in de gemiddelde feelgood movie rondlopen mag. Maakt de film toch weer een stuk meer feelgood.

Nadat hij acht maanden heeft gezeten omdat hij wiet verkocht aan een politieagent [Bob Stephenson], keert goedgelovige goedzak Ned [Paul Rudd] terug naar zijn vriendin Janet [Kathryn Hahn] om te ontdekken dat zij ondertussen een relatie heeft gekregen met de niet al te snuggere Billy [T.J. Miller]. Ned zoekt eerst onderdak bij zijn moeder [Shirley Knight] maar voelt zich daar verstikt en vraag vervolgens hulp aan zus Liz [Emily Mortimer] omdat die gezegd had de deur altijd voor hem open stond. Ondanks gesputter van haar echtgenoot [Steve Coogan] laat zij haar broer niet in de kou staan, maar zijn aanwezigheid veroorzaakt chaos in haar relatie en later ook in de relatie van zijn andere twee zussen Natalie [Zooey Deschanel] en Miranda [Elizabeth Banks]. De rol van de goedbedoelende, naïeve Ned is Rudd op het lijf geschreven en hij speelt zijn rol zonder ironie waardoor hij ondanks zijn geblunder altijd de sympathie van de kijker behoudt. Mortimer, Deschanel en Banks zijn volstrekt geloofwaardig als de zussen die ‘hun idiote broer’ soms wel een draai om de oren willen geven, al is het maar omdat ze daarmee hun eigen fouten in zijn schoenen kunnen schuiven. Een superieure cast brengt het amusante scenario van Evgenia Peretz en David Schisgall op puike wijze tot leven.

Op zich is het gegeven van de film nog best leuk. De broer als het buitenbeentje van de familie. Maar al gauw blijkt dat de zussen eigenlijk net zo vergelijkbaar zijn en vraag je je al snel af waar deze film nou eigenlijk om gaat. En dan holt het zo zoetjes aan van de ene onwerkelijke en overdreven situatie naar de andere waarbij alle clichés en voorspelbaarheden niet geschuwd worden. Met als absoluut dieptepunt de ontknoping van de film. Dit is weer een typisch voorbeeld van hoe een film Amerikaans om zeep gebracht kan worden. Is er ook een Franse meer diepzinnige versie van deze film?