10 Things I Hate about You (1999)

"What is it with this chick? She have beer-flavored nipples?" 10 Things I Hate About You is een meer dan vermakelijke tienerkomedie die een origineel verhaal heeft en sterke acteerprestaties van een jonge cast met aardig wat bekende namen. Het is leuk om een jonge Heath Ledger te zien en hij laat hier al zien oneindig veel charisma te bezitten. Ook Joseph Gordon-Levitt en Julia Stiles zijn uitstekend en Ledger en Stiles hebben een heerlijke chemie en samen hebben ze een aantal geweldige scènes. Sowieso heeft de film een aanstekelijke vibe met grappige dialogen, frisse acteurs en actrices die sterk acteren en een sterke regie van Gil Junger. Het verhaal rond de zussen Bianca en Kat (Larisa Oleynik en Stiles) die van hun bezorgde vader niet mogen daten is aardig gevonden en levert leuke scènes op. In ieder geval mag Bianca niet daten zolang Kat dat ook niet doet. En dat is een probleem want Kat is nogal een einzelgänger en aan mannelijke aandacht heeft vooral Bianca geen gebrek. Cameron (Levitt) en Patrick (Ledger) proberen uiteindelijk de harten van de zussen te veroveren en hoe dit afloopt is geen verrassing maar de weg daar naartoe is erg vermakelijk en origineel. De film heeft ook een aardige soundtrack met veel emo rock en vergelijkbare muziek. 10 Things I Hate About You is een aanstekelijke en hartverwarmende tienerkomedie die met gemak boven de grijze middelmaat uitkomt.

Jeetje, dit is echt een tijdcapsule. Wat is dit heel erg 90's zeg. De kleding, de muziekkeuzes, het type humor Neemt niet weg dat het wel een erg leuke, charmante film is die ondanks dat het niet cliché wil zijn toch uiteindelijk die kant opgaat. En zeker aan het einde. De film bevat erg leuke, vlotte dialogen, leuke scenes, een heerlijk sfeertje en de fun druipt er vanaf. Verder krijgen we best leuke muziek te horen en heeft de cast er duidelijk veel plezier in. Ja, het kijkt allemaal erg lekker weg.

Kat Stratford: I dazzled him with my... wits. Dat moet het toen geweest zijn - de vonk die oversprong en Julia Stiles tot iets heel speciaals maakte. Ietwat by proxy vanzelf, maar de wits zijn evengoed van haar als van de tekstschrijver - die het idee en een behoorlijk deel van het hele spel ook maar van Shakespeare gejat heeft. Je kan slechter doen, al vallen er zat steekjes. Het is vooral de charme, de verbinding en de liefde die overal vanaf straalt. Ondertussen is de film verworden tot een icoon van de tijd, vlak voor het einde van de eeuw toen ik al wel te oud was voor een rechtstreekse relatie met high school films, maar het nog niet zover verwijderd was - minder dan een generatie nog maar. En hoe lang geleden is dat nu alweer - romantische nostalgie, maar ook het genadeloze knagen van de tijd en de slachtoffers die daarbij vallen. Onmogelijk om de film te zien zonder te denken aan Heath Ledger en hoe absurd het is dat hij er al niet meer is - en even zwaar al niet erger zal dat zijn voor zijn tegenspelers, die net als hij deze film als een van hun eerste successen in hun loopbaan beleefd hebben en daar even weemoedig als ik nu op terugkijken. Daar zijn we dan. Weemoed, nostalgie, verloren jeugd, leven en dood, Shakespeare.