Spider-Man: Far from Home (2019)

Van hetzelfde Marvel laken en pak. Puberaal, oninteressant, weinig grappig en bovenal gewoonweg saai. Er wordt belabberd geacteerd door Holland en Zendaya. Ook Gyllenhaal komt niet uit de verf en is een miscast. Ik verlang terug naar Tobey en Kirsten, toen Spider-Man nog gewoon Spider-Man was zonder al die visuele bombast.

Het eerste uur gaat echt helemaal nergens over eigenlijk, en ik vond dat heerlijk. Gewoon een onbekommerd vakantiefilmpje met enorm leuke personages, goede humor en een fijne zomerse vibe erin. Beetje Europa aandoen, wat fotogenieke locaties erin, beetje high school, beetje liefde en af en toe wat actie tussendoor die dan ook direct knalt, mede door de goede cgi. Het tweede uur is meer plotgedreven en niet het meest interessante verhaal, met aan het eind een te lange actiescène (waar de cgi dan af en toe ook hapert) en helaas ook een verhaal dat je voelt aankomen (vanaf seconde 1 weet je: Gyllenhaal is niet wie hij is). De film weet dan niet meer te verrassen en weet de sfeer van het eerste uur ook niet meer te krijgen, al probeert men dat af en toe wel. Verder wel een zalige soundtrack (dat nummer bij de eind-credits), goed tempo, en een sterke chemie tussen Holland en Zendaya. 3,5*, maar op basis van het eerste uur had ik graag veel hoger gegeven.

“I think Nick Fury just hijacked our summer vacation.” Vermakelijke Marvel film. Tom Holland als Spider-Man begint één van mijn favoriete Avengers te worden, en in Far from Home laat hij weer eens zien waarom. Het plezier en de jeugdige bravoure stralen van Holland af, en laten we hopen dat hij het nooit kwijtraakt. Het geeft de film een schot energie dat het ook wel nodig heeft. De humor werkt, Holland en Zendaya vormen een charmant koppel (in hun gezamenlijke scenes leeft de film echt op), Gyllenhaal zet een perfecte Mysterio neer, de actiescènes en special effects zien er schitterend uit en Tomei, Jackson en Favreau zijn altijd een groot pluspunt in de Marvel films. De twee grootste problemen van de film zijn dat het verhaal weinig om het lijf heeft en dat er van spanning geen sprake is. In Homecoming had je nog een schmierende Keaton, maar zo’n slechterik ontbreekt hier. Hoe goed Gyllenhaal ook is. Acteurs als Batalon, Revolori, Starr, Smoove en een aantal nieuwe personages voegen weinig toe en zijn eerder een vervelende onderbreking (met uitzondering van de jonge Rice als Betty). Gezien de geweldige eerste post-credit scene doet Jon Watts er goed aan om in het derde deel wat personages af te vloeien en zich te richten op de grootste kracht van zijn trilogie. Holland (die als Spider-Man nu echt een leidersrol moet gaan vervullen), Zendaya, Tomei, Batalon (in een kleinere rol), Rice (juist in een grotere rol) en Favreau, aangevuld met een sterke slechterik. Plus de fijne combinatie tussen humor, actie en een coming of age verhaal. Meer is er niet nodig voor een sterk derde deel.