Fatal Attraction (1987)

In 1987 maakte deze psychologische thriller nog een discussie los rond het thema ontrouw en schoot het gegeven dat een succesvolle zakenvrouw als Alex Forrest wordt afgeschilderd als een psychopaat bij een handjevol feministen in het verkeerde keelgat (pff...). Glenn Close is geknipt voor deze (verknipte) rol; sommige mensen vinden haar een weerzinwekkende uitstraling hebben, ik vind haar wel een bijzonder mooie vrouw om te zien. Ook Michael Douglas doet het niet verkeerd, als lulletje rozenwater. Het gekke is dat je in het begin meer sympathie voelt voor de eigenaardige Alex dan voor Dan die zijn vrouw bedriegt en zijn verantwoordelijkheid niet neemt. Tot ze dat konijn de nek omdraait, dan is het helemaal over met de sympathie. Waar Fatal Attraction zich vooral in onderscheidt van andere soortgelijke thrillers zijn de 'stille' momenten: Beth, de vrouw van Dan, die achter haar kaptafel zit en zich opmaakt, en de scene in de achtbaan; ik heb nog nooit iemand zó onbewogen in een achtbaan zien zitten als Alex Forrest. Het veelbesproken einde is de kers op de taart, er is een alternatief einde maar die is bij lange na niet zo spannend als deze. Ik ben blij dat ze voor deze hebben gekozen. Dat laatste luchtbelletje...

Schitterende film. Echt mijn ding ook. Hoe eenvoudig het verhaal ook mag wezen het zit zo heerlijk in elkaar. De spanning is voortdurend aanwezig alsook dat je niet echt weet wat de volgende stap zal zijn die de film neemt. Dat maakt de film nog beter. Het einde is grandioos. Douglas is een briljant acteur en hoewel ik van hem nog niet super veel heb gezien kiest hij tot nu toe zijn scripts zeer goed uit. Enigste minpuntje is misschien dat ik niet goed begrijp waarom Douglas overspel pleegt. Zijn vrouw is een stuk knapper dan Glenn Close. Maar goed smaken verschillen nu eenmaal en Close zet haar rol dan ook voortreffelijk neer. Ik hier hier dus een heel fijne 2 uur mee beleefd en het is een thriller die onder je huid kruipt. Loved it!