Only Mine (2019)

Ondanks op waar gebeurde feiten oogt zowat alles ongeloofwaardig. Het begint al met de relatie tussen Julie (Amber Midthunder) en David (Brett Zimmerman). De wijze waarop ze elkaar leren kennen en de ontbrekende chemie tussen elkaar. Maar ook de ontwikkelingen op het politiekantoor, de fantasievolle kracht van de zon die haar sterkte geeft om naderhand op een ongeloofwaardige manier wraak te nemen, haar mama die opeens een visioen krijgt dat ze leeft, getuigenissen die zomaar geseponeerd worden, de zeer rare kronkels van David die hem verdacht maken, de wel heel toevallige ontmoetingen met Alicia die men zomaar ergens in een ander dorp vindt en zo zijn er nog heel wat voorbeelden. Zeer zwakke film ! 3/10

Matig. TV-gebeuren dit dus. Had eigenlijk niet meteen verwacht een film als deze op Netflix aan te treffen, maar ach. Zo'n grote dienst als Netflix heeft genoeg variatie in het aanbod om die verwachtingen meer dan van de kaart te vegen, en zo kwam ik dus ook uit op deze film. Het was alleen uiteraard geen beste keuze. We volgen twee personages waarvan de een uiteindelijk geobsedeerd raakt over de ander. Zeker binnen het kader van relaties best een belangrijk onderwerp dat bekend is bij velen onder ons, maar wie denkt dat deze film daar maar een beetje realistisch mee gaat omspringen zit verkeerd. Deze film gaat namelijk wat verder dan enkel liefdesbrieven schrijven. Uiteindelijk blijft de film ondanks een meer dan behoorlijk tempo best saai en mak in de uitwerking. Visueel toch te vluchtig in elkaar gezet ondanks een duidelijk zonnige sfeer in het stadje. De verhoudingen tussen personages zijn boeiend genoeg om het verhaal vooruit te duwen maar niets vernieuwends of spannends. Daar houdt het echter ook weer zo'n beetje op. Een groot niemendalletje eigenlijk. Een film die je snel vergeten bent.

Femicide is een onderwerp dat het verdient om meer in de belangstelling te komen, maar deze film is behoorlijk uit balans. De dader doet al bij de eerste kennismaking mijn nekharen overeind staan door al van te voren informatie over haar opgezocht te hebben. Overduidelijk een creep. Bij veel van de echte verhalen lijkt dat niet altijd vooraf duidelijk te zijn. Dat de politie er verder niet adequaat op reageert, lijkt me niet onwaarschijnlijk en zeker in de VS heb ik het idee dat de politie een soort maffiaorganisatie kan zijn waarin iedereen elkaar dekt. Maar goed, de film laat dus weinig te raden over wat er gebeurt en het meeste van de film voelt aan als een soort documentaire, waardoor er weinig spanning is. De verrassing, dat de hoofdpersone nog blijkt te leven, voelt erg geforceerd aan, hoewel het op de werkelijkheid gebaseerd lijkt te zijn. Heeft vooral te maken met hoe de film het allemaal presenteert. Al met al voelt het niet bepaald sterk aan. 1,5*.