Wild (2014)

“Honestly? I'm lonelier in my real life than I am out here. I miss my friends, of course, but it's not as if I have anybody waiting for me at home.” Wild is een sfeervolle film over Cheryl (Witherspoon), die na de dood van haar moeder steeds dieper in een moeras van seks en drugs zinkt totdat ze besluit om weer de controle over haar leven te nemen. Ze besluit een trektocht te maken dwars door Amerika (de Pacific Crest Trail). Witherspoon zet een indrukwekkende acteerprestatie neer, en zowel fysiek als emotioneel weet ze te imponeren. Witherspoon weet van Cheryl niet alleen een persoon te maken waar je medelijden mee hebt, maar waar je ook om kan lachen, en ze weet ook de krachtige en weerbare kant goed te spelen. De flashbacks worden op een sterke manier in de film verwerkt en hebben een bijna dromerig karakter. Ze geven een goed beeld van het leven van Cheryl voordat ze besloot aan de trektocht te beginnen. De mensen die Cheryl ontmoet tijdens haar tocht zijn niet bijster interessant (Michiel Huisman heeft een aardige rol), maar door de korte gesprekken kom je wel weer iets meer te weten over Cheryl. Visueel ziet de film er schitterend uit, met de natuur en het uitgestrekte landschap als indrukwekkend decor. Ook de muziek is goed gekozen, en Vallée laat hier nog maar eens zijn talent en vakmanschap zien.

Wild is een onderhoudende film maar ik mis iets. Wat dat precies is kan ik moeilijk de vinger op leggen. Ik vind het allemaal nogal braafjes. Reese Witherspoon is een fantastische actrice en ze speelt ook hier weer één van haar betere rollen. Het script is gewoon niet sterk genoeg om zolang te kunnen boeien. Er gebeurt erg weinig wat ik eigenlijk toch wat vreemd vind op een tocht van 1600 mijl. Ze is een 2 maand onderweg ongeveer en het lijkt ergens moeilijk om daar een film van slechts 100 minuten mee te maken. De rest wordt opgevuld met flashbacks waaraan je wel kan zien dat het hoofdpersonage een transformatie maakt. Het is wel iets typisch voor hikers of mensen die pelgrimstochten aanvatten dat ze hun eigen grenzen leren kennen op zowel fysiek als mentaal gebied. Deze mensen leren hier zichzelf écht kennen. Sommige mensen hebben die inzichten nodig en moeten daarvoor door deze hel gaan. Cheryl is door een hel gegaan en de Pacific Crest Trail is voor haar een moment om eens goed te contempleren over haar leven. De weinige ontmoetingen die Cheryl heeft worden gebruikt om haar achtergrond en beweegredenen wat duidelijker te maken. Bewust of onbewust bedoeld, blijven er zaken wat onopgehelderd. Op het einde blijf ik wat achter met het gevoel: was het dat? Tja, een zesje.