Leviafan (2014)

Het botst tussen mij en Zvyagintsev. Veel lovende recensies hier en deze film zat in bijna alle top tien's van de filmmagazines maar ik ben niet overtuigd. Zijn mix van Bijbelse symboliek (visueel) en storytelling (inhoudelijk) plakt niet. In the banishment zag ik een mager verhaaltje dat de film wat beweging moest brengen maar tevergeefs. De film verdronk in al die zware Bijbelse referenties. In Leviathan is het verhaal meer uitgewerkt maar zijn misdaadverhaal is zeer rechtlijnig en voorspelbaar (advocaat neemt het op tegen corrupte burgemeester, denkt te kunnen winnen maar wordt bedreigd en vlucht). Nochtans is wat Zvyagintsev wil vertellen relevant en interessant, zijn de beelden fraai (maar minder indrukwekkend dan in the banishment) en vind ik het gebruik van de score (in the banisment een hypnotiserend synthesizer, hier bombastisch Philip Glass) uitermate efficiënt. En toch kan Leviathan (en in mindere mate The banishment) mij niet imponeren, mij niet warm krijgen. De openingsscènes van beide films zijn ook een beetje gelijkaardig. Landschapsbeelden, een man in de auto die ergens naar toe rijdt. Sterk begin, mooie shots, ademen dreiging en mysterie uit maar het is wel een herhaling van een idee, vind ik. Tja, het botst tussen mij en Zvyagintsev.

Mijn eerste kennismaking met regisseur Andrey Zvyagintsev. Wat mij betreft liefde op het eerste gezicht.

Films waar je niet vrolijk van wordt, zonder dat er op vals sentiment wordt gemikt, stemmen mij - met terugwerkende kracht - gelukkig en blij.

Alles klopt: beeld, dialoog, uitgediepte karakters, sfeer, suggestie en raffinement en uiteraard de perfect gecaste acteurs. Uitgezonderd de aftiteling een verfrissende afwezigheid van nodeloze muziek.

Een film die schreeuwt om voor de tweede keer bekeken te worden. Terwijl op de Nederlandse televisie de onvermijdelijke Tom Cruise ons om de oren vloog, bood Canvas gelukkig kwaliteit met een hoofdletter K.

Jammer van je laatste alinea, had niet gehoeven en verdient geen schoonheidsprijsje. De film is puur en moet je liggen.

Wat een film.

Niet voor even een gezellig avondje, ik voelde me direct klote.

Dit ging onder de huid en dus bij de kloten.

Waarachtig als de neten.

Staat op KPN en nu zaterdag aanstaande op BBC.

Beviel mij toch wel aanzienlijk beter dan de enige andere film die ik voorlopig van hem gezien heb, zijn debuut The Return. Vooral omdat ik met het verhaal een stuk meer kon, dit had betekenis (of ik kon er toch op zijn minst betekenis in zien). Paar prachtige karakterkoppen die weten te overtuigen, beelden die voor zich spreken zonder daarom voor de twintigste keer op een halfuur naar een treurend landschap te hoeven kijken. Hier en daar stevige zwarte humor die ook wel werkte. Ja zonder twijfel goed.

Een film waarvan ik in eerste instantie niet dacht dat het mij zou boeien, waardoor ik hem lange tijd niet leende van de bibliotheek. Deze week heb ik ‘m toch geleend, en ik moet zeggen dat ik het echt een goede, boeiende film vind. Het acteerwerk is sterk en realistisch, het verhaal wordt op realistische wijze gebracht, zonder allerlei poespas, en ik vond het best spannend. Mooie beelden van de omgeving. Ik houd van dit genre! 4*

Inderdaad, en dan ook nog op een manier die juist onze Westerse vooroordelen ten opzichte van Rusland kracht bij zet (veel lompheid, corruptie, cynisme en wodka). Dat deel van het verhaal botste ook behoorlijk met de weergave van lokale natuur en mensen, die heel gevoelig overkwam.

Hier ben ik het ook wel mee eens. Niettemin een originele en prettig wegkijkende film, vooral qua sfeer. Weer eens wat anders.

Een trage en nogal zwartgallige trieste film, maar ook erg mooi.

En opnieuw een voltreffer van deze regisseur. Geen makkelijke kost, rauw, zwartgallig maar ook een realistische film over echte mensen en hun tekortkomingen. En dat in een bijna surrealistische omgeving die lijkt op een SF film die in de verre toekomst afspeelt. Prachtig.

Mijn eerste kennismaking met Andrey Zvyagintsev, welke meteen mijn interesse heeft gewekt in zijn andere films.

Somber en sfeervol drama over de praktisch kansloze strijd van de eenling tegen 'n door en door corrupt systeem, geschoten op het schiereiland eiland Kola nabij Moermansk, in een prachtige grauw-grijze beeldvoering .

Doorweven met verwijzingen naar en symbolen van de Russische geschiedenis en het Christelijk-orthodoxe geloof.

En tjonge jonge , wat wordt er veel Wodka achterover geslagen in deze film.

Leviathan geeft een kijkje in de Russische ziel en daar wordt een mens niet vrolijk van, alhoewel er gelukkig ook nog wel wat te lachen valt. Zoals in die scene waarin er geschoten mag worden op de portretten van Russische leiders door de jaren heen. Poetin zit daar niet bij (die moet nog wat rijpen), maar hangt met zijn uitgestreken hoofd wel prominent aan de muur van het kantoor van de corrupte burgemeester. Een man die het leven van sommige burgers in zijn gemeente knap lastig maakt. Indrukwekkende film, zou niet niet meer gemaakt kunnen worden denk ik zonder een enkeltje Siberië.

Rauwe, boeiende film. Ik vrees dat het een beeld schetst van grote delen van de Russische samenleving: troosteloosheid, overmatig drankgebruik, een corrupte overheid, ongezellig ingerichte woonkamers en onverzorgde kapsels.

Ik had na het lezen van een aantal recensies verwacht dat ie duisterder zou zijn. Het viel me eigenlijk enorm mee. Wel prachtige beelden van een troosteloos landschap en gelukkig genoeg ellende om tot het eind geboeid te blijven.

Opvallende film gemaakt door/ met / van Overheidsgeld uit Moskou , die zaken aankaart , waarvan je verwacht dat Moskou het verbiedt ; een falend rechtsysteem , corrupte ondermaatse ambtenaren. De Russchische overheid maakt zijn eigen waarheid en de Kerk doet de ogen dicht , want het gaat om veel grotere Waarheid.

Het thema is Kafkiaans ; het individu legt het af tegen de Staat..

O...en we zuipen ; drink om te vergeten ,maar vergeet niet te drinken. Eigenlijk kaart de film 3 zaken aan ; de bovengenoemde twee en drank , een heel groot probleem in Rusland ( en Oostbloklanden)

Voor mij een tegenvallende langdradige film , waarin het verhaal niet boeit maar de acteurs het boeiend maken.Echter niet voldoende.

Het meest boeiende vind ik dat de film door de Russische filmkeuring komt.

Note; behalve Bijbels figuur was Leviathan jaren geleden directeur van de Tour de France..( als mijn geheugen met mijn 93 mij niet in de steek laat).

De onverholen kritiek verbaasde mij ook. We gaan schieten op vorige presidenten.......Een film die door alles en iedereen die een touwtje in handen heeft in Rusland , is geglipt.

Ja, Job wordt genoemd..