Extinction (2015)

“Now that I'm grown up, you can tell me the truth.

Do the monsters really exist?

They did.”

Selecteer een horror tegenwoordig en de kans is groot dat het een zombie-film is. Dit is niet bepaald een sub-genre waar ik enthousiast over wordt, maar het is in ieder geval beter dan het found-footage genre. Persoonlijk vind ik echter dat het genre een beetje … euh … doods is. Het vet is een beetje van de soep. We hebben het allemaal al eens gezien en de meeste films zijn dan ook een variant op een variant van het Romero-concept. Zo af en toe wordt er gepoogd om er een originele wending of andere interpretatie aan te geven. Zoals bijvoorbeeld in “World War Z”. Het gaat dan wel ook weer over een snel om zich heen grijpende geheimzinnige ziekte die ervoor zorgt dat de meesten transformeren in een bloeddorstige zombie. Maar de fysieke kenmerken weken af van het traditionele. Bij “Dead within” concentreerde men zich op de psyche van de overlevenden. In “Maggie” werd het element drama nog een beetje meer opgevoerd. Zo ook in “Extinction”. Alleen worden de bloeddorstige levende doden iets explicieter in beeld gebracht dan in “Maggie” en zijn het ook nog eens gepimpte versies.

Het mengen van twee genres, in dit geval horror en drama, kan nadelig uitvallen. Namelijk dat het merendeel van de filmliefhebbers ontgoocheld zullen zijn. De zombie-liefhebbers zullen het dramatische gedeelte verafschuwen en lamenteren dat er te weinig goors te beleven valt. De liefhebbers van drama’s zitten dan weer met die wansmakelijke, vleesetende mormels opgescheept. Ik daarentegen ben zo’n filmfreak die beide genres kan appreciëren en er nog meer plezier aan beleeft als beiden vermengt worden. Enerzijds is er de gecompliceerde relatie tussen de twee mannen Patrick (Matthew Fox) en Jack (Jeffrey Donovan) die de chaos overleeft hebben. In eerste instantie zijn de omstandigheden waardoor het tot deze situatie is gekomen onduidelijk. Maar aan de hand van flashbacks wordt dit nader toegelicht. Uiteindelijk verzeilen ze in het dorpje Harmony waar ze twee aanpalende woningen betrekken tegenover elkaar. Beiden leiden een apart leven met hun eigen gewoontes.

Daarnaast is er de lieftallige tiener Lu (Quinn McColgan) die als baby door de twee rivalen werd gered. 9 Jaar later is ze uitgegroeid tot een rebels meisje dat liefst van alles de haar omringende wereld zou willen verkennen. Iets wat angstvallig door Jack wordt tegengehouden. Ondanks dat ze ervan overtuigd zijn dat de gemuteerde burgers waarschijnlijk al lang uitgestorven zijn door de kou (het klimaat heeft Siberische vormen aangenomen) of honger. Wat ze niet beseffen is dat deze schepsels ondertussen geëvolueerd zijn in koudebestendige, blinde kaalkoppen die nog steeds op zoek zijn naar vers vlees.

Het klinkt allemaal bekend en geeft je het gevoel dat het zo’n “waar-hebben-we-dat-nog-gezien” film is. Toegegeven , de zombies hebben veel weg van die wat je kan bewonderen in “I am Legend” en zien er toch wel angstaanjagend uit. De face to face confrontatie zoals in “World War Z” wordt meermaals gebruikt hier en bezorgd je gegarandeerd koude rillingen. Anderzijds is er het tragische verhaal met betrekking tot de drie hoofdpersonages. De hele film is een smeltkroes van onderwerpen. Een vernietigende epidemie die aanleiding geeft tot een familiedrama, waarna het post-apocalyptische tijdperk aanbreekt met de vanzelfsprekende belegering en strijd tegen de onwereldse creaturen. Misschien was het thema van zelfopoffering er net over. Maar buiten dat was dit toch een genietbare film. Hopelijk worden nu de zombies een tijdje op stal gezet.

3*

Matig eind-van-de-wereld werkje, dat genekt wordt door een schrijnend gebrek aan tempo en aktie. De personages zijn op zich best oké uitgewerkt en de film zit visueel degelijk genoeg in elkaar, alhoewel één en ander te veel leunt op digitaal gegenereerde effecten en achtergronden, maar er gebeurt zo verdomde weinig! Ja, in de climax komt de boel enigszins tot leven, maar dan is het te laat om de film nog te redden. Binnen het overvolle genre moet je als filmmaker tegenwoordig beter en origineler voor de dag komen om je te kunnen onderscheiden.

Overigens leuk detail dat Matthew Fox in het begin van de film een bioscoop passeert waar At The Mountains Of Madness draait, het droomproject van regisseur Guillermo Del Toro dat nog steeds niet van de grond is gekomen.

Leuk om Matthwe Fox weer eens te zien was voor mij als laatste in Lost

De film heeft alles i zich om een goede in zijn soort te zijn maar helaas is de CGI op sommige momenten ondermaats. Zoals wanneer er in de slotfase rondom het huis een paar van de zombies erg klein lijken en plots heen en weer vliegen door een klap of kogel.
De interactie tussen de hoofdrolspelers is wel lekker apart en het meisje speelt de sterren van de hemel.
Had meer ingezeten, de onwaarschijnlijkheden in de interactie met de monsters heeft voor mij 2 punten aftrek opgeleverd!

NB ik kan net als ikkegoemikke beide genres goed waarderen en ben daarnaast een sukkel voor zombies... maar dan wel overtuigend natuurlijk

Best wel aardige film waarbij het verhaal zich langzaam voortsleept zonder dat het vervelend wordt.

De film biedt drama en horror waarvan de wisselwerking toch goed uitpakt. Dit heeft natuurlijk te maken met de cast die het zeker naar behoren doet en de bloeddorstige beesten die voor de nodige horrorelementen zorgen. De beesten zien er niet altijd even geslaagd uit, maar in bepaalde scènes zagen ze er toch wel creepy uit. Het slot is wel wat zwakjes uitgewerkt. 6/10

Er gebeurt niet zo veel in deze film maar de opbouw is best aardig en de karakters zijn net interessant genoeg, al is de karakterontwikkeling wel voorspelbaar. De CGI is niet heel sterk, al is de setting verder wel sfeervol. De climax is best aardig, al eindigt de film uiteindelijk niet zo sterk.

Degelijk maar ietwat vlak filmpje van Vivas. Waar Secuestrados wat verder ging maakt ie hier wat meer gebruik van de Hollywood elementen. De rollen worden prima neergezet en de 'creatures' zien er best goed uit. Zijn volgende project is een remake van Bustillo en Maury's A l'interieur (1 van mijn favoriete horrorfilms) en met zijn talent kan dat best wat aangenaams opleveren als hij de weg in slaat van zijn eerste film.

3*

Wel een aardige zombiefilm. Zet hoog in, maar kan dat halverwege niet volhouden om vervolgens zwak te eindigen. Laat daarbij ook heel wat vragen open. Maar goed verder wel prima vermaak.

Zelden dat ik de drama in een horrorfilm kan waarderen en ook deze viel me hierom tegen.

De opening laat hopen maar eenmaal 9 jaar verder kakt het helemaal ineen. Puur drama, geen actie of spanning en enorm traag tempo. Naar het einde toe komt er weer wat meer pep in het verhaal maar dan was voor mij het kalf al verdronken. Persoonlijk stoort het me nog het meest omdat ik hier op wat zombiepret had gehoopt! En toch kan het anders, zo kon ik in Maggie de combinatie Drama/Horror wel smaken.

1,5*

Wat een tegenvaller, inderdaad een traag tempo, weinig zombie gezien, leuk voor de liefhebber.

Matige film, meer drama dan horror. Vind ik op zich niet erg hoor maar als drama is het niet zo geslaagd, het verhaal is gewoon te mager. Als horror is het ook al geen succes, er zitten een paar aardige scènes in maar over het algemeen te weinig actie. Het ziet er qua special fx nog niet eens zo slecht uit en het acteerwerk valt ook nog best mee maar het verhaal is niet echt verfrissend, vooral het einde is vrij zwak. Geen voldoende.

Uiterst zwak en zeer voorspelbare zombiefilm. Het verhaaltje over twee vrienden die tussen al het gebijt een oude veste moeten zien op te lossen helpt absoluut niet om nog maar iets origineels toe te voegen. Nul sterren.

Die vrouw met de baby roept toch in de bus in het begin, en mijn zoon en mijn zoon. 9 jaar later is de zoon ineens een dochter. ??

Het goede nieuws is dat de film me ondanks de toch lange speelduur en het trage tempo me nooit heeft kunnen vervelen. Aan de andere kant is het een zoveelste apocalyps filmpje waarbij jet merendeel van de mensheid is veranderd in ondode vleesetende wezens. Ik geloof dat dit soort blinde monsters troglodytes worden genoemd, maar dat is niet echt van belang. Op de openingsscène na en naar het einde toe (dat erg aanvoelde als NIght of the Living Dead) is er niet veel actie te beleven. Het duurt echter wel een tijd voor we uiteindelijk te weten komen wat precies de haar in de boter is tussen Jack en Patrick en waarom hij dochter Lu elk verbod met Patrick verbiedt. Maar voor de bewuste flash back scène alles duidelijk maakt had ik eigenlijk wel door dat niet Jack maar Patrick de vader was van Lu, want waarom zou hij anders een taart maken voor haar, haar goede nacht wensen vanop afstand en dolblij reageren als Lu hem uitnodigt om te eten waarbij hij zich netjes uitdost. . De film boeit vooral dankzij Quinn McColgan die op een sterke manier gestalte geeft aan de eenzame Lu.
Het had zoals eerder opgemerkt door oa arno74 opgemerkt wel kenmerken van I am Legend. I am Legend vond ik echter moralistische bullshit waar ik niet bij kan dat die vrij hoog staat gewaardeerd. Misschien heeft het met populariteit van Will Smith te maken, maar mij heeft die man nooit echt weten te overtuigen na "Fresh Prince of Bel Air".

Net weer een keer opnieuw gekeken en ik blijf erbij, ik vind het helemaal nog niet zo'n verkeerde film.

Het had wat kunnen zijn. Maar in de eerste 45 minuten gebeurt er niks op het begin na waar je iets te zien krijgt. Het volgende half uur gebeurt er iets meer en dan komen ze er achter dat ze in de laatste 25 minuten nog iets meer moeten doen met de film maar ook dat lukt niet. Slappe poging om een post apocalyptische film te maken.