Requiem (2001)

Saai. Total Western in een klooster.

ik ben hem nu aan het zien maar kan al zeggen dat het acteren behoorlijk slecht is.

en de actie in het klooster ook niet om aan te zien is.

als plus puntje de franse sfeer.

1 1/2 ster

...

noemen ze da een film?

BoB Henk, je komt hier waarschijnlijk niet snel meer, maar ik ben er van overtuigd dat je niet deze film in gedachten had toen je hem (als enige MM-er!) in je top 10 plaatste!

(Ik geef toe, ik was bijna nummer 2 geweest)

Verward met Requiem for a Dream?

Wat een zooitje. Hoop stoerdoenerij, weinig interessant. 1*

Nou, mooie sfeer, dat zeker. Maar het verhaal had niet veel om het lijf en was zeer voorspelbaar ik had meteen door dat die Carla dat meisje uit het begin was.
Maar goed, met de visuele stijl wilden ze de boel net effe interessanter maken dan het was. Maar de stijl en het acteerwerk waren best in orde. Er hadden nog wel wat bovennatuurlijke elementen in gemogen.

Ik geef een drie, want een onvoeldoende is ie me niet waard.

Is jullie opgevallen dat dichtbij het einde een psalm werd geciteerd, die verdacht veel leek op Ezekiël 25:17? Althans de versie van Jules Winnfield uit "Pulp Fiction," natuurlijk?

Ik ben geen liefhebber van de Franse film in zijn geheel, maar deze wou ik wel eens zien.

En hij valt best mee, al is het geen hoogvlieger.

De mystieke sfeer die in het klooster heerst draagt ertoe bij dat de film spannend wordt.

Het verhaal is niet bijzonder en zeer voorspelbaar, maar als een leuk tijdverdrijf is dit wel een goed filmpje.

De Franse regisseur Hervé Renoh levert de kijker puur vermaak op, maar wel van het soort dat zeker tegen de finale aan behoorlijk cheesy uitpakt. Het kan een film maken en omverblazen, bij Requiem is er vooral sprake van dat tweede. Er wordt voor een klooster gekozen als setting, iets dat ik persoonlijk binnen het gijzelingsonderwerp niet eerder heb gezien. Daarmee scoor je natuurlijk meteen punten, bovendien maakt Renoh er ook goed gebruik van. Het acteerwerk is aardig, al springt er geen naam tussenuit. Ieder karakter wordt voorzien van een eigen persoonlijkheid en dat is binnen dit subgenre natuurlijk een vereiste, maar aan de andere kant maakt het van het totale gebeuren een ietwat voorspelbaar geheel. Richting de finale worden de registers opengetrokken en verandert de film van een thrillergebeuren in een puur actiegeheel. Vanaf dat punt pakt Requiem uit met de eerste echt dwaze momenten, maar uiteindelijk is het allemaal best vermakelijk en kijkt het gemakkelijk weg.