Double Dynamite (1951)

Het plot is best leuk: een serieuze, bedachtzame bankklerk laat zich één keer meeslepen om op paarden te wedden en verdient prompt $60.000. Helaas gebeurt het juist op de dag dat er bij zijn werkgever $75.000 is ontvreemd. Als hij nu met geld begint te strooien zou men hem kunnen verdenken van de diefstal. Hij heeft hulp nodig om (tijdelijk) van zijn geld af te komen, maar ook zijn vrienden hebben moeite zijn verhaal te geloven.

Jammer genoeg komen de drie grote namen op de poster niet uit de verf. Op verschillende momenten presteren ze werkelijk onder de maat, waardoor ik uit kom op 3 (hele magere) sterretjes.

Ik snap overigens niet waar de titel op slaat. De alternatieve titel is dan veel logischer (en wordt ook letterlijk in de film genoemd).

Van mij,net als van Tjidde, ook 3 magere sterretjes...Groucho Marx heeft een paar leuke momenten,Jane Russell laat zwak acteerwerk zien,Frank Sinatra is wel aardig.

De titel slaat overigens op de (toen) beroemde voorgevel van de actrice Jane Russell.

De film was trouwens al in 1948 gefilmd,maar pas in 1951 uitgebracht.

Deze film gisteren voor het eerst gezien. Ik heb wel genoten. Het verhaaltje heeft weinig om het lijf, geen enkele diepgang etc. Toch vond ik de humor zeer geslaagd: Groucho slaat er toch enkele rake oneliners uit.

Het is allemaal erg braafjes, maar dat waren de meeste films in die periode, natuurlijk. Leuk spel van alledrie, hoewel ik Groucho toch wel de leukste vond. Enkele aardige liedjes en voila; een aangenaam vertier van 80 minuten.

Op z'n zestigste was Groucho Marx nog steeds grappig. Met z'n laconieke stijl haalt hij het niveau van deze komedie omhoog. Frank Sinatra en Jane Russell hebben de meer romantische scènes. Het leukste is de opeenstapeling van misverstanden, leugens en valse identiteiten. Ironisch is dat Johnny niet geloofd wordt wanneer hij de waarheid spreekt, maar wel wanneer hij liegt. Ze beschrijven hem als lijkend op Frank Sinatra. Een leuk tussendoortje uit de oude doos.