Django (1966)

Voor A Fistfull of Dollars wellicht?

thunderball

Daarvoor is iedere dollar er een teveel

Pas op hè!

"In the name of the Father...the Son...and the Holy...Ghost...Amen !"

Best wel een aardige en vooral keiharde Spaghettiwestern film, die destijds brandhout maakte van drie voorzichtig gehanteerde taboes, namelijk geweld, vernedering en sadisme. Het was ook het prototype van een lange reeks gewelddadige spaghetti-westerns, geënt op wraak- en vergeldingsgedachte en regisseur Quentin Tarantino heeft er in 2012 ook een eigen versie van gemaakt, namelijk "Django Unchained (2012)". De hoofdrol in deze film wordt gespeeld door Franco Nero en ik vond hem erg lijken op Terrence Hill, die zijn carrière o.a. te danken heeft aan Franco Nero. Want omdat Terrence Hill zo leek op Franco Nero, kreeg hij werk in de filmindustrie en dat o.a. van regisseur Sergio Corbucci, die een aantal films met hem heeft gemaakt.

In dit verhaal draait het om een zwijgzame met modder bespatte ex-Yankee-soldaat die arriveert in een Mexicaans grensplaatsje, waar twee rivaliserende bendes (een stel racistische blanken, onder leiding van majoor Jackson (Eduardo Fajardo), die rode sjaals en mutsen dragen en Mexicanen onder leiding van generaal Hugo Rodriguez (José Bódalo)) die de dienst uitmaken, en een doodskist achter zich aansleept. Zijn hoofd staat naar wraak, zijn naam is Django (Franco Nero).

De film opent met een minutenlange (drie minuten) tocht van een lopende man in het Wilde Westen, begeleidt met fraaie en passende muziek (van Django Reinhardt ). Zijn tocht lijkt wat doelloos, maar de doodskist die hij achter zich meesleept spreekt boekdelen. Natuurlijk torst hij letterlijk iets met zich mee, want dat hij op wraak zint wordt gedurende de film wel duidelijk. Daarnaast is de wereld waarin hij zich begeeft er één van dood en verderf, dus om dan letterlijk een doodskist mee te slepen toont ook wel iets van je bereidwilligheid om ver te gaan in je tocht. En waarom die kist zo zwaar is wordt duidelijk na circa 35 minuten en die scène inspireerde regisseur Brian DePalma voor zijn eindscène in "Scarface (1983)".

Franco Nero is natuurlijk de grote troef in "Django". Met zijn charismatische voorkomen en blauwe ogen zet hij een gedenkwaardige hoofdrol neer. Hij is precies mysterieus genoeg, is absoluut geen doetje, maar hij is ook geen onoverwinnelijke held (de scène waarbij zijn handen worden verbrijzeld met een geweer en paarden mocht er best wezen). Hij heeft iets droevigs over zich, waardoor je onmiddellijk gegrepen wordt door zijn personage.

Het verhaal is niet heel diepgaand, maar het is wel vermakelijk en er is ook veel actie (met name veel geschiet) in te zien en dat o.a. tijdens een overval in een fort in Mexico en ook zien we modderworstellende prostituees Verder is er prima camerawerk van Enzo Barboni. De acteerprestaties zijn niet over de gehele linie even sterk, zo lijkt de actrice die de mooie Maria speelt, te weten Loredana Nusciak, maar over een enkele gezichtsuitdrukking te beschikken. En de overige bijrolacteurs in het verhaal, zoals de Mexicaanse bendeleider Hugo Rodriguez (José Bódalo), acteren behoorlijk overdreven en weten niet echt te overtuigen. Degene die voor een beetje humor zorgt is Nathaniel (Ángel Álvarez) de barman (geweldig hoe hij een biertje schuift over de lengte van de toonbank van de bar naar een hoertje), waar het helaas slecht mee afloopt.

Maar de actie (al na circa vier minuten) maakt veel goed. Er zitten schitterende, soms gruwelijke (zo wordt er namelijk bij iemand een oor afgesneden, krijgt Maria er flink van langs met de zweep tijdens de opening en natuurlijk de al eerder genoemde scène met de handen van Django), scènes in die je op het puntje van je stoel houden (o.a. het einde met het gebed bij de kruizen van het kerkhof van Tombstone, waarbij Django afrekent met de man, te weten majoor Jackson, die de dood van zijn vrouw op zijn geweten heeft) en visueel mocht de film er zeker wezen. Het landschap is modderig (inclusief drijfzand) en desolaat en je zou er nog niet dood gevonden willen worden.

Al met al leverde regisseur Sergio Corbucci met "Django" een baanbrekende film af, die je alleen daarom al gezien moet hebben.

P.S. de eerste aflevering van "De kijk van Koolhoven" (zeer interessant en leuk om naar te kijken) stond in het teken van de Spaghettiwestern en daarin kreeg "Django" ook aandacht.

Zuivere spaghetti-western die terug bekend werd toen Tarantino zich ermee bemoeide. Django is bruut en verliest geen tijd met gepalaver, maar investeert in veel actie en een hoge bodycount. Het openingsshot toont een man die een doodskist met zich meezeult. Hij redt een schone uit de handen van vrouwonvriendelijke Mexicanen, en begeeft zich naar een spookstadje. En zoals dat meestal gaat in een spookstad, is de saloon de enige plaats waar nog menselijk leven te bespeuren is (de saloonuitbater en enkele hoeren). Deze dorpelingen worden geterroriseerd door majoor Jackson, een notoire ku klux klan leider die in zijn vrije tijd mexicaantjes neerknalt.

Hoewel het zeker een goede western is, ziet alles er basic uit, bevolkt met karikaturale personages, maar vaak mooi in scène gezet.

Sinds kort heeft Arrow nu ook de Django set op 4K uitgebracht, ook nu weer met Texas Adios er als bonus film bij, helaas is die nog steeds slechts op blu ray. Kon de verleiding niet weerstaan en maar meteen besteld, voordat deze ook plotseling uit de handel genomen zou kunnen worden (Wat mijn peperdure blu ray versie nog overbodiger en pijnlijker maakt...).

Django, de inspiratie die leidde tot Django Unchained van QT, althans dat zou je zeggen, tot ik de film er in deed en de eerste beelden op het scherm verschenen begeleid door Rocky Roberts. Ja, dit is wel duidelijk, de vraag restte alleen nog of deze Django verder iets zo zijn met Franco Nero.

Zowel grappig als onbewust is de keuze deze film daags na Once Upon A Time In Hollywood te gaan kijken. Een cirkel die op grappige wijze rond geraakt tussen deze Django, Quentin Tarantino en Once Upon. Rick Dalton gaat op een gegeven moment voor Corbucci werken en maakt soortgelijke spaghetti westerns, vet aangezet, smerig, schmierend en nagesynchroniseerd. Precies het beeld dat verteld wordt in Once Upon, en precies het beeld dat men laat zien in Django.

Django, zwijgzaam en ondoorgrondelijk, de straten smerig en desolaat, vijanden talrijk, een te vereffenen rekening, een treurige sfeer en heel veel bloedvergieten. En dat met sfeervolle muziek in een mooi gritty en vooral vlot jasje dat niet te lang duurt om nogmaals die fantastische vervallen set en huizen aan te halen. Minpunten? Jazeker, de nasynchronisatie is eeuwig zonde alleen al om die zware rauwe stem van Nero te moeten missen, toch iets dat het plaatje voor mij nog completer gemaakt had. Het acteerwerk neigt eerder naar schmieren en de onontkoping is natuurlijk erg sterk maar dit hoort eerder bij het genre dan dat dit afbreuk doet. Wel erg slecht is het bijzondere machinegeweer, waarvan de munitieband niet beweegt, het wapen geen lege hulzen produceert en het wapen ook niet eens een trekker blijkt te hebben.

Al met al is Django een uitermate vermakelijke film en zoals ik begrijpt een hit in de Europese bioscopen en de doorbraak van Corbucci. Leuk, echt leuk voor een keer.

Herzien in 4k!

Zag er prachtig uit! De modder, de rode kappen, het spat van het scherm.Verder blijft het een uitermate entertainende en lekker nihilistische western.

Dikke 4*

Dat lijkt me inderdaad heel mooi om deze film in 4k te zien

Film die ik niet kende en had de gelegenheid hem te bekijken. Uiteraard ook nieuwsgierig door de QT film.

De film pakt je wel gelijk beet en de muziek is wel heel herkenbaar. Rauwe western waar de actie voorop staat en personages nauwelijks worden uitgediept. Men is vijand van elkaar en de info is minimaal. De actie en de setting vergoed echter alles.

Het schijnt dat Corbucci geen volledig scenario verhaal klaar had.

Het interessante van de film van Corbucci is dat hij veel meer afwijkt van het verhaal dan respectievelijk A Fistful of Dollars en het origineel Yojimbo. We kunnen bij Django ook stellen dat de twee vorige films meer als inspiratie hebben gediend, dan dat Django een letterlijke kopie is. Sergio Corbucci is de film gaan schieten zonder enig script en het eerste half uur van de film is in feite zonder script gedraaid. Toen Sergio niet meer wist hoe hij verder moest, heeft hij zijn broer Bruno gevraagd een script in elkaar te boetseren. Daarna zijn ze doorgegaan met een verhaal van een goudroof en dan uiteindelijk de climax, de wraak op majoor Jackson.

Het schijnt dat Corbucci geen volledig scenario verhaal klaar had.

Het interessante van de film van Corbucci is dat hij veel meer afwijkt van het verhaal dan respectievelijk A Fistful of Dollars en het origineel Yojimbo. We kunnen bij Django ook stellen dat de twee vorige films meer als inspiratie hebben gediend, dan dat Django een letterlijke kopie is. Sergio Corbucci is de film gaan schieten zonder enig script en het eerste half uur van de film is in feite zonder script gedraaid. Toen Sergio niet meer wist hoe hij verder moest, heeft hij zijn broer Bruno gevraagd een script in elkaar te boetseren. Daarna zijn ze doorgegaan met een verhaal van een goudroof en dan uiteindelijk de climax, de wraak op majoor Jackson.

Dus eigenlijk een gemist kans. De film en ook de hoofdrolspeler (Nero) heeft veel teveel tekst, waardoor de intro van misterieuze vreemdeling volledig van de kaart is gespeeld.

Waarom staat ineens de voorkant van de DVD cover hier als poster en niet meer de originele poster zoals eerst?

Wel de doorbraak voor Corbucci, en ik vind dit ook een zeer goede spaghetti western, maar gek genoeg was het niet een grote hit toen het eerst uitkwam! Niet in Italia, want in 1966 was het maar de 4de meest bezocht spaghetti western in de bioscoop, en ook niet zo zeer voor Corbucci want hij had andere spaghetti westerns gemaakt die veel meer bezoekers had dan deze Django!

Tijdens de jaren 70 en dan met video in de jaren 80 was django weer uitgebracht, en toen pas een hit geworden, iets dat ook gebeurde met zijn andere classic Il Grande Silenzio (1968)

Hieronder zie je de top 10 spaghetti westerns uit 1966. Vol met verassingen. Bij Django, de 1026 is voor 1026 miljoen lira dat van de bioscoop was binnen gebracht. In dezelfde jaar bracht Sergio Leone's Good, Bad & Ugly 3x meer binnen.

Ook, als je dan naar alle spaghetti westerns kijkt in hun gouden era tussen 1964 en mid jaren 70, dan komt Django niet eens in de Top 25.

Gek genoeg een andere film van Corbucci uit 1975 - The White, The Yellow & The Black - bracht in 1898 miljoen lira, dus oorspronkelijk bijna 2x zo veel als zijn classic Django!!

1966

1 The Good, The Bad & The Ugly 3211

2 Fort Yuma Gold (aka Per pochi dollari ancora, and Voor goud en wat dollars in NL) 1310 *

3 Arizona Colt 1249

4 Django 1026

5 Seven Guns For The MacGregors 976

6 Texas, Adios 903

7 Massacre Time (aka Django, De man zonder genade in NL) 849 **

8 Seven Dollars On The Red 840

9 Two Sons of Ringo (aka I due figli di Ringo) 798 *^*

10 A Bullet For The General 687

*Fort Yuma Gold released October 1966 in Italy, and then during 1967 and 1968 in NL.

** Massacre Time released August 1966 in Italy, but in NL it was released in November 1966 under title Django, De man zonder genade. Sergio Corbucci’s Django had also been released April 1966 in Italy, but no date is known for Dutch release? Both films had Franco Nero in the main role, although in Massacre Time his character was called Tom Corbett.

*^* I due figli di Ringo was probably the first comedy spaghetti western, 4 years before the Trinity westerns with Hill/Spencer.

Net weer eens gekeken en het blijft toch een mooie western. Toch konde ze dat wel in de jaren 60. In die jaren zijn er heel wat echte goeie westerns gemaakt, zelfs de top westerns van Sergio Leone die nog altijd hoog in de lijsten staan komen ook uit die tijd. Sergio Corbucci van 'Django' heeft nog enkele goeie spaghettiwesterns meer gemaakt zoals 'The Specialists' en 'Companeros' en 'A Professional Gun' maar mijn favoriet blijft toch 'The Great Silence'.

Afgelopen week ook weer gezien.

Ditmaal de 4K van Cult Films (zonder HDR die de Arrow wel heeft).

Het beeld ziet er toch erg goed uit. Zeker in vergelijking met mijn oude blu-ray, want een paar weken daarvoor dacht ik nog "Oja Django die heb ik nog liggen. Even kijken of mijn blu-ray er nog goed uitziet met upscaling..."

Niet om aan te zien die Excesso Entertainment bluray.

Van de film heb ik erg genoten dit keer. Gewoon een toffe western!

Arrow 4K ook besteld via de US platform. Narc en The Warriors ook even meegepakt.

Jammer dat er niet meer naar de UK versie gaat. Het lijkt wel of Americanen denken dat sommige van hun films minder interesse hebben in Europa (The Searchers heeft ook een US 4K only, ik wil die wel hoor). Maar als ik de line-up van de Arrow Us site bekijk, zie ik genoeg titels (die niet in de UK store zijn) waar ik wel degelijk interesse in heb.

Dat ze dit eerder in hun US hebben ge-released geen probleem, maar het zou ook wel gaaf zijn als ze een aankondiging doen voor een toekomstige UK release (bijv. die Django Limited en Narc etc.)

Is wel jammer ja, maar dat heeft allemaal met rechten en (meestal vijfjarige) licenties aan andere boutique labels te maken die verlengt kunnen worden maar ook wel regelmatig verlopen.