Let Us Prey (2014)

Ja afhaken in de zin van: de vragen boeien me niet zoveel meer. Je ziet dat ik daarna al direct met meer vraagtekens kwam aanzetten dus de eerste rij vragen had ik wel genoeg van, de film heb ik wel helemaal uitgekeken.

Oké onevenwichtig is het misschien wel maar het positieve overheerst over algemeen want er zijn erg mooie beelden, een prachtig duister sfeertje, meer dan goede gore scenes, prima performances en een prettig mysterieus verhaal. Helaas zijn er een beetje geforceerde dialoog, vreemde toevalligheden en is het concept natuurlijk niet heel nieuw. De film wordt bij elkaar gehouden door Liam Cunningham, die de meesten zullen herkennen als Davos van Game of Thrones. Maar ook de rest van de cast doet het prima. Mede door budgettaire reden heeft de film zo zijn gebreken maar dit claustrofobische bovennatuurlijke thriller/horrordebuut van regisseur Brian O’ Malley was voor een eerste film zeker niet slecht. Sterker dit was solide genre-werk.

Mwa.

Wat me allereerst opviel in de film was de soundtrack. Ik vond het een leuk deuntje, maar niet echt passend in een horrorfilm. Meer een soort dansdeuntje, maar ja. Voor de rest was de film in alle opzichten prima, maar niet helemaal.

Acteerwerk is prima. Cunningham voorop, hij is ook wat bekender o.a. De rest was niet verkeerd maar weet ook geen volle overtuiging te hebben. De doktor is bijvoorbeeld wat minder, net als die twee agenten. De finale is ook wat teleurstellend.

Wel een redelijk interessant verhaal, met prettige dialogen en een prima locatie. De film verveelt niet, maar kan zichzelf absoluut niet goed noemen. De finale kwam eigenlijk ook maar uit de lucht vallen. Voor de rest prima.

Ik vind het altijd leuk om even de taglines bij een film te zien. Bij deze film staat: Darkness shall rise. Een perfecte tagline voor een duistere film. Ook een perfecte tagline voor een film met een bescheiden budget.

Gezien de tagline is de keuze voor een verhaal dat zich veelal in nacht afspeelt niet verrassend. Bijkomend voordeel: duisternis is ook nog eens goedkoop. Met effecten als lichtuitval, flikkerlamp en schaduwspel zijn grote financiële injecties niet nodig. De uitwerking van deze bescheiden effecten is trouwens helemaal niet onaardig. Men creëert met bescheiden middelen een naar en somber sfeertje.

Ook opvallend en kostenbesparend is het gebruik van weinig settings. Slechts één setting is in deze film van belang. Een prima setting. Dat zeker. Een politiebureau dat er bepaald niet fancy uitziet, draagt bij aan een claustrofobische, sombere en cynische kijkervaring. Erg sfeervol

De personages zijn vlak ingevuld. Geen achtergrond. De maker doet geen enkele moeite om een context te creëren voor zijn personages. Die zijn er gewoon. Een inlevend gevoel ontbreekt dan ook bijna volkomen. De kijkervaring is onpersoonlijk. Dat voelt in beginsel vreemd maar heeft ook wel wat. Op zich is het interessant om als kijker de personages enkel als middel te zien om een verhaal over zonde, wraak en zieleheil te vertellen. Dat lukt goed.

Intrigerend zijn dan de sfeervolle tekenen die voorbijkomen. De straten zijn leeg. Er zijn kraaien. Er is vuur. Er zijn zondaars. Er is bijbelse allegorie. Kortom, de apocalyps is nabij. In het midden daarvan staat Liam Cunnigham. De centrale figuur in dit sombere feestje van menselijke ontsporing. Een rechtsprekende allesweter en de aanjager van de gebeurtenissen. Mooie rol.

Een heus verhaal ontbreekt trouwens. We zien een stoot aan situaties en flashbacks die aaneengekoppeld enige zin geven en de film vullen. Een sluitend verhaal kun je het niet noemen. Geen groot gemis. Bovendien duurt de film slechts 88 minuten. Het valt amper op. Er is genoeg afleiding door handeling en actie.

Aan het eind, nog fijne effecten. De maker vond tegen die tijd waarschijnlijk nog een potje met geld en kon nog even groots uitpakken. Over bloed en gore in het laatste halve uur geen beklag.

Let us Prey, of hoe je met geringe middelen een prima duister filmpje kunt produceren.

Leuk.

Een uitstekende B-film, erg goed gedaan. Ik ben gemiddeld eens qua recensies met een waardering van 3.5 en 3.0. Ik als o.a. Grindhouse Movie liefhebber heb mij hier zeer goed mee vermaakt. Van mij 3.5

Ik vond het een vervelende film, nogal irritante karakters en sound, vage en trage film.

Heerlijke herziening.

Van de film zelf wist ik nog maar weinig. Toen ik hem zag keek ik anders naar films, en raakte ik meer beïnvloed door gemiddelde scores. Nu ik wat meer weet waar ik van hou scoren enkele films die ik voorheen lage cijfers gaf erg hoog. Silent Hill is daar een voorbeeld van, maar nu dus ook deze Let Us Prey.

O'Malley sloeg met zijn volgende project een ander, iets complexer pad in. Met Let Us Prey blijft hij echter aardig binnen de boeken. Let Us Prey is geen moeilijke horrorfilm, maar wel eentje met de nodige verrassingen en een zeer hoog entertainmentgehalte. Bijzonder aan de film is dat O'Malley elk shot laat tellen en daarmee een verzorgd geheel creëert. Dat is trouwens zeker niet het enige dat deze film mooi maakt.

De soundtrack is namelijk ook heerlijk, en direct pakkend. Het acteerwerk is sterk en zeker Cunningham doet het geweldig. Er lopen vreemde, maar heerlijke figuren rond in deze film. Dat ze allemaal een eigen smoel hebben maakt de film alleen maar leuker. Toch is de voornaamste reden dat het allemaal blijft tellen mogelijk het feit dat ik niet elk personage voorspelbaar vond. Ze zijn ook echt net wat unieker, voordelig aan de kijkervaring.

Visueel erg sterk. Zeer sfeervolle shots en sequenties, met veel oog voor kleur en detail. O'Malley slaagt er keer op keer in visuele pracht te tonen, en ik mag het wel. Gecombineerd met een snel tempo verveelt deze film nooit, met als kers op de taart een korte speelduur en een aardig geflipte finale. Ondanks dat de setting verder simpel is en de film nooit groots wordt, is wat er nu staat al aardig sterk.

Misschien mist het nog wat echte bruutheid en een aantal lugubere scenes, maar verder valt er weinig op deze film aan te merken. Snel, sfeervol en met oog voor detail geregisseerd. Verbaas me ook over het gemiddelde, want dit zijn de soort films waar ik doorgaans naar snak. Simpel, maar niet te makkelijk, en met geweldige bijdrage vanuit de regiestoel. Klasse.

Sfeerloze film, met moeite uitgekeken.