Viva la Libertà (2013)

Vanaf 10 april in de bioscoop (Imagine)

Viva La Libertà is niet de eerste film die speelt met het idee van een wereldvreemde antipoliticus, die in het centrum van de belangstelling wordt geplaatst. Het is zeker niet de eerste film die gebruik maakt van het oeroude concept van een dubbelganger, en al helemaal niet een van de films waarin dit concept het best is uitgewerkt. Wat het vooral mist is een krachtig antwoord op de vraag die het aan de kijker lijkt te stellen. Waarschijnlijk was dit dan ook meer als een open vraag bedoeld, maar het is ook niet eentje die je lang aan het denken zal zetten. Wat overblijft is een luchtige tragikomedie met aangename personages en een aantal grappige scenes. Roberto Andò merkte op dat hij deze film nooit had gemaakt zonder Toni Servillo, en dat is maar goed ook. Als het niet aan Servillo’s sterke dubbeloptreden had gelegen zou de film je niet anderhalf uur kunnen vermaken. Op zich is dat een hele effectieve manier om je film beter te maken: als je een goede acteur hebt, gebruik hem twee keer.

Recensie Viva la Liberta

Een middelmatige politiek-satirische tragikomedie over een dubbelganger, die de Italiaanse politiek met overdreven humor moest belichten, maar teveel een klucht werd omdat de benodigde scherpte ontbrak. Ook het verteltempo was te gezapig. Toni Servillo slaagde glansrijk in zijn dubbelrol.

Licht grappige en subtiele kritiek op de politiek. De dubbelrol van Toni Servillo werkt erg goed, en de redevoeringen die hij als zijn broer afsteekt zijn hier en daar hilarisch. Toch is de film wat ingetogen en langdradig, waardoor het op den duur wel een beetje saai wordt.

Goede komedie/drama film...

Goed verhaal...

Goed acteerwerk...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Prima achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Servillo draagt moeiteloos de film maar het script bevat wat al te veel kluchtige grappen en groteske situaties. Door eerdergenoemde acteur blijft het allemaal kijkbaar maar op de keper beschouwt geen echt sterke film.

Zwakke en saaie film, die teert op de weinig overtuigende dubbelrol van Toni. Opbouw, plot en zelfs muziekkeuze vond ik werkelijk op het banale af...

Op Canvas-TV op donderdag 23 augustus om 22.05 u.

Een satire op de politicus, de holheid van zijn woordenvloed, het gemak waarmee hij het wapen van de mimiek hanteert en hoe handig hij zich uit een moeilijk of vervelend moment wentelt.

Ook de goedgelovigheid en de manipuleerbaarheid van de massa wordt op de korrel genomen.

Toni Servillo zet zonder meer een formidabele act neer en de (eventuele) genietbaarheid van de film ligt dan ook grotendeels bij hem.

Daarnaast is Valerio Mastandrea als de als in een keurslijf gevangen medewerker goed gecast en is Valeria Bruni Tedeschi, als altijd, graag gezien.

Redelijk tragikomedie over een politicus die vervangen wordt door zijn broer. Dat wordt echter weinig uitgewerkt want je kan niet zomaar iemand zijn leven en werk overnemen. Movsin zegt het goed want een politicus die kan een potje zeveren en zijn woorden zijn een lege huls zonder inhoud. Zijn speech was ik wel redelijk van onder de indruk. De soundtrack vond ik ook wel iets hebben eerlijk gezegd, die is simpel maar blijft wel hangen. Ik doel dan op het nummer waarmee de film eindigt. Het is geen onwijs lange film dus al bij al valt de langdradigheid wel mee, ondanks dat politiek me eigenlijk geen moer kan interesseren. Fijn maar vast ook wel voor de liefhebber. Verwacht hier niet van dat je veel gaat lachen maar het is op een bepaalde manier relatief interessant. Desondanks blijven bepaalde subplotjes nogal onderbelicht.

Italiaanse politiek en dubbelgangers

Zo af en toe ga je eens voor een film zitten waar je absoluut geen idee van hebt wat je er van moet verwachten. Het was een recente televisie-uitzending die me Viva la Libertà onder de aandacht bracht en ik besloot de film maar op te nemen aangezien ik altijd wel in de mood ben voor een Italiaanse film. De voorliefde ligt echter wel meer in de oudere regisseurs (Visconti onder andere) maar kom, wie weet kan zo'n nieuwe film me ook wel bekoren. Had gisteren wel zin in een komedie dus eens voor voor gaan zitten.

Er zijn inderdaad komische situaties maar een echte volbloed komedie kun je dit naar mijn gevoel niet noemen. Schaterlachen doe je nooit en het is vooral leuk om te zien hoe verschillend de twee broers in het leven staan. Het is echter een thema dat we al vele malen eerder (en eerlijk gezegd ook wel beter) uitgewerkt hebben zien worden. Verder kabbelt Viva la Libertà wat verder zonder echt tot een climax te komen. De kritiek op (in dit geval de Italiaanse, hoewel je dit makkelijk kan doortrekken naar andere landen lijkt me) politiek heeft best wel een aantal leuke momentjes, zeker de confrontaties tussen Giovanni en de journalisten zijn leuk, maar weet ook op dit gebied nooit echt te beklijven. Veel van mijn score is dan ook te wijten aan de cast en in het bijzonder de rol van Toni Servillo.

Servillo neemt namelijk de dubbelrol van Enrico Oliveri / Giovanni Ernani voor zijn rekening en doet dat erg goed. Zoals gezegd niet de eerste keer dat een dubbelrol gebruikt wordt in een film maar waar het in andere films (Maximum Risk of Twin Dragons bijvoorbeeld) niet echt goed werkt doordat het niet geloofwaardig oogt, is Servillo dat wel. Bij hem ligt het verschil er niet zo hard op terwijl het toch twee compleet andere personages zijn. Ook Valerio Mastandrea is als assistent trouwens goed op zijn plaats. Het begin van de film waarop hij meer en meer met het handen in het haar begint te zitten met betrekking tot wat er met Oliveri scheelt is het leukst in ieder geval. Verder nog een paar toffe bijrolletjes van onder andere Valeria Bruni Tedeschi (Danielle) en Michela Cescon (Anna) om het geheel wat af te maken.

Zo'n filmpje dat je met plezier een keer kijkt en dat je de dag nadien alweer compleet bent vergeten. Het is in ieder geval dankzij Servilo dat dit nog iet of wat de moeite waard is, want voor de rest is het toch allemaal nogal standaard te noemen. Spreekt niet meteen aan om de rest van het oeuvre van Roberto Andò te gaan bekijken, zijn recentste film wordt in ieder geval al niet goed beoordeeld (weliswaar ook maar 1 stem) met een gemiddelde van 1*..

3*

Tamelijk onderhoudend filmpje.
Al met al toch wat te vaag om het nou echt geslaagd te kunnen noemen.
Zo is het eind mij niet duidelijk.
De "echte" politicus lijkt weer terug te zijn ,
waar is de broer? En dan? Gelouterd door een confrontatie met o.a. een oude liefde, de 2 broers annex hyper/depri zijn eigenlijk 1 (geworden)?
En so what? Hm....

Op zich niet zo'n verkeerde film. Uiteraard al meermaals uitgevoerd, maar deze film waarbij 2 tegenpolen door elkaar worden vervangen is best een fijn uitgangspunt. Uiteraard kan je je steeds de vraag stellen naar de haalbaarheid en de dosis realisme bij dergelijke plots, maja. Diegene die de film doet slagen en naar een iets hoger niveau brengt is sowieso Toni Servillo, een prachtige rol die uitstekend werkt gebracht. Toni Servillo geniet ervan en dat komt de film alleen maar ten goede.

Verder ook een fijne satirische draak naar hoe politici soms wereldvreemd zijn en de dingen soms helemaal verkeerd aanvoelen met hun soms oeverloze gewauwel. Ondanks hier en daar wat leuke momenten is dit alles behalve een komedie te noemen. Lichte satire, maar niets verder dan dat.

De campagne voor de aanstaande verkiezingen verlopen zo rampzalig voor de Italiaanse oppositieleider Enrico Oliveri [Toni Servillo] dat hij besluit er tussenuit te piepen. Terwijl hij onderduikt bij Danielle [Valeria Bruni Tedeschi] die werkt voor Enrico’s favoriete regisseur [Eric Nguyen] neemt zijn assistent [Valerio Mastandrea] een wanhopige beslissing door Enrico’s tweelingbroer Giovanni [Toni Servillo] in te schakelen als Enrico’s stand-in. Maar Giovanni heeft al 25 jaar geen contact meer met zijn broer en zit bovendien in een inrichting. Wie zich Dave (1993) nog herinnert weet sowieso al hoe het verder gaat. Heel origineel is het niet, maar Servillo’s spelplezier en overtuigende dubbelrol maakt veel goed.