Her (2013)

Heerlijke film....beetje vaag ....is dit de toekomst ?

Best leuke film met een heel erg onheilspellende gebeurtenis richting het einde. Het meest knappe aan de film is dat de liefde tussen mens en OS als normaal wordt neergezet, ook door de omgeving. Nergens word de kaart van belachelijkheid getrokken.... tot het moment je als kijker dat gaat doen.

Phoenix and Adams bieden gelukkig genoeg talent om de film fijn af te ronden.

Gezien in het vliegtuig, waar ik later ook Ghost in the Shell zag. Twee science fiction films met Scarlett Johansson, dat was ongepland. Her was in ieder geval wat lastiger te bekijken, want er waren geen ondertitels en Phoenix articuleert niet al te duidelijk, wat al lastig is zonder omgevingsgeluiden, maar toch heb ik het meeste wel meegekregen.

Dit is een typisch "Do Robots Dream of Electronic Sheep"-verhaaltje, waar ik al zoveel van heb gezien. Deze film gaat in het bijzonder in op liefde tussen mens en machine, maar ook wat dat betreft zijn er meerdere films en series over dat onderwerp. Nieuw voor mij was de twist, die je echter lang en breed zag aankomen, dat de machine de mens verlaat in plaats van andersom. Maar voor mijn gevoel niet echt een grote vernieuwing van een uitgekauwde formule. Eerder een variatie op een welbekend thema.

Het tempo is erg laag, wat niet erg hoeft te zijn, maar hier zie je het einde al lang en breed aankomen, waardoor het erg gaat slepen. Wat ook niet helpt is dat Phoenix een bijzonder saai personage weet af te leveren. Visueel is er ook niet veel ter afleiding, want er wordt vooral geregistreerd en niet zozeer gecreëerd. De soundtrack was wel aardig, maar kan niet veel compenseren.

Kortom, het valt allemaal nogal tegen. En dat terwijl Jonze eerdere films behoorlijk interessant waren. Eindwaardering: 2*.

Hele mooie en overtuigende film. De basis van dit verhaal en wat mij betreft de essentie van het leven dat we leiden is de opmerking van Samantha dat ons verleden een verhaal is. Zoals het web van een spin de manier is waarop de spin met de wereld omgaat, zo manifesteren wij ons in de wereld met ons web van woorden. En uit dat web construeren wij onszelf en ons leven. Niet opzettelijk of bewust, onze verhalen ontstaan vanzelf in de loop van de tijd. Er is geen plot, geen clou, geen wijze les te trekken. Uiteindelijk leveren die verhalen ons iets op: een autobiografie. Het verhaal van ons leven, geweven in de tijd die ons is gegeven. Maar niet wij weven die verhalen, de verhalen weven ons.

Dat uitgangspunt maakt dat we verliefd kunnen worden op alles wat ons boeit of aandacht schenkt. Virtueel of niet. We zagen het later in een heel andere vorm maar even intrigerend terug komen in Ex Machina. Onze geest is misschien wel net zo virtueel, of narratief dat we tot op zekere hoogte geen verschil zien of willen zien tussen echt en niet echt. De ultieme illusie.

De film slaagt er uitstekend in om dat besef tot ons door te laten dringen.

Een heerlijke en prachtige film.

Fijn zacht van aard die met een aangename rust ademt, prachtig vormgegeven, buitengewoon mooi gefilmd en met een sterke soundtrack. Een van de meest favoriete films van het (voor mij) sterke filmjaar 2014.

Mooie film. Niet doorsnee. Sterk camerawerk en acteerwerk, een dromerige sfeer en een heel speciaal verhaal. Ik vind Scarlett Johansson een goede keus voor de stem. Ik vind haar stem erg prettig en aantrekkelijk klinken. Ik wist tijdens het kijken nog niet dat het haar stem is en dat zie ik als een voordeel, want daardoor zag ik er geen gezicht bij. De film duurt lang, maar bleef mij boeien. 4*

Mooie film en een verhaal waar iedereen over na zou moeten denken.

Ik ben ervan overtuigd dat het een kwestie van tijd is dat het verhaal in deze film de realiteit is.

Alleen is het OS denk ik eerder een levensechte pop met een processor en een OS waar veel mensen hun leven mee zullen delen.

Heel veel mensen in mijn omgeving spenderen nu al de meeste tijd achter hun computer, iets wat mijzelf enorm tegenstaat.

Normaal gesproken wordt A.I. een Golem dat niet meer te handhaven is met slechts één doel: sales en macht en totale onderwerping van machteloze burgers, maar in dit geval is het een hippiemeisje dat baadt in haar liefde voor haar meester (een moderne Cyrano, ook badend in liefde). Extreem kitscherig verhaal is waarschijnlijk een cynische boodschap tegen de fake-wereld waarin smetteloosheid een belangrijke rol speelt. Een dystopie dat is vormgegeven als utopie (?) Kon me er prima mee vermaken.

Zat die meneer uit die clip van dirty vegas nou in deze film?

Get disconnected

Her heeft een liefdesverhaal dat aardig weg kijkt, wat niet in de laatste plaats komt door het acteerwerk van Phoenix en de niet zichtbare Johansson. Dit grimmige toekomstbeeld ligt nog niet eens zo ver van de huidige realiteit af: veel mensen leiden nu al een leven wat zich grotendeels op hun telefoonscherm afspeelt en het is slechts een kwestie van tijd voordat sekspoppen betaalbaarder worden en de mens ook buiten het seksuele aspect kan gaan behagen. Toen Her in 2013 uitkwam werd hier al handig op ingespeeld, maar vandaag de dag begint het al enigszins achterhaald aan te voelen, omdat we midden in de weg ernaartoe zitten.

Het verhaal is sterk maar bekend, en gaat daarom te lang door. De boodschap is krachtig en helder: get disconnected, kom met elkaar in contact, en kom uit die bubbel (het gevaar van de steeds geavanceerdere technologieën). Deze boodschap wordt kracht bijgezet door te laten zien dat een machine wel degelijk kan kwetsen en dat de ''perfecte'' relatie niet bestaat. Maar luisteren we hier nog naar als de techniek straks daadwerkelijk zo ver is?

Een interessante vraag waar je over kan blijven filosoferen, en waar deze film een mooie aanleiding voor geeft. Hier waren alleen geen 2 uur voor nodig geweest.

3,5*

Wat een irritante zeikfilm zeg.

Het continu gefluister/stille gepraat is ook enorm vervelend.

Bespaar uzelf van twee uren awkwardness en kinderachtig gebeuren.

Een slome romantische film, niet bepaald een komedie vind ik.

Ik kan me inbeelden dat deze film veel te traag is voor velen, maar ik vond daar net de kracht van deze film: hij neemt rustig de tijd om de personages en verhalen neer te zetten.

Er wordt ook een sfeer opgebouwd die je niet volledig loslaat, en uitnodigt om na te denken.

Door een foutje in de opname heb ik het begin van de film gemist, maar blijkbaar niet zo'n ramp want de film duurde zo net niet te lang, en als je de beschrijving gelezen hebt hoef je niet het gevoel te hebben dat je iets gemist hebt.

De muziek vond ik eerder matig, maar qua beeld zat alles wel piekfijn in orde.

Moest ik hem binnen zijn genre een rating geven kreeg hij los 5*, maar aangezien dit toch niet direct mijn meug is nog steeds een mooie 3,5*.

Ok.

Film met een interessant onderwerp, alleen niet helemaal lekker uit de verf komt uiteindelijk. Dat ligt niet aan Phoenix trouwens, die de film echt wel wat kleur weet te geven met zijn type. Alles in hem straalt depressie uit, terwijl het maar schijn is.

De film is erg traag, wat eigenlijk een echte binding met de karakters teniet doet gaan. Doodzonde, want dit had erg goed kunnen zijn op emotioneel gebied. Nu is het eigenlijk al riskant om een romantische film over de liefde tussen een man en besturingssysteem goed te weergeven. Het is al moeilijk om er sympathie voor te hebben.

Knappe prestatie wel van Phoenix. Hij draagt de film met zijn type en geeft de film wel degelijk de emotionele ondersteuning die het nodig heeft. De rest is wel redelijk inwisselbaar, en Johansson daarbij dus ook. Sowieso hadden dat soort rollen wel door meerdere acteurs gedaan kunnen worden.

Visueel is het ok. Het ziet er allemaal behoorlijk schattig en knuffelig uit, met veel felle kleurtjes en een soort warme, liefdevolle uitstraling daarbij. Echter zitten er wel heel veel stukken bij waarop het visuele vervalt als Phoenix ellendig lang tegen de telefoon blijft praten, waarbij de camera flink ingezoomd is.

Dat soort beelden maken de film wel wat saaier, omdat het nergens voelt of intrigerend is. De regie van Jonze is in dat opzicht niet bepaald geslaagd. Het mist toch de binding om dat te doen, en dat bied de film dus niet bepaald.

Maar het kijkt goed weg en het idee is toch wel bizar genoeg om te blijven boeien. Uiteindelijk heeft het pas diep in het einde de goede snaar te pakken bij de kijker. Dit had wel eerder gemoeten, maar ja. Ik geef hem het voordeel van de twijfel.

Drama? Dit viel bij Videoland onder Drama. Daarom heb ik hem aangezet. Maar achteraf was het gewoon een dikke flut fantasy film.
Een relatie met je computer? Hoe dan? Dat is niet eens sciencefiction maar gewoon dik ongeloofwaardig. Had hem een relatie met Thomas de Stoomlocomotief gegeven en het was nog geloofwaardiger geweest.
En het ergste is nog: hij was helemaal niet eenzaam! Hij kon zoveel vrouwen krijgen, maar wilde zelf niet. Heel ongeloofwaardig ook om die mooie jongedame van het restaurant af te wijzen, maar vervolgens wel iets "serieus" (voor zover je serieus kunt zijn met een fuckin data-base) te beginnen met je computer hahahaha ik heb hier geen woorden voor. Waardeloos. 2 uur weggegooid. Alleen maar irritaties en wtf momenten.

Haha en dan komt er 1 of andere virus en is je hele computer out en is "je vrouw" dus ook weg, zomaar in rook opgegaan ?? Hoe lachwekkend.. Snap niet dat deze film zo hoog scoort

Er zijn mensen die moeite hebben om waan en werkelijkheid te onderscheiden. Zo zijn er ook mensen die niet "zien" dat de virtuele wereld bijna naadloos aansluit op de "echte." Stel je toch eens voor dat IRL een virus je echt levende vrouw besmet, en dat ze dan zo maar in "rook opgaat." Tja ...

Ik vond de sfeer ontzettend mooi - die pastelkleuren binnen een neonstad als HongKong krijgen is sowieso al een prestatie. Joaquin Phoenix misschien iets te sukkelig, maar evengoed samen met Amy Adams en de prachtige warme stem van Scarlett een fijne cast. Teksten van de brieven vond ik ook mooi. Het gegeven vind ik trouwens niet eens zo onrealistisch: ik denk dat er veel mannen en vrouwen zich - al dan niet bewust - er voor kiezen om zich te verliezen in een onrealistische relatie.

Maar, altijd leuk om een tegengeluid te horen!

Waarschijnlijk hoopte je Scarlett te zien maar bent teleurgesteld haar enkel te horen.

Gelukkig zijn er serieuze filmanalyses op deze film losgelaten die laten zien hoe ingenieus dit werk in elkaar zit. Dit gaat blijkbaar wederom aan je voorbij.

Misschien heb je hier wat aan.

Her - Needs & Desires | CRISWELL | Cinema Cartography - YouTube

Nee hoor. Want ik ben een vrouw Vond het prima zo.

Het was gewoon niet mijn ding. Smaken verschillen en kun je gelukkig niet afdwingen.

Het onderwerp trok me gewoon niet. Als een man verliefd wordt op een hond, kan ik dat ook niet serieus nemen. Hoeveel serieuze analyses er ook worden gemaakt: ik zal er niet anders naar kunnen kijken.

Verder uitstekend geacteerd natuurlijk en met de sfeer was ook niks mis. Sowieso met de film zelf was niks mis, prachtig in elkaar gezet, maar wat ik al zei, vond het onderwerp gewoon net te ver gezocht om het te kunnen liken. Maar thanks voor je reactie.

Ik vind je wel een beetje zwart wit in je beoordeling. Het is bij jou alles of niets. Aantrekken, afstoten... hopelijk geen moodswings?

Maar goed... Je zult de eerste vrouw niet zijn die een oogje op Scarlett laat vallen hoor. En een man die verliefd wordt op een hond zou best nog wel eens een interessante film kunnen opleveren. Je kunt je namelijk afvragen wat het verschil is. Een mens maakt wie hij/zij is door een opeengepakte verzamelingen neurologische verbindingen. Wat maakt dat feitelijk anders wanneer dat i.p.v. op koolstof, op silica gebaseerd is? Want die kant gaat het uiteraard op. En sneller dan je denkt.

Het grappige aan jou is dat je continu probeert het op persoonlijk vlak te gooien. Eerst denk je dat ik de film niks vond omdat ik zogenaamd Scarlett wilde zien. Hoe kóm je daar bij? Alsof überhaupt elke man weg zou moeten zijn van haar? Ook daarin dwing je eigenlijk mensen dezelfde mening te hebben over een actrice. Maar ooit in je opgekomen dat er ook mannen zullen zijn die haar helemaal niet interessant vinden?

Vervolgens geef ik aan dat ik een vrouw ben en dat dat dus onzin is en dan gooi je het op moodswings en zwart-wit denken.

Waarom kun je niet gewoon accepteren dat we niet dezelfde mening delen over deze film? Of überhaupt over hoe we dingen in het leven zien en erin staan? Get over it. Laat het los. Ik ga ook niet persoonlijke gokjes doen (die duidelijk gokjes zijn, aangezien je er telkens naast zit) puur omdat iemand het oneens is met mijn film beoordeling.

En nee ik zal niet de eerste vrouw zijn die een oogje heeft op Scarlett, maar wel de eerste HETERO vrouw

Nou fijn dat je de film zo kon waarderen, ik niet, zoals je weet. Dan kunnen we het nu laten rusten.

Nu ga je zout op mijn flauwe grapjes leggen en slaat gemakshalve mijn relevante argumenten over.

En ik neem jouw argumenten best serieus, maar je score niet. Zeker niet na deze zinsnede:

Als je aan de film niets mis vindt maar enkel het gegeven te ver gezocht (wat ik dus probeer aan te geven dat dat om de hoek van onze evolutie loert) dan klopt er in mijn ogen iets niets van jouw 0,5.

Maar dat mag hoor. Ik neem je scores alleen niet meer serieus en wil de mensen daar 'en plein publique' gewoon even op wijzen.

Film gezien bij release en nu op TV. Moet zeggen dat ik eerste maal meer onder de indruk was. Vond hem destijds een van mijn toppers. Nu bij tweede bekijk vind ik hem nog steeds ok en origineel, maar ben er niet zo van omver geblazen. Film is soort van monoloog (je ziet meestal maar één acteur) maar toch dialoog met een computerprogramma. Ik denk dat uw gemoed een grote rol speelt bij het bekijken. Feit is dat het gaat over een gebroken man nav. een relatiebreuk die zijn troost vind in een A.I.-programma dat hem lijkt te begrijpen. Joachim speelt een wat nerdie persoon met een te begrijpen situatie. 4* omdat ik het de eerste keer een topper vond en het verhaal toch wel een originele insteek heeft. Misschien omdat ik ontknoping nog wist dat het mij minder beroerde...

Toen ik de film voor het eerst zag dacht ik nooit dat ik het zo goed zou gaan vinden. Maar dat is het (geloof me) absoluut!!!

Prachtige beelden, uniek concept. Goed geacteerd maar helaas af en toe heel langzaam. ‘ Siri’ heeft trouwens echt prachtige stem die zeker geschikt is voor deze rol.

Origineel verhaal wat me uiteindelijk weinig wist te boeien. Ik zal beginnen met de goeie punten. De beelden zijn prachtig, er word mooi gebruik van kleuren en belichting gemaakt, het is ontzettend goed geregisseerd. Joaquin Phoenix zet een geloofwaardige acteerprestatie neer zoals altijd, wat een acteur. Ook de stem van Scarlett was passend als de computerchick.

Het idee is origineel, maar het verhaal zakt behoorlijk in na iets meer dan een uurtje. De film duurt te lang, gaat maar door en door en eindigt met iets wat je allang aan zag komen, zijn schattige, maar bizarre relatie met een computer eindigt, en hij gaat weer op zoek naar liefde met een echt mens. In het begin had het mijn aandacht, de relatie tussen Theodore en Samantha was goed neergezet, de 'seksscene' was me net iets te vreemd ?, maar het begint na 70 minuten toch lelijk te vervelen vond ik.

Veels te veel sentimentaliteit naar mijn smaak, toch een voldoende voor de mooie regie en het acteren, 3,0!

Originele film die blijft boeien en verrassen. Goed geacteerd en interessante filosofische diepgang. Grappig persoonlijk momentje was dat ik de computerstem herkende hoewel ik lang twijfelde (het was inderdaad Scarlett die een geknipte stem heeft). De intieme momenten met de computer gaven mij echter een onrealistische gevoel. Dat had beter gekund. Ook het einde vond ik wat vaag.

Prachtig uitgewerkt scenario, met veel aanknopingspunten om over na te denken. Heerlijke stem van Johansson, fijn acteerwerk van Phoenix. Mooie beelden, fijn geluid. Er zitten een paar cringy momenten in, maar toch rond ik naar boven af naar een 5. Ik zie niet in hoe je deze film veel beter had kunnen maken en dan moet ik dat belonen met de hoogste score.

Ik moet er nog even over nadenken of ik het er helemaal mee eens ben, maar prima facie vind ik dit werkelijk prachtig verwoord.

Fantastische film met prachtige muziek en acteurs. Let vooral op het einde. Zo mooi en waar tegelijk.

Mooie sfeer, mooie kleurrijke filmsets/appartementen/kantoorruimtes en natuurlijk een Joaquin die zoals gewoonlijk weer een erg sterke rol weet neer te zetten! Ook de stem van Scarlett vond ik goed gelukt, alhoewel ik misschien stiekem nog iets meer de voorkeur had gehad bij Zooey Deschanel maar dat is puur persoonlijke voorkeur.

Het concept is interessant, heeft wat raakvlakken met Electric Dreams (1984) maar heeft gelukkig wel zijn eigen identiteit.
De regisseur was schijnbaar geïnspireerd door Crimes and Misdemeanors (1989) bij Woody Allen, alhoewel de naam Woody Allen geen 1x bij mij opkwam bij het kijken van deze film.

Her is een interessant concept, een redelijk fris concept en een concept waar je in principe alle kanten mee op zou kunnen gaan en dat is precies de reden waarom ik dit alles behalve een meesterwerk vond. Het begin is allemaal nog wel interessant maar vooral in de 2de helft vond ik de film wat meer gaan slepen, een scene zoals die met zijn ex vrouw bijvoorbeeld is erg sterk en confronterend maar dit soort scenes zijn tegelijkertijd ook maar dun gezaaid in de film. Her lijkt het een beetje op een veilige tour te spelen en zodra het een scherper randje krijgt is dit helaas ook maar weer van korte duur. De film had wat mij betreft ook wel een minuutje of 20 korter mogen duren.

Wat overblijft is nog steeds een film die zonder twijfel de moeite waard is, maar in mijn ogen helaas wel een hoop meer potentie had kunnen hebben.
3*