Thelma & Louise (1991)

Leuke feministische road movie uit de tijd dat men er nog niet over viel, dat het door een man geregisseerd was.

Maar de film is ook in goede handen bij Ridley Scott en ziet er tot in de puntjes verzorgd uit. Verder is het een vlotte variatie op het Bonny en Clyde verhaal.

Vroege score van Hans Zimmer die geholpen wordt door veel bestaande bluesnummers. Geena Davis is erg sterk als naïef huisvrouwtje en Saradon overtuigt als haar door de wol geverfde tegenpool. Maar ook de bijrollen zijn goed ingevuld met een hele jonge Pitt, Michael Madsen en Harvey Keitel. (De laatste twee vlak voor hun doorbraak/comeback met Reservoir Dogs)

Ook na 30 jaar nog prima vlot vermaak!

4*

Susan Sarandon and Geena Davis Set for 'Thelma & Louise 30th Anniversary Drive-in Event' - The Hollywood Reporter

Had ik deze nu al eens eerder gezien? Moet haast wel, want de toestand met de trucker en het aparte einde kon ik me herinneren. Of was dat via een filmprogramma tot me gekomen? Het maakt ook niet uit want voor een beoordeling kwam de film onderhand wel eens in aanmerking vooral vanwege de goede kritieken. Iets waar ik me overigens niet helemaal in kon vinden.

Het verhaal moge bekend zijn, twee vriendinnen in het keurslijf en opgesloten binnen kaders die er toch echt eens op uit moeten. Jammer voor hen neemt dit uitje al snel desastreuze vormen aan waarop niet echt meer een weg terug lijkt en zaken alleen maar erger worden. Op zich een redelijk begin punt en het eerste incident verast me dan ook wel qua ernst, een goed vervolg krijgt dit echter niet naar mijn gevoel omdat de dames daarna vooral uit blinken in hysterische gedrag en andere shit die de aandacht trekt. Bijkans zitten ze elkaar in de haren, is er een hoop paniek en worden er rare discussies uitgevochten waarvan ik denk leg dat dan beter uit. Leg uit waarom je niet door Texas wil in plaats van dat hysterische geschreeuw boven een trein uit. Ook weer zo'n moment, waarom daar in da lawaai? Dat zogenaamde feministische beeld waarin vrouwen voor zichzelf opkomen zie ik eigelijk niet, het zijn voor mij twee kakelende kippen die eerder per ongeluk voor zichzelf opkomen dan dat dit weldoordacht lijkt. Zo voelen ook veel situaties te gemaakt aan zoals het struikelen van Thelma over J.D., Madsen die wel erg emotieloos wat dingen staat kapot te smijten en nagenoeg geen enkele chemie heeft met Louise, is het allemaal wel erg voorspelbaar, is het volgas achteruit scheuren door Louise om te tanken wel erg geforceerd flink en stoer, om nogmaals af te sluiten wat dat autorijden betreft, kennelijk kan de gemiddelde serveerster daar beter auto rijden dan een heel leger agenten die ze moeiteloos afschud. Yeah right....tot dan een hoop kritiek en de eerste drie kwartier heb ik echt zoiets van wat is dit nou? Waar zit ik naar te kijken? Wat is hier goed aan...?

Toch is er na drie kwartier een kentering waarin die Bonnie en Clyde die ik verwachte te zien, met deze twee dames, meer naar voren komt. Thelma ontwikkelt zich van muurbloempje in saaie jurken naar een stoere femme fatale die niet meer af te stoppen is. Sowieso wordt de wisselwerking tussen de dames beter en lijken ze gelijkwaardiger aan elkaar en wordt de humor beter. Het 'He knows' gesprek met Daryll is grappig, de toestand met de perverse trucker ook leuk en is de overval grappig. Verder mag de brede cast genoemd worden en valt vooral Keitel op in een sympathieke rol. McDonald ook wel goed als mislukte macho. De muziek doet soms een beetje aan Backdraft denken en uiteraard is het dan ook geen wonder dat werk van Hans Zimmer is om het natuurschoon van de roadtrip te benoemen. Je zou toch warempel zin krijgen zelf een dergelijke tocht door Amerika te doen.

Het niveau dat ik verwachte mede door goede kritieken komt er toch niet echt uit, en dat wijt ik toch aan het haperende begin waarna de film zich weliswaar herstelt in de tweede helft met een prima Geena Davis. Nu realiseer ik me dat een dergelijke karakterontwikkeling onderdeel is van het roadmovie genre maar toch vind ik het te matig in het begin. En dat zo genaamde feministische stof dat deze film doet opwaaien....tja, ik kan me daar niet op inleven. Ik denk te modern misschien. Thelma and Louise is voor mij dan ook een tussendoortje die wel een beetje tegenvalt. Eén keer is wel voldoende en misschien dat ik me daarom niets meer herinner van een eerste kijkbeurt. Aardig voor een keer is dan ook het gevoel maar zeker niet meer.

'Thelma & Louise': Geena Davis, Susan Sarandon Celebrate 30 Years - Variety

Ach.

Scott bewijst met deze film dat hij zich naar nog meer zijwegen heeft bewogen tijdens zijn carrière als regisseur. Dat hij met zijn huidige leeftijd nog altijd aan het werk is met films die een budget kennen van 100 miljoen is respectabel. Deze film vind ik echter een heel stuk minder respectabel, helaas.

De film moet het erg hebben van de personages van Sarandon en Davis. Het is duidelijk welke rol ze hebben en wat de film er duidelijk mee wil maken, maar dat verandert niet echt het feit dat ik het allebei vervelende verschijningen vond. Meerdere handelingen die ze maken worden gedaan voor de komedie, en het sloeg nooit echt aan. Ik vond het eerder flauwtjes.

Verder vind ik de film pas echt op stoom komen eenmaal het laatste halfuur aanbreekt. Daar vond ik de twee dames ook voorzichtig leukere personages worden. Het einde vond ik zelfs perfect, heerlijk buiten het boekje. Het is alleen jammer dat het ongeveer 100 minuten duurt voordat de film op de leukere stukken aankomt. Die eerste 100 minuten kennen redelijk acteerwerk en wat aardige situaties, maar ik kon er verder weinig mee.

Het is een film die ik vooral te lang en niet zo grappig vond, waardoor ik regelmatig moeite had om er doorheen te komen. De film kent zeker wat leukere punten en een sterk thema, maar daar houdt het zo'n beetje op voor mij. Ridley Scott en ik zullen nooit echt vriendjes worden, gok ik. In ieder geval was dit nog een film die ik snel weer zal vergeten.

Behalve enkele fragmenten nooit eerder volledig gezien. Ik herinner me wel dat er heel wat rond te doen was bij de release. En nu zoveel jaren later blij dat ik hem eindelijk gekeken heb. Ik kan er alleen maar positief over zijn. Scenario, regie, fotografie, vertolkingen, de humor, de spanning … het is allemaal super. De Thelma en Louise karakters zijn daarbij 100 % sympathiek en geloofwaardig. De mannen in het spel zijn verder elk op hun manier prima tegenwicht. En het einde is ook nog eens één van de beste eindes ooit in een film wat mij betreft. Mijn haren gingen ervan rechtstaan. Ja, het lichaam liegt niet. Ik kan dan ook helemaal begrijpen dat deze film bij het cultureel erfgoed van de USA wordt gerekend.

Zó goed was ie nou ook weer niet... ieder z'n eigen lichaam, zullen we maar zeggen.

De eerste film waarin The Pitt mij in positieve zin opviel (ik wist niet eens dat hij in 'No Man's Land' speelde, die zal ik binnenkort nog es kijken en van 'Dark Side of the Sun' weet ik niet precies meer wanneer ik 'm zag, maar dat was geloof ik ook wel een wazig filmpje...).

De film mengt op geslaagde wijze komedie, roadmovie, drama en thriller (en op iets minder geslaagde wijze ook nog actie want in dat opzicht neigt de film net iets te veel naar The Dukes of Hazzard). In wezen gaat de film over PTSS waarbij het origineel en interessant is dat het nu eens vrouwen in plaats van mannen betreft die ontsporen. Voor de vrouwen is het een grote bevrijding om ‘on the loose’ te zijn waarbij de film ook een female buddy-film is omdat de vrouwen steeds hechter worden. De film geeft de kwestie van vrouwenonderdrukking op zowel grappige als spannende wijze vorm; de film duurt lang waarbij de spanning langzaam wordt opgebouwd naar een grootse en ontroerende climax.

Ongelofelijk vervelende verzameling clichés verpakt als halfslachtige roadmovie.

De bedoeling is ongetwijfeld dat je meeleeft met Thelma & Louise maar beide dames zijn zo onsympathiek en irritant dat ik ze nauwelijks een goede afloop kon toewensen. Overdreven en gewoon slecht acteerwerk, een hoop hysterisch gegil en ik weet niet wat die accenten moesten voorstellen, maar ze klonken nergens naar. Belachelijke rol van Pitt ook. Als die accentjes probeert is 't ook nooit wat.

De humor is flauw, kinderachtig en enorm voorspelbaar. Het enige originele aan het verhaaltje zelf is (voor die tijd) dat het twee vrouwen zijn die het avontuur opzoeken maar dat is niet genoeg voor een boeiende film, en zeker niet een van dik twee uur. De personages zijn allemaal uit de grote grabbelton met clichés gehaald: de goedzakkerige en niet bepaald doortastende rechercheurs, de lompe truckchauffeur en natuurlijk de beide partners van T&L: een ouderwetse dominante hardwerkende man en een type stoer-maar-met-klein-hartje.

Af en toe een paar mooie shots van de omgeving, die dan weer van elke sfeer ontdaan worden door de willekeurig klinkende muziek die er maar wat doorheen tettert de hele tijd. Soms wordt geprobeerd een soort westernsfeertje op te roepen door een oude man met een cowboyhoed voor zich uit te laten staren, mondharmonicaatje erachter, komt allemaal wat geforceerd over. Laatste stuk met de politieachtervolging was echt een lange zit en het was dan ook een opluchting toen T&L eindelijk de afgrond in reden zodat het afgelopen was.

Onvoorstelbaar trouwens dat dit in 1991 nog een controversiële film was. Twee vrouwen in de hoofdrol, 't is wat.

Vind het ook maar vreemd dat dit als een feministische film wordt gezien. T&L komen niet bepaald snugger of onafhankelijk over. Ze zijn nog nauwelijks op pad of Louise moet al naar manlief bellen voor geld. Ook de wijze waarop Thelma zich laat inpalmen en vervolgens naïef beroven door J.D. is weinig vleiend. Ook wel ironisch dat ze de tips van deze zelfde man nodig hadden om gewapend een supermarkt te kunnen beroven.

Wacht. Zijn dit Velma en Weezy niet?

Ik zal deze twee dames nooit vergeten. Ze zijn vanavond voor het eerst in mijn leven gekomen en zullen voor altijd in mijn hart blijven. Wat een avontuur was me dit, toch.

Uiterst gelaagde prestaties van Sarandon en Davis. Deze twee actrices zijn op het hoogtepunt van hun kunnen. De dialogen zijn eindeloos quotable en zo verdomd geestig. En als kers op de taart: het ziet er allemaal uitstekend uit.

Thelma and Louise steekt een dikke middelvinger op naar vrouwenhaar en heeft plezier met Amerikaanse karikaturen. Eentje om te onthouden!

5*

Vond er eigenlijk maar weinig aan en niet zo bijzonder

2,5*

Wat een film. Ik had al veel over Thelma and Louise gehoord en gelezen - zit dertig jaar na dato toch nog wel redelijk in het mentaal gemeengoed, heb ik het gevoel - maar dat deze me zo zou kunnen bekoren, had ik niet verwacht. Ik heb de film een tijdje terug in een tweederangs-bioscoop in het buitenland gezien, en dat droeg zeker bij aan de sfeer. Alles is hier al wel over gezegd, en bij al het positieve sluit ik me aan. Een sfeervolle, hyper-gestileerde, doldwaze, spannende, grappige en tragische roadrip door de zuidelijke streken van de Verenigde Staten, met alle aftandse dorpjes, tankstations en motels, woestijnlandschappen en ravijnen van dien. Ridley Scott is sowieso een technisch enorm sterke regisseur met een geweldig oog voor het esthetische, en hij weet deze wereld vorm te geven als een kunstwerk, een schilderij. Steek ook nog eens een goed script in zijn handen, en je krijgt een meesterwerk(je).

Het is ook zo'n heerlijk ongedwongen 'feministische' film, waar anno 2024 nog het een en ander van geleerd kan worden. Geena Davis en Susan Sarandon spelen de rollen van hun leven; beide zijn echt verbijsterend sterk en heerlijk op elkaar ingespeeld. Ze zijn sympathiek en je leeft met hen mee, maar het zijn ook personages van vlees en bloed die enorm domme beslissingen en keuzes maken. Het noodlottige einde valt zwaar, maar voelt tegelijkertijd en paradoxaal genoeg als 'bevrijdend' en vreemd genoeg zelfs als 'hoopvol' aan. Het is een duister einde, maar de levens die ze achterlieten waren het niet waard om te leven, en in hun laatste dagen hebben ze écht geleefd. Het is een manier om er naar te kijken. De personages kaarten het zelf ook aan richting het einde. Het poogt ook nooit een realistische film te zijn, dus het einde past goed wat mij betreft. De andere personages worden ook heerlijk karikaturaal maar tegelijkertijd écht geschetst; het rolletje van Pitt is een uitschieter, maar ook Christopher McDonald als de idiote bullebak van een man deed dat echt goed, alsook Michael Madsen. Die weet zowaar een heel genuanceerde acteerprestatie neer te zetten, dat zie je ook niet vaak van hem. De dialogen zijn scherp geschreven, het tempo is een perfecte mix tussen opgejaagd en relaxed, de soundtrack is om van te genieten en past steeds perfect.

Het is uiteindelijk vooral een echte vibe-film, met meer sfeer in één scène dan sommige regisseurs in hun hele filmografie weten neer te zetten. Beeld en soundtrack vormen een heerlijke cocktail, de sterke (vrouwelijke) personages en acteerprestaties, dialogen, ritme en tempo,.. maken het enkel af.

Eén van de beste films die ik de afgelopen jaren gezien heb, en in Ridley's top 3.

4.5*.

Nu op NPO2: Thelma & Louise: Born to Live - 2Doc.nl

De documentaire legt goed uit dat de film niet alleen een kritiek is op of strijd van twee vrouwen tegen het patriarchaat maar dat de genderrol bewust consequent wordt ingewisseld – bv. dat het niet langer de man maar de vrouw is die met een vuurwapen zwaait – waarbij het ook klassieke filmsscenes naspeelt waarbij man en vrouw zijn verwisseld. En waarom het ontroerende einde zo sterk is: het symboliseert zowel de (definitieve) bevrijding van de vrouw als de dood waaraan immers niet kan worden ontkomen in de als tragedie opgezette al bij voorbaat verdoemde opstand van de vrouwen tegen de wetten van het patriarchaat.

Klopt, erg interessante documentaire inderdaad.

Staat ie al in de wacht hier?

Thelma & Louise, un Western Féministe ( 2024)

Niet kijken voor je de film gezien hebt.