Breathe In (2013)

Mooie trailer zeg!

Breathe In

De trailer van deze film vond ik al zeer activerend. Het gaf mij een aardig gevoel over deze film. Wel eens waar niet een hoogstaand plot, maar genoeg om een goed drama neer te zetten. In verband met de naderende tentamenweek heb ik hem maar even tussen de uurtjes leren door gekeken. Toch was het een heerlijke afwisseling op de oersaaie goniometrie en was ik wel degelijk gecharmeerd van de film. Het uiteindelijke resultaat was een best sterke film.

In combinatie met de plotomschrijving van MM vond ik het begin al ijzer sterk. Er werd even duidelijk gemaakt dat we hier met een gelukkig en stabiel gezin te maken hadden. Dit op een originele goede manier. Heel simpel, doch effectief. Als het verhaal eenmaal begint te lopen kan je al lang zien waar alles op gaat uitdraaien. Overspel en bedrog vormen dan ook de kernbegrippen. Toch gebeurd er het eerste uur eigenlijk nog niets, en is het alleen maar voorspel op de naderende finale. De mooie klassieke muziekstukken die er tussen zitten geven een rustige, timide en dramatische sfeer aan het geheel, zonder dat er dus nog maar iets gebeurd.

De uiteindelijke handelingen die de bom doen laten ontploffen zijn nog niet eens spectaculair. Het is echter de sfeer en het acteerwerk dat de film interessant blijven houden. Af en toe een paar schitterende, woordloze dialogen maken het een mooie film om te zien. Als uiteindelijk het einde in zicht is neemt de film een wat clichématige wending. Om uiteindelijk het plaatje compleet te maken eindigt de film met een sterke eindscène, die tevens de openingsscène is.

De sfeer creëert de film, het acteerwerk maakt hem af. Deze twee aspecten maken deze film goed. Wat me opviel was dat de hoofdrolspeler Guy Pearce helemaal niet bij de hoofdrolspelers op IMDB stond.

Hij speelt dan ook een goede rol. Een rustig personage dat duidelijk meer in zich heeft dan hij laat zien. Zijn liefdesspel met Felicity Jones laat hij goed tot uiting komen, met de bijbehorende worstelingen inderdaad. Jones speelt goed haar rol als uitwisselingsstudente. Ze laat duidelijk zien dat ze niet weet wat ze met de situatie moet doen, en volgt uiteindelijk haar gevoel. Het gevoel dat ze goed en duidelijk naar voren laat komen.

Amy Ryan en Mackenzie Davis spelen een goede bijrol als vrouw en kind. Beide hebben ze hun eigen machteloosheid en hun eigen problemen. Davis vond ik het minst van alle. Ze acteerde te veel vond ik.

De weergave van de film geeft een geweldig rustig gevoel. Er wordt rustig de tijd genomen om alle personages op hun eigen tempo uit te diepen, maar laat genoeg mystiek over om het interessant te houden. De daarbij komende klassieke werken van o.a. Chopin maken voor mij het plaatje compleet. Schitterende muzikale stukken waarin geen wordt gesproken wordt, en zo veel gezegd. Die maken deze film compleet.

Breathe in is gewoon voor mij een sterke film. Is snap het best als je het 98 minuten jengelen vindt, maar voor mij was hij erg goed.

3.5*

Langdradig drama.

De langdradigheid wordt wel ietwat goedgemaakt door de mooie sfeervolle beelden en af en toe een stuk klassieke muziek er tussen door. Erg goed geacteerd, wel is Felicity Jones een jaartje of tien te oud voor haar rol als studente. De scenes waar ze piano speelt zijn erg knap.

Het drama komt vooral door subtiele scenes in beeld. Past goed bij de ingetogen stille sfeer van de film.

Een heerlijke film die je meeneemt in de wereld van verleidingen. De opbouw is wat mij betreft zeer mooi en gedoseerd, mooie beelden met klassieke muziek en gevoelens die groeien. Maar de afronding vind ik heel jammer en in mijn ogen veel te kort. Wellicht is daar expres voor gekozen, maar ik vond dat maar niks. Ik miste een beslissing, afronding of iets dergelijks. Nu gebeurde iets, kwamen erachter en de film is afgelopen. Ik mis een einde.

Verder werd er goed geacteerd, vond ik Felicity Jones onwijs goed spelen en vind dat ze over een hele natuurlijke schoonheid beschikt.

Een 30-jarige als iemand van 18 neerzetten? tMoet niet gekker worden. Hadden ze de baard van Pearce afgeschoren, konden ze hem misschien als mede-student gecast hebben

VincentL

Zeer goede analyse , topfilm.

De zoveelste variant op het motief: vader van middelbare leeftijd valt voor jong meisje, die zijn dochter had kunnen zijn. Dit inmiddels platgetreden thema komt amper tot leven door deze melodramatische film. Net als Doremus’ voorafgaande Like Crazy (2011) is de film daarvoor te traag en vlak en tot overmaat van ramp van begin tot einde uitermate voorspelbaar. De acteurs proberen nog wel om er wat van te maken, maar het materiaal waarmee ze moeten werken maakt hen bij voorbaat kansloos.

Een muziekleraar en vader van een (gast)gezin (midlifecrisis) werd verliefd op een levenslustige buitenlandse studente die bij de familie verbleef. Hoewel de romantiek werd gezien als inspiratie kregen zowel het (voorspelbare en melodramatische) verhaal als de personages weinig diepte en het verteltempo was bovendien uitermate traag. Ook Guy Pierce en Amy Ryan (zij speelden solide) bleken niet in staat om deze productie boven de middelmaat uit te trekken.

Buitengewoon mooie verrassing. Ging hier met weinig verwachtingen in, maar dit meeslepende, gevoelige drama hield me van begin tot eind in zijn greep (en dat gebeurt zeer zelden bij mij). Prachtig hoe al die details en gevoelens vastgegeld zijn, alsof je de personages al jaren kent en tussen ze in zit terwijl de verhoudingen zich ontwikkelen. En hoe die muziek erin verwerkt is in combinatie met pijnlijk stille momenten: schitterend.

Bovendien zéér sterk gespeeld door Pearce, Jones en met name het opkomende toptalent Mackenzie Davis, die me in Bad Turns Worse ook al in positieve zin opviel.

Waar ik een luchtig tussendoortje verwachtte is Breathe In mijn verrassing van de maand.

Valt toch reuze mee? Ik stond er juist van te kijken dat ze al eind twintig was toen de film werd opgenomen, kan makkelijk voor een 18-jarige doorgaan.

Redelijke film over een Britse uitwisselingsstudente die tijdelijk bij een Amerikaans gezin komt te wonen. Alhoewel het verhaal zelf nogal voorspelbaar is, worden de onderlinge verhoudingen die onder spanning komen te staan wel goed neergezet (het prima acteerwerk draagt hier zeker aan bij). Mooi, maar wel wat traag en het einde viel me ook wat tegen.

Op papier zeker een film die in mijn straatje ligt, maar die me afgezien van bepaalde stukjes toch te weinig kon boeien.

Ik snap de trage uitwerking op zich wel, maar voor mij mistte het wat pit. Vond het allemaal behoorlijk zwaar aanvoelen, het geluid was slecht, de beelden vaak vrij grauw, en er gebeurt vrij weinig. Nogal een moeizame zit.

Het is een film waarbij je eigenlijk al weet hoe het gaat lopen, dus de opbouw er naartoe duurde voor mij gewoon te lang. De uiteindelijke 'romance' vond ik wat weinig om het lijf hebben en alles er omheen (Keith die een leven heeft dat hij niet wil leiden met een vrouw die niet echt supportive is) is wat te onsubtiel gedaan waardoor dat ook allemaal wat vervelend wordt.

Vond de rol van de dochter ook vrij storend en niet helemaal passend, alsof er nog wat extra drama aan toegevoegd moest worden omdat het anders een nog magerder geheel was.

De stukjes met muziek geven het nog wat extra's en het thema ligt me op zich wel, maar het komt qua impact nergens ook maar een beetje in de buurt van de film Like Crazy, ook met Felicity Jones, die Doremus hiervoor maakte.

2,5*

Degelijk geacteerde film en met een Felicity Jones in de hoofdrol ben ik sowieso al verkocht. De spanning in het gezin loopt langzamerhand op, al vond ik de film wat stroef beginnen doordat er niet echt een goede introductie is. Eenmaal op gang is die spanning dus voelbaar en lijkt de film naar een grote climax toe te werken, maar toch vind ik het net even iets te weinig body hebben om een diepe indruk achter te laten.

3,0*

Mooi geschreven.