La Vie d'Adèle (2013)

La Vie d'Adèle... echt zo'n film waar ik al zo ongeveer sinds de release van op de hoogte ben, waar ik ook altijd interesse in heb gehad, maar die ik vijf jaar na uitkomst nog steeds niet gezien had. Toen ik zag dat de film was opgenomen in het On Demand aanbod van KPN kon ik deze niet nogmaals aan me voorbij laten gaan.

Het geanticipeerde meesterwerk bleef uit, maar ik vond het evengoed een fijne filmervaring. Het is vooral genieten van het schitterende acteerwerk van hoofdrolspeelsters Adèle Exarchopoulos en Léa Seydoux. De chemie tussen beiden spat van het scherm en met name Exarchopoulos geeft alles wat ze in haar mars heeft. Ik leefde ontzettend met haar mee, ondanks dat ze het uiteraard volledig aan zichzelf te danken heeft, op het moment dat Emma met Adèle breekt. Zelden heb ik iemand zo realistisch overstuur gezien in een film. Het valt ook op dat het camerawerk en kleurgebruik bij vlagen prachtig is. Er was bijvoorbeeld een scène, waar Adèle en Emma voor de eerste keer afspreken in het park en Emma de eerste tekening van Adèle maakt, die ik ontzettend goed gefilmd vond. De beruchte seksscène is ook vakkundig in beeld gebracht. Je kunt je natuurlijk afvragen of het daadwerkelijk nodig is, maar persoonlijk vond ik dat dit het passionele stadium waar de twee op dat moment in verkeren wel goed benadrukt. Alleen dan weer jammer om later te lezen dat de actrices zelf zich niet helemaal op hun gemak voelden tijdens de opnames. Dat geeft altijd een beetje een nare nasmaak aan zoiets...

Toch is de film niet één groot feest wat mij betreft. Ik had gehoopt dat het een film zou zijn waar ik het lange speelduur achteraf niet eens van gemerkt zou hebben, maar het tegendeel blijkt het geval. Soms ervoer ik de film als wat langdradig. Dat begint eigenlijk voor de eerste keer tijdens het feest van Emma. Ook na de breuk, hoewel de impact op Adèle nog steeds overtuigend overkomt, kabbelt het soms een beetje voort. Daarnaast geloofde ik het verhaal soms niet helemaal. De eerste helft focust zich volledig op het uit de kast durven te komen van Adèle en haar gevoelens voor Emma en dan bedriegt ze haar grote liefde niet veel later... met een man. Na de breuk is de film kwalitatief op zich nog steeds sterk, maar ik vond het toewerken naar de relatie eigenlijk veel interessanter dan de nasleep na het uit elkaar gaan.

Gemengde gevoelens dus over het totaalplaatje, maar overwegend ben ik zeker positief. De eerste helft vond ik zeer goed en meeslepend; de tweede helft vond ik wat minder, maar doordat de kwaliteit van het spel hoog blijft, wil het gelukkig nooit volledig in elkaar zakken. Ondanks dat het speelduur mijns inziens wat korter had gekund, mag het eindresultaat er zeker wezen.

3,5*

De lange duur is een bewuste keuze om de film te ontdramatiseren: lesbische liefde is normaal.

Ik werd helaas geen moment gegrepen door de romance tussen Adèle en Emma. Dan duren drie uur al gauw lang. Veel scènes voelen nogal overbodig aan. De stevige en expliciete seksscènes maken ook niet veel indruk en doen eerder afbreuk aan het verhaal dan dat zij het versterken. Het acteerwerk van hoofdrolspeelster Exarchopoulos is niet slecht, al bedient zij zich wel erg vaak van dezelfde gezichtsuitdrukkingen. Al met al een erg lange en weinig boeiende zit.

wil deze online kijken. ff vraagje, is dit prima te volgen zonder ondertiteling? Is de film helemaal frans of gedeeltelijk? Kan zelf niet heel goed frans.

Helemaal Frans. Tekst is wel belangrijk genoeg om echt van de film te kunnen genieten en te kunnen volgen.

Hoe leuk een spaghetti etende Adèle ook is om naar te kijken, je moet natuurlijk ook wel een beetje begrijpen wat ze zegt. De hele film is in het Frans.

Ik zou het doen. Liefst in cam-kwaliteit versie op je iPod.

iPod? Nathaniel zat in in groep 1 toen de iPod op zijn hoogtepunt was, ik gok dat hij die heeft overgeslagen

Maar ik snap je neiging tot sarcasme.

Maar ze hebben wel gelijk, Nathaniel. Absoluut niet kijken zonder subs. Ik zou zelfs zeggen wacht nog even, hoe belerend het ook klinkt. Niks houd je tegen om het op jonge leeftijd te kijken, maar ik verwacht dat het als twintiger meer binnenkomt, met wat heftige verliefdheid en misschien verdriet op dat vlak in je achteruitkijkspiegel. Misschien maak ik onterechte aannames, if so, I apologise.

Ik zal m gewoon met goede kwaliteit volgen en met ondertiteling. Deze film moet je gewoon echt voelen.

Bedankt voor de tip!

Ondertiteling gevonden! Vanavond ga ik hem kijken.

John Milton schreef:

(quote)

Zou je een (kort) reviewtje kunnen doen? al is het maar 1 of 2 alinea's, ik ben erg benieuwd wat je hiervan gaat vinden. Hoeft uiteraard niet vanavond laat.

Ja hoor is goed! Denk niet dat ik hem vanavond al af heb aangezien hij 3 uur duurt. Morgen zal ik wel een review schrijven. Bedankt voor de interesse?

Ff doorzoeken naar een goede site, film heeft niet de beste graphics en loopt de hele tijd vast.

DVD´tje 8 euro, ik zou geen seconde twijfelen dan.

Heb gelukkig al een site kunnen vinden met HD kwaliteit. Vervolgens tutorial bekeken hoe je subtitles in kan voegen. Gelukkig allemaal gelukt!

Nou leg de tissues maar vast klaar.

Ben nu op 2 en een half uur. Kijk morgen de laatste 30 minuten.

Kon je het niet opbrengen om die laatste 30 minuten uit te zitten?

Dan kan je de film haast niet boeiend genoeg hebben gevonden, anders kan ik me dat niet voorstellen.

Ik vond het zeker wel erg boeiend. Maar moeder zei dat ik moest slapen. Moest vandaag vroeg opstaan. Vanavond kijk ik hem zeker weten af!

Nou zeg, wat een strenge mama heb jij nathaniel177!

Gekeken met Engelse ondertiteling.

Waar moet ik beginnen. De film heeft mij de hele speelduur geboeid. Het voelt zoals vele zeggen ook niet als 180 minuten maar meer als 90 minuten. De film zakt ook nergens in. De film is een van de best geacteerde films die ik ooit heb gezien en alles voelt daardoor erg realistisch. Dit zorgde ook dat ik het verhaal zeer interessant vond. De seksscènes vond ik niet eens het meest indrukwekkend. Het meest indrukwekkende vond ik de dialogen tussen Adèle en Emma. De film begint goed en eindigt nog sterker. De scène op het einde in de bar vond ik zeer goed. De eindscène is ook zeer sterk. Adèle was ook interessant om naar te kijken, knap gezicht en interessante gezichtsuitdrukkingen. Wel jammer om te lezen dat de regisseur niet zo sympathiek is geweest tijdens het filmen, vind het wel zielig voor die twee. Dit is zo'n film die je nooit meer vergeet, dus kan ik niks anders geven dan 5 sterren! Deze film ga ik zeker weten nog wel een keer opnieuw zien.

nathaniel177 raadde mij deze film aan en ik vond het zeker de moeite waard!

Zoals vele al zeggen is het acteerwerk extreem goed. De scenes voelen heel natuurlijk en alles behalve ongemakkelijk. Ik denk dat dat er voor mij heeft gezorgd dat ik de 3 uur geboeid bleef.

Hoewel de cinematografie niet geweldig is zijn er een aantal zeer sterke scenes.

Ik vond echter het verhaal wat minder. In het einde zakte het verhaal een beetje in waardoor ik minder geboeid bleef. Ook kon ik het einde al snel raden wat ik altijd jammer vind

Aanrader 3.5*

Geen geweldige cinematografie??? Wat denk jij nou weer!

Absoluut geen geweldige film: duidelijk door een kerel gemaakt. De vrijscènes tussen de vrouwen zijn zo ontzettend saai, veel te lang, dus een hobby van de regisseur.

En er gebeurt heel weinig qua verhaallijnen. Toch is het geen straf om naar deze film te kijken, maar het zit vol pretenties, die spatten ervan af. Hoogdravend, elitair en openlijke voorkeuren van de regisseur.

Spaart weer een psychiater uit, maar misbruik van jonge actrices is ook overduidelijk aanwezig.

Die wilden dus na het voltooien van de film niets meer met de regisseur te maken hebben. Terecht!

Is dat laatste een aanname of heb je een bron waarop je conclusie is gebaseerd?

De cinematografie vind ik super geweldig in deze film en wow wat een charisma heeft Adèle Exarchopoulos. Zonder de vrij scènes had ik deze film ook erg goed gevonden maar wellicht completeerde het de beleving van Adèle meer door het te visualiseren. Enig minpuntje mijnerzijds is wel dat de film aan schoonheid verliest door te veel sex scènes. Maar wellicht is daardoor de gemiddelde score wel hoger haha. Ach ja.

Ok.

Vond het uiteindelijk ook weer niet zo bijzonder. Kechiche mag zichzelf dan als een soort god gedragen op de set, uiteindelijk krijgt hij maar half resultaat. Al moet ik hem wel meegeven dat hij daarmee het acteerwerk bovengemiddeld weet te krijgen.

Het grootste probleem dat ik hiermee heb is de speelduur. Het verhaal zelf is niet eens zo heel bijzonder. Het zal vast wel weer te maken hebben met dat "lesbienne zijn normaal is" en daarom daar dus ook ruim de tijd voor genomen mag worden. Ik vond het vooral veel te lang duren.

Acteerwerk is dan wel weer heel knap. Exarchopoulos moet vast bloednerveus zijn geweest op de set want de camera zit zeker 160 minuten van de 180 minuten drie centimeter van haar gezicht af. Ik zie er uiteindelijk niet al te veel voordeel van in.

Cameragebruik zelf vond ik dus ook niet al te bijzonder. De hele tijd aan het gezicht geplakt van Exarchopoulos maar uiteindelijk had het niet zo veel meerwaarde voor mij. Alleen het feit dat de seksscènes wat intenser en explicieter werden ermee.

Het tweede deel vond ik veel sterker dan het eerste deel. Daar word je soms echt goed in het verhaal gezogen met meeslepende en intense argumentaties tussen de hoofdrolspeelsters. Dan begin je pas de knappe emotie te voelen. Daarbij draagt het sterke acteerwerk ook een steentje bij.

Uiteindelijk geen slechte film, waar ik niet al te moeilijk doorheen kwam. Maar het duurt te lang en constant tegen het gezicht van Exarchopoulos aankijken hoefde ook niet voor mij. Pas dat plakkende camerawerk dan alleen toe tijdens de emotionele momenten.

Ik heb deze film herkeken en verhoogd naar 4,5*, maar nu ik me weer eens inlees twijfel ik of een film waarin de actrices zo gebruikt en uitgebuit worden wel zo'n hoge waardering verdient. Ja, het eindproduct is erg goed geworden, maar ik zit een beetje in een 'heiligt het doel de middelen' dilemma.

Hoe meer ik lees over de werkwijze en het maken van de film, hoe naarder het gevoel is dat ik erbij krijg. Wellicht dat die discussie al eerder aan bod gekomen is hier, hoe anderen daar naar kijken.

Zolang er geen wetten worden overtreden zou ik zeggen: goeie kunst is goeie kunst. Seydoux was destijds al een volwassen vrouw en gearriveerd actrice en Exarchopoulos heeft zich er relativerend over uitgelaten. Ze stonden allebei naast Kechiche op het podium in Cannes.

Sowieso sympathiseer ik niet met mensen die kunst niet los kunnen zien van de maker. De types die het werk van Knut Hamsun in de ban deden na WOII, of die Malaparte links lieten liggen, dat getuigt van een zwart-witte blik die nu juist in kunst zo vaak ontmaskerd wordt als hopeloos ontoereikend voor de complexe realiteit.

In uitgesteld relais bekeken via Cinema Canvas maar ik zal helaas niet de loftrompet kunnen steken over die film. Immers - en het is al een paar keer vermeld in diverse commentaren - ook ik vind het jammer dat de regisseur voornamelijk de subjectieve wereld van Adèle toont en niet (of een zeldzame keer zoals op het einde in het café waar Adèle bijna smeekt om een verzoening, de scene wordt afgesloten met een korte reactie van de andere café bezoekers) de objectieve maw hij volgt wel het personage maar niet de (direkte) omgeving. ik geef 2 vb nl Adèle worstelt met het publiek brengen van haar seksuele geaardheid. Het etentje bij haar ouders : blijkt uit de conversatie dat de ouders niet op de hoogte zijn, meer nog Adèle en Emma beginnen te liegen. Dit wijst dus op het feit van schaamte over haar relatie. ik mis dus iets. Ofwel Scene A : vooraf waar de meisjes discussiëren over het feit dat haar ouders het niet weten en dus iets moeten verzinnen ofwel scene B : achteraf discussie omdat Emma verbolgen is doordat Adèle niets haar ouders heeft verteld. Zo creëer je verruiming in het thema en open je de dramatiek tussen de personages. Trouwens, op het einde is nog altijd niet duidelijk of Adèle haar seksuele identiteit heeft aanvaard. Een tweede element is de tegenstelling tussen de leefwereld van Adèle (conservatief) en van Emma (progressief, artistiek). Het schept een breuk, Adèle kan zich niet integreren in de gemeenschap van Emma alhoewel ze probeert (eet oesters, poseert, schrijft maar ze wil dit niet, het is enkel om erbij te horen. Ook hier kon de regisseur de dramatiek opentrekken naar die clash van die 2 leefwerelden bv bijeenkomst met beide ouders, bijeenkomst met beide vriendenkringen – nu wordt het apart getoond nl verjaardagsfeestje van Adele (dansen, overdag) en feestje van Emma (discussiëren, filosoferen, avond). Het zal wel een keuze van Kechiche om zich te beperken tot 'het ontdekken van seksuele geaardheid dat ontpopt tot een passionele liefdesverhaal' maar ik vind het een gemiste kans. Uiteindelijk wordt er niet meer verteld dan een doorsnee romcom ; liefde overspel, verraad, spijt, breuk. Maar het naturalisme van de film zuigt je mee in de gevoelswereld van Adèle samen met die vele close ups, filmen op locatie, afwezigheid van score, acteerspel van de meisjes. Op dit niveau werkt de film wel. We kijken dus binnen in de gevoelswereld maar jammer genoeg niet in de leefwereld van Adèle.