Die Andere Heimat - Chronik einer Sehnsucht (2013)

In oktober zal deze nieuwe Heimat in Duitsland worden uitgebracht. Het betreft een bioscoopfilm.

Interessant, na Reitz' prachtige Heimat-trilogie over Duitsland in de 20e eeuw! Zazdarovje, behoefte om hier iets over te zeggen?

Vanaf 23 januari 2014 in de bioscoop (Lumière)

In het EYE-filmmuseum is hij al te zien, en 19 januari zelfs met de regisseur erbij. Maar dat is bizar genoeg al helemaal uitverkocht.

Het verhaal is een beetje simpel, maar de film is absoluut prachtig: zelden de sfeer van een vergane tijd zo levendig en indrukwekkend tot leven zien gebracht worden als hier. Daarom toch een waardige afsluiter (voorloper) van de Heimat-reeks, waarin veel van wat erna zal komen wordt aangezet (niet de personages, maar wel de symboliek, gevoelens en vooral de sfeer en de omgeving). De vier uur gaan snel voorbij dankzij de absoluut wondermooie beelden (zo haarscherp heb ik nog maar zelden een film gezien) en het boeiende verhaal, dat weliswaar wat voorspelbaar is, maar door een aantal heel knappe scenes (vooral in het tweede deel) toch gered wordt. Jacob is een fascinerende figuur, de andere personages vond ik wat mager - of ze zijn een kopie van figuren uit de eerdere (latere) Heimar-reeksen, wat inhoudelijk te verdedigen valt maar de film minder verrassend maakt. Maar de hallucinante, zompige, smerige armoede, het dromen over een betere wereld - zo ver mogelijk weg - het harde werken, de verstikkende godsdienstigheid, de onderdanigheid van het volk tegenover de adel,... dat wordt allemaal ongelooflijk mooi in beeld gebracht. Te bedenken dat deze armzalige situatie in Vlaanderen en Nederland waarschijnlijk niet veel anders geweest zal zijn, heeft me ook wel erg doen nadenken - ook bij ons in de familie hoef je niet zo veel generaties terug te gaan voor je massale kindersterfte had en veel mensen uit radeloosheid de oceaan overgestoken hebben. Niet zo gek veel anders als wat veel Afrikanen ook nu doen, overigens. Knappe film!

.... Mooi onder woorden gebracht.

Edgar Reitz heeft zo zijn opvattingen over film en zijn thema zou ik 'ontworsteling' willen noemen. Een mooi oeuvre, met soms zwakke momenten, maar altijd bijzonder en speciaal. Die andere Heimat is niet anders in deze.

Is 225 minuten niet te lang als bioscoopzit? Ik ken de serie die briljant is, ovrgns

De film heeft een duidelijke pauze halverwege, dan valt het allemaal best mee!

Yep, alle ingrediënten zijn er weer.

De film begint meteen pal op DE smidse (waar ik zowaar nog foto's van heb, bezocht tijdens een motortocht door de Hunsrück). Ondanks dat is de magie meteen daar.

Vertrouwde ingrediënten dus: prachtige landschappen, nauwkeurig realistische sfeer, kostuums en decors en toch weer een bijna irreëel poëtische ziel daartussen. Hoe twijfelachtig de waarschijnlijkheid van een personage als Jakob Simon ook moge zijn (een boerenjongen die Spaans, Engels en Portugees kan lezen en ook nog eens een mondje Indiaans spreekt), met al deze ingrediënten en alweer hemelse muziek wordt een juweel van een film gesmeed.

Na een radiopionier, maker van optische lenzen en modern componist, krijgen we dus weer een opmerkelijke Simon voorgeschoteld. Ondanks de ellende, worden de personages, ook zij die met beide voeten in de aarde staan, met veel mededogen geschetst (scherp in contrast met het eveneens briljante 'Das Weisze Band' van Haneke, dat net meedogenloos, hard en mysterieus is).

Een lange zit, maar een prachtige reis, waarbij ik geen seconde op mijn uurwerk heb gekeken. Het flitste zo voorbij. Een parel.

man wat maken ze bijzondere films bij onze oosterburen.

Vorige Heimat films vond ik prachtig maar nu geraak ik er moeilijk door. Vinden jullie het echt even goed? Het gebruik van digitale film stoort me soms. Het ziet er te 'clean' uit. Ik heb het ook zo niet met het hoofdpersonage en zijn Indianen. Ik geraak maar niet in de juiste 'groove'. Help!

Nee, niet even goed, halfje minder.

Je hebt wel gelijk wat die digitale toevoegingen betreft. Er zit inderdaad een soort Disney-achtige gloed over. Maar ik heb zelf bij die smidse gestaan en het 19de eeuwse dorp eromheen is volledig opgebouwd met andere elementen, dus het zal echt niet anders lukken…

De 'dromer' is inderdaad zo wereldwijs en wereldvreemd tezelfdertijd, dat hij echt wel een dwaas buitenbeentje is. En misschien niet heel geloofwaardig (vlot meertalig in het Amazonegebied) Anderzijds heb je die buitenbeentjes altijd gehad. In de eerste en tweede reeks zeker (derde heb ik niet echt gevolgd).

Als echte filmliefhebber moet je een open mind hebben.DIt is een trage duitstalige zwartwit film. Tentijde van mijn bezoek zaten er verder louter mensen van 60-plus in de zaal.Daar zit je dan. Maar toch een verrassing; een hier en daar magische vertelling die je onwaarschijnlijk sterk meetrekt naar de oude tijd. Ik moest af en toe moeite doen om mee te deinen op het trage tempo, maar toen dat lukte trok de film mij in een stevige roes. Ondanks de redelijke oppervlakkigheid van de personages ging ik mee. Niet omdat ik me identificeerde met een karakter of vanwege de spanning maar omdat de film voldoet aan een primitieve eis; hij trekt je mee in een andere wereld voor 2,5 uur. Je moet je er aan over geven, anders lukt het niet; analyze op 0 en in het momentum duiken. Mooie moeilijk te duiden filmervaring. Niet hip misschien maar wel Mooi.

1842-1844 niet bepaald een goede periode in de geschiedenis van Duitsland (dat toen nog niet bestond eigenlijk zitten we in Pruisen), wel met de grote komeet van 1843 die hier ook nog langs komt.

De voorouders van de Simon-familie uit de overige Heimat-delen en we zien trekjes van hun nageslacht.

Volgens de stamboom is de oude smid Matthias Simon geboren in 1872 dus vermoedelijk is Jakob Simon zijn grootvader.

Hoofdrolspeelster Maria uit de eerste Heimat speelt hier dan haar eigen betovergrootmoeder.

Laten we niet vergeten dat Reitz opnieuw bewijst één van de allergrootste Duitse regisseurs aller tijden is met dit geweldige levenswerk...zo groot ongeveer dan we ook Werner Herzog nog voorbij zien komen in een miniem rolletje als geitenhoeder.

Armoede ? Enkel gezonde weldoorvoede mensen gezien. Willekeur van de adel ? Enkel in een kleine bijvertelling ter sprake gebracht. Overheersende godsdienst ? Vijf minuten van de hele film.

Vier uur lang saai geleuter dat nergens toe leidt.

Heimat I was geweldig, maar de vervolgfilms worden steeds minder.

En dan dat kitsch met die solitaire kleurtjes in zwartwitbeelden.... zeker die glans van dat goudstuk: vreselijk.

De magie van de eerste 3 series ontbreekt weliswaar ,deze film duurt dan ook maar een kleine 4 uur : - ) maar wederom vol poëzie en mededogen.
Heerlijk langzaam en toch niet saai. Hetzelfde thema: fernweh, waar de aanvankelijk gekwelde hoofdrolspeler uiteindelijk tot het inzicht komt dat hij altijd al was waar hij wil zijn.

Een mooie dramafilm...

Perfect mooi verhaal...

Prima acteerwerk...

Super mooi HD kwaliteit breedbeeld, alleen zwart en wit...

Perfect achtergrond geluid/ uitstekend muziek

(Dolby Digital)...

Een lange speelduur, 225 minuten...

Het is een moeite waard...

Klasse film.........mooi neer gezet....lange zit maar de moeite meer dan waard....

In de eerste plaats wetenswaardig het gegeven van de massale emigratie vanuit Europa naar Brazilië in de 19de eeuw, maar vooral een werkelijk prachtige film.

Een pakkend verhaal, een goed uitgewerkt beeld van de economisch-sociale situatie waarin de plattelandsbevolking zich bevond en in dit verband meerdere sprekende scènes.

Ook cinematografisch heel mooi, stemmige vergezichten en ook goed decorwerk en klederdracht.

Overtuigende acteerprestaties.

Puik zijn de dromerijen en verzuchtingen van het hoofdpersonage.

De lange duur was zeker geen handicap, integendeel.

Sfeervol goed gespeeld drama. Niet altijd even geloofwaardig, maar daar had ik niet zo'n moeite mee. Wat ik wel een grote misser vond die bijna de pracht van een z/w film naar beneden haalde, waren de kitscherige in of wellicht terug kleuringen. Daar ergerde ik me knap aan en haalt imo ogen ook voor een groot gedeelte het artistieke gevoel weg. Had er meer van verwacht.

Ik heb nog een serie uit 1984 liggen, hoop dat ie wat beter is.

De serie (is eigenlijk geen serie maar één ontzettend lange film opgedeeld in hoofdstukken) is veel beter, Leo1954. Alleen jammer dat de SD kwaliteit van de eerste reeks films zwaar gedateerd is. Heimat 3 is wel te doen op een groot scherm.

Hoewel niet elke aflevering even sterk is, is het geheel toch zeldzaam mooi. Pure poëzie alas je het mij vraagt. Ook Heimat 2 hoewel die een heel ander verhaal vertelt. Prachtige beelden, sfeer, heel authentiek en daar bovenop heel mooie weemoedige muziek. Aanrader.

Heimat 2 bevat vooral ook veel moeilijke, modernere composities dat het intellectuele sfeertje op het conservatorium moet illustreren. Ik vond dat prachtig maar wel heel gedurfd. Toen ik jong was dacht ik dat Heimat een Duitse soap was maar dat is het geenszins.

Hier ligt het natuurlijk ook voor de hand omdat de muziek door de componistencarrière van Herman ook onderwerp zelf van de film is en zo tegelijkertijd soundtrack en bronmuziek wordt. Vond het ook heel verfrissend dat het eens geen popmuziek is, maar soms iconoclastische moderne klassiek muziek. ik vind dat die muzike op zich net nog meer het aparte, anarchistische karakter van de sixties neerzet. Maar aanvankelijk allemaal nog keurig in stropdas. Heel die styling voelt trouwens heel waarachtig aan. Alsof de zwart-wt foto's met mijn oudere broers tot leven gekomen zijn. Onovertroffen reeks (1 én 2).

De derde (film) reeks was misschien net iets minder maar toch vond ik het ook goed. Het gebruik van de moderne klassieke muziek in Heimat 2 vind toch eerder gedurfd dan vanzelfsprekend. Weinig mensen zijn daar fan van.

Bedankt voor de uitleg over de "serie". Kijk het gewoon op TV dus de kwaliteit zal wel meevallen. Ben toch wel benieuwd, deze film heeft genoeg potentie, met een paar eerder uitgelegde zwakheden. Als ik bij dit soort films het enthousiasme lees, doet me dat meer dan bij The Hateful Eight bijvoorbeeld.

Prequel op de meesterlijke Heimat-trilogie die scenarist/regisseur Edgar Reitz in 1984 startte en de sociaal-culturele geschiedenis van Duitsland in de 20e eeuw beschreef aan de hand van de lotgevallen van de bewoners van het (fictieve) dorpje Schabbach. De spil van die serie was de familie Simon en dat geldt ook voor dit relaas dat zich afspeelt in de jaren '40 van de 19e eeuw. Schabbach is een hechte gemeenschap en de bewoners kennen eigenlijk alleen het dorpje zelf en de nabijgelegen dorpen. In Duitsland is een groeiende weerstand tegen de regerende elite (die weerstand zou leiden tot de zogeheten Maartrevolutie in 1848) en de intellectuele Jakob Simon [Jan Dieter Schneider] droomt ervan te ontsnappen aan de beklemming van het dorpsleven. Wanneer hij hoort over de schoonheid van en de mogelijkheden in Brazilië besluit hij alles op alles te zetten om daar een nieuw leven op te bouwen.

Reitz weet de sfeer van de tijd op prachtige wijze tot leven te wekken, waarbij de levendige scènes tijdens een dorpsmarkt een effectief contrast vormen met de schitterend gefilmde scènes in de weilanden net buiten het dorp. Het enige wat ontbreekt is de epische schaal van de andere Heimat-films, maar het is een waardige individuele episode uit de (bijzonder) lange serie.

Ik ben niet bekend met de Heimat-trilogie en zag bovendien wat op tegenover de lange speelduur. Ik heb een paar dagen terug Novecento (1976) en had wel zin om opnieuw de sfeer op te snuiven van het oude boerenleven, hier dan in concreto eerste deel 19e eeuw ergens tussen de Moezel en het Saarland aan de wijnbouw te zien.

Jakob is de vreemde eend in de familie. Als intellectueel zit hij liever met zijn neus tussen de boeken dan zichzelf in het zweet te werken. Dit tot grote ergernis van zijn vader die moet zwoegen op het land om zijn noden en verplichtingen tegenover de grondeigenaar te vervullen.

Prima setting van het boerenleven met prachtige beelden en uitgevoerde ambachten zoals het weven. Ook het boerenfeest was fijn om te volgen. Ondanks dat het allemaal wel redelijk boeiend was, greep het me toch niet ten volle bij de keel.