Whale Rider (2002)

Daar sluit ik me bij aan.

Normaal gesproken is dit totaal niet mijn genre.

Maar deze film heb ik vanaf het begin tot het einde intensief zitten te kijken.

Ik geef niet vaak 5 sterren, maar "Whale rider" verdient het.

Een jeugdfilm zoals jeugdfilms moeten zijn: prachtig, ontroerend en werkelijk voor alle leeftijden. Heb 'm een aantal jaren terug in de bioscoop gezien. Zo zagen mijn dochters meteen ook dat er meer in het leven is dan beertjes en sprekende honden.

Mooie film over het aloude verhaal van een clash tussen verschillende generaties, gestopt in een bijzondr jasje. Hughes in de hoofdrol is geweldig en bij vlagen enorm aandoenlijk. Jammer alleen dat het verhaal weinig verrassingen kent en dat er net iets te vaak voor de gemakkelijke weg wordt gekozen. Desalniettemin erg mooi.

3,5*

Opzich wel een mooie film

Zielige film, de strijd van het arme kind was echt tergend. Fijn kijkje in de keuken van een magisch denkend cultuurtje.

Niet echt mijn genre, maar deze film is meeslepend en gewoon erg goed en met liefde gemaakt.

Het jonge hoofdrolspeelstertje is verbijsterend goed en ontroerend.

Aanrader.

Een van de beste films die ik ooit zag; ofwel raakt de film je heel diep ofwel laat ie je volledig koud. Bij mij duidelijk het eerste. Voor wie hem nog niet zag, zeker een kans geven.

Een must-see voor iedereen die ooit naar Nieuw-Zeeland gaat of is geweest. Geeft de sfeer van de Maori's heel mooi weer.

Zeker een must-see!

ik kreeg zelfs een brok in m,n keel bij die voorstelling van dat meisje..en het laatste stuk van de film met die muziek er bij kippevel..

deze film is een van de mooiste die ik ooit zag

Ik had het idee dat ik naar een tv-film bij de EO zat te kijken. Ik vind dit soort films echt fout, het strookt niet met de werkelijkheid en verdoezelt de problemen die dit soort gemeenschappen vaak hebben met een totaal onrealistisch (maar wel zeer voorspelbaar) happy end. Eigenlijk gewoon een zwaar religieuze film (ook al is het nu eens niet christelijk) en daar heb ik, op z'n zachtst gezegd, een hekel aan.

Na de reacties op de site te hebben gelezen, verwachte ik veel van de film. Jammer genoeg kwam de film bij niet echt overtuigend over. Ik vond 'm hier en daar zelfs best saai! Wat ik wel goed vond zijn de acteerprestaties van het jong meisje, Keisha-Castle Hughes.

Vond de film wel aardig!

Voorall het meisje was super goed en zeer overtuigend!

Haar emoties tonen leek haar geen enkele moeite te kosten....

Verhaal was ook bijzonder.

De omgeving in deze film is ook erg mooi! Dit hoop ik in november ook te mogen zien!

Deze film verrdient 3,5* vooral door het acteerwerk van het meisje

Zeer speciale film en knap acteerwerk! De muziek van gerrard is ook weer sterk.

Mooie film; je beleeft de cultuur van de Maori's vanuit de luie stoel.

Keisha-Castle Hughes speelt geweldig. Het is bijna niet te geloven dat er maar 4 jaar tussen het uitkomen van deze film en The Nativitystory zit; waarin ze de rol van Maria speelt.

Van bijna geen Maori komt het beroep naar voren, eigenlijk alleen de schooljuffrouw. Daar hebben we vermoedelijk al een groot probleem van deze mensen te pakken, wat in de film in verpakte vorm naar voren komt.

Treffend vond ik hoe het meisje haar opa noemt: "Paka".

Klinkt gelijk aan het Friese "Pake".

Deze film is duidelijk met simpele middelen opgenomen, maar de inhoud maakt het de moeite waard. De spaningen tussen tradities en de verschillende generaties worden perfect weergegeven tegende achtergrond van de Maori cultuur. Er zitten wel wat zwakkere momenten in, maar het einde maakt de film prima af.

Mooie film. Ben erg gecharmeerd van Keisha-Castle Hughes. Zij acteert hier echt de sterren van de hemel. Alle culturele kenmerken vindik leuk weergegeven en maken de film prettig om naar te kijken.

Ik kan niet anders zeggen dat ik het een uitermate matige film vond.

Kwam over als een low budget tv jeugdfilm uit 1980.

Slecht geacteerd, een waardeloos en vrij belachelijk verhaal dat ook nog eens beroerd in beeld is gebracht.

Zelfs het feit dat ik deze film in Nieuw Zeeland zelf heb gezien kon het weinig helpen.

1,5*

Vervelende film. Afgrijselijke gezang. Niets bijzonders aan, geen enkel moment heeft het me ontroerd.

'k wist totaal niet wat 'k moest verwachten bij deze film, maar hij heeft me aangenaam verrast. Geen typisch verhaal, maar toch wist het me te boeiend. Dit mede door de cast die het uitstekend deed. Vooral het meisje speelde echt overtuigend.

De muziek paste goed bij de film en de beelden waren ook dik in orde.

Het verhaal had trouwens een mooie boodschap.

Erg de moeite om om te bekijken.

Dit familiedrama rond traditie, cultuur, tragiek, moed en hoop kan gezien worden als een zogenaamde feelgood film. Hoewel het verhaal voorspelbaar, sentimenteel en niet echt spannend is, is het ook ontroerend, aangrijpend, sfeervol en authentiek en had het me vanaf het begin in de greep. "Mooi in zijn eenvoud", las ik ergens. Debet daaraan zijn ook de uitstekend en hartverwarmend spelende cast en de prachtige beelden van het afwisselende Nieuw Zeelandse (kust)landschap.

Ik vond het allemaal erg flauw en kitcherig, en nogal goedkoop...

Ik ga me bij deze review aansluiten. Het verhaal was nogal matig maar het heeft me toch ontroerd.

Sympathieke film die wat van de Maori-cultuur liet zien middels een familiedrama: een opa kan het niet verkroppen dat zijn kleindochter ooit de nieuwe leider gaat worden van de stam. Het is lichtelijk sentimenteel her en der en de afloop laat zich ook wel raden, maar de weg er naar toe is okee om te zien. Zo'n dans die het Nieuw Zeelandse rugbyteam aan het begin van hun wedstrijden doet, krijg je te zien en de filmtitel zelf komt ook nog in een scene te zien. Dat vond ik overigens nog de mooiste momenten.

Whale Rider is echt een prachtig verhaal vol mooie symboliek. Het is eigenlijk een soort sprookje, daarnaast wordt er gebruik gemaakt van de prachtige natuur in Nieuw-Zeeland. Ook voelt de film heel authentiek aan, mede dankzij het gebruik van de taal van de Maori's. Een klassieker in wording.

Goeie film over een jong meisje die haar grootvader trotseert die het niet kan verkroppen dat hij geen kleinzoon heeft. Een redelijk boeiende kijk op de hedendaagse Maori-cultuur. Afgezien van de ontroerende finale, wist het verhaal me verder niet echt te grijpen. Mooi, naturel acteerwerk met een extra vermelding voor de jonge Keisha-Castle Hughes.

Familiale banden en eeuwenoude tradities zijn stevig verweven in dit drama die een leerzame kijk geeft op de Maori cultuur. Het meisje Paikea heeft het ongeluk om als meisje geboren te zijn in de bloedlijn van haar familie. Geeft haar dat minder recht om aanspraak te maken als leider van haar volk? Ja denkt haar opa en houdt haar buiten de rituelen die deel uitmaken van haar etnische en culturele identiteit. Wat daarna volgt is een bijna mythologische wending in de huidige tijd, maar dat was zo mooi en krachtig dat ik er stil van werd. Is ook een film die erg geschikt is voor jong en oud.

Wat een bijzondere dramafilm over het leven van Maori's in Nieuw-Zeeland! Dramatische filmmuziek en oude Maori-liederen als muzikale omlijsting. Ik kreeg regelmatig kippenvel.

Cinematografie is wonderschoon, het ruige landschap van Nieuw-Zeeland, de kust en de zee met de zon aan de horizon. Schitterende mystieke beelden van walvissen. Belangrijk onderwerp van de film is culturele trots, waardigheid en halsstarrig vasthouden aan oude normen en waarden. Wat een wijze oma had Pai! Keisha Castle-Hughes speelt de rol van Paikea met grootse waardigheid! De call of the whales had desastreuze gevolgen.... Triest omdat deze beelden werkelijkheid zijn. De reden waarom dit af en toe gebeurd, blijft nog steeds een raadsel. Aan het eind van de film wordt ze letterlijk en figuurlijk de Whale Rider. Ik heb nog nooit een film gezien die me zo vaak rillingen bezorgde...... De film is een groots en waardig eerbetoon aan en met veel respect voor de Maori-cultuur. Zonder twijfel verbluffend mooi!

Het feminisme is doorgebroken in de Maori

Familie/kinderfilm.

Ondertussen is het genre hier aangepast, maar door door te kijken met het woord 'drama' in het achterhoofd, was dit toch een tegenvaller.

Een te goedkoop verhaal om me te kunnen meetrekken. Bovendien doet de jonge Hughes het wel goed, maar de andere hoofdrolspelers, vooral die vader en grootvader, zijn acteurs van het achtste knoopsgat.

3*, in een poging om vanuit het hoofd van een 12-jarige te oordelen.

Ik heb altijd al belangstelling gehad voor films over exotische culturen. Ik heb daarom erg genoten van deze film over het denken en doen van de Maori’s. De haka, waarmee het rugbyteam van Nieuw-Zeeland voor aanvang van een wedstrijd de tegenstander uitdaagt, heeft mij al menigmaal gefascineerd. Mooi meegenomen dat deze film uitleg geeft over de betekenis van sommige bewegingen en opvallende gelaatsuitdrukkingen (met name het ver uitsteken van de tong).

Afgezien daarvan vertelt de film een toegankelijk drama over de botsing tussen conservatieve Maori’s en een hedendaagse nakomeling. Een prachtfilm, waarmee Niki Caro zich andermaal bewijst als begenadigd filmmaker en verteller,

Pai, your a girl. Go to the back.

Filmpje waarvan ik niet zo goed wist wat te verwachten. En de film heeft bij mij dan ook even moeite los te komen met de stugge Koro en het meisje Pai, maar over de helft en richting de ontknoping maakt de film toch een goede en zelfs ontroerende indruk.

De synopsis is bekend, het opperhoofd zoekt een waardige opvolger maar heeft als nazaat slechts een kleindochter. En dat een vrouw het nieuwe opperhoofd, de whale rider, wordt is uitgesloten, maar dan heeft de oude man met zijn stugge en oude opvattingen niet gerekend op de onverzettelijkheid en kracht van deze jonge dame. Wat we vervolgens zien is een krachtmeting tussen de oude cultuur en nieuwe opvattingen die in die zin aangereikt worden. Tevens boeiend aan deze clash is de molensteen rond Koro's nek betreffende hoe het nu eenmaal hoort in zijn beleving, en natuurlijk de oude wetten, en dat alles in het honderd lijkt te lopen met het aanspoelen van de walvissen, toch wel een erg tragische gebeurtenis.

Zoals gezegd is de strijd tussen het oude en nieuwe denken interessant om te zien, de oud gewoontes zijn ontzettend boeiend, bijvoorbeeld ook het vrouwelijke gezang waarmee de jongens worden voorgeleid aan stamhoofd Koro. Dat betreffende gezang is om kippenvel van te krijgen. Dan is er het gebruikelijke beeld van dergelijke stammen zoals we ook zagen in Once Were Warriors. Nu zijn de leefomstandigheden en alcohol gebruik hier niet op die wijze aanwezig, maar het simpele leven zonder veel bezit en rijkdom is wel hetzelfde. Er is de fraaie omgeving en de omgang met de dieren en de mystieke sfeer die knap kracht bijgezet wordt met de al eveneens mystieke muziek. Dan uitaard de acteerprestaties van de nog maar 13-jarige Keisha Castle- Hughes die terecht een oscarnominatie ontving. In één woord: wauw!

Whale Rider is een verrassend ontroerende film te noemen die ook nog eens diep gelaagd is wat betreft gebruiken, die volgen en eren, maar dat dit ook op nieuwe manieren kan. Dit alles overgoten met een mystiek sausje. Whale Rider is dan ook met recht een bijzondere film te noemen.

Typisch gevalletje: you love it or you hate it. Het kon mij niet genoeg boeien. Vooral het eerste uur vond ik bijzonder saai en voelt alsof één track van een cd op repeat staat. Een herhaling van zetten zonder nieuwe informatie toe te voegen. Wat niet hielp is dat ik weinig tot geen sympathie kon opbrengen voor de hoofdpersonen. Vooral voor Koro. Een leider met een kookboek aanpak: dit is hoe het altijd is gegaan dus zo ga ik het voortzetten. Niet één moment in de eerste 95 minuten van de film vraagt hij zich af 'wat heeft mij volk nodig om te overleven en verder te komen?'. Maar ook hoe Pai en Nanny omgaan met Poro vond ik tamelijk frustrerend. De hele film krijgt een trage, deprimerende sfeer waarin je voelt hoe een oude cultuur zichzelf om zeep helpt door zichzelf te serieus te nemen. Hetzelfde zie je momenteel gebeuren bij veel godsdiensten in de westerse wereld. Verwacht geen luchtige 'feel good movie'.

Dit alles wil niet zeggen dat het een slechte film is. Het is gewoon echt niet mijn ding. Het acteerwerk is goed (zelfs het dansje bij de voorstelling is zo belabberd slecht uitgevoerd dat het echt realistisch overkomt). Je krijgt ook een inkijkje in een cultuur die we niet vaak in een film voorbij zien komen. En het de laatste 20 minuten van de film zijn aangrijpend en mooi. Maar daar moet je wel lang voor wachten.

Het is 'm dat mijn partner de film mooi vond en dat het al laat op de avond was, anders had ik 'm waarschijnlijk afgezet om iets anders op te zetten. Mijn vrouw geeft de film 3 sterren ik blijf steken op 2 sterren.