Regelzucht (2012)

Maandag 12 november te zien op NED 2; 23:05 uur

Ja, gisterenavond gezien, vandaag mijn-meningdag dus hier istie:

Ik ken zooooooooveel mensen die vinden dat zij het meer of minder moeilijk hebben, lichamelijk, psychisch, financieel (ook vanuit mijn werk). Ik vind het prima om één uit te lichten, maar vraag mij af wat de waarde van deze docu is, behalve het laten zien van één portret uit de oceaan van miljoenen die hulpbehoevend of hulpvragend zijn. En gelukkig ken ik veel en veel meer mensen bij wie de hulp goed uitpakte dan mensen waarbij dat niet het geval is.

Ik denk dat klagen sowieso niet helpt, ik denk dat het gouden tijdperk van vrijelijk aanspraak kunnen maken op de gemeenschappelijke voorzieningen ten einde loopt of in ieder geval grenzen kent, hoe sneu het in sommige gevallen ook is. Iedereen ondersteunen in zijn of haar problemen zal niet gaan en als de een iets wil, wil de ander ook weer iets: het rimpeleffect als je een steen in het water gooit.

En geld is geen water, helaas.

Je zou het begrip regelzucht ook omgekeerd kunnen uitleggen. Mensen die (veel) vragen, proberen namelijk ook van alles te regelen, voor zichzelf. Zij beroepen zich net zo goed (zuchtig) op de regels. Het systeem houdt zichzelf in stand door het aanbod, maar net zo goed door de vraag. En what about al die anderen die het moeilijk hebben dan? En diegenen die nergens om vragen? Die mogen in de ..... zakken?

We leven in vergelijking met de rest van de wereld in Nederland in een paradijs qua verzorgingsstaat. Voilà een tegengestelde (= mijn) mening.

Of een verzorgingsstaat in de grond sociaal is, is weer een andere discussie.

2* voor de moeite (die voor mij niet genomen had hoeven worden)

jou gaat vast alles voor de wind??

nee natuurlijk niet, maar je hoort mij niet klagen

dus in zekere zin gaat het mij wel voor de wind, omdat ik dankbaar ben voor wat ik wél heb.

Had je wel gelezen wat ik schreef? Ik zie de dilemma's heus wel.

Het hieronder beschreven probleem is misschien eerder een tekortkoming van de docu dan van de geprortretteerde. Die gaf al aan in een soms moeilijk leefbare situatie te zitten - dat ís zo, dat leek me niet zuchtig. Het ging erover dat áls er mogelijkheden zijn deze benut moeten kunnen worden. Dáar faalt het ontworpen systeem. Lijkt me wel duidelijk dat dat het knelpunt is. De docu was in het beeld wel nogal eenzijdig. En zelfs dat ik Frans Bromet misschien nog niet aan te rekenen als wel de TV-uitzending. Ook deze was weer gecoupeerd voor TV van 72 minuten naar nog net geen uur, waarbij enkele verdiepende laagjes lijken te zijn weggesneden.

Regelgeving geeft recht en onrecht. Een persoon uitgelicht die in een ambtelijke molen zit, een reportage die hieromheen gefilmd is. WMO, voor ondersteuning voor de hulpbehoefende bevolking, een sociaal gegeven waar mensen in andere landen van dromen.