The Lavender Hill Mob (1951)

Een poster waar vreugde (gevoel) uit spreekt

Een stuk minder dan Kind Hearts and Coronets, maar zeker de moeite waard. Audrey's rolletje (toch de voornaamste reden dat ik deze film wilde zien) is helaas echter miniem, maar daar was ik op voorbereid Alec Guiness en Stanley Holloway zijn een alleraardigst komisch duo. Vooral het laatste kwartier was het lachen geblazen. 3,5*

Ik heb de eerste 5 minuten en daarmee geloof ik ook Audrey Hepburn's rolletje gemist. Verder geen ramp; ik wist van te voren toch niet dat ze er in zat.

Al met al vond ik het een heerlijke film om naar te kijken. Ik begin steeds meer de lol in te zien van die Ealing-komedies met Guinness. Het zijn toch wel erg Britse films die typische Britten plaatsen in duistere situaties die op een vrij koele manier gebracht worden. Erg leuk als je er van houdt. De diefstal is erg leuk bedacht en uitgevoert. Guinness ziet er uiteraard weer heel anders uit en hij vormt een prima duo met Holloway. Daarnaast zitten er enkele prachtscènes in. Met name die op de eiffeltoren is genieten. En natuurlijk een van de grappigste auto-achtervolgingen ooit, wellicht alleen voorbijgestreefd door Blues Brothers. Zelden hilarisch, maar toch altijd heel grappig, op een typisch Britse manier.

4 sterren voor dit kleine pareltje. Verdient absoluut meer kijkers. Ik meen dat hij recent op dvd verschenen was.

Op IMDB zie ik overigens dat er voor 2009 een remake in de planning staat.

Ik sluit me bij The One Ring aan, heerlijk film(pje) . Gewoon kijken!

Een leuke film in de sfeer van het eveneens geslaagde The Laykillers. Op bepaalde momenten, en dan met name tegen het einde aan, werd de film naar mijn gevoel iets teveel slap-stick. Maar het niveau van de film bleef desondanks hoog genoeg tot het einde.

Net als The Ladykillers heeft ook deze film weer een geweldige slotapotheose! In het begin moest ik er even inkomen, maar dat gebeurde gelukkig gauw genoeg. Wat is Alec Guinness toch een geweldige acteur!

Heb Audrey Hepburn trouwens niet als zodanig opgemerkt, maar ik zag dat meisje in beeld en toen dacht ik nog 'zo, wat lijkt zij op Audrey Hepburn'! haha. Wist ik veel dat ze het ook écht was!

3,5*

Fantastische film.

Zonder geweldige actiescenes kon men ook begin jaren 50 ongelooflijk goede films maken.

Het geheim: een goed scenario.

Tegenwoordig hangen de verschillende actiescenes van een film aan mekaar met zeer dun, bijna onbestaand verhaaltje.

En dan is er natuurlijk de nostalgie.

Blijkbaar was men als misdadiger in de jaren vijftig compleet niet opgewassen tegen scotland yard en de vele bobby's in de straten.

Nu zijn onze bobby's zelfs zelf niet meer veilig in onze straten.

Leve de jaren 50.

Vermakelijke film uit de Ealing Studios, met in de hoofdrol Alec Guinness. Deze Alec Guinness en Stanley Holloway vormen een prima komisch duo. Verder niet heel bijzonder, maar zeker voor een film van bijna 60 jaar oud een prima film. Zal binnenkort The Ladykillers ook eens aanschaffen.

Ik had hem willen zien, maar mijn eerste zomertijd fuck-up is een feit: ik ben namelijk een uur te laat ingeschakeld.

The men who broke the bank - and lost the cargo!

Met zo'n tagline wek je wel mijn interesse. Reken daarbij dan nog eens Audrey Hepburn in een zeer klein rolletje dus ik had wel genoeg redenen om deze zwart-wit komedie te zien. En wat was hij goed.

The Lavender Hill Mob is een leuke en verfrissende komedie die toch wel hoog mag scoren in lijstjes van bankoverval films. De overval zelf is mooi weergegeven en ook het zoeken van de 2 bijkomstige bendeleden is hilarisch. Zo zijn er nog wel wat meer stukken die toch zeker wel op een brede glimlach konden rekenen waaronder die scène waar Lackery leert fietsen.

De film verveelt nergens en kan op het einde toch ook nog goed wat spanning opwekken met een geweldige achtervolging op de Eiffeltoren.

De acteurs hebben er blijkbaar zelf ook veel plezier in en spelen dan ook echt geweldig, vind het alleen spijtig dat Lackery en Shorty er zo plots uitgaan.

Uiteindelijk blijkt The Lavender Hill Mob alles te bevatten. Een leuk sfeertje, een goed scenario en een aantal memorabele scènes.

4*

Erg leuke goed verzonnen verhaal en prima gemaakt.

Acteren was super.

Er zaten paar hele leuke scene's bij.

4 sterren

Soms wat karig acteerwerk en een paar lelijke en overdreven inzoomshots. Maar The Lavender Hill Mob is een heel aardig misdaadfilmpje met een fijne lengte.

Einde is trouwens erg leuk.

3.5*

deze film was een lange glimlach!

wat me wel vervreemde in de begin-scène was audrey, ik wist dat ze erin zat, maar had de indruk dat de film in de jaren veertig was geschoten, dus ik verwachtte een audrey van 'n jaar of 15. afijn, de film kwam dus wat gedateerder over, maar dat is natuurlijk helemaal geen nadeel!

aanstekelijke film ook, dat rennen van de trap van de eiffeltoren was hilarisch, al weet ik niet waarom.

Ik heb me vermaakt bij dit stukje film. Niet hoogstaand, maar zeker vermakend

Deze misdaadkomedie uit 1951 met in de hoofdrol Alec Guinness lijkt wat weg te hebben van de The Ladykillers. Opnieuw een metamorfose van Alec Guinness die. De beste man kan zich meten met de grote op aarde en mag een kameleonacteur genoemd worden. De scènes die bij mij werkte op de lachspieren waren die in de Eiffeltoren en de autoachtervolging. Helaas kon de film me niet de volle 80 minuten boeien waardoor ik een aantal keren ongeïnteresseerd naar het beeld keek en ik me afvroeg of het gesneuzel niet wat sneller kon. Al met al een film van Charles Crichton die het magistrale A Fish called Wanda op zijn naam heeft staan en duidelijk weet wat Britse humor inhoud en hoe dat om te zetten naar het witte doek.

Een erg leuke film! De plot zit goed in elkaar en zorgt voor grappige situaties. Het chemie van Dutch en Al spat van het scherm. Geen dijenkletser, maar een vrolijke, Britse misdaadkomedie.

Wat zijn er een ontzettend leuke komedies gemaakt in de Ealing Studio's. Het tempo in deze aangenaam korte films is heerlijk. the Lavender Hill Mob sluit heel eenvoudig aan in een mooi rijtje films, waarvan de ene nog leuker is dan de ander.

Ook hier was het uitgangspunt weer gewoon erg leuk en een solide basis voor een film waar natuurlijk van alles misgaat. Vond het bedenken van de kraak en het uitvoeren ervan, nogmaals topvermaak. De scene waarin Guinness zichzelf probeert toe te takelen, de momenten op de Eiffeltoren, de laatste achtervolging; allemaal heerlijk. De cast is volledig op dreef en eigenlijk zit de plot best nog solide in elkaar.

Las zojuist dat iemand ging lopen zeuren over de zoomshots. Ik vind dat onvoorstelbare kritiek, dan heb je toch echt volgens mij niet helemaal begrepen wat belangrijk was. Vond zelf overigens deze film buitengewoon prettig ogen. Studio filmen op zijn best. 4 sterren opnieuw voor de Ealing Studio's.

Een jaar of twintig geleden was er bij de BBC een korte serie over “favoriete filmminuten” geprogrammeerd. In uitzendingen van ongeveer tien minuten mocht een beroemdheid uit de filmwereld zijn favoriete scène uit andermans film laten zien, omlijst door zijn uitleg waarom die scène zo’n indruk op hem of haar gemaakt had. Misschien was er wel een enkele ijdeltuit die opzettelijk een scène uit een obscuur Russisch steppenepos had gekozen om zelf met die elitaire keuze eer in te leggen, maar over het algemeen zag je hier toch mensen die hun sporen in de cinema hadden verdiend opeens weer heel oprecht die fan van vroeger worden.

Toen ik me voor de grap eens afvroeg welke scène ikzelf eigenlijk zou uitkiezen, hoefde ik niet eens na te denken – het antwoord kwam meteen vanzelf in me op. Het gaat om de 155 seconden in The Lavender Hill mob waarin Alec Guinness Stanley Holloway probeert te verleiden om deel te nemen aan een enorme goudroof: Guinness heeft het plan om het goud te stelen èn naar het Europese vasteland te verschepen, Holloway heeft de middelen – de werkplaats waar het goud in Eiffeltoren-souvenirs gegoten kan worden.

De scène gaat alleen maar tussen Guinness en Holloway, maar heeft in feite vier hoofdrolspelers. De eerste is natuurlijk Guinness als Henry “Dutch” Holland: terwijl Holloway in het begin van de scène nog een beetje voor zich uit kletst, aarzelt Guinness hoe hij het onderwerp zal gaan aansnijden, maar als hij eenmaal begonnen is raakt hij op dreef en wikkelt hij zich als een zijdezachte wurgslang om zijn slachtoffer heen – en als hij dan tenslotte weet dat hij Holloway beet heeft kan hij het zich permitteren om zich af te wenden en Holloway zijn eigen conclusies te laten trekken.

Stanley Holloway (een van mijn lievelingsacteurs) is de tweede hoofdrolspeler. Alfred “Alf” Pendlebury is héél druk bezig met zijn beeldhouwwerk, maar zodra hij voelt dat Dutch ergens naar toe wil verandert er iets aan zijn houding: opeens kijkt hij met een half oog om, inspecteert hij zijn beitel overdreven uitgebreid en zíé je achter zijn voorhoofd gewoon de radertjes draaien.

T.E.B. (“Tibby”) Clarke, de schrijver van het draaiboek, is ongetwijfeld de derde hoofdpersoon. In zijn autobiografie This is where I came in beschrijft hij hoe hij deze scène maar liefst elf keer moest herschrijven voordat alle betrokkenen tevreden waren, maar het resultaat is er dan ook naar: de vele lagen (het uiteenzetten van het plan, de manier waarop Guinness op Holloway let, Holloway’s bezigheidjes terwijl Guinness praat, zijn zogenaamd met een half oor luisteren naar Guinness, en vooral de uiteindelijke overtuiging van de toeschouwer dat de heren elkaar héél goed begrijpen) sluiten naadloos op elkaar aan en vormen een prachtig subtiel en genuanceerd geheel.

In zijn boek schrijft Clarke ook hoe hij bij het schrijven van een draaiboek zich de film altijd in zijn hoofd voorstelt, en hoe hij bij het zien van het uiteindelijke resultaat altijd beseft dat hij voor zichzelf de lat wederom op een onmogelijke hoogte heeft gelegd. Maar toen hij déze film voor de eerste maal zag begreep hij dat regisseur Charles Crichton een bétere film had gemaakt dan degene die hij (Clarke) maanden geleden in zijn eigen “mental viewing theatre” had geprojecteerd, en dat is (dunkt mij) aan een scène als deze af te zien.

Maar laten we vooral ook de vierde hoofdrolspeler niet vergeten: niet de acteurs, en ook niet de schrijver van het draaiboek, maar de camera, bediend door Douglas Slocombe (vermoedelijk op aanwijzing van Crichton). In het begin van de scène is de cameravoering nog vrij neutraal, maar wanneer Guinness overeind komt en vlak achter Holloway gaat staan komt de camera ook een beetje dichterbij. Holloway heeft nog steeds niet door dat Guinness hem iets duidelijk probeert te maken, maar praat gewoon met hem mee over medeplichtigen – of begrijpt hij meer dan je denkt? Guinness draait dan om het beeldhouwwerk heen, en de camera komt wéér wat dichterbij, nu ook enigszins van onderen, en wanneer Guinness Holloway voorrekent hoeveel de goudroof zou kunnen gaan opleveren begint de laatste zijn beitel te inspecteren – hij heeft nu zéker wel door wat Guinness hier voorstelt. Bij het bedrag dat Guinness noemt (een half miljoen Engelse pond – in die tijd een onvoorstelbaar grote som) begint er iets in Holloway’s ogen te blinken. Als was het puur uit belangeloze nieuwsgierigheid vraagt hij hoe Guinness het goud naar het Europese vasteland had gedacht te brengen; Guinness komt nu weer schuin achter Holloway staan, de camera komt weer dichterbij, en door de kadrering en de hoek van onder krijgt de scène iets samenzweerderigs. Let op Holloway’s ogen en mimiek wanneer Guinness de “Eiffel tower paper weights” noemt – en wanneer Holloway dan de onsterfelijk woorden "By Jove, Holland, it's a good job we're both honest men" spreekt, weet Guinness dat de vis gehapt heeft. "It is indeed, Pendlebury."

Mooie review zeg!

Dank! (Die smiley moet "emotioneel" voorstellen, maar ik ben altijd bang dat ie als "meewarig lachend" overkomt.)

Vond deze toch niet echt zo goed als sommige hier. Alleen vanwege het laatste kwartier geef ik een halve ster extra, want de rest van de film was een beetje te kalm en praterig. Wel goed geacteerd, dat wel

hallo;ik heb interesse in the lavender hill mob om te ruilen tegen:

1.nowhere to run aktie met j.c.van damme

2.a better tomorrow van john woo

3.the bourne supremacy aktie/thriller met matt damon

4.blindness spannende thriller met danny glover

graag hoor ik van je of we een deal kunnen maken,ik wacht op je bericht

groetjes henkbep

[email protected]

Trailer @ youtube

Puur genieten, dit. Mooi verzorgde regie, mooi geacteerd, slimme humor en nergens 'over the top'. Die Ealing Studios konden er wat van! Mooi sfeertje, typisch Engels, met van die prachtige dametjes die je alleen daar tegen komt. De scène op de wententrap in de Eiffeltoren is briljant, ik werd er zelf een beetje dizzy van.

Erg oud, best wel aardig maar het einde doet 't 'em.

Heel aardige kluchterige misdaadfilm met Alec Guinness is dit. De beste man werkt bij een koeriersbedrijf van goud en besluit een grote slag te slaan door zelf eens een waardetransport te kapen met een stel handlangers. Het levert grappige (niet hilarisch desondanks) scenes op. Het heeft veel overeenkomsten met Kind Hearts and Coronets, maar vond dit toch wel beter doordat naast het leukere uitgewerkte scenario het ook een aantal briljant gefilmde scenes heeft. Met name een zwierende achtervolgingsscene op de Eifeltoren is erg tof gedaan. Werd er zelf bijna ook misselijk van .

Leuke komedie!

78 minuten ontzettend genoten! Guinnes en Holloway zijn in topvorm als de 2 doodbrave burgertjes die zich op een bankoverval storten. Wat volgt is een ontzettend absurde stroom aan toevalligheden - het plan stuikt in elkaar op een politie-exhibitie rond de bankoverval- hoe verzinnen ze het? Wie zijn ogen aandachtig openhoudt, kan ook een jonge Audrey Hepburn (later nog te zien met Holloway in My Fair Lady) en Desmond Llewelyn (Q uit de James Bondreeks) spotten in deze verrukkelijke film. 4*

Mooie review Roger Thornhill!

Dank je wel Pieter Montana!
        Overigens zijn er naast Audrey Hepburn en Desmond Llewelyn nóg twee later bekende namen met deze film geassocieerd. Als de inspecteur op de tentoonstelling opeens bedenkt dat dat Eiffeltoren-model misschien wel van goud is gemaakt, laat hij dat controleren door een wetenschapper die wordt gespeeld door een jonge Robert Shaw. En verder heb ik ook wel eens gelezen dat er een zeer jonge James (hier nog William) Fox meedoet, maar die heb ik nog nooit herkend, en al evenmin zou ik weten waar zijn personage Gregory dan zou moeten voorkomen. Internet geeft ook nergens uitsluitsel. (Ik heb me bij het bekijken van deze film wel eens voorgenomen om nu alleen maar te gaan letten op een jongen die eruit ziet als James Fox en/of een personage genaamd Gregory, maar toen de film afgelopen was besefte ik dat ik me al een paar minuten na het begin weer door het verhaal had laten meeslepen...)

Vermakelijk tussendoortje. 'The Lavender Hill Mob' doet eigenlijk niks verkeerd. Guinness en Holloway zijn leuk in de hoofdrol, het verhaaltje komt lekker vlot voorbij schieten en de film verveelt geen seconde, omdat regisseur Crichton constant weer met iets leuks, grappigs of spannends komt. Nergens écht hoogstaand, maar dat zullen de intenties ook niet geweest zijn. Gewoon lekker achterover hangen en je laten vermaken door dit doldwaze avontuurtje. Hoogtepunt is de achtervolging in / op de Eiffeltoren en de scene op de politie-exhibitie. De speelduur is daarnaast ook nog eens precies goed. Geinig filmpje.