A Room with a View (1985)

Misschien wel de film die ik het vaakst gezien heb.

Hoe vond je 'm, Eva?

Julian Sands hmmmm!

En een rol voor professor Anderling (McGonagoll) uit Harry Potter!!

behoorlijke film met een vrij clichématig verhaaltje, maar ook met een aantal goede vertolkingen (Denholm Elliott bvb.)

De film bevat ook één echte stinker van een scène : dat is deze waar George, Freddy en Mr. Beebe gaan zwemmen in de vijver en ze in hun nakie achter elkaar rennen en in het water plonzen als dartele hindes. Heb nog nooit een homo-pornofilm zijn, maar ik kan mij inbeelden dat zulke films met exact zo'n scène zouden kunnen beginnen.

*** 3 op 5 ***

lol

leuke film, zeg!! Ik was een avond aan het zappen geslagen en toen kwam deze film voorbij!! En de hele avond was gered!!!! Julian Sands is wel heel erg leuk om te kijken en aangezien Firenze mijn meest favoriete stad is was het echt toppie!! Ik vond het verhaal goed, maar niet uitmuntend ofzo, maar het was goed geacteerd en zeker waard om naar te kijken.

Prachtige film met een geweldige, op en top Britse cast. Een waar genot!

Typisch Brits kostuumdrama met exceptionele acteurs. Maar wel wat suffer dan latere Merchant-Ivory producties.

Die scene die Tony beschrijft was juist één van de grappigere in de film. Als je daar iets homosexueels in ziet lijkt me dat eerder aan jezelf liggen dan aan de scene eerlijk gezegd. .

Een mooie Britse produktie met een verrukkelijke Helena Bonham Carter. En mooie opnames in Firenze, de mooiste stad van Italië.

Ja, die vermakelijke scene in die vijver was kostelijk. Heeft natuurlijk niets met de home-scene te maken, maar dat terzijde.

Ik ben een "sucker" voor kostuumfilms en blijf deze steengoed vinden.

is inmiddels ook al in mijn bezit!

5*

Vanmiddag gekeken, en ik heb me prima vermaakt.

Het verhaal stelt inderdaad niet zoveel voor, maar is gelukkig nooit echt gedramatiseerd, en de acteerprestaties zijn goed. Ook de nodige humor ontbreekt niet.

De plaatjes in de film van met name Italië zagen er goed uit.

Prima film. 3.0*

Erg goede vertolkingen van Helena Bonham-Carter en Julian Sands, en ook erg mooie plaatjes geschoten van Italië. De kunst uit Italië vind ik echter niet erg mooi, de beelden die in sommige scenes te zien zijn. Dacht echt: Bwah, lelijk, vinden mensen dit nu mooi..? Fijne sfeer verder natuurlijk, al komt het voor mij niet echt uit de verf, dat wel. Sense and Sensibility van Jane Austen en Pride and Prejudice vind ik net ietsje meer. 3,5* voor een kamer met uitzicht.

Wie houdt van een stevige story en actie komt hier zeker niet aan zijn trekken. Het zuivere filmische primeert hier in deze schets van een bourgeois-milieu.

Doorheen de nietsnutterij van familie en kennissen worden de gevoelens van het hoofdpersonage langzaam maar fijntjes ontrafeld.

De film, waardevol in beeld en spel van de acteurs, eindigt zoals hij volledig is verlopen : erg poëtisch.

Ga hem later zeker nog eens bekijken.

Die scene met die 3 mannen vond ik juist het enigste leuke en entertainende in de film. Wat een ontzettend trage film zeg, wel met topacteurs!

Het hele verhaal(dat weinig voorstelde) kon mij weinig boeide, het was érg veel dialoog allemaal en gewoonlijk hou ik van films met veel dialoog. Alleen is het dan ook handig als er een bepaalde duidelijke boodschap in de dialogen te achterhalen is of dat er enig sprake van spanning of iets is. Maar het ging wat mij betreft helemaal nergens over... tijdverdoening.

Wat verschrikkelijk dit.

Samengevat heeft Lucy de verkeerde man gekozen en kiest ze uiteindelijk voor George ( wat je natuurlijk al lang aan zag komen ). De schoonheid in de film is nergens terug te vinden, naast de kostuums, landschap en chique gedecoreerde huizen. Dat is dan ook het enige waar men mee probeert te imponeren.

Slecht in elkaar gestoken en vaak klopt de reactie op situatie gewoonweg niet.

Bijvoorbeeld wanneer George Lucy's foto's in het water gooit, Lucy reageert amper en George zegt dat hij er geen raad mee wist. Die scene was gewoon echt niet goed uitgevoerd. Een ander voorbeeld is wanneer George Lucy kust uit het niets, totaal misplaatst zonder enig gevoel. Wat was daar de bedoeling van?

Er zijn zo talloze voorbeelden van slordig werk maar al waren deze wel goed afgewerkt heeft deze film sowiezo veel te weinig te bieden.

Saai en irritant van begin tot het einde ( nog niet gesproken over die afloop, ook zo fantastisch in elkaar gezet ).

Mooi Engels kostuumdrama, ik hou er wel van! Ik vond het sjagrijnige en verwaande gezichtje van Lucy Honeychurch af en toe wel wat irritant, maar toch een mooie film!

Ben wel heel blij dat ik niet in die tijd leefde zeg, pfff...

Haast etherisch in zijn lichtheid, maar draagt ook het idee met zich mee dat liefde sociale klasse en grenzen overstijgt.

Aardige film, maar geen 'must-see'. Die trutten begonnen me echt te irriteren.

De kostuumfilm en zeker als die gaat over de gegoede burgerij heeft bij mij een flinke val gemaakt. Die bejaarde opgedirkte trutten in het begin waren gewoon niet om aan te zien. Wat een kale kakgedoe, maar ja misschien was het allemaal wel zo in die tijd. Ongeloofwaardig was het zeer zeker niet wat de regisseur ons voortoverde. Verveling troef in die gegoede burgerij destijds dus en ook voor de filmkijker anno 2011 die dit bijna 120 minuten lang moet aanschouwen als hij het einde haalt tenminste. Desondanks is de film zeker niet slecht, truttebel Lucy werd uitstekend gespeeld door de nog zeer jonge Helena Bonham Carter. En het intermezzo van de drie naakte kerels inclusief de dominee die aan het zwemmen waren en nadien ook nog eens poedelnaakt een rondje om de plas gingen rennen, waarbij ze ook nog betrapt werden door die bekakte dames, was natuurlijk schitterend. Het einde, hoe voorspelbaar ook, was toch best wel aardig en dat geldt eveneens voor de soundtrack, waaronder prachtige aria's uit opera's van Puccini. Maar de 4,5* die ik voor deze film aanvankelijk na mijn eerste kijkbeurt zo'n 15 jaar geleden heb gegeven is toch echt niet te handhaven. Daarvoor was deze film toch eenvoudigweg te saai, ondanks het zeer geslaagde intermezzo.

3,5* na herziening.

Erg leuke film, niks suf kostuumdrama. Florence, een schitterende cast, een onderhuidse spanning en een luchtige ondertoon, prachtig.

Ik wil met alle plezier inzien dat dit een prachtig gemaakt kostuumdrama is. Probleem is dat ik daar weinig mee heb, waardoor de film het moest hebben van de onderlinge spanningen. Dat maakte de zit nog redelijk de moeite waard, al werd het geen moment werkelijk sprankelend.

Helena is zo lief!

De trage en visueel weelderige film komt nu enigszins gedateerd over, maar het levendige, lichte, roerende, grappige en ongewone verhaal, waarin de kleine dingen het deden, blijft boeien. De beklemming van de negentiende eeuw, zowel in maatschappelijk als lichamelijk opzicht, was voelbaar. De decors (het Engelse en Italiaanse landschap) waren bloedmooi en in vergelijking met het zwierige Florence zag Engeland er boers uit. De Britse acteurs waren top en de muziek was mooi.

Stijf gedoe.

In historisch opzicht wel wat interessant, maar dan vooral vanwege het idee dat mensen zich vroeger inderdaad zo krampachtig en moeizaam door het leven hannesten. Een boeiend verhaal levert het niet echt op - misschien dat de echte liefhebbers daar wel anders over denken.

Het begin van de film is door de beelden van Firenze wel uit te houden, maar zodra de actie zich naar Engeland verplaatst is de vaart er wat teveel uit. HBC speelt misschien goed, maar is af en toe ook wel tenenkrommend irritant - waarbij ik maar even in het midden laat of de rol dat vraagt. En ze is nog wel erg jong, veel te jong voor de normen van nu om aan trouwen te denken, en ook veel te jong voor de twee kandidaat-minnaars. Verder viel vooral Denholm Elliott me op, die een nogal ander karakter speelt dan meestal - zeker met zijn latere films is het contrast best groot.

Toch mis ik de gedachtengang van de hoofdrolspelers, die in een boek beter verwoord zou kunnen worden.

Een aantrekkelijke romantische dramafilm na het gelijknamige boek van E.M. Forster.

Helena Bonham Carter en Rupert Graves verschenen beiden in hun éérste bioscoopfilm. De cast is aardig samengesteld. Rupert Everett werd benaderd voor de rol van Cecil Vyse, maar deze wees het aanbod af. Daniel Day-Lewis nam diens plek in, en dit bleek achteraf een goede keus te zijn. Op 7 maart 1986 ging deze film tegelijkertijd samen met My Beautiful Laundrette (1985) in première. Daniel Day-Lewis speelde hierin eveneens de hoofdrol. Hij was op dat moment nog niet zo populair in de Verenigde Staten. De rest van de cast bestaat o.a. uit Oscar-winnaars Maggie Smith en Judi Dench.

Het was voor regisseur James Ivory een goed excuus om door middel van deze film naar Italië te gaan. In de film zit een verwijzing naar Where Angels Fear to Tread (1991). Hierin speelde Helena Bonham Carter eveneens een rol.

De film won in totaal 3 Oscars, en nog eens 21 andere filmprijzen. Verder werd hij 23 keer genomineerd. In 2007 verscheen een nieuwe versie van Forster's boek onder de gelijknamige titel: A Room with a View (2007).

3,0 *

Niet doorheen te komen, afgezet.

A Room with a View is een bewerking van E.M. Forsters gelijknamige roman uit 1908.

Aan het begin van de 20e eeuw brengen de jonge Lucy Honeychurch en haar chaperonne Charlotte Bartlett een bezoek aan Florence. In het pension blijkt echter dat hun kamer niet het uitzicht heeft dat ze hadden verwacht. Uiteindelijk staan ene meneer Emerson en zijn zoon George hun kamer af aan de dames. Tijdens een wandeling wordt Lucy plotseling heftig gekust door George, en dat levert uiteraard een schandaaltje op. Terug in Engeland komen Lucy en George elkaar weer tegen, en hoewel ze inmiddels verloofd is blijkt Lucy romantische gevoelens voor hem te hebben gekregen.

De film betekende de doorbraak voor de destijds 18-jarige Helena Bonham Carter, en ze speelt helaas net zo irritant als in de meeste films die ik van haar ken. U begrijpt: zij is niet bepaald mijn favoriete actrice. Het begin van de film is door de mooie beelden van Florence wel uit te houden, maar zodra de actie zich naar Engeland verplaatst is de vaart er wat mij betreft uit. De film bestaat vooral uit het uitwisselen van beleefdheden tussen de verschillende spelers en dat maakt het er allemaal niet spannender op. Nee, A Room with a View is een stijve, visueel weinig interessante film met een matig verhaal en veel te veel dialoog. Niet mijn kopje thee dus. 2*

Uitstekende film over een jongedame die met haar tante een trip naar Italië maakt. Een luchtig kostuumdrama met prachtige locaties zowel in Italië als Engeland. De sociale omgangsvormen en het Briste klassensysteem van destijds wordt vermakelijk gebracht hier. Goed acteerwerk van de gehele cast. Een nipte 4.0 sterren.