Oh Boy (2012)

Zeer aangenaam filmpje, dat in een rustig maar fijn tempo voorbij kabbelt. Berlijn is een plaats, waar ik ook nog wel eens naartoe zou willen en na het zien van deze film, krijg ik er alleen maar meer zin in.

Jan Ole Gerster is een getalenteerd regisseur. De keuze voort zwart-wit vond ik wel een goede en geeft het geheel een bepaalde nostalgie mee. De hoofdrolspeler moet naar de toekomst kijken, al krijgt hij te maken met personen en andere zaken uit het verleden.

Ik vond vooral de verhouding tussen drama en komedie erg uitgebalanceerd. De subtiele humor werkt erg goed, maar leidt nooit af van de basis, terwijl het drama ook bijzonder sterk is. De rode draad van de zoektocht naar koffie is trouwens ook erg leuk.

Oh Boy kent weinig uitzonderlijke momenten, maar is als som der delen erg sterk en blijft ook lekker lang hangen. Zo en nu eerst een lekker bakje koffie!!

4,0*

Van lieverlee somber stemmend relaas over een dag in het leven van een gesjeesde rechtenstudent, die op zoek naar een kop koffie in het anonieme Berlijn van de ene ervaring aar de andere struikelt. Zijn belevenissen zijn opmerkelijk en alledaags tegelijk. De zwart-wit cinematografie accentueert het inhoudloze, grijze leven van een ambitieloze jongeman, die gelaten alles over zich heen laat komen.

Knappe z/w film over de problemen van een jongeman in Berlijn.

De film laat inzien dat iederéén in het leven z'n eigen rugzakje met problemen heeft .

Heel matige film over het dagelijks leven van een voormalig rechtenstudent in Berlijn. Enkele herkenbare situaties, maar grotendeels kabbelt de film maar een beetje voort zonder te boeien. Het helpt ook niet dat de hoofdpersoon niet bepaald een interessant personage is. Wel enkele fraaie zwart-wit beelden van Berlijn.

Een redelijk fijne film. Niet geweldig, maar wel prima om eens gezien te hebben. Een paar herkenbare situaties, soms best grappig en qua acteerwerk vind ik het goed. Het zwart/wit vind ik een leuke, bijzondere keuze. 3,5*

Toch wel een kleine, fijne geslaagde film van Jan Ole Gerster. Heb best genoten van - een dag uit het leven van een nietsnut - waarbij de perfecte balans wordt gevonden tussen humor en drama. De korte speelduur is ook ideaal en zorgt ervoor dat het niet verveelt of overdadig wordt.

We herkennen meteen Tom Schilling die ik vooral ken van Friedhelm Winter in de miniserie Unsere Mütter, Unsere Väter (2013). Hier speelt hij een nietsnut die totaal niet weet wat hij met zijn leven wil aanvangen. Hij heeft of neemt amper verantwoordelijkheden en ziet wel wat de dag hem brengt. Zijn enige bezorgdheid is zijn dagelijks kopje koffie, maar op een sublieme manier slaagt hij hier niet in op deze vermetele dag.

Oh boy is een luchtige film, maar is eveneens herkenbaar. De soundtrack is speels zoals het personage Niko. Goed gebracht door Schilling. De zwart-witbeelden kon ik niet plaatsen, kon dus best in kleur. Geen uitzonderlijke film met uitzonderlijke gebeurtenissen, maar het zit goed in elkaar. Op een dag komt hij wel een aantal personen tegen die hulp zoeken of aandacht willen. Misschien zit zijn talent daar wel. Hij was empathisch en was bereid te luisteren. Zo vond ik de scène in de fauteuil van de oma zeer fijn, maar ook zijn terughoudendheid naar Julika, zijn ongelukkige buurman of de tooghanger waren oprecht. Er valt misschien toch nog iets van hem te maken?

Een dag uit het leven van.

Sympathieke kerel, een paar grappige situaties, een paar leuke vondsten (die koffie bijvoorbeeld).

Maar ook momenten die op het randje van saai waren, waar ik vond dat het een beetje sneller mocht gaan. Het gesprek met de acteur, de dronken kerel in het café,... Het hoort er ongetwijfeld bij, maar als het dat dan maar is, ga ik zelf wel eens wandelen en rondkijken in de stad.

Bovendien vond ik, in tegenstelling tot de meeste kijkers hier, de zwart/wit keuze best wel jammer en overbodig.

Fijn om eens gezien te hebben, maar geen film die ik een tweede beurt zou geven.

We volgen anti-held Niko in een soort roadmovie te Berlijn. De belevenissen zijn haast een soort sketches, niet per se grappig met Niko als rode draad.

Mooi gefilmd in zwart-wit en met een sterke cast. Tom Schilling bevalt me wel en andere bekende gezichten uit de Duitse krimi Tatort leveren degelijk werk af.

Het doet verlangen om weer eens naar Berlijn te gaan, maar bovenal heb ik nu zin in een kopje koffie.

Aanrader.

Aardige film over een jongeman die met zijn studie is gestopt en niet echt weet wat hij met zijn leven wil. Nogal fragmentarisch van opzet, maar hier en daar wel vermakelijk. Als geheel heeft het te weinig om het lijf. De film duurt zeker niet te lang en ook de soundtrack en het tempo zijn fijn.

Best leuke, zij het wat onbestendige en te vrijblijvende tragikomische film over een dag uit het leven van nietsnut Niko Fischer (Tom Schilling). Berlijn is hier mooi geschoten in zwartwit en de film heeft veel rake momenten, die helaas nergens echt een geheel vormen. Na afloop zit je als kijker dan ook met een nogal onbevredigend gevoel. Schilling is prima in de hoofdrol en hij ziet zich omringd door een uitstekende cast.