The Pledge (2001)

Met de beste wil van de wereld kan ik dit geen goeie film vinden. Zo enorm gekunsteld. Je hebt werkelijk geen flauw idee waar Nicholson in deze film mee bezig is. Ja de dader zoeken, ...maar hoe? Een winkel kopen? Een relatie aangaan? laat me niet lachen. Alleen omdat hij zei : Ik zal m vinden mevrouw! En dat het quasi-interessante camerawerk, zoals op het feesje van Nicholson (zucht). Maar ik zal t wel weer niet begrijpen of zo...

Oh, ik word altijd verdrietig van een dergelijk einde als in deze film...

Desalniettemin heb ik genoten van het acteerwerk, de prachtige shots en de verhaallijn. Helemaal gezien het feit dat er bijna niks gebeurt verbaast het me dat je toch aan de buis gekluisterd blijft.

4 sterren

Mooie en sfeervolle thriller met de vrijwel altijd prachtige Nicholson. Geen meesterwerk want hier had helaas wel wat meer ingezeten, maar toch goed.

Een ontzettend goede film en ècht ondergewaardeerd!

Een film het één van de meest tragische eindes die ik ken.

Die kleine Heinz Ruhmann ( o.a. Der brave Soldat Schwejk) mag dan sympathiek zijn en Jack Nicholson in de ogen van ags50 een arrogante kwal maar ik moet zeggen dat hij ook "The Pledge" weer een flink eind de lucht in heeft weten te tillen. Jack Nicholson zet ook in deze film weer een prachtige rol neer met daarin verweven zijn altijd aanwezige eigenzinnige persoonlijkheid. Dat vind ik nu juist zo leuk aan die man, in al zijn rollen zit altijd een flinke scheut van Jack zelf en ik heb nog nooit een film met hem gezien waarin dat slecht uitpakte.

Zeer geslaagde film van Sean Penn met een ijzersterke rol van Nicholson en vele anderen. Ook met goede impactmakende kleine rolletjes van oa Mickey Rourke. Wat mij ook nu duidelijk is is dat Sean Penn het erg moet hebben van de natuur want dat is in deze film ook zowat een belangrijk onderdeel, die ruige bosgebieden en rivieren en besneeuwde locaties, en doet soms kwa montage erg aan Into The Wild denken. Daaromheen krijgen we ook een schitterende maar schokkende moordzaak-verhaal voorgeschoteld waarbij de moordenaar overduidelijk heel dicht in de buurt is, denkt . Die Nicholson vond ik weer uitstekend acteren als alcolistische inspecteur en ook die alleenstaande moeder met dat dochtertje maakte de film tot iets goeds. De moordzaak is zelf ook altijd even slikken omdat het regelmatig de verkeerde, of de vergissende kant op dreigt te gaan. Ook de post-traumatische waanbeelden van Jerry waren een greep en daar dreigde hij ook mee de fout in te gaan.

Ook het einde is kippenvelverwekkend en je kon zien dat Nicholson toch gelijk had over de moordenaar.

Hele bijzondere moordzaak-film.

4,0*

Wat een LANGZAME film. En het eind zat ik daar nou 2 uur op te wachten!!! Zal hem aan niemand aan raden, begrijp het hoge cijfer niet!!

Een schoonheid van een film die het moet doen met een aantal handicaps. In feite is het plot een min of meer conventioneel misdaaddrama over een politieagent die geen afstand kan nemen. Penn zorgt voor genoeg afleiding middels prachtige shots van small town America en haar natuur. De muziek doet er nog een schep bovenop en dan is er nog die cast met Nicholson voorop. Ook erg fijn om enkele grote namen kort te kunnen laten opdraven. Del Toro blinkt zelfs uit.

Die traagheid weet Penn dus wel te ondervangen. De interval, Black krijgt andere interesses, gaat moeizamer. De bedoeling zal zijn om de moordzaak naar de achtergrond te drukken, te laten verdampen, maar dat wil niet echt lukken. Alsof er te weinig tijd voor is genomen. Lijkt me ook een dilemma, nog meer tijd of een andere verhouding had een nog tragere film opgeleverd. Desalniettemin valt de film rondom de romance toch even stil.

Het slot, zeker de climax, is er dan weer eentje om bij te schrijven. Sterkste punt is uiteraard dat het breekt met het misdaaddrama dat het leek te zijn. Unhappy, maar zeker bevredigend. Prima kijkvoer.

Mooi en ingetogen misdaaddrama, met een uitstekende cast vol bekende namen. Alleen wel jammer dat je door de bekende namen al wel de identiteit van de dader weet, voordat je hem uberhaupt hebt gezien. Als de tekening met de reus namelijk in beeld komt, weet je al dat Tom Noonan de dader is.
De film moet het vooral hebben van de goed geschreven en gespeelde karakters. En dat is zeker geslaagd.

Deze vorig weekend opgenomen en gisteren bekeken.

Zoveelste verfilming van Friedrich Dürrenmatts boek Das Versprechen en al eerder briljant verfilmd onder de titel Es geschah am Hellichten Tag met Heinz Rühmann in de hoofdrol.
Meerdere versies zouden daarna nog volgen, waarvan deze The Pledge er eentje is.

Tja, vond de film maar half geslaagd:

film bevat goede sfeer en prachige opnames, maar is tergent langzaam en van enige spanning of de urgentie van vinden van dader is zeker de tweede helft nauwelijks nog spraken.
Het kabbelt maar wat gezapig voort. Vond vaak ook te veel scene's geen belang hebben voor verloop van het verhaal, kortom: het schoot niet op!

Het is nooit echt duidelijk wat regisseur Penn nu eigenlijk met deze film wil.

Wanneer deze film zou moeten gaan over een gepensioneerde politeman, die laatste zaak niet kan laten rusten, dan verwacht je ook dat de hoofdpersoon er ook de hele tijd zichtbaar mee bezig is en zijn huis vol met spullen over deze zaak heeft liggen.
Het is dat ik de originele film ken, maar anders zou het me bij deze nieuwe versie totaal niet duidelijk zijn dat het kopen van het tankstation een middel is om een val voor de moordernaar te zetten. Het lijkt bij deze film allemaal meer op louter toeval te berusten.

Nicholson zet op zich een goede rol neer, maar zijn langzame spel vertraagt de film nog meer.
Del Torro heb ik altijd al een overoepen acteur gevonden, die met zijn geschmier mij iedere film weer opnieuw irriteert en dat is dit keer niet anders.

Einde van de film is lekker onconventioneel, dus dat mag ik wel.
Voor de rest is het een film, die ik niet bepaald vaak ga herzien.

Een vijf, ofwel 2,5 ster.

Gepensioneerde agent probeert de moordenaar van een aantal meisjes te vinden. Op zich prima opgebouwd verhaal en een prima Jack Nicholson. Maar het allerlaatste eind vind ik echt een onbegrijpelijke afknapper in het verhaal.

Het is een goeie film, alleen is het tempo redelijk traag, maar de film heeft toch iets dat je toch blijft kijken.

'k was ook verrast dat er zoveel bekende aan meededen: Jack Nicholson, en dan de bijrollen: Benicio Del Toro, Aaron Eckhart, Helen Mirren & Mickey Rourke.

De muziek vond 'k ook erg goed.

Tja, het is een film die na m'n bioscoopbezoek is blijft hangen en na zoveel jaren is het nog altijd een goeie film. Verwacht wel een langzame film, maar de acteerprestaties van Jack maken dan weer veel goed en het einde is origineel.

Meeslepend psychologisch drama.
Het tempo lag misschien inderdaad wat te laag, en de film duurde ook wel erg lang.
Ik heb deze film overigens in het Duits gezien, en dat is nu totaal niet aan te raden.

Desondanks heeft hij een grote indruk op me achtergelaten.
De indiaan die zelfmoord pleegt, de scène in de kerk en Älbertchen.
Je wordt voortdurend op een dwaalspoor gezet en het was toch echt behoorlijk spannend.
En op het eind, als de wanhoop nabij is, het shot waarmee de film ook begon....

Ja. Deze film is me goed bijgebleven!

Ik vond deze film heel erg goed en ik snap waarom het zo is geeindigd. Aan de reacties te zien denk ik dat heel veel mensen het einde niet snapten dus ik leg het even uit.

Er is een paar keer in de film gesproken over geloof. De mensen die goed hebben opgelet hebben gezien dat Jerry (Jack Nickelson) een gesprek heeft gehad met de moeder van het vermoorde meisje en de moeder heeft tegen Jerry gezegd van je moet die dader oppakken en toen zei Jerry dat ga ik doen waarop de moeder zei zweer het op je geestelijk gezondheid (sanity) en dat had hij gedaan.

Maar aan het eind zag je dus dat de dader een auto ongeluk had gehad waarbij hij volledig is afgebrand en dus kan niemand meer achter halen als die de dader was ja of nee en DUS heeft Jerry een belofte gedaan die hij niet kon waarmaken ten koste van zijn 'sanity'......

Totaal overbodige remake van Es Geschah am Hellichten Tag (1958). Veel minder spannend dan het origineel, waarvoor auteur Friedrich Dürrenmatt destijds zelf het scenario schreef. Omdat hij niet gelukkig was met het einde van die film, schreef hij het verhaal opnieuw met een ander einde dat voor The Pledge gebruikt is.

Film met een sterrenbezetting, die behalve Jack Nicholson en Robin Wright Penn allemaal tamelijk kleine bijrolletjes vervullen. Al met al een beetje zonde van de moeite, want de originele film is stukken beter.

Moeilijk te beoordelen film. Ik had al een remake van het verhaal gezien met "The Cold Light of Day". Ik lees dat deze dichterbij het verhaal blijft. Het verhaal kwam een beetje traag op gang, maar ik had niet het gevoel dat het een lange film was. Ik bleef geboeid van het begin tot het einde ook al was er naar mijn mening weinig spanning. We zien zowat alles door de ogen van Jack Nicholson. Ergens had ik ook graag iets meer over de echte moordenaar gezien die eigenlijk nauwelijks in beeld komt. Het einde is gedeeltelijk bevredigend. Uiteindelijk wordt de moordenaar gestraft door om te komen in een auto-ongeluk, maar aan de andere kant hoopte ik toch dat ie met een gevangenis straf moest boeten voor zijn wandaden. Dat het verhaal een wat onconventioneel einde had, vond ik wel goed. Maar dat agent Jerry eigenlijk helemaal gek wordt, terwijl hij gelijk had, vond ik toch wel zielig. Al bij al een goede film, zeker het bekijken waard.

Misschien heb ik liggen slapen, maar ik zie nu pas dat dit een remake is van een behoorlijk goed aangeschreven Duitse film. Na het zien van the Pledge vond ik juist het verhaal, of beter de invulling van het verhaal, zo origineel. Dat zit hem in het (vertel)tempo , de sfeer en met name de karakterontwikkeling van de hoofdpersoon. Vooral dat laatste zie je toch niet vaak zo goed in een soortgelijke thriller. Sterk vond ik dat het obsessieve spel dat Nicholson speelt langzaam duidelijk wordt. Hij lijkt aanvankelijk iemand met weinig karakterfouten, maar de wijze waarop hij het meisje gebruikt als lokaas maakt zijn karakter in een klap een stuk duisterder en eigenlijk ook interessanter.

Verder zijn de vele bekende gezichten en namen in de bijrollen erg leuk. Maar dit was toch wel vooral een one-man-show. Ik vond dit een van de tien (ik zeg maar wat) sterkste acteerprestaties van Nicholson die (weer eigenlijk) bewijst dat hij dus ook erg ingetogen kan spelen. Verder blijkt Penn daadwerkelijk een sterke regisseur te zijn. Ik vond dit dan ook een film die ondanks het lage tempo, elke seconde van de film boeit.

Het eind is inderdaad erg sterk. De film neemt dan haast literaire proporties aan. Sowieso vind ik de film op een wat onduidbare manier intelligent (niet per se qua plot) Het brengt hem bijna op 4 sterren, maar gevoelsmatig is dat dan weer te veel van het goede. Misschien had de film nog één of twee scènes nodig die je echt bij blijven of er uit knallen, hoewel er eigenlijk ook genoeg onderscheidende scènes zijn ontbreekt dat wellicht. Verder heb ik bijzonder weinig kritiek voor een 3,5 film.

Komt wat moeilijk op gang, maar weet uiteindelijk toch te boeien. Mooie, ingetogen karakterfilm die alleen al vanwege de vertolking van Nicholson de moeite waard is. Prachtig, pijnlijk einde ook. Beter dan veracht.

Mislukt.

De intenties zijn goed, en ik begrijp ook wel wat de film wilde doen met Jerry en zijn situatie, maar het kwam totaal niet over. Bij momenten veels te traag, wat warrig, en visueel doet het ook weinig bijzonders. Het acteerwerk van Nicholson is dan een van de pluspunten in dit niemendalletje.

2*

Te trage film met meelijwekkende acteerprestaties van Benicio Del Toro en Jack Nicholson. Vooral die laatste staat keer op keer te overacten of naar een punt in de verte te staren om dan plotseling, als door een elektrische schok geraakt te zijn, zijn hoofd een kwartdraai te draaien... ok, je kan langzaam geobsedeerd door een zaak worden, maar om dan zo te overacten... Ik vind het dan ook onbegrijpelijk dat zowat 98% van de meningen de grootsheid van de acteerprestatie van Nicholson in de verf zetten...

Robin Wright en vooral Mickey Rourke zijn de enigen die hier op niveau acteren.. ook niet echt overtuigd van Eckhart, maar ja, die heb ik eigenlijk nooit goed weten acteren...

Verder zijn er ook een aantal dingen die helemaal niet kloppen... Waarom leggen de politiemensen de link niet met de verwachtte moordenaar als ze een grote zwarte wagen zien die betrokken zijn in een accident? Ze wisten nochtans dat de verdachte reed met een grote, zwarte wagen. Het lijkt me ook heel erg onwaarschijnlijk dat Jerry/Nicholson later nooit zou gehoord hebben dat er zich die dag een fataal accident voordeed met een grote zwarte wagen, en dus als zodanig zelf de link kon leggen... En tenslotte, zowel de eerste verdachte (pastoor Noonan), als de latere hoofdverdachte (Oliver van de chocoladewinkel) hebben blijkbaar een voorliefde voor egeltjes... Dat lijkt me toch iets teveel van het toeval.

There is no Wizard, Jerry

Ik kan me eigenlijk al niet meer herinneren hoe lang ik The Pledge al had liggen. Ooit eens interesse in getoond toen ik in een heuse Jack Nicholson fase zat en om de een of andere reden is de film echter altijd wat links blijven liggen. Ik vind het altijd wat schrijnend om te zien hoe lang sommige films al stof liggen te verzamelen dus vandaar eens een poging om wat ouder spul te gaan kijken. Absoluut geen idee waarover dit eigenlijk ging, enkel de aanwezigheid van Jack Nicholson (inclusief snor) stond me nog helder voor de geest.

En misschien is dat maar goed ook, want dit is zo het soort film waarbij het leuker is als je er onbevangen aan begint. Onder regie van Sean Penn ontvouwt zich hier een heuse detective-story waarbij er gezocht wordt naar de moordenaar van een klein meisje, maar het interessante is eigenlijk de belofte die Jerry maakt. Hij belooft namelijk op zijn ziel en geestelijke gezondheid dat hij de moordenaar zal vinden en hoewel die belofte misschien wat achteloos gemaakt lijkt te worden, blijkt ze wel verstrekkende gevolgen te hebben. Het is dan ook juist namelijk op het einde van de film wanneer Jerry overtuigt is dat hij de juiste persoon te pakken heeft, dat hij meer en meer gek wordt omdat de mysterieuze moordenaar nog steeds niet op de proppen is gekomen. Hij gaat zelfs zo ver dat hij het dochtertje van zijn nieuwe vriendin inschakelt en wanneer dan nog steeds de moordenaar niet is komen opdraven, verliest hij het helemaal. Penn laat in het midden of het auto-ongeluk nu effectief de dader was maar persoonlijk voelt het aan als een uitgemaakte zaak. Een atypisch einde dus, maar wel eentje dat de film net dat beetje extra geeft.

En een uitmuntende performance van Jack Nicholson natuurlijk. Een acteur die perfect weet te balanceren tussen genialiteit en gewoon compleet gestoord zijn en hoewel het hier en daar iets teveel als een 'rolletje' aanvoelt (op een bepaald moment ligt good old Jerry wel erg hard met zijn ogen over en weer te draaien), is dit het soort rol dat perfect op zijn lijf is geschreven. Veel interessante bijrollen ook trouwens. Penn was als acteur in 2001 al wel een grote naam, maar had nog maar 2 films eerder geregisseerd. Dat belette hem niet van onder meer Mickey Rourke (in een wel erg beladen kleine rol) en Helen Mirren te casten. Om nog maar te zwijgen van een beklijvende Benicio Del Toro als Wadenah en nog een paar andere klassebakken zoals Harry Dean Stanton en Sam Shephard. Aaron Eckhart voelt daarentegen niet helemaal op zijn plaats aan en mist vooral de chemie met Nicholson. Zonde, maar voor de rest weinig op aan te merken.

Een film die indruk maakt en ik vraag me af of ik het nu eigenlijk niet wat te licht beoordeel qua score. Nicholson doet veel goeds, op de rest van de cast is ook weinig aan te merken, en het einde maakt de ietwat slome reis goed. Zou eigenlijk is één van de andere versies moeten zien om een vergelijk te kunnen maken of Penn het hier nu gewoon uitstekend brengt of dat hij toch wat is gaan lenen bij zijn voorgangers.

3.5*

Goede film, voornamelijk door de omgeving met bijbehorende prima sfeer. De luxe cast had ook wel iets. Nicholson hoeft niet eens wat te zegen om indruk te maken. Ook leuk om Rourke eens te zien (ook al was het maar kort) vóórdat er een vrachtwagen over zijn gezicht is gereden. Mirren viel tegen, maar Eckhart speelde best goed de zelfingenomen agent. De film bleef boeiend en zeker richting het einde nam ook de spanning toe, al was in een vrij vroeg stadium wel duidelijk waar het op uit ging draaien. Jammer dat het verdwenen meisje niet meer aan bod kwam. Penn heeft met deze film een mooi werkje afgeleverd.

Het pakkende "The Pledge" van Sean Penn (hij zet je als kijker regelmatig bekwaam op het verkeerde been) had ik schijnbaar nog nooit gezien en omdat deze Drama / Misdaad film vertoond wordt op "Film1" heb ik hem gekeken vanwege het meespelen Jack Nicholson. "The Pledge" is cinema van de oude stempel, oftewel een langzaam ontvouwend plot en sterke vertolkingen. We zien Jack Nicholson schitteren in de hoofdrol, maar ook de bijrollen (waaronder die van Robin Wright, die destijds de vrouw was van Sean Penn) maken veel indruk.

Politierechercheur Jerry Black (Nicholson) is slechts enkele uren verwijderd van zijn pensioen als in de omgeving van het in sneeuw gehulde Reno (Nevada) het levenloze, toegetakelde lichaam van een jong meisje (Taryn Knowles) wordt aangetroffen. De politie vat al snel de hoofdverdachte bij de kraag, maar die pleegt prompt zelfmoord. Zaak afgedaan? Niet voor Jerry. Met ziel en zaligheid stort hij zich op het misdrijf en koopt hij een oud tankstation in de buurt van de misdaden om zo naar een man te kunnen zoeken die in een zwarte stationwagon rijdt. In een plaatselijke taverne raakt hij bevriend met de serveerster Lori (Robin Wright Penn) en wanneer ze op een dag in elkaar geslagen verschijnt, neemt hij haar mee. Zij en haar dochtertje Chrissy (Pauline Roberts) kunnen bij hem wonen. Zonder voorwaarden. Dit allemaal tot ergernis van Black's superieuren, die moeten toezien dat hij zijn plechtige belofte aan de moeder (Patricia Clarkson) van het vermoorde jonge meisje bloedserieus neemt.

De film opent met Jerry die de indruk wekt behoorlijk doorgedraaid te zijn. Je hoort het nummer "The Angler", een combi van lichte snaarmuziek, percussie, piano en een hoge, zuivere vrouwenstem. Subtiel, mysterieus en onheilspellend. Daarna volgt er een trage beeldovergang, waarna duidelijk wordt wat een "Angler" is, namelijk een hengelaar! "The Pledge" is een intrigerende psychologische thriller, maar houdt na een krachtige opening bovenal een ingetogen karakter. De film is traag, maar in dit geval is dat langzame tempo een belangrijk element in de structuur van de film.

We vallen in het ritme van het leven op het platteland van Nevada, buiten Reno. We vallen in de routine van het nieuwe huis dat is gevormd. Jerry Black, die nooit kinderen heeft gehad, blijkt een goede vader te zijn, leest verhaaltjes voor het slapengaan en waakt over het meisje Chrissy. Hij informeert Lori nooit over de moordzaak, maar gebruikt zijn politie-ervaring om zijn diepe bezorgdheid over de veiligheid van het meisje uit te leggen.

Sean Penn laat, zoals het een regisserend acteur betaamt, zijn personages alle ruimte. Toch slaat er op den duur een zekere langdradigheid toe. Deze is echter nodig om de kijker, samen met Jerry Black, de moordzaak bijna te doen vergeten. Om er dan plotseling, na weken of maanden, op onverwachte plaatsen weer mee geconfronteerd te worden. In de vorm van de ouders van het slachtoffer die boodschappen doen, of in de vorm van een optocht waarin de jongen meeloopt die het lijkje vond. Kortom, wat de film kenmerkt, is het gegeven dat één bepaalde gebeurtenis telkens weer terug kan keren in de vorm van kleine toevalligheden. Dit alles binnen het thema: belofte maakt schuld.

Het personage Jerry Black is op het lijf geschreven van drievoudig Oscarwinnaar Jack Nicholson (1937) en in "The Pledge" kruipt hij opnieuw in de huid van een labiel figuur. Jack Nicholson is in topvorm als de melancholische detective Jerry Black. Jerry geniet autoriteit, maar heeft niet de clownsneus die Nicholson zijn personages vaak meegeeft. Jerry is ingetogen. Een observator. Hij slaat echter door in zijn obsessie om de dader te pakken. Belofte maakt schuld, is de overtuiging van de kettingrokende, celibatair levende bijna pensionado. Maar daarbij overschrijdt hij in de tweede helft van de film wel een ethische grens.

Het is prettig om Nicholson rust te zien leggen in zijn optreden; het maakt de weg vrij voor anderen om ook hun kunsten te vertonen. En die anderen zijn niemand minder dan Patricia Clarkson, Helen Mirrren, Aaron Eckhart, Sam Shepard, Mickey Rourke, Vanessa Redgrave, Robin Wrigt Penn (is perfect gecast als een vermoeide werker die veiligheid en genegenheid zoekt voor zichzelf en haar dochtertij), Tom Noonan, Michael O'Keefe, Lois Smith en Benicio Del Toro (die bijna onherkenbaar als een geestelijk gehandicapte indiaan). Het jonge meisje Chrissy (die Jerry Black als lokaas gebruikt) gespeeld door Pauline Roberts, leek me een talentvolle actrice, maar dit is schijnbaar de enige film waarin ze heeft meegespeeld.

De kracht van ‘The Pledge’ is dat er steeds een stukje van het mysterie wordt ontrafeld, maar nooit te veel tegelijk verklapt. Jerry Black is een effectief hoofdpersonage, omdat hij bij lange na niet de inventieve, alwetende onderzoeker is. Hij is een mens met gebreken, die hem aan het einde van de film opbreken. Het onbevredigende einde is alles behalve traditioneel. En juist vergeleken met het voortkabbelende begin en middenstuk maakt dat de nasmaak nog indringender en wranger.

Van Sean Penn verwacht ik geen standaard B-verhaal en dat is deze The pledge uiteindelijk ook niet. Hij geeft er zijn eigen eigenzinnige draai des levens aan en dat apprecieer ik wel. Cynisch lijkt het wel bijna. Nu, ik was niet bekend met deze film, hoe intussen toch al 21 jaar oud.

Het is een onderhoudende film die de spanningsboog of dreiging weet aan te houden. De film begint alvast scherp met de moord op een klein meisje. Gepensioneerd agent Jerry Black doet vervolgens een belofte aan de ouders om de dader te vinden. Het brengt hem aan een aftands tankstation waar hij ook de zorg opneemt van een mishandelde alleenstaande moeder.

Tot zover vrij standaard allemaal. Het einde en aanpak had voor mij wel wat bijzonders. Des levens kunnen moorden ineens stoppen of komen daders niet meer opdagen. Zijn ze verhuisd, zijn ze omgekomen in een ongeval, zijn ze terminaal ziek ... Soms zijn we het spoor bijster. Ook Jerry Black die er gek van wordt en zich helemaal in de afgrond lijkt te zuipen. Gegokt en verloren. Niet omdat hij het verkeerde nummertje had, wel omdat het ticket niet werd ingediend.

Onderhoudend.

Sean Penn als regisseur kan ik al bij al wel hebben. Ook met The Pledge geeft hij een vrij standaard politieverhaaltje toch een eigen draai. De film is niet erg stoffig, hoewel het allemaal vrij kalm verteld wordt. Penn neemt z'n tijd om er een wat zwaarwichtiger werk van te maken. Dat melodramatische is hetgeen mij uiteindelijk ook een beetje tegenvalt, als een mes dat langs twee kanten snijdt. Het onderscheidt The Pledge van een hoop genregenoten, maar het maakt het ook allemaal iets te pretentieus.

Maar al bij al wel een deftige film. Goed geacteerd. Door Jack Nicholson, maar zeker ook door bijrolacteurs à la Robin Wright. En het is ook steeds genieten van zo'n vuile decors - of het nu winters of niet. Die stemmige locaties helpen de sfeer toch een stuk vooruit, of de cameraman daar nu veel mee doet of niet.

3

ik was vergeten hoe goed deze film is.

er is een continue spanningsboog.

kleine rol voor Harry Dean Stanton èn Mickey Rourke.

Sean Penn: een acteur die gaat regisseren, dat kan verkeerd uitpakken, maar hier zeker niet.

de film zit solide in elkaar.

Jack Nicholson is een enorme charisma koning natuurlijk. Dat helpt The Pledge wel. Want het tempo ligt niet heel hoog. Hoewel fijn om naar te kijken lijkt de urgentie soms een beetje te ontbreken het op te lossen. Ondanks de soms gruwelijke zaken. Verder staat de film bol van de grote namen in bij en gastrollen. Leuk om een keer gezien te hebben, maar echt beklijven tot het uiteindelijk te weinig.

3,0*

Gewoon een prima thriller/misdaad

Met de fantastisch spelende Jack Nicholson die een belofte (pledge)

Geeft aan de moeder van de vermoorde dochter.

Ondanks dat hij gepensioneerd is toch doorzoeken naar de moordenaar.

Het einde..ja,.... de een zal hem geweldig vinden. En de ander teleurgesteld zijn.

Ikzelf terugdenkend aan wat er net voor het einde plaatsvond.

Kun je zelf het einde wel bedenken.

Zonder dat ik iets verklap over het einde....

Op aanbevelen deze film bekeken, maar ik vond het toch een beetje een teleurstelling. De film vergt vrij weinig inspanning van de kijker, want het blijft gemakkelijk te volgen. Daar staat wel tegenover dat het bij vlagen behoorlijk gaat slepen, want het tempo ligt erg laag. Vervelend wordt het niet echt, maar soms krijg je wel het gevoel dat het hoofdverhaal onderbroken wordt. Het einde, wat dan voor een indrukwekkende twist had moeten zorgen, vond ik eigenlijk alleen maar flauw en zorgde er wat mij betreft voor dat je als kijker op je honger blijft zitten. De fijne rollen van Nicholson en Wright zijn dan wel weer mooi meegenomen.

2,5*

Jack Nicholson is een geweldige acteur, maar vormt in The Pledge een miscast van bizarre proporties. De helft van de tijd komt hij namelijk amper over als gepassioneerde agent en eerder als enge creep. Het ontging me dan ook volledig hoe hij aan zijn uiteindelijke connecties en relaties kwam, want elke keer als hij naar voren trad liepen de rillingen over mijn rug. Ook Benicio Del Toro en Mickey Rourke passen absurd slecht in de rollen die ze toegereikt krijgen. Regisseur Sean Penn slaagt links en rechts om wat naargeestige sequenties tot leven te dirigeren, maar blijft allerlei figuren aan zijn verhaal toevoegen die een compleet averechts charme dragen. Het voortdurend blijven editen van vrijwel elke sfeervolle scene zorgt er ook voor dat weinig van die sfeer kan excelleren, maar het verhaal zit degelijk in elkaar en met name het einde is sterk. The Pledge is niet ontdaan van sterke punten, maar kan wat mij betreft niet op tegen de tekortkomingen.