Trance (2013)

Op en top Boyle.

Echt een regisseur die weet wat hij wil: moderne cinema maken. Met 'Trance' gaat hij op dit elan verder. Lekker strakke beelden, en een soundtrack die het geheel mooi aanhitst.

Ook het concept vind ik best leuk, al is de uitwerking bij momenten iets te standaard, te Hollywoodiaans. Denk aan de hypnotherapeute die zich ontpopt tot ware femme fatale. Beetje cliché. Vraag is alleen of dit nu echt een big issue is voor een film die in functie staat van sfeer en cinematografie...

Acteurs doen het verder prima. Vincent Cassel hoeft zich natuurlijk niet meer te bewijzen als koude badass. Ook McAvoy en Dawson zijn de juiste figuren voor hun rol.

Misschien geen film voor iedereen, maar Boyle stelt zijn fans niet teleur.

Mijn eerste Boylefilm die erg tegenviel. Ik kreeg het niet voor elkaar om het gekunstelde, onnodig 'complexe' verhaal serieus te nemen. Nu is dat misschien ook helemaal niet wat de makers voor ogen hadden (of nemen ze zichzelf wel serieus?), maar het gebeurt hier wel zo ontzettend vervelend en potsierlijk (die hele uitleg naar het einde toe...) dat het eerder lachwekkend dan 'goed geschreven' is. Visueel zitten er erg leuke en mooie plaatjes tussen, maar deze kunnen niet opboksen tegen het storende verhaal.

Ook de potpourri aan stijlen stond me tegen: het vliegt werkelijk van een Guy Ritchie-film naar de body horrror van Cronenberg en van een soort Blade Runner vibe naar jaren '80 soft erotiek.

2 sterren lijken me voldoende voor deze lege film.

Tja... de film begint erg goed, leuk, spannend en interessant. Maar naar verloop word het zoals hier boven al ééns beschreven minder door plotwisseling op plotwisseling te gooien en het simpelweg te rommelig om er nog iets van te maken.

Een goede misdaad, drama, thriller film...

Prima verhaal...

Prima acteerwerk...

Bekende acteurs James McAvoy en

Vincent Cassel...

Perfect achtergrond geluid en muziek

(Dolby Digital)...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Trance is een moderne misdaad/drama film die weet te interesseren. De film doet wat denken aan Inception maar weet helaas niet dat niveau te bereiken. Trance is een film in zijn eigen recht met een interessant verhaal. Danny Boyle maakt van Trance een sfeervolle, spannende en intelligente film. Alles ziet er gelikt uit en het camerawerk is puik. Londen wordt fijn weergegeven en vooral in de nacht ziet het er allemaal sfeervol uit.

Het verhaal van Trance is prima uitgewerkt. Boyle laat je nadenken over de vele gebeurtenissen in de film: is het echt of nep? Wie heeft wat gedaan en waarom? Langzaamaan ontrafelt het mysterie zich maar in de tussentijd word je weer op een verkeerd spoor gezet. Je moet echt je hoofd erbij houden want op een gegeven moment weet je niet meer of het allemaal in iemands hoofd zit of niet. Het einde van Trance vind ik trouwens erg leuk, een moment waarbij je moet glimlachen. Geen afgezaagd einde maar een originele die je achterlaat met de vraag: wil je herinneren of vergeten?

James McAvoy speelt een interessante rol en weet zichzelf deze eigen te maken. Van begin tot eind leer je een hoop over zijn karakter. McAvoy weet zijn karakter de nodige diepgang te geven: een man die worstelt met zijn problemen en wanhopig probeert deze op te lossen. Vincent Cassel speelt de tegenpool van het karakter van McAvoy en weet op een hele leuke manier zijn rol te vervullen. Hij speelt een slechterik die op het eerste gezicht heel standaard lijkt maar later wat complexer wordt. Rosaria Dawson speelt ook een hele interessante rol. In het begin weet je heel weinig over haar karakter en het duurt lang voordat je wat meer weet, maar het is duidelijk dat ze een hand heeft in de belangrijkste gebeurtenissen in de film.

Trance is een film, als die op je pad komt, zeker moet kijken. Vooral als je een Danny Boyle fan bent. Je zal zeker niet worden teleurgesteld. Prima vermaak voor elk moment.

3,5*

Moelijk doen om het moelijk doen, ik haat dat. Helemaal als het verhaal ook nog eens te onboeiend is om het ook maar te willen volgen.

Visueel is het een plaatje, net als ik die chick wel dig

Redelijk moeilijk verhaal, maar daarom geen slechte film.

De vertolkingen van de ganse cast zijn uitstekend, vooral James McAvoy en Vincent Cassel zijn steengoed.

Maar het verhaal is dus moeilijk, je aandacht erbij houden is de boodschap.

Nog een pluspunt, de speciale effecten en de muziek zijn prima.

Weer een erg tof thrillertje van Danny Boyle, niet zijn allerbeste, maar zeker wel te verhapstukken

Alles begint met een simpele overval, waarbij Simon (goede rol van James McAvoy) en Franck (wederom weer een prima Engelstalige vertolking van Vincent Cassel, al bevalt zijn Frans mij veel meer), een congres binnenvallen om zo een paar schilderijen te stelen. Op den duur loopt alles niet volgens plan, althans niet voor Simon, want Franck wil er zelf met al het buit vandoor gaan. Dit ontpopt tot een ruzie, waarbij Simon een goede klap tegen zijn kop krijgt en Franck er uiteindelijk met de kokers vandoor gaat. Deze kokers blijken echter leeg te zijn... net zoals Simon's geheugen.

Franck laat het daar niet bij zitten en ontvoerd Simon, maar in plaats van dat Simon in een stoel word vastgebonden en met bijlen, zagen, messen of pistolen wordt bedreigt, moet hij verplicht onder hypnose gaan om zo weer te achterhalen waar de schilderijen zijn, want alleen hij kan het natuurlijk weten, of loopt het toch weer even anders dan je zou denken?

Trance is een visueel spektakel met een tal aan mooie beelden en een hele hoop verdraaiingen waar je je koppie wel bij moet houden. Op een gegeven moment weet je ook niet meer wat waar of niet waar gebeurd is en kan je er soms niet altijd een touw aan vastknopen. Afin, iets waar Boyle erg goed in is. Ook zijn creativiteit (niet relevante tussenfilmpjes/beelden bv.) zijn hierin weer terug te vinden en de score van Underworld-producer Rick Smith was ook weer lekker aanwezig. Ook is er weer plaats voor wat behoorlijk pijnlijke scene's Bijv, bij die nagel-wegsnij scene Ook de talloze fraaie shots van Londen zorgde weer voor sfeer.

Prima filmpje weer van Boyle.

3,5*

Begon wel veelbelovend en ook spannend, maar nadien vastgelopen in de vele irreële wisselingen in het plot, hypnosetoestanden en zo meer.

Spijtig, want had er veel meer van verwacht.

Zag voorheen 4 films van Danny Boyle ("Shallow Grave", "Trainspotting", "Slumdog Millionaire" en "127 Hours") maar dit hier is toch totaal iets anders, iets waarvan ik, helaas, niet heb kunnen genieten.

Wel aardig, misschien heeft Boyle wat te veel films gemaakt die wel aardig zijn. Duidelijk wil hij met Trance weer zijn visuele visie kwijt. Vaak levert dat mooie shots op, soms is het ook ongelooflijke kitsch. Die onevenwichtigheid zit in de hele film en eigenlijk zijn volledige oeuvre.

Het misdaadverhaaltje op zich is niet onaardig, alle poehoe eromheen wat te veel van het goede, al moet ik eerlijk zeggen dat het op zich voldoende boeit. De film heeft net een plottwist te veel.

De muziek is wel sterk en de acteurs wel oké. Alles bij elkaar werkt het wel. Als je veel dingen individueel gaat ontleden, stelt het allemaal niet zo veel voor. Maar waarom zou je? 3,5 sterren.

Inception maar met iets leukere karakters. De kijker op een verkeerd spoor zetten primeert (is het een droom of is het echt?) en dat vind ik nou net geen boeiende cinema.

Danny Boyle is een regisseur die goed weet hoe je snelle en boeiende films kunt maken. Slumdog was een erg goede film. Ook Trance wist me vanaf de eerste minuut te boeien en hield dat ook vol tot aan het einde. Een dief is zijn geheugen kwijt om een schilderij terug te vinden voor de gangsterbaas. Met hypnose hopen ze het schilderij terug te vinden. Dat is op zich al een leuk gegeven, maar het verhaal bouwt nog een stuk verder op. Een knap psychologisch spel. Niet zo'n goede film als slumdog, maar zeker ook niet slecht.

Voor mij een geniale film die maar eens in de paar jaar voorbij komt zoals inception.Begrijp ook niet dat de film elite dit niet beter waardeert.

Voor Trance maakte Boyle Slumdog Millionaire en 127 Hours, twee films die toch meer dan aardig in de spotlights hebben gestaan en beiden een Oscarnominatie voor beste film in de wacht wisten te slepen. Slumdog won die uiteraard ook. Ondanks dat is Trance vrij geruisloos gekomen en gegaan. Zo stilletjes zelfs dat ik me er zelfs over verbaas dat deze hier nog meer dan 700 stemmen heeft. Het was echter wat begrijpelijker toen ik de film zelf zag: een lusteloos geheel.

Het is erg makkelijk Trance te waarderen vanwege zijn stilering, maar op een bepaalde manier greep mij die hier niet zo. Ten eerste omdat het iets te veel aanvoelt als Boyle die Boyle doet. Dat hij dit soort dingetjes kan wisten we al lang. Ten tweede omdat de visuele aankleding opvallend weinig bijdraagt aan de sfeer. Het ziet er allemaal wel erg gladjes uit, terwijl ik vermoed dat een iets meer rauw randje veel had kunnen helpen. Er zit te weinig connectie tussen vorm en inhoud. Dit is Boyle op de automatische piloot.

Niet dat hij nu zo veel inhoud heeft om mee te werken. Dit is een plottwister van het ergste soort, wat wil zeggen dat hij plottwists heeft om maar plottwists te hebben. Het houdt geen stand. Dat Dawsons personage alles vanaf het begin zo gepland heeft strookt niet met eerdere scènes waarin we haar alleen zien, bijvoorbeeld als ze huilt als ze de naam van McAvoy googled. Daarbij is het gewoon een hoopje clichés over droom en werkelijkheid, etc. Als je eerder iets met dat thema zag dan lijkt het me stug dat dit je zal verbazen.

De eerste helft vond ik met name moeilijk om doorheen te komen. Je merkte aan alles dat niemand hier al te veel tijd en moeite in stak. Het bevat waarschijnlijk de makkelijkste hypnoses uit de filmgeschiedenis (na tien seconden gewoon praten is iedereen kennelijk al in een trance). De dialogen zijn geforceerd en James McAvoy is ongewoon houterig, alsof hij al meteen in de gaten had dat dit project zijn moeite niet waard was. Eigenlijk lijkt alleen Rosario Dawson er enige moeite in gestopt te hebben, maar haar personage snijdt gewoon geen hout. In de tweede helft gaat het tempo omhoog, wat helpt om het alsnog uit te kunnen zitten, maar enerverende cinema vind ik dit alleszins niet.

Wat lees ik daarna: Boyle nam Trance snel op tijdens een pauze in de voorbereidingen van de show rond de Olympische spelen die hij regisseerde. Een letterlijk tussendoortje dus. Ik wou dat het niet zo flink van de film afstraalde.
2*

Boyle ten voeten uit.

Zoals wel vaker laat ook deze film plotgewijs nogal in z'n kaarten kijken, maar vermits het met zo'n frisse, solide uitwerking gepaard gaat stoort dat eenvoudigweg niet veel. Vooral visueel is het weer genieten geblazen; de kleuren spatten van je scherm, zonder ook maar ergens af te glijden in kitsch. Alleszins is de vormgeving uitermate secuur, en de ietwat poppy, maar treffende soundtrack strookt daarmee.

Voeg daar een acteerkanon als Cassel aan toe, en je kunt slechts constateren dat Boyle het wederom voor elkaar bokst een kwaliteitsproduct af te leveren. De cast errond had overigens wel met wat meer panache mogen acteren, maar echt boteren zal het denk ik sowieso nooit tussen McAvoy en mij.

Lekker vitaal filmpje dus, hoe mensen dit 'lusteloos' kunnen noemen gaat mijn petje te boven. Dikke 3,5*.

Gewoon heel goede film.

Een mega vage film maar, ondanks ik maar de helft van die hypnoses begreep, toch wel weer erg vermakelijk deze Trance.

Vond de cast subliem spelen, met name Cassel, daar wil ik echt meer van zien, vind hem echt ontzettend goed. McAvoy vind ik wel een tikkeltje miscast, ook vanwege zijn relatie met Dawson, die ik niet echt vind passen. Ik had hier bijvoorbeeld graag Dan Stevens gezien op basis van The Guest.

Het einde zorgt voor genoeg duidelijkheid en dat was ook nodig. Er waren tenslotte al genoeg mindfucks voorbij gekomen.

Audiovisueel erg sterk. Vooral de soundtrack is een belangrijk onderdeel.

Opnieuw een dikke voldoende voor Danny Boyle.

Lange tijd een stijlvolle en intrigerende thriller die vanuit een heist aan de slag gaat met een psychisch doolhof met drie partijen die allemaal elkaar apart of samen belazerd hebben kunnen (waarbij ik de hypnosetruc maar voor lief neem), maar op het einde gaat het mis, eerst met verschillende mogelijke realiteiten en/of hallucinaties die door elkaar heen gaan lopen, daarna wanneer Dawson in een lange monoloog een stuk voorgeschiedenis vertelt dat ik nooit had kunnen weten of raden en dat de zaken in zó'n ander daglicht zet dat ik me gewoon bekocht voel, en tenslotte met een overdreven scène (de auto die in vlammen opgaat) die mij totaal uit de plot haalt. En ik vraag me echt af waarom Dawson full frontal naakt moet gaan terwijl de piemels van McAvoy en Cassel zedig buiten beeld mogen blijven – misschien is dat een eis van de filmkeuring, maar het geeft de film toch een raar voyeuristisch bijsmaakje.

Matige film over veilingmeester die met een bende criminelen samenwerkt om een schilderij te stelen. De film begint zeker goed, maar het plot wordt gaandeweg steeds ingewikkelder en ook ongeloofwaardiger (waarbij je eigenlijk alleen nog maar zit te wachten op de ontknoping). De soundtrack is op zich wel goed, maar vaak te nadrukkelijk aanwezig.

Ames McAvoy, mijn gast niet, pas de tweede prent die ik zie van Danny Boyle. De andere was 28 Days Later... en daar had ik wel iets mee. Vincent Cassel kan ik altijd mee uit de voeten dus dat was dan ook de trigger om dit werkje te gaan kijken plus het feit dat ik in de heist-films zit op het moment. Deze stond op de watchlist.

Maar hoe prima de film ook maar mag beginnen, ik verloor mijn concentratie hoe verder ik in de prent kwam. Het was niet interessant genoeg voor mij, wilde graag een rooffilm zien maar kreeg een stuk geleuterd voorgeschoteld. Boyle wil een trip met je denkwerk maken maar dat lukt hem in mijn geval niet, het moeilijk doen om moeilijk te willen zijn. Gewoon snel hutselen en je bent er, een zogenaamd intellect verhaal. My ass....... het is gewoon een rommeltje geworden.

Helaas door de kaalheid van inkleding en het verhaal is het op vele momenten traag en saai te noemen. Ook het script helpt daar niet tegen en kan de cast er verder ook niet veel mee doen. Ook het probeersel om de film op momenten zwoel te maken faalt, het is allemaal erg vlak geschoten en echt karakteruitwerking lijkt maar mondjesmate te lukken.

Dan het fenomeen is het echt of niet, tja dan zijn er prenten die dat veel beter doen en gedaan hebben. Ik kon me gewoon niet verdiepen in Simon waar het om draait, afschieten die kneus dacht ik steeds. En ja, dat helpt natuurlijk niet echt. Een beetje werken met zuurstokkleurtjes en een hippe electro soundtrack is het geen Refn natuurlijk. Nee dan moet je dieper in trance kunnen raken dan met deze prent. Hij heeft geprobeerd met vele shots om grote namen te kopiëren, helaas....

Nee dit is het niet voor mij, pretentieus en een zinkend schip. Niet spannend, boeiend en niet sterk op plaat gezet. Vandaar dat deze prent me nooit gevonden had totdat ik rijtjes van heist-films doornam op internet. Met stille trom gekomen en gegaan, ik weet nu waarom. Pluspunten waren een paar lekkere Engelse muzieknummer en een Alfa Romeo wat ook altijd goed is.

Slap. Vooruit een 2,5** ik heb ook wel weer erger gezien.

Tjonge zeg, wat een trip.

Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Ik vond het nogal veel en druk qua plotontwikkeling, maar het vlotte wel, en op audiovisueel vlak vond ik het net zoals The Beach weer heerlijk. Daar staat Boyle wel gekend voor met opnieuw een geweldige soundtrack en op dat vlak voegen al zijn films wel iets toe en brengt hij iets uniek, en iets wat ik mis bij veel andere films en daarmee onderscheidt hij zich wel van de hoop. De acteerprestaties zijn geweldig. Vooral Rosario Dawson vind ik er echt uitspringen. Op een bepaald moment had ik ook het gevoel dat ze in mijn hoofd zat, dus het werkt wel. Je moet wel je kopje er bij houden, op,een bepaald moment weet je ook niet meer wat echt en wat niet echt is.

Zeven films gezien ondertussen van Boyle, ik moet wel nog altijd 28 Days Later bekijken, maar ook dat zal wel niet te lang meer op zich laten wachten.

Het begin kon me bekoren maar naar maten de film vorderde met die hypnose en zo werd het een ware trip. Na 50 minuten in de film te zitten wist je niet meer wie wat of hoe ik vondt het zeer verwarrend worden. Wel sterk was het camera werk en het acteerwerk dikke pluim daarvoor ook het einde was niet teleurstellend toch een 3.0 waardig

Tegenvallend, en misschien de minste die ik van Boyle heb gezien. Vond hem nogal onsamenhangend

en rommelig, en kon maar niet echt in de film komen.

Weer een erg leuke Boyle.

Doet me erg denken aan Inception maar dan richting de slotfase nog een stuk ingewikkelder. Het is ook vooral de slotfase die de 4,5* belemmerd, want moeilijke twist na twist begint wel rommelig over te komen inderdaad. Daarnaast is het ook steeds iets minder makkelijk te volgen.

Maar je zit er vanaf minuut 1 al in, mede omdat Boyle zijn film weer helemaal verzorgt en het er visueel helemaal top uitziet. Mooie belichting, felle kleuren, vlotte vertelstijl en een leuk bedacht verhaal, terwijl de omschrijving me niet eens zo heel erg trok.

McAvoy gaat heerlijk op in zijn rol, evenals Cassel die altijd wel een leuke badguy kan uitstralen. Dawson kan daar niet tegenop, zelfs niet met de juiste dialogen. Er is gewoon iets met haar waarmee ik haar geen moment serieus meer kan nemen. De film kent een behoorlijk tempo, zoveel zelfs dat de verhouding tussen McAvoy en Dawson compleet uit de lucht lijkt te vallen.

Maar alles voor de slotfase is helemaal top. Je blijft hoe dan ook geboeid en alles lijkt heerlijk van het scherm te spatten. Op enkele pijnlijke scenes is het nergens heel intens, maar het blijft boeiend en het ingewikkelde verhaal laat je ook nog mooi geboeid kijken. Al is het richting het einde niet altijd meer even goed te volgen.

Erg leuke film dus weer, die Boyle heeft weer een leuk iets afgeleverd. Misschien tot nu toe wel het beste wat ik van hem gezien heb. Voelt ook heerlijk modern aan.

“We keep secrets from lots of people, but most of all we keep them from ourselves. And we call that forgetting.”

Uitstekende film van Danny Boyle. Visueel ziet alles er weer fantastisch uit, en hij heeft met McAvoy, Dawson en Cassel ijzersterke acteurs gecast. Het verhaal is soms weer een echte hersenkraker, maar Boyle zorgt er wel voor dat alles goed te volgen blijft. Een bepaalde scene waarin Dawson alles uitlegt voelt wel heel erg gemaakt voor de kijker, maar storen doet het niet. Daarvoor is Trance in zijn geheel te sterk en ook gewoon zeer vermakelijk. Laat dat maar aan Boyle over.

Goed doordachte film, met complottheorieën, hypnose als therapie en met een verrassende wending. Wel bij de les blijven, want af en toe best ingewikkel plot. Het einde van de film is voor mijn gevoel dramatisch en oneerlijk...... Maar toch wel een aanrader!

Best wel leuke film waarvan ik toch een tijd afvroeg hoe het zou verlopen. De film kan rekenen op een goed script en enkele passende acteurs (vooral Vincent Cassel en Rosario Dawson). En toch wordt het nooit echt speciaal. De focus ligt vooral op het plot, de rest verhuist wat naar de achtergrond. Daardoor is het tegelijk boeiend en vergeetachtig. Zeker niet slecht, maar nooit memorabel. Het is ook nogal afgeborsteld en de personages zijn vrij braaf binnen het concept van het verhaal. Als je de namen van cast en crew ziet, had ik er toch meer van verwacht.

De drie hoofdacteurs zijn eigenlijk wel goed bezig, alleen ontbreekt echte chemie tussen hen. Verder is de sfeer nogal clean moet ik zeggen en zonder die extra chemie, mis ik dat menselijke. Dat niet altijd nodig is, maar in een film als dit toch wat meer.

Zoals gezegd een boeiende film dus, maar nooit memorabel en een gebrek aan persoonlijkheid.

Toffe film. Wel beetje meegaan in het gegeven.

Halfje verhoogd na herziening. Regisseur Danny Boyle heeft hier bijna de perfect vertelde film te pakken. Het uitmuntende acteerwerk van James McAvoy, Rosario Dawson en Vincent Cassel is daartussen enkel het begin van de complimenten. Trance kent een goed verhaal en zit complex genoeg in elkaar voor de kijker om herhaaldelijk mee te blijven puzzelen en daarnaast maakt Boyle uitstekend gebruik van zijn muziek om de algemene intensiteit te verhogen, daarbij geholpen door een strakke visuele vormgeving om te laten zien dat Trance een op-en-top moderne film is. Geweldig hoe elke scene een eigen druk kent die kundig wordt verhoogd door de makers, er zit geen moment tussen die de kijker überhaupt de kans geeft om verveeld te raken. Wat mij betreft het beste waar Boyle mee aan is komen zetten en binnen zo'n indrukwekkende loopbaan is dat een serieuze prestatie.

Een kunstroof tijdens de veiling van het schilderij ‘Witches In The Air’ van Goya loopt uit op een fiasco wanneer blijkt dat insider Simon [James McAvoy] zich niet kan herinneren waar hij het gestolen doek heeft achtergelaten. Op aandringen van medeplichtige Franck [Vincent Cassel] zoekt Simon hulp bij psycholoog Elisabeth [Rosario Dawson] die gespecialiseerd is in hypnose. Zij heeft al snel door dat Simon iets te verbergen heeft en brengt hem in een trance waardoor Simon geen onderscheid meer kan maken tussen waanbeeld en realiteit. Dynamisch gemonteerd, goed geregisseerd en geacteerd, maar het is nogal irritant dat je als kijker constant bij de neus wordt genomen.