Lo Foo Chut Gang (1988)

Wel vermakelijk buddy-cop filmpje, maar niet echt bijzonder. Veel opvallend rare humor waarvan je maar moet houden maar de actie is wel goed, vooral het laatste kwartier, dat zonder twijfel het hoogte punt is van de film.

Een echte hong kong film, waar alle typische hong kong elementen uit de jaren 80 terug te vinden zijn. Kung fu, actie, slapstick humor, ware nostalgie! Vond hem geweldg *4

Verrassend leuk Hong Kong filmpje van de beroemde Shaw-regisseur Chia-Liang Liu (36th Chamber of Shaolin), die met deze Tiger on the Beat een soort van comeback maakte in de jaren 80. Vrij uniek ook binnen zijn oeuvre, dat voornamelijk uit pure kung fu titels bestaat. Tiger on the Beat is een mix van actie, comedy, buddy movie en wat martial arts. Lijkt een beetje op een film als Lethal Weapon, maar dan stukken frisser. Ik heb nogal eens problemen met de humor in die Hong Kong films maar hier werkt de humor vaker wel dan niet voor me. Chow Yun-Fat is erg charismatisch en grappig en de wat onbekendere Conan Lee (wat een naam) voldoet als zijn wat stijve partner. Verder wel een indrukwekkende cast: maar liefst 3 legendarische Shaw-acteurs. Gordon Liu in zijn eerste rol als slechterik (met haar!) en Ti Lung en David Chiang (Cheh Chang regulars) in kleine bijrollen. Erg cool.

Hoogtepunten van de film voor mij:

*Chow Yun-Fat die een vrouwelijke getuige mishandelt. Lekker incorrect!
*Kettingzaag-fight tussen Liu en Lee. Zeer stoer!
*Chow Yun-Fat die badguys omlegt met een shotgun aan een touw. Cool!

Dikke 3,5*. Leuk filmpje dat door meer mensen gezien mag worden.

Tiger on Beat voelt vertrouwd aan. Het heeft alles wat voor mij een lekker actie filmpje maakt. Ik verwachte een standaard actie filmpje maar ik ben toch wel onder de indruk van de gevechten. Dat Chia-Liang Liu hier achter zat wist ik niet, maar dat verklaart dan ook alles.

De cast is overigens ook wel goed. Een charmante Chow Yun Fat, grappige Conan Lee, sexy Nina Li Chi en kick-ass Gordon Liu maakt Tiger on Beat een aangename film voor de liefhebbers

Mijn hoogtepunten:

* Chase-out achter Li Chi was bijzonder amusant. Milkyboy! Pervert! Anita Mui?!
* Schietpartijen en inderdaad met die shotgun aan touw was enorm vet. Het deed me even denken aan zijn andere shoot-outs films.
* Het gevecht in sportcentrum en dat laatste met kettingwas leuk gedaan

Wat een onzin deze film ik vond hem matig ik heb echt helemaal niet gelachen ( ja ik heb gelachen omdat hij zo slecht was )

domme gevechten vooral dat gevecht met die kettingzaag sloeg nergens op alsof die kettingzaag een samurai zwaard is.

Naar aanleiding van de Actiescènes KO Hard-Boiled en deze film gekocht op dvd. Waar Hard-Boiled de sterke actiescenes ook in de rest van de film voortzette, kon Tiger on the Beat het niet waarmaken. (enige) Hoogtepunt uit de film is dan ook de eindscene (kettingzaag gevecht).

Eigenlijk geen moment grappig, matige acteurs en doet qua niveau niets beter dan een standaard hollywood ding, jammer: 1,5*

Chia-Liang Liu, ouch

Na een half uur had ik eigenlijk geen flauw idee waarom ik deze film eigenlijk ooit uitgezocht had. Ik ben geen groot Fat fan, dit soort 80 HK buddy cop dingen zijn mijn ding ook al niet en de regie kwam me nu niet bepaald bekend voor. Wat een misstap in het oeuvre van Liu.

Typische opbouw naar het laatste gevecht, wat eigenlijk betekent vreselijke humor, tenenkrommend acteerwerk en melige filler. Fat valt nog enigszins mee, maar de rest van de cast is echt vreselijk. Zoals steeds is de opbouw van een film als deze veel te lang. 70 minuten saaiheid voor 20 minuten actie? Het zou eigenlijk andersom moeten zijn.

Uiteindelijk nog wel wat leuke actie gezien, inderdaad de scenes met de shotgun en de kettingzaag. Maar véél te laat in de film, en verder was er veel te weinig te zien om de film nog te kunnen redden. Gelukkig dat Liu zich verder vooral bij het martial arts werk gehouden heeft, in vergelijking met dit maakte Woo echt emotionele meesterwerken in HK.

1.5*, serieuze tegenvaller, eindgevechten zijn wel aardig, maar ook vooral dan het concept, want regie en uitvoering zijn ook nog eens erg matig. Foei Liu.

Ergens had ik deze score van je wel verwacht aangezien dit verre van een typische Chia-Liang Liu flick is. Aan de andere kant kon je wel wat met een Peking Opera Blues oa en vooral qua toon en humor hebben de films wel wat raakvlakken vind ik. Ik denk ook wel dat een een beetje aan de buddy-cop routine ligt, die toch automatisch associaties op zal roepen met Hollywood. Ik vond dit iig wel een smakelijk tussendoortje, maar ik heb dan ook nog niet zo veel HKfilms gezien die buiten het kung fu genre vallen.

Het verschil met Peking Opera Blues zit wat mij betreft duidelijk in de regie. Deze film is echt een grafkelder op dat gebied, Hark doet toch veel meer op filmisch gebied.

Verder is er voor mij niet zo'n grote associatie met Hollywood als het gaat over cop buddy films. Vond dit redelijk typisch HK werk, deed mij denken aan de Tiger Cage serie van Woo-ping Yuen of wat ouder werk van Jing Wong. In die films zitten er steeds aangename actiescenes aan het eind, maar blijkbaar ging ook alle tijd en al het geld naar die scenes, want de rest van de film is dan doorgaans echt niks.

Misschien had ik liever Chow in de plaats gehad van Fat, die is toch wat beter met zulke sullige humor. En gewoon veel betere regie.

Stephen Chow? Die draagt ook dezelfde familie naam als Yun-Fat, maar 'Chow in de plaats van Chow' is ook weer zo'n rare zin

Kleine tien jaar geleden dat ik deze heb gezien, vond het toendertijd een prima filmpje, voorzover ik me dat kan herinneren..

Stephen inderdaad, even geen rekening mee gehouden

een an me oude favoriete hong kongers op vhs. net op dvd bekeken en vind het nog steeds vermakelijk. niet het beste, maar toch vermakelijk.