Who Framed Roger Rabbit (1988)

Toch wel een klassieker uit m'n jeugd. Ik weet nog wel dat ik de smeltscene destijds vreselijk eng vond.

3,5*.

Aparte hommage aan zowel cartoons als de film-noir. Het levert een onconventionele zwarte komedie op, zoals ze tegenwoordig niet meer gemaakt worden.

Vroeger heel vaak gekeken. Hoe Hoskins zijn rol op een derwijze, serieuze manier benadert is zeer goed gedaan. Petje af. Als kijker worden we hierdoor sneller meegesleurd in het leven van Eddie Valiant. Zeer leuke film voor een mooie avond.

4,0*

Vermakelijke comedy met een enigszins gedateerd huwelijk tussen animatie en echte acteurs. De humor en het verhaal zijn echter nog steeds goed evenals de animaties zelf. Was destijds ongeevenaard qua techniek maar uiteraard niet de eerste in zijn soort. Goed.

Geslaagde mix van animatie en filmnoir. Sommige scenes waarbij er veel uitwisseling tussen de cartoonkarakters en de echte wereld zijn een echt feestje om te zien. Het einde was ook super .

Robert Zemeckis is een leuke regisseur. Maar is dit een officiele Disney film? Er komt aardig wat geweld in voor. Het idee achter de film is het leukst. Ook best goed uitgewerkt. Het acteerwerk is nihil maar daar let je amper op door alle Toons. Ik vond vooral de verschijning van de Donald Duck figuren en de Looney Tunes figuren leuk om te zien. Ik weet niet of Roger Rabbit een eigen show heeft gehad, maar hij is echt de standaard Toon. Ik kon soms wel lachen en het blijft sowieso ontzettend vermakelijk om naar een film te kijken waarbij real-life en animatie bij elkaar komt. Ik wou dat ik hem had gezien toen ik nog klein was.

3,5*

Ooit toen ik iets van 8 was gezien, maar er is me weinig van bijgebleven. In die tijd keek ik naar alles wat maar op een tekenfilm leek, en ik snapte er niets van. Zo keek ik bijvoorbeeld ook naar Ren en Stimpy en pas toen ik dat 15 jaar later weer eens zag, zag ik pas wat een enorme gore tekenfilmpjes dat wel niet zijn. Hetgeen de filmpjes om een andere reden leuk maakte dan vroeger.

Om op Roger Rabbit terug te komen, slechts flarden herinner ik me, zoals de pianospelende Donald Duck en Daffy Duck. Ook herinner ik me de allereerste scene met Baby Herman en Dombo die opvliegt, maar waar het hele verhaal overging, geen flauw idee. Te jong om het te begrijpen of te jong om me er druk om te maken. Geen idee. Ik kon me ook nog herinneren dat ze Roger Rabbit wilden vermoorden door hem met een groot potlood met een gum erop uit te gummen, maar bij herziening blijkt dit dus een valse herinnering en ging het dus om badwater. Geen idee hoe ik erop ben gekomen.

Een herziening was dus duidelijk nodig. De film heeft zeker een bijzonder uitgangspunt, de mix tussen echte acteurs en cartoons was ook in mijn ogen erg geslaagd, maar verder deed de film me weinig. Af en toe best gelachen, maar te weinig om de film echt leuk te vinden. Sommige dingen zag je al van verre aankomen, natuurlijk had Roger zijn liefdesbrief op het testament geschreven, natuurlijk had die Doom de broer van Vaillant vermoord. En nee, dat wist ik niet van de vorige kijkbeurt, wan mijn herinneringen zijn dus zo zwak dat ik potloden met gummen erop verwar met badwater. Verder was Jessica natuurlijk wel een leuke verschijning.

Eigenlijk viel deze film hartstikke mee. Bij vlagen was dit zelfs erg leuk. Mijn verwachtingen lagen erg laag. De combinatie van Animatie en live-action leek me helemaal niets. Ook was ik bang dat de film erg flauw zou zijn. Viel uiteindelijk hartstikke mee dus. Vooral het eerste uur is erg leuk, en bovendien een beetje een ode aan het Film-Noir genre. De prive-detective, de lekkere jazz muziek, de rokerige cafes en ook trames met namen als Sunset Boulevard erop. Dat gedeelte was dan ook verreweg het beste, al vond ik het nooit een echt hoog niveau halen. Wel erg vermakelijk trouwens.

Het tweede gedeelte was dan ook een stuk minder, zo kon ik niet om alle humor lachen en werden een aantal personages geintroduceerd waar ik niet zoveel meehad. Rechter Doom bijvoorbeeld, werdt overigens wel leuk neergezet door Christopher Lloyd, maar vond ik nou niet echt een sterk personage. De hoofdrol wordt vertolkt door Bob Hoskins, die het best leuk doet. Verder kent de film ook een heleboel one-liners, waar best een paar leuke tussen zaten.

Dat de humor te flauw werd was jammer. Toppunt was de scene dat Eddie Valiant van dat flatgebouw afvalt. Slechste scene uit de film. De mix tussen Animatie en live-action beviel me eigenlijk prima. Heb nooit zoveel gehad met Bugs Bunny enzo, vond Roger Rabbit dan ook niet zo´n hele leuke toon. De jazz muziek was zeer prettig ook trouwens. Maar goed, dus best een leuke film dit. Eerste gedeelte was erg sterk en toen stevende de film ook af op een dikke 3,5. Jammer dat het tweede gedeelte dan ook een stuk minder is, maar verder dus best wel gelachen. Voldoende zeker binnen.

3*, de vierde op rij trouwens.

Het was alweer een tijd geleden dat ik deze film zag. Hij heeft weinig van zijn charme verloren. Sterker nog, ik vind hem misschien nu wel leuker dan als kind. De subtiel-volwassen humor begreep ik meer en ik ben nu wat vatbaarder voor dat noir-sfeertje. Sowieso pakt de mix tussen noir en cartoons er leuk uit. Verder wist ik nog verrassend veel te herinneren voor een film die ik slechts een- of tweemaal zag en ook nog eens lang geleden. Heeft blijkbaar een indruk achter gelaten. Ik heb ook altijd wel een zwak gehad voor cartoons, dus dat zal wel geholpen hebben. Het is natuurlijk leuk om hier veel bekende cartoons terug te zien komen en alle verwijzingen te spotten. Scènes waarin Daffy en Donald Duck een pianoduet spelen en Mickey Mouse en Bugs Bunny samen parachutespringen zijn ook onweerstaanbaar.

Daarnaast is het gewoon ook een erg leuk verhaal, goed uitgewerkt en met gepaste grappen. Eigenlijk haalt de cartoonumor zelden het niveau van de beste cartoons, maar dat hoeft ook niet, het gaat hier meer om het effect dat dergelijke grappen hebben in de echte wereld. Het krijgt daardoor nog meer een surrealistisch laagje. Het ziet er ook nog steeds allemaal perfect uit, een grote technische prestatie. Wat mij betrefd is dit met gemak Zemeckis' beste film. Nogal onderschat op MovieMeter, al weet ik niet helemaal waarom.

Ik verhoog naar vier sterren.

"What's up doc?''

Hé, dit was een verrassend leuk filmpje! Weinig verwacht, maar de combinatie tussen cartoon en film (noir) werkt prima - Zemeckis tovert een bijzonder sfeervol, grappig en vermakelijk geheel op het witte doek, waar helaas... Roger Rabbit zelf nogal eens vervelend wil worden.

Niet altijd, maar wel regematig; dat hyperactieve, dwarse, domme, onnozele gedoe van dat konijn is bij vlagen leuk, maar werkte me al snel op mijn zenuwen. Maar... voor de rest niks op deze Who Framed Roger Rabbit aan te merken; topvermaak in een sfeervol jasje. Dikke voldoende.

Ik heb deze ooit nog in de bioscoop gezien geloof ik. Fantastisch als kind om dergelijke indrukwekkende beelden te zien. Ik was toen 10 jaar en op die leeftijd was ik al blij om een film op een groot doek te zien. Cinema had echt iets magisch kan ik me voorstellen.

Roger Rabbit en film noir, het lukt blijkbaar. Het detectiveonderzoek is gezien het verhaal vrij spannend en kent met de animatie er tussen zeer veel verrassing en humor. Alles wat niet binnen het reële kan verteld worden, werd aangevuld met animatie. Daardoor vullen realiteit en animatie elkaar perfect aan. Nog meer dan in andere films eigenlijk. En de film zit vol animatiecameo's waar je met nostalgische gevoelens graag naar kijkt. Het gaat allemaal flitsend genoeg om niet vervelend te zijn.

Robert Zemeckis is niet mijn favoriete regisseur. Ik ben geen echt grote fan van Who framed roger rabbit en ook The Polar Express, Death becomes her en Beowulf zijn niet al te beste films. Met Forrest Gump valt het nog mee, maar ik vraag me af of dat de verdienste was van de regisseur. De troeven in deze film zijn dan ook de animatie en het verhaal (naar het boek van Gary K. Wolf).

Best leuk, maar er had meer in gezeten. Na uur begon ik mij te vervelen. De film was hier en daar best lollig en vond het weer eens leuk om de oude cartoon figuren die ik mijn jeugd veel heb gezien, weer eens te zien. En het was mooi gemaakt, zeker voor die tijd! Alleen Roger Rabbit was behoorlijk irritant om te zien. Bob Hoskins was goed als de detective. Moet telkens aan Danny DeVito denken. Ook Christopher Lloyd was als de creepy Judge Doom.

Lelijke en saaie poster by the way. Nodigt je niet echt uit om deze film te gaan kijken.

Erg goed, het uitgangspunt van een vermenging van de stripwereld met de 'echte' is geweldig. Alleen die eerste scene al, wat een toffe overgang zeg. Who framed roger rabbit wordt op deze manier een ode aan de animatiefilm en dat blijft de gehele speelduur interessant. Rest van het verhaaltje is geinig genoeg, met een paar leuke vondsten en dito grapjes. Voor de film zelf een drie, halfje erbij voor het idee.

Hoewel Zemeckis de laatste jaren niet verder komt dan matige films met realistische motion- capture animatie, laat hij hier een veel leukere mix van echte acteurs en animatie zien. Het principe dat ook in films als Space Jam en Looney Tunes: Back in Action wordt gebruikt, maar dan nog een heel stuk beter. Who Framed Roger Rabbit is een erg leuke film met een geestig uitgangspunt, een aangename cast, een stel prettige karakters, amusante cameos en erg leuke uitvoering. De film is een mooie ode aan oude tekenfilms en film noirs en vooral die onvoorstelbare combinatie werkt verbazingwekkend goed. Hoskins speelt een goede rol, maar het is Christopher Lloyd die met zijn rol als Judge Doom de show weet te stelen. Het titelkarakter had echter wel wat interessanter en minder irritant gemogen.

3,5 sterren.

Het blijft een erg vermakelijke film. Ondanks dat de film alweer meer dan 12 jaar oud is, zijn de speciale effecten nog steeds erg geslaagd. Het verhaal is goed gevonden en ook wel tof dat verschillende figuren uit verschillende studio's (Disney & Warner Bros) in deze film voorkomen. Jessica is toch wel de opvallendste figuur en toch wel straf dat ze deze figuur hebben gebruikt (zeker voor een Disneyfilm).

Voor de rest zat de speelduur goed en was de film grappig.

Een aanrader.

Ik heb nooit echt heel veel gehad met deze film.

Er moet gezegd worden dat de animatie erg goed in de echte wereld verweven is. Ook speelt Bob Hoskins best een leuke rol als detective. Daarnaast mag ook Christopher Lloyd niet onvermeld blijven, die een leuke schurkenrol neerzet. Verder is het best leuk gedaan, dat je andere oude en bekende cartoonfiguren af en toe ziet opduiken, zoals Donald en Daffy Duck.

Het grootste probleem is echter het titelpersonage zelf. Ik vind Roger Rabbit maar een irritant konijn, om wie ik geen seconde heb kunnen lachen. Dat konijn begint me op een gegeven moment echt op de zenuwen te werken. Ik heb zelfden zo’n vervelend beest gezien als Roger Rabbit, al is Garfield een goede tweede. Dat maakt Roger Rabbit uiteindelijk best moeilijk om te beoordelen. Aan de ene kant is het goed gemaakt en spelen de menselijke acteurs goede rollen, voorzien van de nodige humor. Aan de andere kant is er dus Roger Rabbit, een irritant beest dat totaal niet grappig is en bijna iedere seconde dat die in beeld is, wel weet te irriteren.

Na lang nadenken, resteren er twee kleine sterretjes.

2,0*

I'm not bad. I'm just drawn that way

Who Framed Roger Rabbit was een film die ik nog nooit had gezien. Ik kende de status die dit mengsel tussen cartoon en echte mensen in de loop der jaren had verworven wel maar het sprak me eerlijk gezegd niet echt aan. Een goed jaar geleden de 2 Disc Edition op de kop getikt (was maar 3 euro ofzo in de Mediamarkt of Saturn) en weer eens met de nodige vertraging eindelijk gekeken.

Robert Zemeckis besloot als tussendoortje ten tijde van zijn drie Back to the Future films zijn handen te leggen op een film-noir die doorspekt werd met cartooneske gekheid. Op papier een vrij onlogische combinatie maar deze komt op zich nog redelijk goed tot zijn recht. Dat komt voornamelijk omdat de wisselwerking tussen tekening en echte acteurs vrij goed geslaagd is en voor een aantal geslaagde scènes zorgt. Het is dan ook met de hyperactieve Roger Rabbit dat de film op zich een tikkeltje uit de bocht gaat doordat hij op den duur echt te irritant begon te worden. Daar komt dan ook nog eens bij dat de eindconfrontatie met Doom veel te lang duurt en vooral erg voorspelbaar is. Wat wel interessant is, zijn de vele tekenfilmbijrollen die komen opdraven. Dit varieert van old-school Warner Bros figuren zoals Donald Duck, Daffy Duck (geweldig pianoduel ook) en Bugs Bunny tot aan Tex Avery figuren zoals Betty Boop en ook een hele hoop figuren uit de Disney stal zoals Bambi, Dumbo en Sneeuwwitje. Erg leuk in ieder geval om ze allemaal te spotten en volgens mij heb ik er zelfs nog een hele hoop gemist.

Het bekendste personage uit Who Framed Roger Rabbit moet toch wel de voluptueuze Jessica Rabbit zijn. Een personage dat regelmatig al geparodieerd is (draagt Cameron Diaz niet zo'n zelfde jurk in The Mask?) en dat blijkbaar ook door menig vent begeerd wordt. Op zich inderdaad wel een leuk personage maar de meeste van haar scènes worden wat verneukt door het Roger Rabbit. Die werd gecreëerd als een personage dat een mengeling was van Warner (qua gezicht), Disney (qua lichaam) en Avery (qua attitude) en hoewel ik de drie stijlen apart kan waarderen, is de combinatie niet echt geslaagd te noemen. Mooi ook dat onder andere Mel Blanc terug hun stem verlenen voor de vele cameo's. Veel tekenfilmfiguren dus maar je zou bijna vergeten dat er ook nog echte acteurs in zitten. Ik ben ook altijd al wel een fan geweest van Christopher Lloyd maar ik heb eigenlijk nooit geweten dat die hier in meespeelt, in ieder geval een erg vermakelijke rol. Bob Hoskins komt ook nog vrij goed uit de verf als norsige film noir detective.

Een film die toch wel een zekere status heeft maar die die vandaag de dag niet meer kan waarmaken. Hoogstwaarschijnlijk is dit zo'n film die vooral teert op nostalgie (zo heb ik er ook wel een paar) maar aangezien dat ik dit vroeger nooit heb gezien, is daar dus geen spoor van te bekennen. Roger Rabbit zelf is vervelend maar de vele bijrollen maken dat goed.

3*

Een heel vermakelijke film met een hoop grappige verwijzingen naar cartoons zoals the looney tunes. Het hoofdpersonage Roger Rabbit vind ik persoonlijk iets minder. De rol van Bob Hoskins is goed, maar de rol van Cristopher Loyd is hilarisch en grandioos. Wat kan ik toch iedere keer lachen om die laatste scènes van hem.

Blijft een vermakelijke film!

3,5 ster

Amper te harden.

Je kan van Zemeckis zeggen wat je wil, op technisch vlak heeft hij toch een aantal boeiende dingen gedaan met animatie. Zo ook hier, de mix van animatie en live action is leuk en wordt tot in het puntje uitgediept.

Het is daarom extra jammer dat de film zelf niet te harden is. Hyperactief en hysterisch gedoe dat absoluut niet leuk of grappig is en dat zo'n 100 minuten lang aansleept. Die hele "toon" zooi is rotvervelend, de humor is weinig meer dan pure drukte en het noir sfeertje clashed met de rest. Dat zal dan ook wel de bedoeling te zijn, de makers krijgen er geen balans is, waardoor alles elkaar de hele tijd loopt tegen te werken.

Hoskins is niet best, maar dat is geen enkele van de acteurs eigenlijk. Ligt voor een groot deel ook aan hun personages had ik het gevoel. Verder een tam noir verhaaltje (deed me vaak aan Chinatown denken, al zal dat wel puur door het detective-gebeuren komen), zat dan ook al snel naar de klok te kijken.

Jammer dat het technische concept niet aangevuld werd met een kijkbare film, want potentieel zat er zeker in. Wat rest is een hysterisch kinderfilmpje dat wat mij betreft zo snel mogelijk in de anonimiteit mag verdwijnen.

1.0*

Ik herinner me nog goed dat er over deze film heel wat publiciteit werd gemaakt, met talloos veel previews over stukjes die in de film zouden te zien zoals het pianoduel tussen Donald en Daffy Duck, alsook het openingsfilmpje met Roger Rabbit en baby Herman. Het was in die tijd dan ook heel bijzonder zo een wereld waarin echte mensen en "toons" gewoon naast elkaar konden leven. Ja de combinatie van film en tekenfilm was niet nieuw, en al eerder te zien in oa "Mary Poppins" en "Bedknobs & Broomsticks". Maar een film waarin deze combinatie zowat de hele film doorgaat was toch wel wat anders. Het verhaal is niet geweldig, maar de figuren zijn grappig, kleurrijk en stuk voor stuk boeiend. Vooral de geanimeerde cab Benny met zijn droge opmerkingen vond ik heel goed. Heel leuk dat zowat iedere toon uit Disney en Looney Tunes een rolletje kreeg, zelfs een hele oude als Betty Boop die op dat moment al nog maar zelden te zien was. Ik heb deze film zo vaak gezien en nu als volwassene kan ik er nog steeds heel erg van genieten. En Jessica Rabbit, wel knap is ze niet meteen maar wel sexy. And no she is't bad, she is just drawn that way

Best een geinige film. De combinatie tussen animatie en film werkt goed, het ziet er ook zeer aardig uit. Leuk om verschillende bekende cartoonkarakters terug te zien. Roger Rabbit zelf is wel iets minder. Qua plot is het niet hoogstaand, maar vermakelijk en onderhoudend genoeg is het zeker.

Aparte mix tussen animatie en misdaad. Maar ondanks de aparte mix, wel een leuke mix. Leuke personages, met name vooral de animatie personages zoals de wezels en de Looney Tunes en natuurlijk Roger Rabbit. Film kent een vrij vlotte vaart met de nodige humor.

Anno 2017 zou een film als dit redelijk eenvoudig te maken zijn. Producer Steven Spielberg en regisseur Robert Zemeckis maakten gebruik van robotics, poppenspelers en animators die elke frame apart illustreerden. Bob Hoskins geeft een knappe tour-de-force weg als detective Eddie Valiant die de moord op Marvin Acme [Stubby Kaye] moet onderzoeken. Hoofdverdachte is Roger Rabbit [Charles Fleischer, die de zijn teksten inspraak tijdens de opnames met Hoskins en gekleed was in een hilarisch konijnenpark], omdat Acme kort voor zijn dood gefotografeerd was tijdens handjeklap met Rogers liefje Jessica [Kathleen Turner].

De film is op zijn best wanneer bestaande cartoonkarakters een cameo maken, waarbij de vocale bijdrage van de 79-jarige Mel Blanc van onschatbare waarde is. Roger Rabbit zelf is echter een vrij irritant karakter en de cartoon-actie is te over-the-top om leuk te zijn. Zeker, Bob Clampett stond ook bekend om zijn uitzinnige stijl, maar het geweld en de oorverdovende soundtrack in de proloog van "Who Framed Roger Rabbit" konden mij totaal niet bekoren. Spielberg lijkt hier weinig geleerd te hebben van soortgelijke fouten in "1941", zijn grootste mislukking tot dan toe.

Deze bekende titel toch maar een kans gegeven via Netflix. Ik kende wel wat fragmenten maar vond het altijd wat duf ogen. Ook met het zwakke Space Jam in gedachten leek het me een lange zit, maar stiekem is het toch best een leuk filmpje.

Technisch gezien is de film echt top, zeker voor die tijd. Er zat enorm veel werk in het combineren van de animaties met live-action waardoor het zowaar de duurste productie uit 1988 was. En dat is goed te zien. Het acteerwerk is zeker niet hoogstaand maar wel dusdanig overtuigend dat je niet meer in de gaten hebt dat Hoskins 'tegen niets' aan het praten is. Een goede mengelmoes dus.

Het leukste van de film zijn de verwijzingen en cameo's. Diverse tekenfilmfiguren, waaronder Donald Duck en Mickey Mouse, maar ook Warner Bros.' Bugs Bunny en Daffy Duck treden op. Tevens de enige keer dat ze samen in een film te zien zijn. Judge Doom is goed vertolkt door Llloyd, al kan het voor de kleinste misschien nog wat scary zijn soms. Tim Curry was zelfs afgewezen voor de rol omdat hij teveel een psychopaat neerzette. Goed te geloven gezien zijn Pennywise character twee jaar later. De wezels zijn een geinige toevoeging en Roger Rabbit zelf is vooral meer druk dan grappig. Jessica valt qua animatie volledig uit de toon, al maakt haar dat wel een memorabel character. Het is alleen triest dat je oog continu op een getekend decolleté valt.

De film heeft een beste vaart met een redelijk standaard verhaal en motief. Ik dacht trouwens dat de Acme-naam verbonden was met Looney Tunes (en aanverwanten) maar dat is dus blijkbaar niet zo. Ik heb me best vermaakt met de over de top slapstick van de toons en ook het einde is lekker cartoonesk. Uniek filmpje.

Ik heb deze uit nostalgie maar eens opgezet, toen ik 'm op Netflix voorbij zag komen. Ooit heb ik deze wel eens eerder gezien, maar dan moet je echt denken aan een jaar of twintig, vijfentwintig - veel meer dan de hele grote lijnen, een quote hier en daar als "I'm not bad, I'm just drawn that way" en de ontknoping dat Judge Doom ook een toon is wist ik ook niet meer. En ik vond het wel leuk, eigenlijk. Het is een soort van cartooneske (heh) versie van een noir, met een soort van hard-boiled detective (nou ja, zou hard boiled is ie niet), een femme fatale, een smerige bad guy, en een spel van list en bedrog. Maar dan, door de aanwezigheid van de toons, een hoop slapstick, drukte en stiekem best nog wel wat leuke grappen. Al vind ik Roger zelf een niet zo leuk personage.

Inderdaad komen er ook een hele rits bekende cartoonfiguren langs voor een korte cameo, zowel uit de Disney als de Looney Tunes-stal: Donald Duck, Bugs Bunny, Daffy Duck, Yosemite sam, Mickey Mouse, Goofy, ze komen allemaal even langs. Christopher Lloyd als Judge Doom is ook een lekker donkere antagonist, de andere acteurs zijn niet fantastisch maar het blijft leuk genoeg. Voor een vermakelijke komedie is Who Framed Roger Rabbit? best een aardige optie.

Dit is zo'n titel die iedereen kent, maar waar ik nog nooit naar had gekeken. Het sprak me op een of andere manier niet zo aan, maar dat is nu na het kijken wel wat onterecht want ik heb me er kostelijk mee vermaakt. Leuke mix tussen de cartoony onzin, film noir en een vleugje misdaad. Ook best bijzonder om Looney Tunes en Disney personages bij elkaar te zien (de Donald en Daffy scène was leuk), maar sowieso zit de film lekker vol met cameo's van bekende figuren. Het verhaal is weer minder aansprekend, maar het levert meer dan voldoende vermaak op. Ook opvallend goede special effects, toch knap als je weet dat de film bijna 30 jaar oud is. Nu kunnen we alles met CGI, maar ik vermoed dat het destijds best een hele klus was om tekenfilmbeelden bij echte beelden te voegen.

3,5*

Listen, my philosophy is this: If you don't have a good sense of humor, you're better off dead.

Redelijk indrukwekkend om zien; de verstrengeling van anime en live is zonder meer geslaagd en is zijn tijd meer dan waard. Hoskins die met zijn auto een tunnel inrijdt en in toonland terechtkomt is zonder meer een demonstratief staaltje special effect technologie uit die tijd. De film is één lange looney tune en een hommage aan de cartoons waarbij zowat alle gekende figuren uit dit universum de revue passeren. De passage van Tweety was bijzonder geslaagd Bob Hoskins was een gewaagde keuze voor de hoofdrol, maar zijn norse tronie past wel goed bij de film noir intenties. Enkele nieuwe toons ook: Roger Rabbit, Jessica, de Weasels en Judge Doom zijn speciaal voor de gelegenheid ontworpen. Wat me begon tegen te zitten na bijna anderhalf uur was het hysterische en luidruchtige en het steeds aanhoudende snelle tempo. Magische film bij momenten, maar soms evenzeer irritant.

Uitstekende film waarin een cartoonster een prive-detective inhuurt omdat hij zijn vrouw verdenkt van vreemdgaan. Toch wel een bijzondere film waarin animatie en live-action hand in hand gaan en dat gegeven vormt zelfs een onderdeel van het verhaal. De special effects zijn uitstekend en vanuit technisch oogpunt een meer dan geslaagde film. Leuke personages en er valt genoeg te lachen. Bob Hoskins is een niet voor de hand liggende keuze, maar doet het prima. Christopher Lloyd daarentegen is perfect gecast.

De zoveelste herziening zijn 4.0 sterren toch beter op zijn plaats dan 3.5.

Recentelijk weer eens herzien. Ik kan me nog herinneren dat deze destijds bij ons in de stad gelijktijdig draaide met Willow en Moonwalker. Ik was toen een jochie van 8 jaar en Willow had ik al gezien. Mijn ouders wilden niet naar Moonwalker, dus werd het Roger Rabbit. Ik vond de film destijds best aardig, maar nergens bijzonder. Heb hem daarna volgens mij nog een keer op huurvideo gezien en misschien ooit een keer op TV, maar daarna nooit meer. Totdat ik hem een tijdje terug via een aanbieding op 4K heb aangeschaft.

Ondanks dat ik de film al bijna 30 jaar niet meer gezien had, kon ik me nog wel herinneren dat Christopher Lloyd de slechterik was en dat hij in feite een tekenfilmfiguur was. Het verhaal is vrij zwak en het karakter van Roger Rabbit kwam me na 5 minuten al de strot uit. Who Framed Roger Rabbit moet het vooral van zijn visuele flair hebben en ik moet zeggen dat de film na 35 jaar er nog altijd prima uitziet. De combinatie van animatie en live-action werkt prima en de vele cameo's van bekende tekenfilmfiguren geeft de film een nostalgisch tintje. Het film noir-sausje met dito soundtrack wat ze er overheen gegoten hebben, maakt het geheel af.

Visueel is er dan ook weinig aan te merken aan deze film. Inhoudelijk kon ze me echter weinig boeien. Veel van de grappen waren te kinderachtig voor woorden en zoals gezegd was het plot niet al te sterk. Bob Hoskins en Christopher Lloyd spelen goede rollen, maar de show wordt toch gestolen door de geanimeerde figuren. Helaas met uitzondering van de hoofdpersoon. Dit alles maakt Who Framed Roger Rabbit een mooi gemaakte film, die inhoudelijk helaas niet weet te overtuigen.

Veel nostalgieverwijzingen, hordes aan slapstickhumor en consistente inzet op de combinatie tussen live-action en animatie moeten de relatief dunne inhoud en vooral hysterische karakterinvulling enigszins verbloemen, maar uiteindelijk overwint Who Framed Roger Rabbit voor mij persoonlijk de tekortkomingen niet. Dat heeft vooral te maken met de vormgeving van de hoofdpersonages, waarvan Bob Hoskins onvoldoende charisma draagt en Roger Rabbit zelf behoorlijk vervelend is. De enige rol die de wereld van regisseur Robert Zemeckis enigszins kan laten opleven is Christopher Lloyd, die een opvallend duister (en daardoor intrigerend) figuur speelt voor een kinderfilm. De film geeft zichzelf prijs als een soort mysteriegebeuren, maar de karikaturale vormgeving van Zemeckis verraadt de clues al na een halfuur en kan je als kijker vervolgens nog een uur wachten op de onvermijdelijke slotfase. De droge humor werkt gelukkig redelijk aanstekelijk om datzelfde uur vermakelijk te houden en op visueel vlak wordt er op los geëxperimenteerd, maar uiteindelijk liet de afloop van Who Framed Roger Rabbit me als kijker volkomen koud. Wellicht dat ik het allemaal op te late leeftijd zie, maar ik denk wel dat ik hier als kind flinke nachtmerries van had gekregen.

Deze weer is opnieuw gezien en deze keer in de 4K uitgave.

Met Bob Hoskins in de hoofdrol, een sublieme acteur.

De combinatie met animatie met de wereld beroemde Looney Toones figuurtjes is wel heel leuk gedaan, in deze gouden oude eighties hit classic film.

Waarin Roger Rabbit ook de hoofdrol vertolkt.

Het verhaal is heel leuk, en deze film is een echte sfeervolle eighties film.

Waarin Bob Hoskins de prive detective Eddie speelt die ingehuurd wordt door Roger Rabbit, omdat hij vermoed zijn vrouw vreemdgaat.

Ook Christopher Lloyd als de schurk speelt prima, maar vind ik in deze film, iets minder sterk spelen.

Die snode plannen heeft met de animatie wereld en figuurtjes.

Aan Roger Rabbit en Eddie om deze boosaardige schurk te stoppen tegen zijn boosaardige plannen.

Verder heeft deze film een prima cast.

En ook de film muziek is heel leuk.

Deze 4K uitgave is heel mooi van beeld kwaliteit.

Weer van genoten.