Django Unchained (2012)

Just call me Leo..

Natuurlijk (?) bruter dan de ode aan de onfortuinlijke Sharon Polanski-Tate (en andere onbekendere mensen ), wat al na iets van en rond 7 minuten ! In de film begint. Het houdt ook niet op, niet vanzelf.

Ja, ik was weer niet zo happig om dit te zien. 1, 2 of toch meer keer kwam ik niet verder dan het beginstukje. (Ik hikte nogal tegen de speelduur aan.) Natuurlijk duurt de gemiddelde film 2 uur maar nou ja, het moet je net wel liggen.

Nou, dat is/was het dus. De juiste stemming of toch door Jamie Foxx zelf over de streep getrokken.

Ik heb nooit een verfilming van de (Neger)hut van oom Tom gezien. Maar ik kan me voorstellen dat het ongeveer eruit ziet als Django Unchained.

Gister herzien...De eerste keer gestopt na ?? minuten . Gaf 2,5 * Ik kom tot meer waardering maar vind m zeker niet goed. Meer dan 3 uur is veel te lang. Te mager mesjogge verhaal Bij de schietpartij in huize Candie had het afgelopen moeten zijn. " Meer " is zeker niet altijd beter. Sterkte/ kracht van een film, zit m niet in kwantiteit maar kwaliteit.

Over de film kan ik kort zijn Je vindt het 0,5* of 5*. Ik blijf er tussenin , mede door de geweldige rol van Waltz, die voor mij de hele film draagt, gezicht geeft. Waltz is de personificatie van woke...ehhh ...'plaatsvervangend geweten van de meestal "'racistische Amerikanen, met name in het Zuiden. Ook Di Caprio zet eenaardige rol neer.

Het eerste uur is echt sterk , en dan gaat Tarantino in de fout; het geouwehoer over die kappen is sterker als het 2 minuten duurt, maar het werden er 8. Nogmaals kwaliteit / sterkte staat los van kwantiteit. Ook het gedeelte bij Candie duurt veel te lang. Zeker af en toe aardige dialogen/teksten, maar je begint op je klok te kijken.

Ik bleef alleen maar kijken vanwege Waltz , die een dijk van een rol neer zet. Ik heb niks met Tarantino , de Meester van de Ongein en Slechte Smaak . Een mateloos overschatte regisseur , die bungelt tussen kunst en kitsch., die door (jonge) kritieklozen aanbeden wordt . Met meer retrospectie en zelfkritiek zou hij een topper zijn, want talent kan je hem niet ontzeggen. De man wil op elke seconde in zijn film zijn stempel drukken , handtekening zetten .

Dit is mijn uitspraak en hier mee moet U het doen.

Tarantino is m'n favoriete regisseur, al jaren. Toch vond ik dit ruim tien jaar geleden z'n minst goede film. Ik was benieuwd wat ik er nu van zou vinden, dus ik heb deze film herzien en ik ben toch tot een hele andere conclusie gekomen.

De laatste film van Tarantino die ik zag voordat ik Django Unchained voor het eerst zag, was Inglourious Basterds. Aangezien dat m'n favoriete Tarantino film is kan het maar zo zijn dat ik deze film teveel heb vergeleken met IB zodat ik wat meer teleurgesteld was in deze film dan dat ik normaal zou zijn.

Want ik heb me nu gewoon kostelijk vermaakt met deze film. Vooral de rol van Christoph Waltz is fantastisch. Hij speelt de rol van Dr. King Schultz op een meesterlijke manier. Zijn acteerwerk is zo overtuigend en hij brengt zowel humor als diepgang in zijn personage. Het is echt een genot om hem in actie te zien. Toch is de echte ster van de film Samuel L. Jackson die de rol van Stephen, de trouwe bediende van Candie, speelt. Hij brengt zoveel intensiteit en charisma naar zijn personage, waardoor hij, ondanks zijn bescheiden rol, echt opvalt.

Alhoewel Tarantino echt wel z'n stempel drukt op deze film, is het toch iets minder geniaal dan bij andere films van hem. Weliswaar zijn de intense en gewelddadige scènes, de lange dialogen en bijzondere soundtracks echt wel aanwezig, maar toch mis ik hier de genialiteit die in heel veel films wel voorkomen.

Toch is dit zeker een film die ver boven de middelmaat uitsteekt en vermaakt van begin tot eind.

Volle punt verhoging, 4* voor nu.

Gewoon vrijwel niks op aan te merken. De eerste keer dat ik hem zag al solide 8 en ik ben zeker geen Tarantino fanboy, dit keer geef ik een 9.

Alleen in het begin 1 wat trager moment, 1 duidelijke continuity fout, tikkeltje overdreven gore en de muziek had voor mij niet zo gehoeven altijd, maar dat is nu eenmaal Tarantino.

Boeiend verhaal over een periode in de geschiedenis van de VS die onvoorstelbaar is en wat er gebeurd is met de slaven eigenlijk onvergeeflijk. Het wordt allemaal keihard voorgeschoteld. Ik vraag me nog steeds af hoe daar de huidige beschaving uit voort kan zijn gekomen...

Het is een vrij ongeloofwaardig verhaal, maar het wordt dusdanig serieus neergezet dat je het wel als zodanig tot je neemt.

Het moment dat Django op het einde wegrijdt op paard terug naar waar hij wil zijn, geobserveerd door een slaaf in een kooi gaf toch erg veel duiding.

Meesterlijk gespeeld door Christoph Waltz (al begint hij wel onderhand erg getypecast te worden), Samuel L Jackson, en een ingetogen Jamie Fox (die ik daardoor niet de show vond stelen tussen het andere acteergeweld), al voel je de opgekropte woede, haat en wat nog meer niet. Hierdoor kun je je precies voorstellen waarom iemand als Django dit doet.

En laten we ook Leonardo Dicaprio niet vergeten die geheel in rol met een door kapotgeslagen glas flink bloedende hand in character gewoon nog effe 5 minuten doorgaat, en zijn eigen bloed helemaal over het gezicht van Hildi smeert!

Gewoon een topper van formaat.

Nou die scene duurt twaalf minuten , hoe kan je dat nou niet weten of vergeten...Veel te lang natuurlijk , 3 minuten was het leukst en krachtigst geweest..Nu is het een parodie op een parodie- weet Tarantino veel..Kwantiteit/kwaliteit.

Voor mij weet Tarantino kwantiteit en kwaliteit juist geregeld goed in balans te hebben; zo ook voor mij in Django Unchained.

Fijn jongen!!!

Laat dat nu net mijn goesting zijn en 1 vd redenen dat ik deze juist zo geweldig vind.

Dit is natuurlijk een enorm gehypte film uit 2012 en ik heb hem nu pas opnieuw bekeken. Christopher Waltz is voor mij de absolute ster van de film. Ook de geniepige rol van Samuel L. Jackson is ronduit geweldig. Di Caprio is gewoon sterk bezig en Jamie Fox vind ik juist de minste van de sterren, maar haalt nog steeds een voldoende. Een Western vind ik het niet echt. Naarmate de film vordert wordt het allemaal wat ongeloofwaardig en onlogisch. Helaas neemt de drang naar actie het over van de kwaliteit van het script, wat ik toch wat jammer vind. Ook de stukken vlees die rondvliegen en spuitend bloed tijdens de schietpartijen is natuurlijk typisch QT en doet sterk aan Kill Bill denken. Al met al vind ik het geen meesterwerk. Dan denk ik toch aan andere films waar je al snel de behoefte voelt om hem nog eens te bekijken. Dat had ik bij deze dus niet. Dat neemt niet weg dat het een lekkere film is met een apart verhaal, veel actie en een topcast die goed bezig is.

Met een halfje verhoogd na herziening. Django Unchained is puur vakmanschap met een overdonderend laatste uur, waarin regisseur Quentin Tarantino zijn beste kwaliteiten laat zien wanneer het op de spanningsboog aankomt. Het compenseert tot op zekere hoogte de acteerprestatie van Leonardo DiCaprio, die overtuigend in zijn rol kruipt, maar iets te snel grijpt naar luide stemvolumes. Christoph Waltz en Jamie Foxx doen het verder bovengemiddeld en de actiescenes pakken heerlijk door, maar het belangrijkste is dat Tarantino zijn film van genoeg humor, tempo en gebeurtenissen voorziet om de behoorlijk uitgesponnen speelduur geen minuut te lang aan te laten voelen.

Echte Tarantino met zwarte humor en excessieve gewelddadigheid. Walz en Foxx vormen een krachtig duo. De Caprio gaat helemaal los als plantageeigenaar. Freeman is de perfecte ja-knikker, perfect naast de stoel van De Caprio. Johnson met zijn gang hilarisch met de "maskersproblematiek" Het interessantste kenmerk: Eén "Europeaan" die de Amerikaanse maatschappij aan de kaak stelt met een "Afrikaan" aan zijn zijde.