Jagten (2012)

En daar heb je het ook wel gehad, meer dan deze simpele emotie maakte deze film bij mij ook niet los. En een gevoel van enorme teleurstelling natuurlijk, als je veel verwacht van Thomas Vinterberg.

Solide drama zonder veel franje, maar met Mikkelsens karakterkop en een plot waar het gemakkelijk instappen is. Je gaat je toch snel het lot aantrekken van Lucas, voor zover het niet het bloed onder je nagels vandaan haalt. Vinterberg weet enkele narratieve hobbeltjes eenvoudig te nemen door z'n film in een kleine, hechte gemeenschap te situeren en veelal vanuit het perspectief van Lucas of diens zoon te opereren.

Zonder schuldvraag en noemenswaardig politieonderzoek lijkt hij dan ook vooral geïnteresseerd in de implicaties van een dergelijke beschuldiging en hoe zich dat manifesteert in een samenleving. Eens het stempel is gedrukt, doen feiten er niet of nauwelijks meer toe en is de jacht geopend. Dat levert best een fascinerende strijd op, maar er sluipt ook een zekere naïviteit in het verloop, waardoor het slot aan kracht inboet.

Ja, dat klopt. Toch vond ik het vreemd.

Haar man is Lucas' beste vriend, je mag dus aannemen dat zij Lucas ook goed kent/hem een warm hart toedraagt. Zelfs al zegt men na het verschrikkelijk nieuws dat Klara haar verhaal nadien mogelijk zal ontkennen, dan nog zou je toch denken dat haar moeder iets doordachter te werk zou gaan wanneer haar dochter zegt dat het een verzinsel betreft. De rest van het dorp is natuurlijk niet rechtstreeks betrokken en die ruiken gewoon bloed natuurlijk.

Maar goed, ik vond het maar een klein foutje hoor. Stoorde verder niet echt.

dat was geen foutje, dat was bewust: één van de momenten waarop duidelijk wordt hoe ouders met zoiets omgaan en hoe dan ook een zondebok wil hebben. ze kan tenslotte als het halve dorp al overhoop ligt zeggen dat haar dochtertje 'iets stoms' gezegd heeft? die scene was juist duidelijk onderdeel van het thema.

Wat een fantastische film zeg. Denemarken maakt een aantal zeer behoorlijke films achter elkaar.

geweldige film!

Nadat Denemarken met het winnende liedje op tv kwam dacht ik waarom ook niet deze film gaan kijken. Puur toeval

Film is idd goed! Een aanrader voor een keer wat anders dan Hollywood films.

Een ongelooflijk knappe film die enorm blijft hangen. Vinterberg weet een zeer goed een sfeer te creeren die heel naar aanvoelt.

Persoonlijk vond ik het einde echt subliem. Die laatste minuut weet de voorgaande 147 minuten nog eens extra gestalte te geven. van alle mogelijke exits koos Vinterberg de meest geniale.

Ik dacht van de week na het zien van Perks of being a wallflower dat ik niet binnen een korte tijd een nog betere film zou zien. Ik had ongelijk

Prachtige film waarin een kleuterleider van sexueel misbruik wordt beschuldigt door één van zijn kleuters. Een moeilijk onderwerp dat hier heel geloofwaardig en indringend wordt neergezet. Vooral de tweede helft bevat een aantal indringende momenten waarbij de gevolgen van de beschuldiging voelbaar zijn. Mads Mikkelsen zet een sterke rol neer, maar ook het naturelle acteerwerk van de jonge Annika Wedderkopp is het vermelden waard.

Goed verhaal en aangrijpend, maar het einde vond ik niet echt geschikt en het was zo ineens 1 jaar later en hield de film op, verder beetje langdradige film en traag.

Zeer sterke film, waarin je jezelf volledig in de schoenen van Mikkelsen weet te verplaatsen. Maar... vreemd genoeg ook in die van de omstanders. "Wat als..." is de vraag die je jezelf de hele film stelt. Ik kon me inleven in elk personage. Erg goede film!

En vooral het einde maakte de film af!

Wauw wat een geweldige film.
Dit item is natuurlijk ook hot nu.
Het was allemaal heel erg realistisch.
het einde vond ik ook heel erg mooi.
Dat ze laten zien dat je de stempel toch altijd blijft behouden.
En volgens mij was het de broer van Klara, aan de silhouette te zien en naar hoe hij keek tijdens de uitreiking.

Dikke 5*!

Ik weet het niet zo goed. 3 sterren. Vind de beoordeling 4,10 wel erg hoog als ik mijn mening vergelijk. Ik vond het idee van de film interessant, maar het verhaal komt zo traag op gang dat ik af toe heb overwogen hem uit te zetten. Na bijna 2 uur is het slot wel boeiend, maar eigenlijk had het verhaal ook in minder dan een uur verteld kunnen worden.

Camerawerk vind ik soms erg irritant door de close beelden waarbij ik graag een compleet beeld van de ruimte had gezien.

Goed en aangrijpend en dan een 2.5?

waarom staat ie trouwens met een 4,10 niet in de top250?

Als je leest wat er als uitleg bij de top250 bovenaan staat, dan ken je het antwoord.

Srry daar had ik overheen gelezen

Maar bedankt iig!

Indrukwekkend drama. Dwingt je tot nadenken.

Hoe krijgen die Denen het voor elkaar om een 5 jarige kleuter zo geweldig te laten acteren?

Had gisteren bij de eindbespreking van de dag met een persoon die me erg dierbaar is (maar niet verder ga benoemen) een opmerkelijk gesprek. Ik gaf aan dat ik een goede film had gezien over een man die onterecht werd beschuldigd en veroordeeld (door de gemeenschap) van/voor pedofilie. ‘Hoe kun je daar nu onterecht van worden beschuldigd, hij zal wel wat gedaan hebben.’ Nee, heb het verloop van de film toegelicht om aan te geven dat ie echt niets had gedaan en het ging over het kapot maken van een onschuldige man. ‘Snap nog steeds hoe het mogelijk is dat iemand hier vals van wordt beschuldigd’ Ze vond het per definitie ongeloofwaardig dat iemand die beschuldigd werd van pedofilie niets gedaan zou hebben om er vervolgens een schepje bovenop te doen. ‘Better safe than sorry’. Toen ik aangaf dat dit nu precies het punt van de film was en zij ook maar lekker in dat dorpje moest gaan wonen, kreeg ik het ‘wat als het jouw kind was’ om mijn oren. Ik vergat ‘wat als het jouw vader of partner was geweest’ in te brengen. Met dit soort mensen valt niet te praten. Dat viel me heel erg tegen van de persoon in kwestie. En geloof me, het is een slim, hoogopgeleid en ontwikkeld persoon.

De geloofwaardigheid van deze film (even van een afstandje gezien) zit hem wat mij betreft dan ook volledig in de hysterische houding die mensen aannemen op het moment dat het gaat over pedofilie. Opeens zijn we geen verstandige en rationele mensen meer, maar wordt men ogenblikkelijk zo fel dat elk zinnig woord dat je hierover oppert van tafel wordt geveegd. Het populistische van mensen die (vermeende) pedofielen zonder discussie, proces of wederhoor kapot willen maken; daar gaat de film over. Gewoon voor de zekerheid, want wat als het echt zo is. Er is geen hedendaags onderwerp die letterlijk zo erg lijkt op de ouderwetse heksenjacht. Laten we de heks maar verbranden, gewoon voor de zekerheid. Verschil is dat er in deze heksenjacht daadwerkelijk heksen zijn, maar toch. Ik vind dat je als rationele en beschaafde mensen in elk geval (beter) je best moet doen erachter te komen wat er nu precies is gebeurd.

Vind de geloofwaardigheid (nu met een vergrootglas) van de reactie van de omgeving op iets dat amper door kan gaan voor beschuldigingen een interessant punt. Veel mensen geven aan dat het er niet in ging dat het allemaal zo gemakkelijk gaat. Moet eerlijk zeggen, mijn primaire reactie was precies hetzelfde. Nu ik er nog eens goed over heb nagedacht en zeker ook met bovenstaande voorbeeld in gedachten weet ik het niet zo zeker. Vinterberg zoekt heel bewust het ongelofelijke (niet hetzelfde als ongeloofwaardige, maar in dit geval grenst het er aan) van de situatie op. Dat is zijn hele punt, als de gemeenschap in de film een goede reden had om aan te nemen dat Lucas zich aan kinderen heeft vergrepen, kon je ze hun hele houding amper kwalijk nemen. Misschien had ie net een stapje verder mogen gaan in de grond van de beschuldigingen, maar dat wilde hij duidelijk niet. Ook interessant was geweest om (langer) in het midden te laten of Lucas schuldig was, maar daarvoor geldt precies hetzelfde.

De meeste mensen hebben overal altijd een mening over. Ook over onderwerpen waar ze geen verstand van hebben, omdat ze zich er duidelijk niet genoeg in verdiept hebben. Of over onderwerpen waar ze eenvoudigweg niet over de juiste gegevens beschikken om erover te kunnen oordelen. Ik heb een schurfthekel aan mensen die met arrogante zelfverzekerdheid praten over iets waar ze duidelijk geen kaas van hebben gegeten. Deze opmerking is met name bedoeld voor de personages uit de film die wel heel gemakkelijk een standpunt innemen. Maar de opmerking is ook een beetje (maar veel minder sterk) bedoeld voor mensen die zich op discussieforums bewegen en precies weten wat wel en niet geloofwaardig is. Mensen denken immer te weten hoe ze zouden reageren in een situatie die ze nog nooit hebben meegemaakt. Lekker gemakkelijk om je eigen normen en waarden in stand te houden als dit niet getest wordt in een echte situatie. Men projecteert zijn eigen referentiekader van wat geloofwaardig is op de film, om te stellen dat het allemaal wel erg gemakkelijk ging. Waar komt die wijsheid vandaan? Dat gaat me wat te gemakkelijk (vooral omdat dit het hele punt is) en mag op zijn minst stevig onderbouwd worden.

De film gaat over meer dan onze angst voor pedofilie. Het gaat over meer dan een man die onterecht beschuldigd wordt van het ergst denkbare. Jagten gaat over het onvermogen van mensen om om te gaan met onzekerheid in een situatie die om zekerheid schreeuwt. Het gaat over onvermogen van mensen om bepaalde signalen te herkennen en het onvermogen daar iets mee te doen. Als je goed kijkt zijn er altijd wel signalen. Het gaat over het onvermogen om te kunnen praten met je kinderen of zelfs je kind te kennen; ‘mijn kind liegt niet’. De film gaat over het leven in een kleine en hechte gemeenschap en wat er voor nodig is om dit doormidden te rukken in een vrij duidelijk paralel met het jachtthema. De film is in al het wil behappen ietwat karikaturaal op momenten en ik worstel nog steeds met de vraag hoe realistisch het is dat de rollende sneeuwbal zo snel zo groot wordt (maar ik weiger zonder enige kennis van zaken zomaar een standpunt in te nemen).

Toch is de geloofwaardigheid van het geheel in veel individuele scenes erg groot. Dat zit hem in de acteerprestaties en een bepaalde vorm van realisme dat de regisseur in al zijn scenes weet aan te brengen (even los van het verhaal). De plot verloopt wat voorspelbaar, maar misschien is ook wel gemakkelijk te voorspellen hoe mensen reageren als ze eenmaal ergens van overtuigd zijn. De kracht zit hem verder met name in de intensiteit van veel scenes. Niet vaak heb ik, dat ik een drama zo spannend vind. En daarmee bedoel ik dat ik mijn adem inhield op momenten als dat die Klara weer voor de deur stond, Lucas haar na afloop weer oppakte, Lucas opnieuw de supermarkt inloopt etc. Ook het einde vond ik heel passend.

4 sterren. Dijk van een film, eindelijk weer eens een die me aanzet tot nadenken.

Goede uitgebreide recensie ( amaai ) van mijn voorganger. Gezien het commentaar kon de score nog iets hoger. Gewoon één van de beste films die ik dit jaar al heb gezien.

Is het erg om herten dood te schieten? De film lijkt te zeggen van niet. Wij als kijker moeten dan wel weer ontdaan zijn door de dood van de hond van Mikkelsen. Hypocriet en vooral kortzichtig. Net die twee thema's die deze film behandelt.

Mikkelsen is peuterleider in een klein dorpje in Denemarken vol Telegraaf-lezers (of de Deense equivalent daarvan) – mensen die graag gevoed worden met informatie zodat ze zelf niet op onderzoek uit hoeven te gaan, hoe foutief dat ook is. Dat maakt ze niet uit, en Mikkelsen ondervindt de problemen daarvan. Al vraag ik me wel af of psychologen daadwerkelijk zulke suggestieve vragen stellen aan kleine kinderen. Als dat echt zo gaat, is dat een foute zaak, maar ik meen me te herinneren dat iemand bij Pauw en Witteman in die wereld zat en kritiek had op de film daarom. Er is dus nog hoop. Maar wel wordt prima neergezet hoe een sneeuwbal gaat rollen, ook bewust geduwd door sommigen, zodat er vanzelf een compleet ander verhaal naar buiten komt.

Regisseur Vinterberg gaat het heel duidelijk om de gevolgen voor iemands leven. Ondubbelzinnig toont hij immers, dat Mikkelsen niet schuldig is. Hij laat precies zien wat gebeurt tussen hem en het meisje Klara: helemaal niets dus. Sowieso is de opbouw sterk. Met een paar korte scènes wordt een prima beeld geschetst van de gemeenschap, van het leven van Mikkelsen met zijn problemen en zijn omgang ook met Klara. De eerste helft is puur opbouw en dat is ook nodig voor de pay-off in deel twee. Langzaamaan neemt de spanning dan toe om volledig te escaleren. Vinterberg toont uiterst precies hoe eencelligen reageren op dit soort berichten, maar vooral hoe zij zich afreageren. Zelfs de zoon van wordt al als paria beschouwd. Hun angst, schaamte, ongeloof: alles wordt even sterk en realistisch weergegeven.

De acteurs helpen ook. Mikkelsen met zijn kop, duf kapsel en brilletje is prima. Hij weet de pijn prima over te brengen. Bo Larsen is dan weer de man in twijfel en weet dit prima te brengen. Ook de zoon van Mikkelsen en zijn peetvader zijn mooi neergezet. Rustig, om af en toe te knallen. En een compliment aan de kleine Anika die uitstekend Klara neerzet. Niet irritant, maar wel met twijfel, verdriet en heel naturel. De cinematografie is lekker ruw en kaal, met mooie beelden van de herfst, en hoewel het geen Festen is, zie je de Dogma 95-stijl nog wel terug. Mooi, met af en toe wat lampen die voor sfeer en kleur zorgen in de grijze wereld.

Dat alles neemt niet weg dat het gedrag van Mikkelsen, ondanks zijn doorleefde sterke rol, mij soms wat vreemd overkwam. Zijn overwegingen begreep ik niet altijd voor zijn gedrag. Ook het einde, als alles zomaar pais en vree is blijkbaar, ging nogal gemakkelijk. Het laatste shot was dan wel weer ijzersterk om af te sluiten. 4,0*

Ik stond onder stroom, de hele film. Ik durfde me amper aan Jagten te wagen, omdat mijn verwachtingen zo absurd hoog waren (Mads Mikkelsen is de beste acteur die op de wereld rondloopt, i.c.m. met een regisseur die Festen zou evenaren). Maar vanaf de eerste scene klopte alles.

Vinterberg's keuzes bepaalde momenten niet te laten zien zijn minstens zo belangrijks als wat hij wel laat zien. Geen politieverhoren, geen gezamenlijke boetedoening van de gemeenschap. Alleen de ellende van Lucas en de afschrikwekkende kracht die een ongefundeerd verhaal op een gemeenschap kan hebben die alles wel degelijk goed bedoelt.

Natuurlijk, de acteerprestaties zijn fantastisch. Mads is fantastisch, het jonge meisje is fantastisch, de Blaudzun-lookalike is fantastisch. Ook de galgenhumor is een welkome adempauze voor je afgeknepen strot.

Verder nog een dikke pluim voor het bovenstaande verhaal van Mister Blonde. Kan iemand uit de buurt van Den Haag deze film in de brievenbus van Henk Bres stoppen?

Van het soort negativiteit dat mij furieus maakt. Ik geloof geen sikkepit van dit verhaaltje. Het klassieke exempel van een verzinsel dat zijn eigen leven gaat leiden...al een keer of twintig gezien, toch?
Over wat voor volk gaat deze film trouwens? Iemand in elkaar slaan terwijl de gemeenschap er op staat te kijken, het kind niet geloven als het zegt dat het gelogen heeft, de hond vermoorden, een steen door het raam, een schot zelfs (of is dat Lucas' hallucinatie van een kogel gericht op het dier?)...zijn dat praktijken die in mijn dorp zouden kunnen voorkomen? Nou, nee. (De politiemacht is immers lang niet louter symbolisch, zoals hier wordt gesuggereerd!)
Ik ben Vinterbergs depressieve kijk op de mensheid eigenlijk beu. Zo geforceerd en onecht: je zit naar bordkartonnen karikaturen te kijken en wordt verondersteld daar in mee te gaan! Sorry, maar ik doe niet (meer) mee. Cinematografisch wel knap trouwens. Zonde dus van de frustrerend monochrome, voorspelbare plot.
2,25*

Jagten

The Hunt isn’t based on any individual case... Wat mij betreft duidelijk te voelen.

Dat beweer ik ook niet.

Naar aanleiding van Vinterberg's Festen, waarin een zoon zijn vader beschuldigt, nodigde een psychiater de regisseur uit een film te maken over de keerzijde van de medaille, omdat die een aantal zaken kende van valse beschuldigingen, die zich vervolgens als een virus door een gemeenschap verspreid hadden. Het scenario van deze film is geïnspireerd door gevallen, die Vinterberg aantrof in het dossier dat hij van de psychiater kreeg.

De film Indictment: The McMartin Trial -gebaseerd op een beruchte rechtszaak in Amerika- behandelt hetzelfde thema en heeft als tagline: "The charges were so shocking, the truth didn't matter." Van harte aanbevolen!

Als die genuanceerder is uitgewerkt, neem ik je tip ter harte. Dank je!

Ik moet eerlijk bekennen dat, alhoewel ik me meer en meer bezighoudt met Scandinavische films, Thomas Vinterberg tot voor kort een onbekend gezicht was. Jagten is dan ook mijn introductie tot de regisseur en ik moet zeggen dat ik me geen betere introductie hebben kunnen wensen. Wat een verschrikkelijke zware film die me met een wrang gevoel opzadelde. Had de film me nog verder gedreven, dan had ik waarschijnlijk de acteurs een klap in het gezicht gegeven. Dat gevoel kwam trouwens niet enkel door het thema, maar ook door het hoofdpersonage die door Mads Mikkelsen op een verschrikkelijke charismatische manier werd gespeeld. Ik heb zelden een medelijden zo pijnlijk gevoeld. Nu wil ik het aandeel van Vinterberg in de film absoluut niet ridiculiseren, maar toch is het vooral Mads die de film draagt. En in mindere mate de Scandinavische sfeerzetting, maar dat is geen verassing.