Dark Shadows (2012)

Dark Shadows,

Welcome home, Barnabas Collins

Nog 2 jaar eindelijk terug een 'Tim Burton' film. Na het wat mindere (in mijn ogen) Alice in Wonderland, keek ik ongelofelijk uit naar deze nieuwe film. Ik hou ontzettend van Burton zijn films - de Sfeer / acteerprestatie's / Cinematografie / Muziek. Bij elke film geniet ik ten volle én ga ik er ook helemaal in op. Na het zien van de trailer van 'Dark Shadows' - wist ik niet wat ik moest verwachten, de sfeer was anders dan ik gewoon was van Burton, maar het was nu eenmaal ook een trailer - Ik geef elke film een kans, én deze zeker.

Wat een HEERLIJKE film - ik heb ontzettend genoten van dit spektakel.

De eerste 15 min in de film, voor de 'begin-titels' zijn écht 'Burton' - zo kan ik dit het beste omschrijven. De sfeer / het sprookjesachtige / de bombastische muziek - Al dadelijk zit je in een sfeer, die de gehele duur van de film blijft aanhouden. Johnny Depp speelt, weer erg sterk én zet weer een onmenselijk personage neer, met de nodige hoeken af. Ook Eva Green doet me versteld staan - met haar puike krankzinnige vertolking !

Wat ik heel fijn vond in deze film - de muziek van de jaren '70 ( Black Sabbath - Alice Cooper .. ) die gedurende heel de film wordt gebruikt, ook dit werkt positief voor de sfeer. De decors zoals in elke film van Burton zijn weer : AF !

Het verhaal op zich - was goed, maar niets speciaal ! Er word in sommige recensie's hard uitgehaald over het filter dunne plot .. maar mij stoorde dit helemaal niet ! Ik zat zodanig in de sfeer van de film, dat ik een 2uur lang genoten heb van een fijne leuke en goede film. De film bleef mij ook heel de tijd boeien, én voor mij zat er niet écht een zwak punt in de film, waardoor je intresse zou afdwalen - er zat de nodige actie en humor in, soms niet altijd even geslaagd.

Ik kan niet zeggen - als het Burton zijn slechste film was of zijn beste ! Maar zeker een van zijn betere ..

Nog een half jaartje wachten, en dan is het de beurt aan ' Frankenweenie ' - kijk eral naar uit !

Dark Shadows - een aanrader !

3.5*

Vampiers, heksen, geesten en weerwolven: Alles komt aan bod in deze film van mijn favoriete regisseur Tim Burton. Nou, heel lang heb ik naar Dark Shadows uitgekeken en gisteren was het zo ver: ik mocht weer naar de bioscoop!

De trailer doet vermoeden dat de film eerder een comedy is, maar de film neigt meer naar het horror, drama, fantasygenre. Dit vind ik eerlijk gezegd niet storen, maar het is we landers dan ik verwacht heb. En dit heb ik best veel bij Burton. Ik verwacht iets van zijn film, maar op de een of andere manier is het toch anders.

De film opent met een mooie flashback naar 1752. De sfeer wordt al direct gezet en de muziek is ook lekker grimmig, zoals we ondertussen al gewend zijn van Tim Burton. Daarna wordt het personage Victoria Winters (met een verrassend duister verleden) voorgesteld en de opening credits komen in beeld met de sfeervolle muziek uit de jaren '70.

Dan worden één voor één de personages voorgesteld (de een wat gekker dan de ander) en ik moet zeggen dat ik een zwak had voor Eva Green (Casino Royale) als Angelique Brouchard. Ze had een geweldige rol neergezet en het tegenspel met Johnny Depp (Sweeney Todd, Chocolat) als vampier Barnabas Collins was ook erg vermakelijk om naar te kijken. Dan, Dr. Julia Hoffman, gespeeld door Helena Bonham Carter (Harry Potter), is de (bijna) altijd dronken psychiater van David Collins. Dat zij een kleine rol had vond ik wel jammer, maar ja, ze werd gebeten door Barnabas Collins. Dat zorgde ook voor kippenvel op het einde. Ik snap niet echt wat jullie zo storend vonden aan Chloë Moretz' (Let Me In, Kick-Ass) rol. Ze moest de weirdo spelen zodat op de climax haar échte zelf naarboven komt. En deze rol heeft zij volgens mij erg goed neergezet.

De humor is iets anders dan we gewend zijn van Burton. Ik weet niet wat, maar er is een verschil in humor met zijn vorige films. De grappen die gemaakt worden met het vampier-zijn van Barnabas waren echt geslaagd. Zo lag ik in een deuk toen hij dat McDonaldsbord zag. En Jackie Earle Haley (Nightmare on Elm Street) zorgde ook voor een paar erg goede grappen.

De muziek – gecomponeerd door (shokker) Danny Elfman – past erg goed bij de film en sfeer. Ook de sfeervolle muziek van Alice Cooper (The Hidious Woman %u263A ), T-Rex, Barry White en andere maakten het plaatje complete en bezorgden me af en toe wat kippenvel.

Maar wat ik jammer vond aan de film, is dat hij zeker nog wat langer zou mogen duren. Op het einde blijkt de tagline (every family has it's demons) wel echt te kloppen. En dit is best goed gevonden. Want deze heeft wel een paar wicked monsters.

En dit brengt me dan biij de Special Effects.
Deze zijn over het algemeen erg goed uit. De decors zijn ook zeker niet slecht, want Collinwood en –sport zagen er erg mooi en sfeervol uit. De ‘70’s setting werd ook erg goed naar voren gebracht.

De kostuums waren ook over het algemeen erg goed. Al vond ik Helena Bonham Carters haar niet echt zo goed passen. De kledij van die tijd werd ook smaakvol nagemaakt.

Het acteerwerk was door iedereen eigenlijk erg goed. Vooral Johnny Depp, Helena Bonham Carter en Chloë Grace Moretz deden erg hun best. Ook dat jongentje dat David Collins speelt vond ik erg goed. Van hem had ik zeker wat meer gezien willen hebben. En dan de rising star Bella Heathcote vond ik ook erg overtuigend acteren.

Het verhaal is zeker niet (zoals sommigen zeggen) flinterdun of onorigineel. Integendeel: Hoewel we vampiers, heksen en geesten kennen, is er toch een mooi verhaal rond gebreid. Maar wat daie geest van die geliefde van Barnabas daar allemaal deed, is mij nog steeds een raadsel.

Ik ben met m’n ouders deze film gaan kijken en die hebben total niks met Tim Burton. Ze vinden zijn films meestal erg donker en zwartgallig, maar deze vonden ze dan wel erg goed. En zo is mijn opzet geslaagd.

En nu ga ik maar best een eind aan deze recensie – die waarschijnlijk veel te lang is – maken.

Al bij al: Dit is alweer een erg mooie film van mijn favo regisseur Tim Burton. En ik ben dan ook erg benieuwd naar zijn upcoming Frankenweenie. Een erg dikke 4*!

Een film die nergens echt heen gaat. Belegen humor, overbodige scènes. Blijft over Depp en Eva Green die het leuk doen en een groot aantal mooie decors.

Vampires,werewolves and witches: The perfect love triangle.Deze kwamen er allemaal aan te pas.Na lang uitkijken naar deze film van één van mijn favoriete regisseurs met weeral de geweldige Depp en Helena Bonham Carter kon deze film voor mij al niet meer stuk.Ondanks vele slechte recensies die ik heb moeten lezen.

Burton doet het weer. Spannende en grappige elementen zijn allemaal toegevoegd in deze film.De make up en decor was onbeschrijfelijk!De film gaat niet alleen over Barnabas Collins(Johnny Depp) maar ook over zijn familie en hun vis bedrijf wat ze er eventueel hadden kunnen uitlaten.Totaal niet storend.Een film over alleen maar Depp en zijn verleden en heden als vampier had misschien te langdradig geweest.

De film is één van zijn betere maar Depp acteerde in vorige films 'anders'.De sfeer die er rond deze film hing was geweldig!Met het einde van deze film zouden ze zeker een Dark shadows 2 kunnen maken.Laten we hopen!

*5

Dat Burton's films altijd meer op stijl dan op inhoud leunen is niet verrassend, maar dit slaat wel echt alles: personages krijgen op de een of andere manier allemaal te weinig diepgang (en op Depp na, screentime). Wie nu die grote liefde van Barnabas is, ik heb geen idee. Een dame die met een andere naam ergens komt te werken met voor de rest nagenoeg geen motivatie of stijgende/dalende lijn. Net als de vader van het gezin, die even boos kijkt (slechterik), maar verder niets toevoegt, en de psychiater, en eht jongetje, en de rest van de cast.

\Dan blijft er alleen de vormgeving over, die ik eigenlijk ook niet zo speciaal of mooi vond... Jammer.

Flink teleurstellend.

Het is voornamelijk allemaal nogal saai. Eigenlijk gebeurt er maar barweinig in Dark Shadows. Het voelt het eerste uur nogal aan als een aflevering van een blije sitcom met wat alternatieve figuren, valt iets te veel op dat het ook daadwerkelijk daar op gebaseerd is. Desondanks (of misschien wel onder invloed daarvan..) wordt er krampachtig geprobeerd nog wat van het verhaaltje te maken door Barnabas Collins de vishandel weer op sleeptouw te nemen, wat hem om vage redenen nog uitstekend lukt ook. Je moet toch ergens beginnen, maar meer dan een tussenscene van een paar minuten trekt de film hier niet voor uit, verder kijkt geen van de familieleden ook maar een moment om naar de ingeblikte sardientjes, nergens blijkt uit of het ook daadwerkelijk een succes is. Filler kun je het echter amper noemen, want er is bijna niks om op te vullen. Burton moet ook gedacht hebben dat er wel erg weinig ontwikkeling was, dus dan laten we Collins bijvoorbeeld maar even een feest geven om de boel op te leuken. En zo krijg je eigenlijk driekwart van de film plotarm filmmateriaal, wat Burton in het laatste kwart recht lijkt te willen trekken. Weliswaar het meest vlotte en daarom leukste deel van de film, maartoch.

En nu vind ik dit soort dingen totaal niet erg als de film wat anders kan bieden, maar ook daar stelt dit teleur. De humor is niet bijster sterk. Af en toe wel een redelijk grapje, maar minstens net zo vaak is de humor erg flauw, bijna onherkenbaar voor Burton. Na een halfuur is elke grap mbt de generatiekloof, de hippies en lavalampen-cliché's en de staat van onze hoofdrolspeler wel gemaakt, waardoor het allemaal erg veel van hetzelfde wordt. Verder is de casting zoals verwacht ontzettend inspiratieloos. Buiten de eeuwige zelfde gezichten is de invulling van elke rol inwisselbaar. Depp komt dit keer saai over als een variant op zijn typetjes-rollen, maar met name zijn taalgebruik wordt naarmate de film vordert steeds vermoeiender.
Tot slot is ook de visuele kant een beetje tegenvallend. Had toch op z'n minst verwacht dat de film er wat indrukwekkender uitzag. Alleen in het begin zie je de vertrouwde grauwe look van Burton terug, met de jaren 70 weet hij eigenlijk amper raad, en is teleurstellend en inwisselbaar. Ook de muziekkeuze had wat origineler gemogen.

Het is ook weer geen razend slechte film. Het is kijkbaar, soms best geinig, maar ik vond het uiteindelijk vrij saai, weinig creatief, en een tikje gemakzuchtig. 2*

Aardig, maar helaas niet het wauw-gevoel.

Ik ben al jaren fan van Depp, en kijk ook elke film waar hij in speelt, ongeacht welk soort rol. In deze film doet hij zijn 'kunstje' weer, de rare goedzak spelen. Dat het een film van Burton is spat er vanaf de eerste minuut al af. Ontzettend mooi gemaakt, oog voor detail, prachtig kleurgebruik en die sfeer... Boh! Vooral het 17e eeuws gebeuren was magnifiek. Anderzijds is het ook rommelig en lijkt het niet te weten welke kant het nou precies op wil. Althans, voor mij niet.

Ik miste iets. Ik kan er de vinger niet op leggen wat dat is, maar ik ging niet helemaal bevredigd naar buiten. De humor was oké, met name Johnny wist natuurlijk de nodige one-liners in te brengen, maar vond ik eerlijk gezegd ook te minimaal.

Er zitten enkele overbodige scènes in die zich (te) lang trekken waardoor je soms een beetje je aandacht verliest. Mijn vriendin viel dan ook na 3/4 film in slaap (as usual ) Ik vond het hele weerwolf gebeuren ook nergens op slaan. Kwam voor mij een beetje uit de lucht vallen. Werd verder ook niks mee gedaan, dus waarom introduceer je dat in de laatste 10 minuten zonder dat het enige toegevoegde waarde heeft, behalve het weirdness gehalte omhoog halen?

De muziek was wel ontzettend catchy en heppie-de-peppie. Moest ik even aan wennen, vooral in het eerste deel en toen ze het kasteel aan het renoveren waren. Het hele liefdesverhaalte en rivalenverhaal werd op een gegeven moment ontzettend vermoeiend en voorspelbaar, kan ook komen omdat ik Victoria maar een saaie muts vond en Angie een griezel.

Al met al heb ik me wel vermaakt, ondanks het onbevredigende gevoel. Maar toch, ik zie Depp nog steeds liever in een 'menselijke' rol dan in telkens hetzelfde typetje in een ander jasje gestoken.

Vermaak.

Wist weinig van deze film, misschien daarom ook dat de beperkte verwachtingen voor een leukere kijkervaring gezorgd hebben.

Was al lang blij dat het geen echte comedy was. Hoewel er best een paar leuke grapjes inzaten, heeft Burton er goed aan gedaan ze tot een minimum te beperken. Ook blij dat het niet al te serieus en donker was, ook daar weet Burton doorgaans geen raad mee.

Dark Shadows is vooral weer een keer een leuke verkleedpartij waarbij een hoop bekende gezichten een keertje vreemd mogen doen in fraaie decors. Daar leunt de film dan ook op en daar slaagt de film ook erg goed in. Depp vs Green is een showdown waardig, maar ook de rest van de cast doet het naar behoren.

Veel vlees zit er inderdaad niet aan het verhaaltje, maar daar lagen mijn verwachtingen absoluut niet. In dat opzicht had de film ook wel iets korter gekund, vooral de intro dan, maar echt storend werd het nergens. Rest de visueel zéér aantrekkelijke finale en Burton's leuke sfeertje. Wat mij betreft is hij momenteel eigenlijk gewoon aan de top van z'n kunnen.

3.5*

Een leuke film, maar die mist ook soms wel wat.

Wat me gisteren in de bioscoop vooral opviel, was dat Dark Shadows soms vooral balans mist. Soms gebeurt er niet veel en neigt het zelfs naar het saaie, terwijl een paar minuten later je weer bekogeld wordt met een aantal grappen. Ook verhaaltechnisch is het vrij vlak en voorspelbaar, een vete tussen een vampier en een heks, die constant weer terug komt in het verhaal.

Maar gelukkig doet Burton ook genoeg wel goed. Qua sfeer zit het wel goed. Visueel is het weer erg mooi en dat wordt aangevuld met prima oude nummers, waardoor je echt een typisch jaren zeventig sfeertje krijgt, inclusief de echte Alice Cooper.

Qua acteerwerk zit het ook wel goed. Depp zet een leuk typetje neer als vampier, maar ook de rest doet het naar behoren, waarbij vooral Chloe Moretz me weer eens opviel. Wat goed en veelzijdig is zij toch al op zo'n jonge leeftijd.

Al met al best een leuke film, maar inhoudelijk is het vrij zwakjes en doordat het soms wat inzakt, is het helaas niet constant leuk of boeiend. Maar Burton heeft er wel weer iets aparts van gemaakt, overgoten door zijn eigen sausje.

3,0*

Hele fijne komische film van Burton weer. Ben een liefhebber van zijn films en deze past er goed tussen. Het is lekker absurd, en zeker met meneer Depp in de hoofdrol een zekere aanrader. Tuurlijk het is wat voorspelbaar maar dat maakt de film er niet minder op. De humor is uitstekend en het ziet er ook goed uit, net als Eva Green. Goed geëdit ook.

4*

Ugliest woman I've ever seen

Dark Shadows was een film die al een tijdje op mijn to-see lijst stond. Hoewel ik nooit echt een fan van Burton's werk ben geweest (ik heb er op zich ook wel niets tegen), was ik wel benieuwd geraakt naar zijn nieuwste samenwerking met Depp. Van al zijn films die ik tot nu toe heb gezien, zijn de samenwerkingen met Depp vaak de interessantste. Van de beelden die ik zag leek dit een vermakelijke komedie te zijn dus gisteravond naar de cinema getrokken ter ontspanning van die hatelijke examens weeral.

In een interview met Depp/Pfeiffer had ik gelezen dat Dark Shadows gebaseerd is op een oudere reeks uit de jaren '60. Ik heb die reeks nooit gezien, ik had er eerlijk gezegd ook nog nooit van gehoord, maar ik dacht dat Burton zich dit wel eigen kon maken. En op een bepaalde manier lukt hem dat ook wel maar tegelijkertijd bevat Dark Shadows ook een hoop onnodige scènes die de film wat onderuit halen. Zo is de twist waar Carolyn een wolf blijkt te zijn compleet onnodig en haalt het de vaart uit de film. Sowieso weet Burton niet overal het tempo vast te houden en voelen sommige stukken gewoon ongepast. Dat probleem ligt misschien ook niet geheel aan Burton maar eerder aan de verwachtingen die de trailers en dergelijke scheppen. Normaal gezien probeer ik zo min mogelijk op voorhand iets van een film te zien maar dat was hier dus niet het geval. Het resultaat is dat ik een meer komische film verwachtte over de capriolen van een vampier die in de jaren '70 terecht komt. Nu zijn er een handvol scènes (die ondertussen ook alweer kapot gespeeld zijn in de trailers) die me deden glimlachen maar meer niet. In dat opzicht valt de film een tikkeltje tegen maar misschien zorgt een herziening, en deze keer met de juiste verwachtingen, wel voor een verhoging.

Want visueel is dit wel weer zoals we van Burton gewend zijn. Ik ken hem voornamelijk van zijn 'donkere' films à la Sweeney Todd en Corpse Bride en dit past perfect in die lijn. Qua muziek is het ook een leuke zit en de kleine bijrol van Alice Cooper is dan ook één van de pluspunten aan de film. Voor de rest passeren in Dark Shadows de bekende Burton gezichten. Dit was alweer de 8e samenwerking tussen de regisseur en Depp en de tandem blijft blijkbaar goed draaien, al kreeg ik wel soms het gevoel dat er toch wel wat sleet op Depp zijn personages begint te komen. Gelukkig verschijnt dit gevoel maar sporadisch en weet hij voor de rest nog vaak een glimlach op mijn gezicht te toveren. Net zoals het de 8e samenwerking is tussen Burton en Depp, is het ook alweer de 7e samenwerking met zijn vrouw Helena Bonham Carter. Een actrice die ik erg graag zie spelen (de rol van Bellatrix in de Harry Potter reeks blijft dan ook geniaal) maar ik had de indruk dat ze er nu maar wat verloren bij liep. Ook Christopher Lee (held!) komt voor de 5e keer opdraven in een kleine bijrol in het werk van Burton. Niets speciaals deze keer maar elke moment van hem op het grote scherm is meegenomen. Ook voor Michelle Pfeiffer was het al niet de eerste keer dat ze samenwerkte met Burton maar ook zij doet het vermakelijk. Valt me wel tegen hoe oud ze is geworden want de laatste keer dat ik haar had gezien in een film was in Batman, die ook alweer van Burton is.. Dan resten er nog een paar nieuwe gezichten waarvan Chloë Grace Moretz eigenlijk de enige misser is. Sowieso nog geen enkele geslaagde rol van haar gezien, althans toch niet dat ik me nu kan herinneren, en deze hoort daar in geen geval bij. Jackie Earle Haley en Eva Green daarentegen doen het wel erg leuk.

Dark Shadows is een leuke zit geworden maar ik had toch niet het wauw-gevoel waarop ik had gehoopt. Visueel is het degelijk maar nergens baanbrekend, qua verhaal is het vlotjes maar teveel inzakkingen en de cast bestaat uit een hoop klassiekers waardoor het geheel toch nog een serieus niveau krijgt.

3.5*

Viel me na alle negatieve recensies erg mee, zelfs al is het niet bepaald een hoogtepunt uit Burtons oeuvre. Ik vind Tim Burton de laatste jaren visueel echter wel sterker geworden en dat helpt ook Dar Shadows een heel eind. Het verhaal trekt op weinig en zit vooral vol met plotlijnen die te weinig tijd krijgen en soms zelfs willekeurig aanvoelen (de onthulling dat Moretz een weerwolf is vormt het dieptepunt). Het ergste is dat een belangrijk element zoals de relatie tussen Barnaby en Victoria veel te weinig aandacht krijgt, terwijl deemotionele hoofdlijn toch duidelijk daar lijkt te liggen. Eigenlijk komt alleen de strijd tegen Angelique echt uit de verf. Ik vermoed dat dit een beetje door de afkomst van de film komt. Het origineel is een soap (nooit door mij gezien overigens) en wellicht wilde men uit enthousiasme daarvoor zoveel mogelijk verhaallijnen daaruit hier een plaats geven. Het wordt nooit echt een geheel, evenals dan de toonwisselingen tussen gotisch drama en pure komedie ook niet altijd werkt, ondanks dat beiden hun momenten hebben.

Niettemin kon ik de aankleding erg waarderen, vooral toen het huis tot leven kwam bij de climax, maar ook details zoals Angelique met haar kennelijk glazen huid. Daarnaast weet Johnny Depp veel te redden. Het is weer een excentrieke rol, maar hij lijkt net niet te veel op de zoveelste Jack Sparrow-variant waardoor het toch leuk wordt. De film bewijst vooral zijn komische talent. Zo'n clichéscènes zoals die waarin hij moet wennen aan de moderne tijd worden leuk door de frisse manier waarop Depp het brengt. De manier waarop hij voor het eerst op een geasfalteerde weg stapt bijvoorbeeld is erg leuk. Green en Haley zijn ook erg te genieten en compenseren de altijd slechte Moretz. De keuze van de popliedjes vond ik erg wisselvallig. Zo'n Nights in White Satin werkt erg goed, maar er wordt gek genoeg wel erg veel gekozen voor wat joligere nummers.
3*

Saai vampierenverhaaltje die totaal niet geloofwaardig overkomt en qua humor nauwelijks iets te bieden heeft. Er gebeurt bizar weinig, het ziet er uit als een formeel toneelstuk en personages blijven flauw en oppervlakkig. Overigens vond ik het vreemd dat niemand Barnabas nakeek wanneer hij zich in het openbaar vertoonde. Alsof zo'n wit gezicht en zwart kostuum een alledaags verschijnsel is. Ik houd niet zo van Burton's gelikte prenten.

Onderhoudende komedie. Lekker luchtig filmpje om de middag of avond al dan niet met popcorn door te brengen.

Jammer van de magere bijrol dat Moretz heeft, gemiste kans.

Leuke, luchtige film. Depp past weer perfect. De humor is wat mij betreft ook prima, een beetje obvious maar daar zit ik niet mee. De laatste 30 minuten gingen wel een beetje irriteren, vooral toen de dochter ineens een weerwolf bleek te zijn. Net even teveel van het goede, jammer. Maar nog steeds de moeite waard om te kijken.

Stuurloos.

Dark Shadows wil te veel en komt daardoor rommelig en verward over. Het verhaaltje van niets laat genreveranderingen toe en daar zit voor mij de grootste fout. Dan weer neigt Dark Shadows naar horror, dan weer komedie, dan weer drama...

Uiteindelijk is het een mengelmoes geworden waarin het tempo om de minuut lijkt te veranderen en waarin enige gerichtheid ver te zoeken is.

De sterrencast kan er ook weinig van maken. Johnny Depp stelt mij nooit teleur, zowel zijn karakterrollen als zijn typetjes kan ik altijd wel smaken. Dat dacht ik toch. Hier komt hij teleurstellend plat uit de hoek. Scherpe tics of wat dan ook ontbreken volledig en uiteindelijk is zijn prestatie even kleurloos als de huid van zijn personage.

Eva Green is ook al zo'n misser - al had ik van haar ook niet meer verwacht dan wat gepronk met haar lichaam. Michelle Pfeiffer, Helena Bonham Carter en Chloe Moretz doen het nog degelijk. Ook Jackie Earle Haley in een klein rolletje en Christopher Lee in een cameo zijn genietbaar.

De doorgaans erg degelijke Tim Burton mag dan niet zijn beste geregisseerd werkje afleveren, op visueel vlak is Dark Shadows zeer genietbaar. Het luchtige horrorsfeertje komt bij momenten aardig uit de verf en ook de 70s zijn wel leuk vormgegeven. Helaas voor hem blijken beide belevingen langs geen kanten combineerbaar. Erg spijtig, zeker ook gezien de leuke make-up en de wederom degelijke muziek van Danny Elfman en co.

Lichte tegenvaller.

2,5

Tim Burton blijft ook weer met Dark Shadows een regisseur waar ik blijf naar opkijken. Deze droogkomische griezelsoap van een hoogst eigenaardige familie met in hun midden vampier Barnabas is typisch Burton maar meer dan dat vraag ik niet.

Hij schippert opnieuw tussen sfeervolle gothic en kleurige comic. Fel kleurgebruik met feloranje, roze, purper en smaragdgroen geven een ziel aan deze film. Samen met de doordachte muziekkeuze : elk nummertje refereert wel naar iets in de film. Ook de komische verwijzingen naar de seventies (o.a. Alice Cooper, "The Joker" van Steve Miller Band, de hippies) en de flauwe woordenspelletjes vielen me goed in de smaak. Echt kurkdroog en beetje mijn type humor. Vooral op het einde komen er enkele leuke special effects bij kijken.

Over Depp geen verkeerd woord. Lyrisch, theatraal en opnieuw twee handen op één buik met buddy Burton. Het vrouwvolk vond ik aan de mindere kant : Moretz in een vrij irritante rol, Eva Green geforceerd devilish en Michelle Pfeiffer slaapverwekkend.

Maar deze griezelkomedie stak goed genoeg in elkaar om dat deels te doen vergeten al was het plot zelf ook al niet zo fantastisch. Maar hoe het allemaal gepresenteerd wordt...

Misbegrepen film van Burton met heel wat culturele verwijzingen.

Toch zeker de leukste vampierenfilm [*] van de afgelopen tijd. Grappig sprookjesachtig. Erg mooi plaatjeskijken, mooie beelden in een mooi consequent uitgevoerde stijl. En een prima soundtrack die nog eens opgeleukt wordt doordat Alice Cooper meedoet.

Wat dan weer een beetje jammer is is dat Johnny Depp wat teveel in z'n gewone trucje blijft steken. En de eindscene van Bella Heathcote valt me nogal tegen - een beetje een afknapper aan het einde.

[*] excuus! ik bedoel natuurlijk: een soapachtige griezelkomedie met sporadisch ook een vampier er in, naast een heks, een weerwolf en nog zo wat.

Zou niet fout kunnen gaan, zou je zeggen wanneer je de premisse hoort, maar ondanks het feit dat dit op en top gesneden koek is voor regisseur Tim Burton is dit toch wel één van zijn mindere films. Het geheel is te praterig en vaak aan de langdradige kant, alsmede slechts sporadisch grappig. Met de production design zit het uiteraard wel goed, daar kan men zich flink uitleven in allerlei gothische- en retro-details, maar het ziet er uiteindelijk allemaal net iets te gewoontjes uit. Depp is leuk in de hoofdrol en de rest van de cast is degelijk, maar om nu te zeggen dat de vonken in het rond vliegen... nee.

Helaas zo'n gevalletje van net niet. Het hele verhaallijn loopt te geforceerd en de balans tussen de humor en fantasy is af en toe ver te zoeken. Soms lig ik echt dubbel om Depp zijn personage, om vervolgens daarna weer een minuut of 20 naar een serieuze film te kijken die wat meer pit kan gebruiken. Het verloop is verder een beetje te flauw en simpel(oppervlakkig) om echt te blijven boeien.

2,5*

Een leuke film van Burton. Na een aantal negative reacties was ik toch wel wat terug houdend om naar deze film te kijken. Het is me zeer zeker niet tegen gevallen.

De werkwijze en manier van personages zijn wel duidelijk te herkennen uit Burtons werk.

Qua verhaal wist ik ook niet presies waar het allemaal op aan zou gaan, maar ik vond het niet erg omdat het lekker weg kijkt en zeker wist te boeien.

De film begint vrij sterk, kakt een beetje in maar weet (in mijn ogen) een schitterende finale neer te zetten. Qua romance had ik toch wel iets anders bij voorgesteld en dit kwam ook niet heel erg goed uit de verf. Jammer want dat had de film zeker wel een puntje hoger laten scoren.

Een comedy kon ik de film niet echt noemen gezien er zich totaal geen hylarische situaties e.d. voor doen. Toch had ik af en toe een glimlach op mijn gezicht staan. De film moet het voornamelijk hebben van de peronages en de bijgeleverde dialogen.

De cast heeft leuk werk geleverd en ieder zijn op zijn eigen wijze een personage deze neer (hoewel het aceerwerk prima is, vond ik de personages niet zo heel erg goed uitgewerkt, de resulteerd in een verminderde emphatie en sympathie naar de karakters toe).

De setting/ kleding en sfeer maken het geheel prettig om naar te kijken. Ook niet te vergeten de SFX zien erg super uit.

Score is soundtrack liggen prima in het gehoor en geven (met name de soundtrack) extra dimentie aan de film.

Ik heb me erg goed geamuseerd met deze film ondanks een aantal minpuntjes.

Van mij een 3,5*

Tim Burton en Johnny Depp, altijd leuk. Burton vernieuwd zichzelf niet maar dat is ook niet nodig. Hij maakt succesvolle films en ze zijn altijd makkelijk te herkennen aan de sprookjes-achtige stijl. Ik vond deze niet zo leuk als bijvoorbeeld Edward Scissorhands maar dat komt vooral omdat er een aantal hele flauwe grappen in zaten. De sfeer is warm en kleurrijk, Depp speelt zoals altijd erg leuk. Het verhaal is grappig bedacht en er zaten ook wel grappige stukjes in (Mestopholes in de vorm van een auto ) maar ik kom toch niet uit op een 3* vanwege de flauwe grappen en Chloe die pijnlijk slecht speelde op het moment dat ze in een weerwolf veranderde.

Ik zal maar meteen zeggen dat ik niet zo'n fan ben van de recente Tim Burton films. HIj doet echt iedere keer hetzelfde trucje met dezelfde karakters en zijn films zijn vaak een voorbeeld van "style over substance".

Ook Dark Shadows is daarop geen uitzondering. Weer een gotische sfeer, weer allerlei monsters en vampieren, weer Johnny Depp en Helena Bonham Carter etc. Gelukkig pakt het deze keer nog redelijk aardig uit omdat het uitgangspunt gewoon erg leuk is, de soundtrack en de jaren '70 sfeer perfect gedaan zijn, en de cast er duidelijk zin in heeft.

Ook heb ik er best om kunnen lachen. Een aantal grappen over Depp die zich verbaast over TV's en auto's zijn wat te makkelijk, maar er zitten ook een paar briljante scenes in en met name Depp's archaïsche taalgebruik steelt regelmatig de show.

Dat het verhaal verder een nogal melodramatische en voorspelbare aangelegenheid is vol dik aangezette emotionele scenes en bombastische muziek, tsja, dat moet dan maar.

Hommage aan Hammer.

Dark Shadows brengt Johnny Depp en zijn favoriete regisseur Tim Burton opnieuw samen. Ditmaal door een komisch sprookje dat de acteur op het lijf lijkt te zijn geschreven. Hij speelt een vervloekte vampier die niets liever wil dan zijn sterfelijkheid heroveren. Maar ook zijn liefje van weleer staat hoog op de agenda. Samen met zijn knotsgekke familie probeert hij deze doelen te bereiken. Doordat hij erg lang opgesloten heeft gezeten weet hij niets van de hedendaagse techniek en wetenschap, een van de leukste voedingsbodems van de film. De manier waarop hij het heden ervaart levert behoorlijk wat gelach op. Ook het tijdsbeeld van 1972, het jaar waarin hij 'ontwaakt', brengt voldoende hilariteit voort.

De gortdroge humor is alom vertegenwoordigd in deze sfeervolle griezelkomedie. En dat de film vakkundig vervaardigd is, met liefde voor het oude griezelgenre, druipt er van af. Soms doet een en ander denken aan een regelrechte hommage aan het beroemde horrorhuis Hammer. Inclusief een aantal behoorlijke knipogen, waaronder een bijrolletje voor Christopher Lee, de enige echte Dracula en het negentigjarige boegbeeld van die filmmaatschappij. Ook de, tussen de schitterende seventies-classics verweven, theatrale filmmuziek doet niets anders dan de mondhoeken omhoog rekken. Maar de gezichtsuitdrukkingen van Depp doen dat misschien nog wel het meest.

Dark Shadows is daarom een geslaagde filmervaring voor een ieder die droge humor kan waarderen en de oude griezelfilms een warm hart toedraagt. En ach, dat laatste is zelfs niet eens verplicht. Dit rariteitenkabinet in combinatie met de bakken vol sfeer, aparte aankleding en stijlvolle decors is sowieso wel een lust voor het oog. Dat het bevriende duo filmmakers dol is op duistere sprookjes, moge duidelijk zijn. Maar ze voegen met deze film toch weer een heel fijne toe aan hun steeds omvangrijker wordende oeuvre. Daar doen het dunne verhaaltje en een ietwat flauwe finale weinig aan af. Sterker nog, het past allemaal prima in de magische mix waar Burton patent op lijkt te hebben.

Zeer goed.

Met dank aan Warner Brothers voor het recensie-exemplaar.

Toch iets minder dan 'k had verwacht. 'k geraakte toch niet direct in het verhaal. Niet echt het meest meeslependste verhaal dat 'k al heb gezien. De film deed me in het begin een beetje aan The Addams Family denken, maar het ging dan toch een andere richting uit. De film bevatte wel wat humor, maar de soundtrack sprong er wel veel meer uit.

Ook een cast om u tegen te zeggen, al is het alweer Johnny Depp die de hoofdvogel afschiet.

Toch mistte de film iets om er een echte topper van te maken. 'k heb me er wel mee vermaakt, maar er zijn er betere.

Zo erg genoten van deze film!!! Heerlijke jaren 70 setting, mooi gefilmd, leuke humor en lekker over the top, soms. Net genoeg voor een leuke avond.
Depp speelde inderdaad wat ingetogen zoals Mock Turtle zei, maar dat vond ik juist wel erg prettig. De film is al gek genoeg. En ik lag echt dubbel om de seksscene!

Wederom een bijzonder sprookje van Tim Burton. Zijn films vind ik altijd wel vermakelijk, met als persoonlijke favoriet Edward Scissorhands. Ik heb ze niet allemaal gezien, maar toch al een aantal. Uiteraard waarvan het merendeel in samenwerking is met acteur Johnny Depp. Ook deze film is weer een vermakelijk resultaat, maar wel een van de mindere die ik tot nu toe heb gezien. Dat komt vooral doordat de film vanaf de tweede helft minder leuk is als de eerste. Op een gegeven moment wordt het beetje 'too much' allemaal. In het begin is de overdrevenheid van de film heerlijk en een leuke factor, maar na verloop van tijd mocht er imo een beetje op de rem worden getrapt (dan duid ik vooral op al die onthullingen op het einde). Dit neemt niet weg dat de film nergens vervelend werd. De cast is ook een pluspunt. Michelle Pfeiffer, Helena Bonham Carter, Chloë Grace Moretz en natuurlijk vooral Johnny Depp leverden allemaal goede rollen af. Ook vond ik zowel de score van Danny Elfman als de soundtrack leuk. Al met al dus zeer vermakelijk, nergens geniaal, maar ook nergens saai.

3*

Ik ben dol op Burton, ik ben dol op Depp en ik ben nog veel doller op een samenwerking van beide. Helaas is dit een mindere film geworden, maar dat lag zeker niet aan Depp!

De sfeer van de film is wel goed en ademt in alles Burton. Ook de decors zijn fenomenaal, daar heeft het ook niet aan gelegen.

Ik vond het verhaal erg tegenvallen. Wat nou precies niet zo goed is aan het verhaal is lastig te omschrijven. Ik had het gevoel dat er niet zo heel veel interessants gebeurde en het soms weer te overdreven gebracht werd.

Zo vond ik sommige rollen té overdreven. Chloë Grace Moretz en Bonham Carter vielen me erg tegen en ik ergerde me behoorlijk aan die twee.

Het begin van de film kon ik dan wel weer waarderen. Fantastische humor (vooral de M van McDonalds kon me erg bekoren) en een leuk sfeertje zorgden voor een goede binnenkomer. Helaas verzandde de film in een matig tweede gedeelte en zorgt Depp uiteindelijk nog voor een draaglijke score, want die man is echt fantastisch!

2,5*

Een vermakelijke film voor een regenachtige zondag. De formule Burton/Depp is inmiddels bekend en dit is zo'n film.

Off Topic:

wat is Michelle Pfeiffer alweer oud... Blijft echter een mooie vrouw althans dat vind ik.

Hoopte dat deze film de vieze nasmaak van Alice in Wonderland een beetje kon wegspoelen. Maar helaas, de nare smaak wordt alleen nog maar sterker. Dark Shadows is wederom een film van Tim Burton waarvan ik geen idee heb wat ik ermee moet. Zijn gotische stijl, zijn gevoel voor humor, zijn voorliefde voor bepaalde acteurs (Depp en zijn vrouw) zijn inmiddels ruimschoots bekend, dus wat maakt van Dark Shadows meer dan een simpele herhalingsoefening? Heb weinig vernieuwends gezien. Depp is (gelukkig) iets minder aan het schmieren en Jackie Earl Haley heeft een leuke bijrol. Sowieso leuk om hem in een film te zien.

Enkel jammer dat er nog 300 karakters in de film gegooid worden, waarvan verder geen echt weet te boeien of uitgewerkt wordt. Is het nu echt nodig om élk karakter uit de TV-serie te gebruiken? Nu voelt het als gehaast iedereen erbij te moeten halen, om ze vervolgens snel weer af te serveren. Maar meest storende vond ik wel dat de film overduidelijk een komedie moet voorstellen, maar werkelijk geen seconde grappig is geweest. Een paar aardige vondsten daargelaten zie ik niet helemaal in wat hier zo komisch aan was. Hoop ten zeerste dat Burton ooit weer eens iets tofs gaat neerzetten.

2 sterren.