Seven Psychopaths (2012)

Gisteren gezien, aparte film. Het acteerwerk is erg goed, wat een baas blijft Walken Pluspunten voor de muziek die mag er wezen. Onvermijdelijk bij zo'n film de scherpe en erg vaak grappige dialogen. Toch niet helemaal mijn film vanwege hoe het in elkaar steekt. Maar zeker goed gekeurd. Wat persoonlijk nog leuk was waren de beelden van ik denk nevada/california in the desert omdat ik daar op dat moment zelf op vakantie was , mooi gefilmd.

Om te beginnen, zonder al te veel te verklappen, richt je niet te veel op de namen op de poster
Olga Kurylenko zit in slechts een scene, en sterft binnen de 2 minuten, Abbie Cornish heeft alleen in het begin wat (geringe) screentime. Bovendien, geen van beiden is een van de Psychopaths.

Opzich een leuk filmpje, maar echt geweldig weet het geen moment te worden. Daarvoor zijn de leuke momenten iets te karig. Het is een filmpje die te herleiden valt terug naar de 90s Nouveau Violence, met op het oog een paar verschillende fracties, maar uiteindelijk draait het meer om twee groepjes.

Het verhaaltjes is best leuk, maar de fun valt zoals gezegd wat tegen, maar er zijn wel een paar leuke momenten te ontdekken. Zo is de visualisering van een potentieel script zo halverwege de film een hoogtepuntje, maar de film mist meer van dit soort momenten. De rollen zijn ook nog wel grappig, maar ook daar had net wat meer in moeten zitten. Farrel en Walkerzijn net iets te grijs, Rockwell en Harrselson juist soms te overdreven. Er had meer chemie in kunnen zitten, het was allemaal wat te plichtmatig nu.

Kleine 3*, heb me niet weten te vervelen, maar het was niet zo leuk als ik had gehoopt. Misschien maar eens kijken of In Bruges leuker is, want de humor zou me wel moeten liggen.

McDonagh heeft mijn sympathie door In Bruges en behoudt dit met het ietwat lauw ontvangen Seven Psychopats. Hoewel het eerste deel van de film her en der wat rammelt en niet alles even interessant is, zitten er een paar briljante stukken in. Tweede deel van de film is heerlijk met een goede chemie tussen Walken, Farrrel en Rockwell. Met name de laatste krijgt het dan op zijn heupen. Geweldige solo. I did good right?

Pracht rol van Waits verder, mooi geschoten en het script in het script is ook een aardige vondst . Niet zo grappig als In Bruges, maar dikke aanrader.

4*

Ik was niet meteen onder de indruk en meestal belooft een overdosis aan bekende gezichten niet veel goeds. Ook vond ik de manier waarop ze de zeven moordenaars introduceerde niet altijd even geslaagd en sommige waren zelfs voorspelbaar. Toch herpakte deze misdaad/komedie zich en werd het genieten met de nonsens dialogen. Een van de hoogtepunten was toch wel toen Christopher Walken rustig kwam aanwandelen bij de maffia en totaal geen schrik had van de vuurwapens voor zijn neus. Ook heerlijk dat we midden december even kunnen genieten van de zonnige settings. Geinige casting en een aantal brute kills... wat mij betreft een prima tussendoortje.

Een film waar ik naar uitkeek, dit vanwege de cast en uiteraard ook mijn goede herinneringen aan het zeer vermakelijke "In Bruges" van dezelfde regisseur, maar oh wat een teleurstelling werd het. De film begon best wel aardig, de opening vond ik zeer grappig maar daarna werd het alsmaar minder. De acteurs waren best wel komisch dat wel, maar het is het belabberde script dat de film voor mij de das om deed. De vrouwelijke "psychopaten" speelden dan ook nog eens een ondergeschikte rol. Nu moest ik het doen met de absurditeiten van de vijf macho's die mij op een gegeven moment behoorlijk begonnen te vervelen. Die bloederige scènes hadden voor mij ook geen enkele impact meer, dat heb ik in andere films al veel meer en veel beter gezien. Wat blijft er dan over? Voor mij niet meer dan een teleurstellend avondje bioscoop.

2,0*

That's just f*cking great

Na het fantastische in Bruges had ik hele hoge verwachtingen van deze film..en die worden vrijwel allemaal ingelost.

De dialogen zijn erg goed en bij vlagen hilarisch, het acteerwerk is geweldig met name van Rockwell en Walken en ook vond ik de film er goed gemaakt uitzien. Die scènes in de woestijn mooi om te zien.

Het verhaal bevat veel gekke gebeurtenissen en die worden goed ondersteunend door de dialogen en monologen die de film bevat.

Een dikke 4*

Oei. Hier had ik te veel van verwacht. Met Sam Rockwell en Christopher Walken spelen hier toch een paar van mijn favoriete acteurs in. Daarnaast was de trailer hoopgevend flitsend, zeg maar Guy Ritchie stijl, en leek het flauwe plot me wel wat.

Jammer maar helaas, de film viel mij tegen. Te vaak wist Seven Psychopaths mijn aandacht niet vast te houden, en eigenlijk zit er maar één echt geniale scene in de film (als Sam Rockwell zijn eigen film scenario uit de doeken doet).

Desondanks heb ik redelijk kunnen genieten, dit soort misdaadkomedies kan ik vaak prima pruimen. Een krappe 3,5*.

Ik had Seven Psychopaths bijna over het hoofd gezien in het overvolle filmprogramma dat je elk jaar rond deze tijd hebt, maar ik ben blij hem toch nog even meegepikt te hebben, want het blijkt zomaar vanuit het niets ineens de grappigste film van 2012 te zijn. Natuurlijk, zelfbewuste misdaadkomedies als deze hebben we sinds de jaren '90 misschien wat al te vaak gezien, maar niettemin kan deze meespelen met de grote jongens wat mij betreft.

De lompe, absurde en soms wat surrealistische grappen werken allemaal even goed, maar het mooiste is nog wel dat veel van de humor voortkomt uit de personages en hoe zich gedragen. De karakterisaties hier zijn erg goed en de casting is geïnspireerd, met name bij Rockwell en Walken. Die laatste speelt een ander soort psychopaat dan verwacht. Gewoonlijk wordt hij meer in het type geplaatst dat Woody Harrelson hier speelt, maar hij speelt hij een ietwat droevige, berustende rol, waarbij vooral zijn kalmte vaak voor de lach zorgt. Voeg aan al dit moois nog een aantal zeer originele scènes toe, zoals het verhaal van de quaker, plus gewoonweg virtuoze momenten zoals de shoot-out in de begraafplaats (waarbij de Jack-O'-Diamonds een kruisboog uit zijn mouw tovert) en je hebt niet alleen een film die duidelijk inspeelt op een cultstatus, maar vooral een film die zo'n status verdient. Alleen al die prostituee die kennelijk Vietnamees gestudeerd heeft in Yale. Prachtig
4*

Heerlijke Komedie / Misdaad die van begin tot einde wist te boeien. Het verhaal zit leuk in elkaar en er gebeurt enorm veel wat veel leuke scenes en situaties oplevert. Ook zitten er best veel wendingen in welke soms best verrassend zijn. Wat deze film vooral heerlijk maakt zijn de verschillende karakters (waaronder een aantal geweldige psychopaten) die uitstekend worden gespeeld door Sam Rockwell, Woody Harrelson en Christopher Walken. Alle drie zijn ze heerlijk opdreef en zorgen ze ook voor de nodige humor. Omdat de film o.a. draait om psychopaten (de titel van de film zegt het al) zit er uiteraard ook de nodige actie in welke regelmatig best grof was. Persoonlijk vond ik het eerste uur van de film heel goed en het laatste uurtje iets minder. Het einde vond ik overigens zeer goed. Al met al heb ik me uitstekend vermaakt met deze film en het is dusver de beste film welke ik gezien heb in het nieuwe jaar.

Rockwell is wel echt briljant in deze film en Walken en Farrell zijn ook helemaal niet onaardig, maar inderdaad. De film moet het vooral hebben van enkele losse scenes die erg vermakelijk zijn (doet wat dat betreft idd Tarantino-esque aan), maar als geheel een beetje flauwig gemaakt.

Toch leuk.

Flinke tegenvaller van regisseur Martin McDonagh, die zo overtuigend debuteerde met het sterke In Bruges. Hij valt hier eigenlijk in alle valkuilen van 'de moeilijke tweede film'. Een groter budget, een imposante reeks Hollywood-sterren, amerikaanse locaties, een hip script, je kent het wel. Het resulteert allemaal in een rommelige, vaak pijnlijk niet-grappige film die pretendeert slim te zijn maar uiteindelijk hoofdzakelijk geforceerd en vermoeiend is. Het eerste uur gaat nog wel, met een aantal geïnspireerde scenes en plotwendingen, maar de laatste drie kwartier zijn behoorlijk doorbijten. Het script loopt dan hopeloos vast, net als de personages, ergens in de amerikaanse woestijn. Dialogen beginnen pretentieus te worden, de humor flauw en de gebeurtenissen nietszeggend. Jammer, want ergens in dit rommeltje ligt volgens mij best een goede film verscholen.

Met een paar mooie scenes maak je geen goeie film.

Hij heeft echt z'n momenten wel, deze rolprent. Maar het verhaal is te gezocht, te krampachtig - het komt toch vooral op me over als een moeizaam bij elkaar geraapte manier om te verbergen dat er geen behoorlijk lopend script te vinden was. Geen goed verhaal, doe dan maar een film in een film. Oh het wordt toch wat saai - ok, dan vallen we even uit de rol en stoppen we er een meta-scene tussen. Bijna als parodie op de filmwereld - maar zo beschouwend is het dan ook net weer niet.

Wat het dan weer mee heeft is dat er een paar erg mooie scenes tussen zitten, in het golden hour in de woestijn met precies de goeie achtergrond. De ideale locatie voor de shootout, zeg maar. En wat ook werkt is Woody Harrelson, de beste man wordt op zijn ouwe dag nog een goeie acteur ook. En Colin Farrell misschien ook wel.

Toch is de optelsom echt wel onvoldoende. Beter een halve film dan een lege dop.

De film deed me wat aan klassieke over de top gaande misdaadfilmpjes als Snatch en Lock, Stock and Two Smoking Barrels denken. Ik heb me er ook uitstekend mee vermaakt, visueel erg mooie vormgegeven film met een stel absurde personages en de nodige bizarre humor. Wel vond ik de film richting het einde iets minder interessant dan aan het begin. Sterk acteerwerk ook.

3,5*

Tarantino? Mwoah, alleen de eerste scène moest daar denk ik expres aan doen denken, verder vind ik die vergelijking nogal ver gezocht. Ook vind ik persoonlijk dat McDonagh zich wel degelijk goed weet te onderscheiden van vakgenoot Guy Ritchie.

Hoe dan ook. Mijn verwachtingen werden wat ingeperkt door de manier waarop deze werd vergeleken met In Bruges maar viel ie dan ook tegen? FUCK NO!!!! Ik ben DOL op deze film! Geweldige karakters, dialogen en geschifte scènes en daarmee doel ik ook voornamelijk op die in de hoofden van Marty en Billy! Fenomenaal! Boeiend en lollig van begin toyt eind, ik voelde een connectie met Seven Psychopaths!

Mijn volledige recensie lees je hier. Hierzo. Klik...! KLIK DAN!!!!

Wat een teleurstellende film. Nergens grappig, nergens spannend, nergens intrigerend. Gewoon een zwaar falende poging om een Tarantino-achtige film neer te zetten. Ondanks de uitstekende cast word Seven Psychopaths nergens boeiend en ik had ontzettend veel moeite om deze film uit te zitten. Zonde van m'n tijd geweest.

Leuke chemie tussen de psychopaten. Op een bepaalde manier leken ze elkaar te kunnen vinden op een 'psychisch vlak'. Het wederzijdse respect dat ze voor elkaar hadden vond ik ook mooi om te zien. Christopher Walken was toch echt zeker weer de Baas, net als in Suicide Kings. De beste man staat gewoon een ongekende autoriteit uit.

De film moet het inderdaad hebben van losse scènes waar ik echt van heb genoten.

Ik zou het zelf ook absoluut niet vergelijken met Quentin Tarantino, die heeft toch echt meer zijn eigen stijl om dialogen te voeren, met een uitgebreid decor en prachtige muziek.

De film stelt me ietwat teleur, had er ergens meer van verwacht.

Door de vele wendingen in het verhaal (wat duidelijk de bedoeling was, want we maken een script dat 'anders' is) vond ik het een beetje rommelig. Doch, goed in elkaar geweven.

Ik vond het ook wat aan de lange kant, dit was niet nodig geweest. Ook zakte het wat in na de eerste helft, msschien was dat de bedoeling, net als in het script. De lichte humor vond ik dan weer wel leuk. Maar het waren de dialogen van Christopher Walken die deze film tot een recht eind breid. Ik zie Colin Farrell toch liever in actie. Hier leek hij een beetje net als zijn rol in In Bruges, een beetje onwennig. Maar dat is mijn mening.

Verder wel een ok film. Maar ik ben jammer genoeg niet weggeblazen en dat had ik toch stiekem wel gehoopt met zo een cast ( I'm thinking Sam Rockwell like in Confessions of a Dangerous mind)

Kleine 3.5*

Een goed gecast hondje. Farrell schommelt weer eens rond een zes minnetje en de overige namen scheppen een behoorlijk verwachtingspatroon, dat niet helemaal wordt ingelost. Het heeft iets met de struikelblokken van scenarioschrijven van doen en daar lijkt McDonagh zelf ook enige last van te hebben. Het is een beetje vallen en opstaan.

Het heeft wel de nodige potentie, zeker als de psychopaten worden voorgesteld en het misdaadplotje heeft zo z'n excentrieke ontwikkelingen, maar enkele droge daden en opmerkingen daargelaten, veel schwung krijgt McDonagh er niet onder. Een misdaadkomedie die het midden houdt tussen flauw en mild grappig met af en toe een uitschietertje.

Dat er mensen zijn die In Bruges prefereren

Gelukkig brengt McDonagh met deze Seven Psychopaths een film die wat scherper uit de hoek komt. Na het wat stoffige en preutse In Bruges was dat welgekomen. Vooral het eerste uur werkt het allemaal erg goed.

Het eerste uur gebruikt McDonagh volledig om de film vorm te geven. Iedereen wordt geïntroduceerd, zijpaadjes worden kundig bewandeld en een aantal acteurs kunnen lekker over-the-top gaan (met name dan Harrelson, Rockwell en Walken.

Jammer genoeg kan McDonagh het tempo niet volhouden en eens de film in z'n plooi is gevallen wordt het allemaal toch wat minder. Jammer want net dan had McDonagh het moeten afmaken. Links en recht duiken er in het tweede gedeelte nog wel leuke momenten op, maar de snee is er dan wel een beetje af.

Een serieuze verbetering tov In Bruges, maar nog niet helemaal wat het moet zijn. McDonagh heeft het volgens mij wel in zich, maar moet het wel nog een hele film lang vol kunnen houden (en z'n bijrollen ook iets beter casten, geen Tom Waits meer bijvoorbeeld).

3.0*

Aardige film met een sterke cast ,geinige personages en een dito verhaal. Ondanks deze pluspunten heeft het geheel iets gezapigs. Spanning en echt scherpe humor ontbreken. Wel prima kijkbaar en onderhoudend, maar niet top.

Geniaal op sommige punten, maar als geheel net te zwak.

Alleen de openingsscène is al briljant. Michael Pitt en Michael Stuhlbarg die ik erg toffe acteurs vind (spelen samen in Boardwalk Empire), hebben maar een klein rolletje. Voordat ze goed en wel hun dialoog kunnen afronden krijgen ze een kogel in hun hersens van Psychopath Nr. 1.

Dit is maar één van een aantal scenes die op zijn minst uitstekend kunt noemen. Het blik acteurs wat word opengetrokken is indrukwekkend en ook Colin Farrel vond ik deze keer niet eens matig. Toch vind ik dat ze zeker een beter acteur hadden kunnen vinden voor deze leading role.
De film rust hierdoor wat meer op Sam Rockwell en Christopher Walken. Die beiden fenomenaal spelen. Snap nog steeds niet dat Rockwell genegeerd word door de Academy Awards.

De film begint erg goed en het is dan ook jammer dat de film wat inzak en de sterke lijn niet weet vast te houden. Dit komt met name omdat er soms wat te van de hak op de tak word gesprongen. Dit is normaal niet eens een probleem bij z'n absurdistische film als deze maar toch voelt het niet altijd even lekker aan. Puspuntje is de erg fijne soundtrack van de film.

Dat z'n slapping scene uit Violent Cop van Kateshi Kitano nog voorbijkomt is iets wat ik altijd wel leuk vind in films.

De verschillende Psychopaths die langskomen zijn allemaal erg leuk al moet men niet veel waarde aan het nummer zelf hechten. Rockwell leeft zich helemaal in de rol en is bij vlagen toch wel hilarisch.

Als verdict dus een erg goede film maar net wat te ruw om als een meesterwerk te kunnen zien. Snel maar eens In Bruges van McDonagh bekijken.

tamelijk bijzondere film. rare karakters (met geen flauwe acteurs), raar scenario, zwarte humor, expliciet geweld (veel ketchup) en af en toe een ongemakkelijk gevoel. dat het scenario van de film feitelijk in de film zelf geschreven wordt, is geinig. alle hoofdrolspelers geven een goed staaltje acteerwerk en ondanks het vreemde verhaal blijft het op een gekke manier vermakelijk om naar te kijken.

ik was benieuwd naar deze film na het wat bizarre In Bruges en het lijkt het handelsmerk van de regisseur te zijn. duidelijk iets anders dan anders willen neerzetten en daar hou ik wel van. hier en daar is er nog niet helemaal een goede balans of grip te vinden, maar het maakt meer dan nieuwsgierig naar een volgende prent.

Zeverende zeven.

Regisseur Martin McDonagh oogstte succes met 'In Bruges', maar of dat nu zo’n filmfestijn was valt te bezien. Dan is 'Seven Psychopaths', wederom met Colin Farrell, toch een stuk vermakelijker. Deze enigszins onsamenhangende mix waarin een schrijver inspiratie zoekt voor een script over zeven psychopaten, kent een sterke opening en een prima eerste helft. Zo goed zelfs dat na de introductie van alle karakters en het ontvouwen van de belangrijkste absurde plotlijnen de kijker honger heeft naar meer. Maar die trek wordt helaas niet gestild. Althans, niet volledig. Men ratelt desondanks door.

Christopher Walken is altijd een feest, vooral als hij de ruimte krijgt. En dat krijgt hij. Maar de echte verrassing is Sam Rockwell, die moeiteloos de andere publiekstrekker, Woody Harrelson, weg speelt. Zelfs tijdens de grande finale, die meer belooft dan dat hij uiteindelijk biedt. Daar wordt grappig op ingespeeld, maar feit is dat deze tweede helft nogal zwak wordt afgesloten. Sowieso zijn de laatste drie kwartier een stuk minder dan het voorgaande. McDonagh is geen Tarantino, al wordt die naam natuurlijk ook hier weer genoemd. Ook Ritchie levert binnen dit genre doorgaans beter werk af. Zijn naam moet ook gezeverd. We zijn nu eenmaal dol op hokjes. En op regisseurs die filmfetisjisten zijn.

Dus is de regisseur er een om in de gaten te houden. Hij lijkt op de goede weg te zijn. Nu nog het constante niveau en de juiste vorm zien te vinden. De acteurs staan inmiddels al in de rij. En terecht, want er is meer dan genoeg potentie aanwezig om een klein meesterwerk te kunnen construeren. Nu blijft het een beetje bij een halverwege afgehaakte stijloefening. Gelukkig valt er desondanks genoeg te gniffelen en te grinniken. Voortaan de gekkigheid iets beter doseren, dan kunnen eerder genoemde regisseurs wel eens in een andere volgorde worden genoemd. Het zou eens tijd worden.

Goed.

Met dank aan Entertainment One voor het recensie-exemplaar.

Ik heb me vooral lopen ergeren aan Farrel, een bordkartonnen non-acteur die irritant overaanwezig is met zijn noodkapsel, en de hele film in de weg loopt. Geen idee waarom die man zoveel hoofdrollen krijgt.

Verder is de film nogal rommelig en schiet alle kanten op.

Er zijn een paar aardige scenes, met Woody en Rockwell, maar die kunnen de film niet redden.

Seven Psychopaths heeft zonder meer een origineel uitgangspunt, dat de potentie heeft om erg goed te kunnen worden. Helaas komt dat er niet helemaal uit en blijft het ondanks een aardige rij namen in de cast, slecht bij enkele zeer leuke momenten.

En dat is dan ook grotendeels te danken aan Sam Rockwell, die een erg grappig personage weet neer te zetten. Hoofdrolspeler Colin Farrell is toch een stuk minder goed en daarnaast komt ook Woody Harrelson niet helemaal goed uit de verf. Christopher Walken heeft nog wel zijn momenten. Ik vond vooral de opbouw in de eerste helft vrij goed gedaan. In de tweede helft komt het er allemaal niet zo goed uit.

Visueel is het allemaal niet onaardig en de sfeer is ook wel aardig neergezet, maar meer dan leuk wordt het eigenlijk nooit. Een beetje vergelijkbaar met In Bruges, die ik ook aardig leuk vond, maar verder geen topper.

3,0*

De nieuwe film van de maker van het geniale In Bruges. Met dit in mijn achterhoofd ging zitten voor Seven Psychopaths.

Het begin zet direct de toon voor een met zwarte humor doorspekte misdaadfilm met een briljante cast. Sam Rockwell is de absolute uitblinker. Hij zet een compleet krankzinnig, maar vooral ook zeer boeiend personage neer. Ook oudgedienden Woody Harrelson en Christopher Walken zijn zeer goed op dreef. Dit valt echter niet te zeggen van Colin Farell. Hij grijpt te vaak terug op zijn trucje uit 'In Bruges' en weet zijn karakter geen emotionele diepgang mee te geven. Verder dan zielige gezichten trekken komt hij niet.

Dit wordt echter ruimschoots goedgemaakt door het gelaagde en geraffineerde script. We worden meegesleept in de meest bijzondere scenes en zijn getuige van geniaal geschreven dialogen.

Regisseur Martin McDonagh heeft zijn hele platenkast opengetrokken en de film volgestopt met verschillende muzikale hoogstandjes. We schakelen van Cat Stevens richting de meest onbekende countrynummers. Verder ziet de film er gewoon erg mooi uit. Vooral de scenes in de woestijn zijn prachtig in beeld gebracht.

Het is Seven Psychopaths niet gelukt om de klasse van In Bruges te overtreffen of te evenaren. Wel is het een intelligente, grappige en bij vlagen krankjorum misdaadverhaal geworden. Vol met originele uitgangspunten.

4 sterren.

In het verlengde van In Bruges, maar dan lichtvoetiger. Ergens tussen Monty Python en Quentin Tarantino. Een unieke film die duidelijk boven al de Hollywoodiaanse eenheidsworst uitsteekt.

Zowel In Bruges, misschien wel de beste film ooit die ik op het grote scherm zag, als deze worden op IMDb flink hoger gewaardeerd. En terecht wat mij betreft.

In Bruges was duister, cynisch en doorspekt van donkere Britse humor. Seven Psychopaths is licht, cynisch en doorspekt van vrolijke Britse humor. Net zoals bij In Bruges spelen de dialogen een grote rol, met wederom een perfect acterende Colin Farrell.

Waar deze film vooral vol mee zit, is zelfspot. Of het nou bedoelt is als humoristische inslag op het misdaadgenre of als een poging om het medium film een hak te zetten, maakt eigenlijk niet uit. Er wordt gespeeld met de kijker. De scheiding tussen de filmwereld en de wereld van Marty is soms erg dun.

Terwijl de film verdeelt is in een flitsend eerste deel en een meer poëtisch tweede deel word je als kijker constant aangesproken. Iets wat raar klinkt, maar met name de eerste paar scènes in de woestijn zijn hiervan een goed voorbeeld en daarom voor mij duidelijk het hoogtepunt.

Seven Psychopaths schippert constant tussen een komische misdaadfilm in en een dramatische beschrijving van het leven van Marty in. Dat er nog wat mooie levenswijsheden in voorkomen, maakt de film des te beter.

Leuke film.

Net iets scherper en humoristischer dan In Bruges (die ook al goed was). Fantastische rol van Rockwell, maar ook Walken en Harrelson hebben hun momenten. Enige die een beetje een wat meer terughoudende observerende rol heeft is Farrell.

Verhaal is onderhoudend en je kan zelfs een klein beetje spreken van een metafilm, zonder al te veel waarde aan de term te hangen.

Erg goed!

Leuk. De combi van 'een film in een film' (of fictie die gaandeweg werkelijkheid wordt) met de luchtige misdaad pakt goed uit. Dat laatste deed me denken aan het sfeertje in films als Things to do in Denver (veel meer dan bijvoorbeeld Tarantino of Ritchie).

Relaxte soundtrack, een loopje nemen met bepaalde film-clichés en de personages mogen er ook zijn, vooral Christopher Walken met z'n droge hoofd. Alleen kon ik aan weinig merken dat Marty een alcoholist moest voorstellen, laat hem dan ook af en toe met dubbele tong praten of over z'n eigen poten struikelen in plaats van zowat alleen maar een fles vasthouden.

Sommige details zijn te geforceerd maar andere ook grappig, een hoer die Vietnamees heeft gestudeerd aan Yale, of de serial killer killer , sowieso zijn de Quaker en de Vietnamees spot on, en dan vooral de wending met de zelfverbranding en het pacifisme. Krijgt het nog een tikkeltje lading mee ook.. Goede film, tegen de verwachting in en ondanks dat het op driekwart van de film een beetje inkakt.

Ik ben erg enthousiast over deze film.

Dit is echt een erg goeie misdaad/komedie.

Onderhoudend,grappig,scherp en origineel.

Walken en Harrelson zijn echt een genot om naar te kijken

Ook Rockwell vond ik echt geweldig.

Farrel vond ik hier een beetje in de schaduw staan hoewel ik hem altijd wel kan waarderen.

Ik heb hier naar een uitstekende film zitten kijken, waarbij ik mij geen moment heb verveeld.

Deze film vond ik een stuk beter dan In Bruges ( hoewel ik die ook zeker niet slecht vond )

Martin mc Donagh is een regisseur die ik in de gaten zal houden, want hier heeft hij

naar mijn mening een knap staaltje cinema neergezet.

4,5*

Een matige komedie/misdaad/thriller film...

Komedie is mijn genre niet...

Matige verhaal...

Redelijk acteerwerk...

Bekende acteurs Colin Farrell, Christopher Walken en

Woody Harrelson ....

Perfect achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...