Lovelace (2013)

Heb het idee dat deze film probeert mee te liften op het succes van Boogie Nights (1997). Het jaren zeventig tijdsbeeld is natuurlijk prachtig om naar te kijken voor veertigers vijftigplussers, maar verder biedt Lovelace weinig.

Biopic van een "pornoster-tegen-wil-en-dank" op een behoorlijke, voor onze tijd, discrete manier gebracht. Hapert soms wat in de "editing", waar een vroegere periode niet zo best op zijn plaats is gemonteerd.

Film laat eerst het gebeuren zien zoals het publiek het ervaart en daarna de harde werkelijkheid naar het boek van de ster.

Goede vertolkingen van zowat de ganse cast.

mooie settings, goeie cast met een triest verhaal.

Bepaalde scenes waren ( gelukkig) niet al te gedetailleerd in beeld gebracht ( zowel de erotische als de gewelddadige niet).

Het eind was wel een beetje snel afgewerkt, het had wel even een paar maanden langer door kunnen gaan hoe alles ook onverwacht tot een eind kwam.

Interessante film, maar toch niet helemaal je dat. Goed geacteerd, maar naar het einde toe wat snel afgeraffeld. Amanda Seyfried is eigenlijk naar mijn mening te mooi om Lovelace te spelen.

Amanda Seyfried is een even gewaagde als overtuigende keuze voor de titelrol in deze verfilming van het schrijnende verhaal van Linda Susan Borman, die zich door de opportunistische en brute Chuck Traynor [Peter Sarsgaard] wegens geldproblemen liet overhalen om - onder het pseudoniem Linda Lovelace - de hoofdrol te spelen in de beroemdste pornofilm aller tijden: Deep Throat (1972).

De keuze van regisseur Rob Epstein en Jeffrey Friedman om een Rashômon (1950)-achtige structuur te gebruiken pakt wonderwel goed uit. Het eerste deel van de film toont Linda's levensverhaal zoals het publiek het lange tijd kende: Linda als de gewillige, vrolijke actrice die alles wil doen voor de roem en daar volop van geniet, met hulp van Chuck, haar steun en toeverlaat. Na een korte flash-forward waarin Linda een leugendetectortest ondergaat, passeert hetzelfde verhaal nog eens de revue, maar nu vanuit het perspectief van Linda zelf. Dat verhaal, gebaseerd op Linda's baanbrekende autobiografie 'Ordeal', geeft een totaal andere kijk op de gebeurtenissen. "Lovelace" is daarmee niet alleen effectief en integere biografie van een onbegrepen icoon geworden, maar ook een exposé van de meedogenloze manier waarop de filmindustrie sterren tegen elke prijs wil exploiteren. En ondanks het onaangename thema is er een hoopvol, voor sommigen wellicht zelfs inspirerend einde.

Prima drama, naar mijn mening, met de huidige beoordelingscijfers wat mij betreft lichtelijke ondergewaardeerd. Ooit DT wel eens gezien en Deep Throat omgedoopt naar Diep Triest, voor die tijd vernieuwend en gewaagd maar in deze tijd niet om aan te zien. Nu had ik al eens gehoord van de achteraf dubbele moraal en beschuldigingen, en mede daardoor toch geïnteresseerd van wat dit was voor film.


Prima beeld, hetzij enigszins stereotype hoe Linda vooral door de strenge inflexibele moeder de verkeerde keuzes maakte hetzij als vlucht, hetzij als stil protest. Maar zoals zo vaak met dergelijke types blijkt er achter de act van charmeur heel wat anders schuil te gaan. Heel aardig hoe eerst een beeld geschetst word van hoe het voor de buitenwereld lijkt, hoe gemakkelijk en vanzelfsprekend alles maar gebeurt. Doch in de tweede deel een aangrijpend beeld van intimidatie, huiselijk geweld en zelfs groepsverkrachting. En het meeste schrijnend nog wel de vlucht en vraag om hulp aan haar moeder die op haar beurt zegt 'gehoorzaam je man'. Echt onvoorstelbaar. Zoals hier boven ook al genoemd wordt, had het tweede deel en einde iets langer mogen duren. Lijkt een beetje afgeraffeld.

Overigens van Mama Mia naar Deep Throat, gewaagd en wat mij betreft prima neergezet, van musicaltutje naar een pornoster. Amanda Seyfried, topprestatie en gewaagde keuze.

Bij toeval kwam deze film langs op tv en was eigenlijk helemaal niet van plan om hem of liever gezegd haar te gaan bekijken. Maar hij was toch wel boeiend genoeg om niet te gaan zappen. De setting ziet er prima uit wat ook geldt voor het mooie camerawerk. Misschien dat alles net iets te mooi is gemaakt, echter het drama komt gelukkig meer naar voren toe dan de glitter en glammer. De film is niet explosief hard gemaakt. De groepsverkrachting is maar kort in beeld. En de erotische porno scènes waren subtiel in beeld gebracht. Einde was inderdaad wat snel en haar eind best wel tragisch (zwaar auto ongeluk) De film had hier en daar wat harder gemogen. Meer to the point. Voorbeeldje was de zware mishandeling en de politie die kwam kijken zonder echt onderzoek te doen Desondanks is deze bio/drama goed vertolkt. Film is beter dan dit gemiddelde punt doet vermoeden.

Weer griezelig ondergewaardeerd hier.

Vooral gaan kijken omdat ik benieuwd was hoe Amanda - Mamma Mia! - Seyfried dit zou gaan doen, tot plotseling besefte hoe geboeid ik bleek door deze film. Seyfried doet het waanzinnig goed, net als de andere castleden: van zo'n Peter Sarsgaard die weer heerlijk de creep uithangt, een onherkenbare Sharon Stone, James Franco, en ook die heerlijke Eric Roberts die echt in veel te weinig goeie films verschijnt.

Minder een film over de porno-industrie in de jaren zeventig- wat ik eigenlijk wel had verwacht - dan een film over huiselijk geweld en alle mogelijke manieren waarop je de schijn vol kan houden. Grootse minpunt is dat de film inderdaad veel te kort duurt, ik was hier graag veel langer in meegegaan. Mooie kleine muziekscore ook.

4,0*

Misschien de serie The Deuce proberen dan. In alles stukken beter dan dit.

Ik heb dan ook weer bijna geen geduld voor series, maar waar te zien? Netflix?

Geen idee, zou zo maar kunnen.

Redelijk.

De klassieke pornofilm die deze film onder andere behandeld heb ik nooit gezien. De interesse in dat soort dingetjes is dan ook niet al te hoog, maar toch werd deze film gekozen binnen het gezelschap en ik had weinig problemen om de film een keertje uit te zitten. Ik kende het sowieso al en nu heb ik hem dus ook daadwerkelijk gezien.

In principe volgt Lovelace erg braaf de lijntjes die dit soort biografiefilms aanhouden, maar toch is het moeilijk te vergelijken met andere films binnen dit kaliber. Zeker omdat het verhaal dat hier wordt verteld duidelijk wat zwaarder en gevoeliger licht in vergelijking met andere verhalen. Het is dan ook geen film die je erg vrolijk zal maken, eerder een film die je met een wat leeg gevoel achter zal laten.

Ondanks dat de film op veel momenten een stuk gewaagder had kunnen zijn, zijn implicaties in een hoop scenes meer dan voldoende om de kijker op de hoogte te brengen van wat er precies gebeurt. Qua regie is het alleen wat minder spannend. Had zeker in de eerste helft net wat frisser mogen zijn en de personages zelf worden toch te weinig sympathiek neergezet. Nergens kreeg ik echt het medelijden met Seyfried dat de film wel hoopte te verkrijgen.

Niettemin blijft het een naar verhaal dat naar mijn indruk best eerlijk wordt verteld, maar ook wat gebrekkig. Ik krijg zeker het gevoel dat er wel meer te vertellen is dan dit, maar dat krijgen we niet te zien of te weten. Ik had in ieder geval graag wat meer gezien over de motieven van Sarsgaard. Redelijke film dus. Niet briljant, wel onderhoudend en boeiend.