Beasts of the Southern Wild (2012)

prachtfilm pakt je van begin tot eind..

Geen alledaagse film, dat is wel duidelijk. Een film over een gemeenschap die zich heeft afgezonderd van de maatschappij en die zich heeft teruggetrokken in een moeras. En dat alles gefilmd vanuit het oogpunt van een klein meisje. Een film over overleven. Een fascinerend gegeven. En een film die zeker ook wel wat heeft. Al wist hij me toch ook niet echt te raken. Daarvoor is het toch allemaal wat te kunstzinnig en te afstandelijk. En is ook het verhaal van de film te mager.

Redelijke film. Wel het aankijken waard. Schuddend beeld vond ik in het begin wel irritant.

“Sometimes you can break something so bad, that it can't get put back together.”

Een mooie film, dat zeker. Beasts of the Southern Wild ziet er schitterend uit en de "Bathtub" komt echt tot leven. De krakkemikkige huisjes, de mensen in bijna kapotte kleren, het water dat de hele tijd een bedreiging vormt, de natuur... Schitterend. Ook de acteerprestaties waren geweldig en vooral de jonge Quvenzhané Wallis is echt aandoenlijk maar weet ook een bepaalde hardheid uit te stralen, erg knap.

Waar ik wat meer problemen mee heb is het verhaal en sommige regiekeuzes van Benh Zeitlin. Het verhaal oogt rommelig en is gezien het onderwerp opvallend oppervlakkig. Veel zien we door de ogen van de jonge Hushpuppy maar waar bijvoorbeeld Room wel heel goed de belevingswereld van een jong persoon wist te vangen, mis ik dat hier. Ik had gezien de beschrijving ook een soort Pan's Labyrinth verhaal verwacht maar behalve de aurochs blijft het allemaal opvallend ingetogen en ontsnapt Hushpuppy niet in een soort droomwereld. Waar ik nog meer problemen mee had was de regie en de dialogen. Ik werd gek van de constante schokkerige camerabewegingen die mij echt uit de film haalde en het geschreeuw van vader Wink tegen zijn dochter (en omgekeerd) hielp ook niet. De film eindigt wel sterk met de scene tussen Hushpuppy en een vrouw (haar moeder?) in een club en daarna de scene tussen vader en dochter. Vooral die laatste scene gaat door merg en been, wauw! Beasts of the Southern Wild is een visuele parel met sterke acteerprestaties maar voor de rest…

Film zit wel mooi in elkaar, maar er gebeurt iets te weinig om het echt interessant te houden. Vooral de eindscene met de oer-os en daarna haar vader blijft bij. Als nederlandstalige blijft de overeenkomst tussen oer-os en aurochs ook wel hangen. Voor de rest een mooi portret van niet-opgevende mensen die vooral hun thuis willen behouden. Sterke acteerprestatie van Hushpuppie. Goed maar niet memorabel.

Opzet van de film is mij in zijn totaliteit niet duidelijk. Een waarschuwing voor de klimaatsverandering, het uit zijn evenwicht halen van de natuur op onze aardbol, het zich wapenen tegen het harde leven...Eigelijk een beetje van alles, maar het gebrek aan één duidelijke lijn stoort me wel.

Het kleine meisje is wel de moeite te volgen en er zijn meerdere goede camerashots maar echt geëmotioneerd heeft de film mij niet gedaan.

Beetje onsamenhangend allemaal. Maar de film heeft zeker een bepaalde charme. Ook de nodige irritante personages komen langs. Ik twijfelde erg tussen een 3 en een 3,5. Die halve punt komt er bij i.v.m. de laatste 10 minuten en met name de oer-ros scene.

Hier had ik toch meer van verwacht. Verhaaltechnisch een beperkte en oppervlakkige film. Weinig uitdieping en een verhaal dat nooit ergens naar toe leidt. De rode draad met de opwarming van het klimaat en het stijgende zeeniveau haalt het leven van de inwoners van de Bathtub overhoop, maar pakte me te weinig.

De film moet het vooral hebben van zijn mooie sfeerschepping en decoropbouw. De Bathtub wordt erg realistisch weergegeven met de bouwvallige schrootkrotten en rondlopende boerderijdieren. De erbarmelijke troosteloze toekomst van de inwoners wordt mooi weergegeven. De ziel van de bewoners van "hen die aan de andere kant van de dijk" wordt prachtig in de verf gezet en wordt met fierheid gedragen. Het was zoals de vader van Hushpuppy opmerkte dat het de mooiste plek op aarde was om in te leven. Ondanks de nakende ramp (verwijzing ook naar Katrina vermoed ik) laten de inwoners het niet aan hun hart komen en treden ze hun fatale lot al zingend en swingend tegemoet.

De acteerprestaties zijn van een uitstekend niveau en dat is erg opmerkelijk als je weet dat alle acteurs pure amateurs waren. Het komt de authenciteit en overtuigingskracht van de film ten goede. Ook de mooie soundtrack onderstreept de sfeer van de film. Ondanks het zwaarmoeidge thema (armoede, natuurramp, het meisje dat halfwees is, enz...) is dit net geen deprimerende film. Integendeel zelfs. Het is een dromerige film bezien vanuit het oogpunt van de kleine Hushpuppy (die naam alleen al) met een sprookjesachtige achtergrond met de oerossen.

Veel positieve punten dus, maar inhoudelijk net iets te weinig. Net voldoende dus met 3,0*.

Wat blijft dit toch een heerlijke film.

Kan het niet beter omschrijven als Robi doet: zeer pakkend verhaal over een gemeenschap die afgezonderd leeft en geen hulp wenst van de moderne maatschappij. Nadat hun dorp verdwijnt door overstroming moeten ze zien te overleven. Het gans verhaal wordt verteld door een meisje en de verhaallijn wordt ook door haar ogen gezien, Aparte film die je wat moet wennen, dus in het begin wat volhouden, maar naarmate de film vordert raak je meer en meer betrokken, waardoor je bij het eind toch wel volledig mee bent en je de ganse film weet te apprecieren. Eens niet een typische Hollywoodfilm, alleen rauwe realiteit, die mij toch wist te raken. Geen bekende acteurs, maar de prestatie mag er zijn. Het fantasy-element overheerst niet en mocht zelfs achterwege blijven, maar ik vermoed dat dit een deel van de kinderfantasie is of van de regisseur om de film iets aparts,te geven. Ik weet niet goed hoe de film te omschrijven maar de presentator op de tv omschreef hem als een New coming age narative film...

Mooi als je eens iets aparts zoekt.

Een aparte film is dit zéker, en het portret van die gemeenschap aan de rand van de beschaving vond ik ook wel heel mooi getroffen, met mensen die niet veel hebben (en in nog minder moeten wonen) maar die er toch het beste van proberen te maken en die vooral heel veel steun aan elkáár hebben. Prachtige rollen van vader en dochter, maar de drukke camera was mij (zoals zovelen hier) een doorn in het oog, en de toegevoegde waarde van de titelfiguren ontgaat mij eigenlijk (of is de titel niet een letterlijke beschrijving van de Aurochs maar een figuurlijke van de inwoners van The Bathtub?), allebei toch wel redelijk serieuze minpunten. Uiteindelijk toch ietwat less than meets the eye.

Een mooie en pure en rauwe film.

Over een klein meisje die opgroeid met haar kansarme vader in een afgezonderde gemeenschap afgesloten van de grote stad.

Waar het overleven is, in de bathtub gemeenschap.

De climax is bijzonder en mooi.

Met een spirituele boodschap erin naar het einde van deze film.

Prima en naturel acteer werk.

Geen doorsnee maar een orginele film.

Hushpuppy [Quvenzhané Wallis] groeit op in ‘The Bathtub’, een commune op een eilandje dat elk moment onder water gezet kan worden door mensen “van de andere kant.” Vader Wink [Dwight Henry] heeft haar grootgebracht met fantastische verhalen die Hushpuppy moeten helpen om op eigen benen te staan wanneer het moment daar is. Zeitlin creëerde zelf kunstwerken die onderdeel uitmaken van de omgeving en een weerspiegeling zijn van Hushpuppy’s kijk op de wereld in dit fantasierijke volwassenwordingsdrama dat tegen het einde wel wat melodramatisch wordt. Het bibberende camerawerk is vaak storend, maar Wallis is een openbaring in de veeleisende hoofdrol. Een eerbetoon aan de kracht van gemeenschapszin, want hoewel Wink het soms anders doet voorstellen, is Hushpuppy nooit alleen.