Ying Xiong (2002)

Niet slecht, maar tegen CTHD moet deze film het jammerlijk afleggen. Verhaal is (vind ik ook) vooral een excuus voor de vechtscenes (waar ik CTHD zonder de vechtscenes nog steeds een topfilm zou vinden). Gevechten en andere sfx-shots variëren in kwaliteit van enorm knullig tot enorm mooi.

Mwa, ik ben er niet zo kapot van. Vond het niet bepaald interessant, vrij saai eigenlijk. En anderhalf uur lang dezelfde gevechten is me ook wat teveel van het goede.

Het ziet er natuurlijk allemaal wel erg gaaf uit, maar dat is dan ook wel het enige. Ben het verder compleet eens met de post van Jaylunar op de vorige pagina.

De film is 80 procent slap geouwehoer en hooguit 20 procent actie vermoed ik.
De vier (?) verhalen verschillen uiterlijk van kleur, maar inhoudelijk erg weinig.
Goed drama is het beslist niet. De teksten die de acteurs uitspreken zijn dodelijk saai. De 93 minuten voelden aan als 2,5 uur.
Elk verhaal een ander kleurtje geven, dat is gemakkelijk scoren. Ik houd meer van films waarbij dat subtieler is aangepakt. Neem een L'Appartement of de Trois Couleurs trilogie.

Van de gevechten ben ik niet zo onder de indruk. We hebben het allemaal al eens gezien. Het gevecht met de bladeren en de herfstachtergrond vind ik er duidelijk bovenuit steken. Dat vind ik een schitterend gevecht dat doet denken aan die Mortal Kombat spellen waarbij de tegenstander met special moves uit de weg geruimd wordt.
Jet Li is in Hero een sprekende etalagepop. Enkel zijn mondspieren vertonen een krimp; een erg matige acteerprestatie. Tony Leung laat zien hoe het wel moet. Ik heb hem nog niet op een slechte rol kunnen betrappen. Wat een uitstraling heeft die acteur toch.

De film eindigt geheel verwacht in een sentimenteel en moralistisch einde. Hoera!
De regisseur heeft zich vooral bezig gehouden met het openen van zijn overvolle visuele trucendoos. De slowmotions en bedachte details vliegen je om de oren.
Yimou Zhang wil nog meer van dit soort films maken. Ik houd mijn hart vast.
2 sterren voor een paar mooie plaatjes, Tony Leung en wat Aziatische schoonheden.

De eerste drie tot vier gevechten wisten me totaal te overdonderen. Helaas had ik het daarna wel gezien, het werd een beetje te veel herhaling van zetten. Ik kreeg het gevoel dat ik 6 keer naar hetzelfde gevecht zat te kijken maar dan met andere acteurs in een kleur die we nog niet voorbij zagen komen. Wanneer je dan stilaan "gewend" bent geraakt aan de gevechten ga je naar andere kwaliteiten zoeken. En die vond ik schaars terug.

Ten eerste werd ik langzamerhand een klein beetje schizofreen van al die flashbacks in flashbacks in flashbacks. Ook kon ik af en toe geen lach onderdrukken wanneer er weer eens een keer zo'n belachelijke kreet werd geslaakt (vooral bij het gevecht op het water had ik daar last van). Werd er haast melig van, en dat kan niet de bedoeling geweest zijn. Daarnaast begon de muziek na verloop van tijd wat te zeuren.

3,5* voor de godsgruwelijk mooie plaatjes.

Eindelijk eens eraan gedacht om deze film te huren en ik heb er (zoals verwacht) geen spijt van gehad. De actiescenes vielen me alleen wel een beetje tegen. Het ziet er wel allemaal prachtig uit maar als het puur om de martial arts gaat is deze film wel de mindere van bijvoorbeeld CTHD. Ang Lee weet het toch net wat beter in beeld te brengen maar geeft de acteurs ook de kans daartoe. Yimou lijkt me in de eerste plaats meer geinteresseerd hoe de decors erbij liggen en hoe de kleding van de acteurs zit. Zo komt het dat de actiescene's hier meer op een ballet lijken dan op echte vechtscene's. Dit lag dus niet helemaal in mijn verwachtingspatroon maar zoals ik al zei ziet alles er prachtig uit, ook naast de actiescene's. Prachtig kleurgebruik en mooie composities domineren de film.

Het verhaal was best in orde en ik snap de kritiek er niet helemaal op. Bedenk wel dat het een oude Chinese legende is, een sprookje. Op een Rashomon achtige manier wordt de plot vertelt en dat werkt best goed. Het is in ieder geval stukken beter dan de meeste martial arts films.

Hou het voor nu bij een 4. Misschien dat als ik de film nog een keer zie en weet wat ik kan verwachte dit nog omhoog kan gaan.

Na House of flying daggers, die ik overigens geweldig vond, is dit de tweede film van Yimou Zhang die ik gezien heb. En ook dit is weer een feestje voor de zintuigen. De kleurenpracht spat werkelijk van je scherm, de veelal natuurlijke decors en de muziek zijn wonderschoon en maken het plaatje compleet. Toch wist deze film mij op de een of andere manier wat minder te pakken dan CTHD of HoFD het verhaal en de personages spraken mij wat minder aan. Blijft over een 3.5* voor de prachtige aankleding van het geheel.

Adembenemende kruising tussen Rashomon, Crouching Tiger, Hidden Dragon en Ran, waarin met name de 'zwaarddans' op het water en een scene met duizenden pijlen een blijvende indruk maken.

4*.

Volledig mee eens. Ik kon hier en daar wel iets vinden wat ik echt mooi vond, verder vond ik het inderdaad erg veel kitsch en maar bar weinig schoonheid.

Dat werd door de rest ook bepaald niet gecompenseerd. Niet door de gevechten, niet door het nogal suf vertelde verhaal. Echt beroerd was het nou ook weer niet, maar op een gegeven moment zat ik de film toch echt voornamlijk uit te zitten. Ik had veel meer gehoopt.

2.0* voor de mooie scenes hier en daar.

Ben deze film dan eindelijk maar eens gaan huren om m'n verkenning van de Aziatische cinema verder te zetten. Zoals ik had verwacht vond ik Hero beter dan House of Flying Daggers en Crouching Tiger, Hidden Dragon (waarom vergelijken we toch altijd met andere films?).

De voornaamste reden waarom ik deze film ben gaan huren was omdat ik her en der lovende commentaren had gehoord over de visuele pracht van deze film. Nu moet ik toegeven dat visueel spektakel voor mij een must is in dit soort films, maar ook enig zinnig verhaal mag wat mij betreft zeker niet ontbreken. En dat verhaal is dit keer goed meegevallen, in tegenstelling tot het nogal magere scenario van House of Flying Daggers. Toegegeven, erg realistisch is het niet, maar zoals Boordappel op de vorige pagina al aangaf moet je naar Hero kijken als naar een oude Chinese legende, waarbij het woord legende zoveel betekent als niet realistisch en vol van fantasie. Ik kan me er best mee verzoenen.

Zoals al heel vaak gezegd zit Hero vol visuele pracht en praal. Fantastisch kleurgebruik en kunstzinnige decors zijn de rode draad doorheen de film. Op dit vlak kent Hero geen meerdere (of ik moet hem nog zien). Voeg daar nog enkele mooie gevechten aan toe en je krijgt een heerlijke film. Het probleem met films als deze zit hem echter in het feit dat die gevechten mij spijtig genoeg niet blijven boeien. Ik heb het allemaal al wel eens gezien en het is ook voor de filmmaker geen sinecure om elke film met nieuwe trucs op de proppen te komen.

Tot nu toe de beste Martial Arts film die ik al heb gezien, al kijk ik uit naar nieuwe genrefilms omdat ik er van overtuigd ben dat een aantal zaken nog voor (lichte) verbetering vatbaar zijn.

Oogverblindend mooie film. De cinematografie en vooral de mise-en-scene zijn magistraal. Soms is het net wat te veel; met de enorme legermassa's is het bijvoorbeeld makkelijk scoren. Het verhaal en de vertelstructuur bieden alle ruimte om visueel helemaal los te gaan. 4*

Ging wel, ik vond het niet de allerbeste film van Li. Vond hem eigenlijk erg saai. Wel leuk zijn die legendes ertussen maar daar blijft het bij.

2,5

Niet de beste Yimou Zhang. Het ligt vooral aan de zoveelste Rashomon-achtige vertelling, die niet zo bijzonder is. Het is ook niet altijd even levendig zoals Shi mian mai fu dat wel is, en die is qua verhaal zelfs veel meer geforceerd. Het visuele gedeelte is werkelijk verbluffend, met prachtige gevechten en betoverende Tan Dun score. 3.5 sterren

Een visueel schitterende film, met een verhaal van niks. Dat is alles wat erover te zeggen is. Elk shot had zo uit een schilderij kunnen komen, het verhaal is niet meer dan een mager sprookje, en weet dan ook niet de volledige lengte te boeien.

Maar visueel is hij onweerstaanbaar. Deze regisseur heeft een geweldig gevoel voor detail en hoe dingen in beeld te brengen.

Daarom 3*

Visueel in orde met een verhaal dat wel leuk is hoewel het beter had mogen uitgewerkt worden. Maar ik blijf het moeilijk hebben met mensen die over het water lopen of over bomen springen.

Iedere scène van Ying Xiong kun je ophangen aan de muur, zo kleurrijk en prachtvol is deze imponerende film. De film straalt niet alleen op cinematografisch gebied perfectie uit, maar ook de ervaren cast draagt hier een steentje aan bij. De score van Tan Dun is ook heel erg mooi, de mysterieuze klank van de cello past goed bij de beeldenpracht die je te zien krijgt.

Het epische verhaal blijft interessant ondanks dat er weinig karakterontwikkeling in zit. Ook zijn de gevechten goed gechoreografeerd. Maar wat deze film zo goed maakt zijn niet de gevechten en ook niet het verhaal, maar de esthetische schoonheid in iedere scène.

Ying Xiong is een pracht van een film, een visueel overweldigende parel die de kijker onderdompelt in een kleurrijk sprookje. 4.5*

Heerlijke Martial Art film met uitzinnige en bizare plotwendingen. een film die je keer op keer kan bekijken en toch wordt je elke keer weer verrast. Een imponerende film waar intensiteit, en Fixatie perfect wordt neer gezet.

4 sterren

Deze net gezien.

Ik moet meteen bekennen dat ik een bloedhekel heb aan martial artsfilms, die te pas en te onpas in gevechtscene's gebruik maken van touwen. Het komt dan zo ongeloofwaardig over, dat ik er niet meer in kan geloven.

De films van Bruce Lee worden tegenwoordig door nog al wat mensen (ook hier) als slecht en amateuristisch beschouwd, maar voor mij zijn ze altijd nog stukken amusanter dan films als deze.

Begrijp me goed: stilistisch en qua vormgeving niet te vergelijken en wint deze film het op alle fronten met gemak,

maar qua spanning en verhaal is het toch stukken minder. Prachtig in beeld gebracht, bijzonder kleurengebruik, mooie muziek, mooie choreografie,

maar na ik weet niet hoe vaak dezelfde duels, gevechten en verhaallijnen op een andere manier te hebben bekeken, begon het me toch wat te vervelen.

Net als bij Crouching gaan de beeldenpracht ten kosten van de vaart en verhaallijn. Alleen mooie plaatjes maken nog geen meesterwerk of op zijn minst een super boeiende film.

3,5 ster.

Werkelijk fantastische gevechten, waar alle filmische middelen uit de kast worden getrokken. Jammer alleen dat het verhaal erom heen oer-saai is. De gevechten hielden me wakker...

2,5*

Fabuleus mooi geschoten film,

Opmerkelijk veel mensen die vallen over het verhaal, dat eigenlijk alleen maar als kapstok dient voor het uitbeelden van de meest onmogelijke vechtscenes nagebootst door acteurs en actrices die een soepele en lenige indruk maken. Innovatieve, goed uitgevoerde vechttechnieken zorgen dat er geen noodzaak is voor een sterk verhaal.

De 1ste minuten oogden nog wat grijs en grauw. Gelukkig dienen er zich al snel vele kleurrijke scenes aan waarvan het afweren van duizenden pijlen en de bitch fight met de bomen als fraai decor in mijn geheugen gegrift blijven staan. Richting het einde verliest de film wat vaart, maar houdt een ijzersterke Tony Leung de boel bij elkaar om toch nog te eindigen met een waardig slot. 4*

Een bij vlagen erg mooie film, die qua verhaal vrij weinig om het lijf heeft, hoewel de film op een gegeven moment toch nog een verrassende wending heeft. Nee deze film is soms pure kunst. De kungfu en actie die wij als kijker voorgeschoteld krijgen is erg goed en er is door regisseur Yimou Zhang enorm veel aandacht besteed aan de details. Visueel is de film bij vlagen subliem te noemen. De gevechten zijn op een ongelooflijke stilistische manier in beeld gebracht waarbij vooral gelet is op kleur, omgeving en details en op dat gebied lijkt de film tot in de puntjes te kloppen.

Nadeel van dit alles is dan wel weer dat het verhaal hierdoor erg ondersneeuwt en ik helaas niet helemaal de film ingezogen werd. Desondanks een zeer aangename film, waarbij actie en visuele schoonheid op sublieme wijze gecombineerd worden.

Voorlopig een dikke 3,5* maar er zit kans op verhoging in bij herziening.

Hero is een geweldig epos, toen ik de film voor het eerst zag was ik compleet weggeblazen door het geheel.Nu weer gekeken en het is nu niet anders geworden.

Het eerste wat opvalt aan Ying Xiong is het gebruik van kleuren.De kleding en belichting zijn compleet aangepast op een set.Zo zie je in de hal van de koning alleen maar grijs/zwart.De mooiste scène waar dit gedaan is vind ik toch wel het gevecht in het bos, waar de actrices rode kleding aan hebben, en de bladeren geel zijn en als Ziyi Zhang dan sterft dat alle bladeren rood kleuren.Prachtig gedaan, het lijkt wel pure poëzie.Het verhaal heeft op het eerste gezicht weinig om het lijf, maar slaat in de loop van de film een compleet andere weg in, en word het een goed inelkaar gezette wraak film .De gevechten zien er fantastisch uit, mooie choreografie, geweldig camera werk en een goede soundtrack.Acteerwerk is trouwens ook prima in orde.

Halfje er bij dus,

4.5*

Prachtfilm. Het vechten is kunst, en het wordt hier ook heel kunstzinnig gebracht, wat veel bijzonder scene's opleverd. De kleuren, belichting, camerawerk, etc. maken deze film tot een waar visueel kunstwerk. Ook inhoudelijk zit het met de film goed. 4*

Mooi sprookje.

Met name de actiescenes zijn, hoe onwaarschijnlijk ook, om van te smullen. Het verhaal is niet overal even sterk, maar prima onderhoudend. Ook visueel gezien is e.e.a. leuk gedaan.

Goed.

Onwaarschijnlijke schoonheid.

En mijn eerste Jet Li.
1e ziening van Hero.

De vorm (een groot serie flashbacks terwijl de basissituatie blijft gehandhaafd, nl. de audiëntie bij koning Qin) werkt bij mij wonderwel. Ook de vele plottwists kunnen mij bekoren.

Met Hero heb ik echter één onoverkomelijk probleem: Jet Li vermoordt de koning toch niet. Dat vind ik absoluut niet passen bij de film en stoort me mateloos.
Hieraan gelinkt is mijn totale desinteresse voor het filosofische gewauwel dat zich bijvoorbeeld voltrekt in het gesprek tussen Li en Gebroken Zwaard, 'Allen onder één hemel', o.i.d. (Natuurlijk, ik begrijp best waar dit voor staat, toch blijft het voor mij een mond vol vliegen)
Maar, dit is puur een cultureel verschil tussen Oost en West. In de 'landen der rijzende zon' wordt men groot met deze thema's. Wij westerlingen worden dat niet. Dat heb je dus m.i. op de koop toe te nemen in een film als deze.


Volgens mij is Hero nóg mooier dan cThD. Hoewel dat bijkans onmogelijk is (, ik vind de boomscènes in cThD van een absurde schoonheid). Het gevecht tussen Maan en Vliegende Sneeuw in de 'rode fase' , de bladeren... De regendruppels t.t.v. het gevecht met Hemel...
zó schoon.
Ongelooflijk dat de twee films niet door één en dezelfde regisseur gemaakt zijn!

Maar, het verhaal van cThD is (zoals ik het herinner) simpelweg stúkken beter.

Na alle plussen en minnen te hebben weggestreept kom ik rond een 7 uit.

(Ach, wat is het leuk het beeldschone meisje uit cThD weer te zien!)

Dit is weer zo'n typisch geval waar ik niet weet waar ik nou verdrietiger mee moet zijn: het feit dat Yimou Zhang de Riefenstahl van China aan het worden is, of het feit dat mijn mede-moviemeteraars deze film zo hoog waarderen.

De moraal van deze film is zoals iemand op IMDb het hard maar juist uitdrukte: 'de onderdrukker heeft gelijk'. Dit is een moraal waar ik erg, erg grote moeite mee heb, en die voor mij de schoonheid van de beelden volkomen teniet slaat.

Over het uitdrukkingsloze hoofd van de normaal toch mooie Jet Li zullen we het dan maar niet hebben.

Dat mensen in de 12/13 pagina's hiervoor durven beweren dat 'in dit soort films' (blabla) het verhaal er niet toe doet, daar zakt mijn broek vanaf. Yimou Zhang kiest er zelf voor historische figuren hier te laten figureren. Dat die historische figuur Qin (doel: groot China) een soort Tito (doel: groot Joegoslavië) of Hitler (doel: groot Duitsch rijk) was, moeten we dan maar negeren?? Het doel heiligt alle middelen?? Ja, met jullie winnen we de oorlog wel.

Een paar prachtige beelden, maar voor de rest maar een leeg, overgewaardeerd filmpje, met een enorm flutverhaal. Had hier toch veel meer van verwacht, maar dat mocht niet baten. De toepassing van de verschillende kleuren is leuk en ziet er mooi uit, net als een paar gevechten. Jammergenoeg beginnen die op een gegeven moment wat eentonig te worden en had ik dat ook wel gezien na een tijdje. Daarnaast vond ik het bij vlagen maar saai eigenlijk. De dialogen/monologen zijn ook saai en soms zelfs lachwekkend slecht. Vooral die toespraak van die oude man (wanneer de pijlen op hun af komen vliegen) is dramatisch.

Ik vind het allemaal wat te gemakkelijk eigenlijk. Kom, we geven alles een leuk kleurtje, laten de acteurs wat door het beeld vliegen en een hoge score is geboren. Njah, het zal allemaal wel. Voor mij maken die dingen echt nog geen goede film. Het gevecht in de herfst (?) vond ik de mooiste en die op het water was ook wel geinig, voor de rest kon het me allemaal niet echt boeien. Twee sterren lijkt me wel op zijn plaats.

Ik vind dit eigenlijk een meesterwerk.

Onverspelbaar plot, refererend naar Karusowa's Rashomon.

Prachtige choreografie, sterk verhaal over een held die pas op het einde beseft op welke manier er iets kan veranderen.

Ik kan deze film echt niet minder dan 5 sterren geven, hij is de trendsetter van nog andere mooie zoals House of Flying Daggers en Fearless. Ik had eigenlijk betere ratings verwacht van iedereen maar elk zijn keus!

De allereerste keer dat ik een Oosterse film zag. En hij beviel me eigenlijk enorm goed. De grote kracht van Hero zit niet in het verhaal, maar in de beelden: de zwierige zwaardgevechten, de massascènes, de gigantische decors, de weidse berglandschappen, ... Het duel op het meer en vooral het gevecht onder de vallende bladeren vond ik wondermooi. Die kleurenpracht! Die souplesse! Zo magnifiek schoon! En dan die pijlenregen in de kalligrafieschool! Dat is geen film, dat is gewoon kunst! Die Yimou Zhang is een filmisch tovenaar eerste klas. En wat is die Ziyi Zhang een lekker ding, zeg! Een schitterende eerste ervaring met de oosterse cinema.

Echt zo'n film die hoognodig moet herzien. Het ziet er stilistisch behoorlijk mooi uit, maar dat was het dan ook wel; of toch niet? Volgende keer dan maar iets beter op het verhaal letten, want visueel werd ik wel geprikkeld . Daar bleef het ook wel bij... Dat Chinees klinkt trouwens houterig en los van elkaar: "tak tak tak". Viel me op .