Patch Adams (1998)

Overigens haal ik er ook uit: “Carine heeft haar levenlang mannen niet vertrouwd doordat ze werd misbruikt, maar door de mooie woorden van Patch wordt ze overal in meegesleept. En eindigt ze, uiteindelijk dood!”

Een erg zoetsappig en wat voorspelbaar verhaal, waarbij ik me telkens afvroeg of het in werkelijkheid ook wel zo komisch was allemaal. Robin Williams speelt een sympathieke rebel die keer op keer tegen het gezag aanschopt van de medische school die hij zo graag wil doorlopen.

Daarnaast was Adams suïcidaal, maar daarvan is, naast de opening, niets te merken in deze film. Hij strijdt tegen ‘het gezag’ en dat wordt karikaturaal vertolkt door een bijzonder starre directeur. Kortom, het hele verhaal komt erg geromantiseerd over, en voelt meer als een fantasierijke kinderfilm dan als iets wat waargebeurd is.

De talloze strijkorkesten die het verhaal ondersteunen maken het er nog sentimenteler op dan dat het verhaal op zichzelf al is.

Maar wie daar doorheen kan kijken (of juist van houdt) houdt met Patch Adams een erg fijne feelgoodfilm over, met een lach en een traan, die zeker een kijkbeurt waard is.

Verstand op nul, en verdwaal even in deze wereld vol kinderlijke naïviteit, en deze film bezorgt je een warm gevoel. En dat is precies het soort film dat altijd Williams kracht is geweest.

3*

Een groot glas pure ranja.

Ik moet toegeven: eens per 10 of 15 minuten zit er een sterke one-liner of redelijke grap in. Maar na een uur trok ik de zoetigheid en voorspelbaarheid niet meer.