Murder on the Orient Express (1974)

De box ' 'The Agatha Christie Mystery Collection' gekocht waar deze fillm deel van uitmaakt. Eerst naar 'Death on the Nile' gekeken en dan naar deze. Deze film vind ik echter iets minder sterk. De verhoren en het eindbetoog duren me net iets te lang. Persoonlijk vind ik Peter Ustinov ook stukken beter in de rol van Poirot dan Albert Finney.

Matige film met een voorspelbare ontknoping. Hoofdrolspeler Albert Finney is veel te dominant, zelfs af en toe agressief, aanwezig in de meeste scènes. Er is verder niks mis met het verhaal, maar er zit gewoon te weinig spanning en onverwachte wendingen in. Ondanks de indrukwekkende rolverdeling kom ik niet verder dan een magere 3.

"Only by interrogating the other passengers could I hope to see the light, but when I began to question them, the light, as Macbeth would have said, thickened."

Mijn eerste kennismaking met de Belgische Superspeurder. Door de indrukwekkende line-up, de mooie poster van Richard Amsel en de intrigerende titel (die enorm tot de verbeelding spreekt) moest ik deze Agatha Cristie-verfilming zien.

1934, Hercule Poirot vergezelt zijn Italiaanse vriend - de spoorwegdirecteur - in de beroemde Orient Express van Instanbul naar Calais. Een amerikaan wil hem inhuren als bodyguard, maar Poirot weigert. Even later is de amerikaan vermoord en is het aan Poirot om de moordenaar te ontmaskeren.

Die Britse mystery-films hebben altijd zo'n geweldig samengestelde cast. Hier ook weer een hoop grote namen, voornamelijk bekend van de jaren '40, '50 en '60. Zowel Britten als Amerikanen zijn van de partij. Vond die ontzettend foute 'Europese'-accentjes wel grappig. Albert Finney zet een prima Poirot neer, die in het begin want stuntelig overkomt maar naarmate hij opdreef is een erg fanatieke detective kan zijn. Anthony Perkins is natuurlijk per definitie verdacht door zijn rol in Psycho. Verder waren o.a. ook Lauren Bacall, Martin Balsam, Ingrid Bergman (met realistisch Zweeds accent overigens), Jean-Pierre Cassel, Sean Connery (helaas geen grote rol), John Gielgud (leuke butler vertolking), Wendy Hiller en Michael York van de partij.

Murder on the Orient Express komt een beetje kitscherig over. Het doet vaak denken aan een lange tv-aflevering door de kostuums en belichting, de camerahoeken zijn erg beperkt omdat de film zich in een trein afspeelt, het wazige dromerige jaren '70 beeld, de accentjes en dan ook nog de muziek van Richard Rodney Bennett die even goed uit de jaren '30 had kunnen komen. Toch moet ik bekennen dat ik het wel wat vond hebben, de film kreeg er een leuk sfeertje door.

Door de kitscherigheid en in het begin haast komische omstandigheden wordt de film echter nooit heel erg spannend. Het duurt even voordat het allemaal opgang komt, maar zodra de overhoringen beginnen wordt het toch wel erg vermakelijk. Poirot vind ik een erg leuke detective en ik vond dat hij ons als kijker op een leuke manier de waarheid onthuld. Ik vond waar het uiteindelijk op uitdraait echter een beetje tegenvallen. Er is niet een moordenaar, maar iedereen heeft het gedaan... vandaar dat ze allemaal zo verdacht leken. Als ze het gewild hadden hadden ze allemaal vrijuit kunnen gaan, maar ze waren zo dom om Poirot de nodige clues te geven.

Alles bij elkaar heb ik me prima vermaakt met deze Britse Mystery. Het had beter gekund, maar slecht is het zeker niet. Binnenkort Death on the Nile met Peter Ustinov eens kijken.

Als Agatha Christie-fan spreekt deze film me totaal niet aan.

Finney is een waardeloze Poirot en je leert de verdachten nauwelijks kennen. Ze zijn allemaal vaag en dat klopt natuurlijk ook, want ze zijn allemaal de dader, maar in het boek is dit beter gedaan. Ik voelde nu met niemand mee, zelfs niet met Poirot.

Net een stukje beter dan de verschrikkelijke Marple-film The Mirror Crack'd uit 1980.

remake in de maak! Ook met aardige namen trouwens:

Murder on the Orient Express (2017) - IMDb

De waardeloze karikatuur van een karikatuur die Finney hier neerzet bederft de film, meer valt er niet over te zeggen.

Daar ben ik het wel mee eens! De film zit vol grote namen (van toendertijd) maar Albert Finney lijkt wel een combinatie tussen Jansen en Jansens uit Kuifje en inspector Clouseau.

De hele kitscherig opzet, de ouderwetse muziek, de toneelachtige acteerprestaties... het is wel grappig (hoewel ik betwijfel of het zo bedoeld is). Ik hou van de Agatha Christie boeken en kan wel genieten van de meeste verfilmingen. Hoewel mijn voorkeur uitgaat naar Peter Ustinov en David Suchet als de Belgische speurneus Hercule Poirot.

“The murderer is with us now!”

Wie van de twaalf heeft de moord gepleegd? Of hebben meerdere mensen het gedaan? Murder on the Orient Express is een moordmysterie in een trein met veel verschillende personages die allemaal zo hun eigen belangen en beweegredenen hebben.

Met Albert Finney als detective Poirot, die het moordmysterie moet oplossen. Een absurd en excentriek type, perfect geacteerd door Poirot. De film heeft verrassend veel humor en dat komt ook door de scherpe monologen en dialogen van Poirot. De Orient Express is ook een sfeervolle setting voor een moordmysterie. Het verhaal komt soms wat gekunsteld en ongeloofwaardig over, maar eigenlijk stoorde dat geen moment. De oplossing van het moordmysterie zit goed in elkaar en de lange uitleg van is mooi gedaan. Leuk ook om Ingrid Bergman in dit soort rol te zien. Hetzelfde geldt voor Sean Connery en Lauren Bacall. Prima film.

Goeie film waarin een detective een moord aan boord van een trein probeert op te lossen. Dit moordmysterie van schrijfster Agatha Christie heeft een simpele, maar doeltreffende opzet. De lange scene waarin de detective zijn conclusie uit de doeken doet, vormt het beste gedeelte van de film. Een cast met flink wat bekende namen die hun rol allemaal redelijk dik aanzetten. Iets wat hier overigens prima op zijn plaats is.

Helaas niet de filmklassieker waar ik stiekem een beetje op had gehoopt maar wel uiterst vermakelijk. Ik wou eerst het origineel gezien hebben voor dat ik aan de remake begon die ik vandaag in de bios heb gezien, duidelijk mag zijn dat ook al zie ik dit niet als een super goede classic het wel degelijk beter is dan de remake.

Dat Albert Finney goede typetjes kan neerzetten werd me al duidelijk sinds de film Scrooge uit 1970, maar in deze film vond ik het er soms misschien net iets te dik bovenop liggen, ik begrijp dat dat de bedoeling was(hoogstwaarschijnlijk) maar toch was hij met zijn accent soms maar moeilijk te volgen en was het soms misschien net op het randje. Daarentegen maakt de remake dit personage een stuk persoonlijker en rustiger en dat faalde nog harder.

Het is vermakelijk, zonder twijfel beter dan de remake en gelukkig niet te uitgekauwd of te voorspelbaar(wat de remake wel was )

3*

Beetje als voorspel op de productie die nu in de zalen loopt, deze oudere versie uit 1974 eens bekeken. Ik moet zeggen dat ik niet helemaal warm liep en nooit helemaal werd meegezogen door het verhaal. Het begon nochtans goed toen de in stoom of mist gehulde trein in het station zijn passagiers opwachtte. Toen ervoer ik dat stukje magie van de legendarische Orient Express. Jammer dat ik dat gevoel later in de film niet had. De film komt wat kitcherig en soapachtig over. Ook Poirot vond ik vrij irritant en een karikatuur van zichzelf (Finney ten spijt), maar laat ons niet vergeten dat de hautaine zelfvoldane Poirot nu eenmaal niet de meest aangename man is.

Het verhaal en het moordonderzoek wordt al bij al snel afgehaspeld zonder veel diepgang. Echt spannend wordt het nooit en ook de andere personages komen nauwelijks van de grond. Poirot is welbespraakt en zijn slotbetoog op het einde is samen met het inchecken het beste van de film. Zijn typisch slotbetoog was erg fijn. Al bij al een behoorlijke film, maar een klassieker zie ik er niet in. Net voldoende, 3,0*.

De ontknoping is misschien wel het beste aan deze film, maar wanneer je die al kent blijft er weinig over, ten opzichte van andere whodunnits heeft het weinig te bieden. De setting, de fameuze Orient Express, wordt helaas nauwelijks benut, de focus ligt vrijwel uitsluitend bij de vraag wie de moordenaar is. 3*, had er meer van verwacht.

Film ziet er minder uit dan de remake (wat logisch is) maar hier zijn de karakters wel beter uitgediept.

Meestal begin ik met de filmbespreking, maar hier wilde ik beginnen met het beeld. Het is een van de slechtste blu ray transfers die ik ooit heb gezien. Wat een belabberd beeld is dit geworden zeg. Okay het is een oude film, maar ook die kunnen nog prima worden opgelapt. De vuiltjes zijn zo goed niet te zien, dus daar ben ik wel tevreden over, maar de hele film ziet er bleek en vrijwel kleurloos uit. En fijn ruis is in de hele film te zien. Ook zijn sommige overlappingen wat knullig gedaan. Het valse licht in de trein maken de kleuren helemaal vaal. Jammer on blu ray onwaardig. Gelukkig was het geluid wel een stuk beter.

Okay dacht dat dit de eerste versie was, maar het was al de tweede. Een heel scala aan bekende personen komen je voorbij. De meesten natuurlijk allang onder de grond. De film is goed opgebouwd en eigenlijk verraad de film je een beetje aan het begin wanneer iedereen instapt. niemand is namelijk blij met de Belgische meesterspeurder die met hen mee reist. Het zou je gelijk aan het denken kunnen zetten; die is niet gewenst Dat bleek ook daarna natuurlijk. Apart na elke messteek hoor je een harp. Totaal 12 x

De ontknoping is verder goed in beeld gebracht. Jammer alleen dat het beeld voor mij de film zo heeft verpest!

Film 3.0
Beeld 2.5
Geluid 3.5
Geen extra's

Prima.

Ooit eens de remake gekeken, waarmee ik de twist al snel doorhad maar toch hoopte ik dat de twee wel verschillend waren. Echter waren ze dat helaas niet, maar dat maakt de mystery beslist niet veel minder leuk om even naar te kijken en nog even mee te denken. Blijft altijd wel een leuk genre, de who don it.

Allemaal wel wat ouder, waardoor alles nog extra ouderwets is eigenlijk. Sowieso is het allemaal niet heel modern, maarja. Acteerwerk is eigenlijk wel het beste in de film. In de remake, met ook een sterrecast, was het allemaal nog wat houteriger en het acteerwerk hier wint het daar makkelijk van.

Soms wel wat saai, eigenlijk. Vooral omdat het uiteindelijk een beetje een verhaal is wat je in 1 zin wel kan zeggen, behalve dat de verhalen van elke verdachte een beetje anders is dan de andere, en dat vult dan eigenlijk de helft van de film.

Eerste 20 minuten voegen ook niet al te veel toe, waardoor de 128 minuten wel wat lang aanvoelen helaas, en oude films zijn dan ook niet helemaal mijn ding. Gelukkig is eenmaal op de Oriënt Express wel een stuk interessanter om te volgen, vooral omdat de mystery erg goed geslaagd is.

Vooral de onthulling is eigenlijk erg sterk. Het stuk waar de spanning ook het meest aanwezig is, en dat is dan knap. Alles daarvoor is vermakelijk, met enkele wat saaiere stukken, maar wel prima eigenlijk. Alles lijkt wel te kloppen.

Leuk dat ik wel Norman Bates en James Bond herken. Dat maakt het allemaal wel leuker om te volgen, want James Bond en Norman Bates zijn verdachten. Camerawerk is redelijk klassiek, enkele knappe shots van de trein en prima aankleding en decor. Alles klopt wel, alleen had het allemaal wel een stukje uitdagender en spannender gemogen.

Enkele minuten hadden ook best geskipped mogen worden.

Iets minder dan zijn opvolger Death on the Nile, en een voor mij praktisch onherkenbare en in 1974 redelijke onbekende Albert Finney. Toch vind ik deze Poirot, hoewel zeker dominanter aanwezig dan Ustinov, veel meer lijken op de voor iedereen bekende rol van David Suchet in de tv-serie.

De voorgeschiedenis die een rode draad door het verhaal zal zijn rond de ontvoering van Armstrong, wordt uit de doeken gedaan en de treinreis neemt zijn aanvang, een reis overigens waar het toeval is dat Poirot aanwezig is, en iets dat ook niet meteen erg op prijs gesteld lijkt door andere reizigers. Opvallend is ook ditmaal de grote cast met een aantal opvallende namen en goede acteerprestaties. Ook valt de nogal grumpy rol van Poirot op die heel anders ingevuld wordt dan door Ustinov. Toch kan ik deze invulling van Finney ook meer dan waarderen.

Net als Death on the Nile heeft ook dit verhaal weinig verassing voor me. Desondanks is het onderzoek en de ondervragingen erg vermakelijk om te volgen. Flauw is op een gegeven moment de eigenaar die na iedere ondervraagde uitroept dat dit de moordenaar is. De uiteindelijke confrontatie en uitleg is simpel toch leuk en beter dan in de remake met Brannagh. Waarom iedereen daar in die tochtige grot moet zitten is me een raadsel.

Hoewel minder dan Death on the Nile is Murder on the Oriënt Express erg vermakelijk en te doen voor een keer. In de vele kritieken die er zijn kan ik me niet vinden omdat ik Finney best prima vind en de achtergrond van het boek mis. Daarom gewoon leuk wat mij betreft.

De eerste in een serie groots opgezette verfilmingen van detectives van Agatha Christie met een indrukwekkende sterrencast, leverde Ingrid Bergman haar derde Oscar op (na Gaslight en Anastacia), maar de voor een Oscar genomineerde Albert Finney domineert als de excentrieke, zelfingenomen Hercule Poirot die de luis in de pels blijkt tijdens een treinreis op de Oriënt Express wanneer Ratchett [Richard Widmark] dood wordt aangetroffen in zijn cabine. Balsam is de eigenaar van de spoorlijn die zich beseft dat alleen het geniale brein van Poirot dit mysterie kan ontrafelen. Vervolgens ondervraagt Poirot alle passagiers (waaronder Lauren Bacall, Anthony Perkins, John Gielgud, Sean Connery en Vanessa Redgrave) alvorens hij in zijn bekende uitgebreide, vurige slotpleidooi het mysterie oplost. Uitstekend geacteerd en intrigerend.

Wat een vreselijke slechte en saaie film!

Albert Finney's overdreven vertolking van Poirot helpt deze film niet echt. Ook verder best matig. Met de locaties wordt nagenoeg niets gedaan. De personages worden niet uitgediept, al is dat ook wel lastig met zo'n uitgebreide cast. Het plot was mij al bekend, dus het kon mij niet verrassen, maar los daarvan ontbreekt het ook gewoon aan enige vorm van spanning. Niet verkeerd om zoveel sterren in de cast terug te zien, maar een memorabele rol zit er hier niet tussen. Geen al te beste film helaas.

Een veel te briljante cast voor een redelijke mystery. Ik had hier veel meer van verwacht. Onderaan de streep wel vermakelijk!

Best vermakelijk. Ik heb altijd wel een zwak gehad voor whodunnits en klassieke detective-verhalen, en dit is zeker wel een klassieker. Ook zodanig klassiek dat er weinig verrassing meer in het plot zat, en toegegeven, dat helpt niet. Er is verder ook niet echt veel actie of humor om eerlijk te zijn, maar de setting en het tijdsbeeld zijn goed gedaan (met een licht kaassausje zoals wel hoort bij Agatha Christie) en er is een sterrencast die het over het algemeen best leuk doet. Albert Finney als Poirot is op momenten misschien nog wel het minste, al is hij misschien ook vooral niet het type Poirot zoals ik me die voor me zie; en de eindmonoloog is ook wel érg lang. Het zou een film als dit wel helpen als ik de ontknoping niet al kende, maar alsnog was dit een prima tijdsbesteding.

De zevende Lumet in Kino had ik bijna overgeslagen. Bij de eerste keer kijken vond ik 'm al niet erg goed. En dat was op 3 januari 2020. Dus niet erg lang geleden. Maar ach, als ik alle films die ze in Kino vertonen ga zien dan deze ook.

Ik ben er nog altijd niet weg van en dat is omdat de film niet weet wat ie wil. Het verhaal is te bekend om een spannende film op te bouwen. Dus deze film geeft het komische neigingen om er mee weg te komen. Finney is enorm dik aangezet aan het acteren en maakt van Poirot een soort clown. De luxe cast die vooral bestaat uit acteurs die in 1974 hun beste tijd wel gehad hadden zet het dik aan, maar niemand gaat zo ver als Finney en ze zijn daarom een stuk beter te verdragen. Vooral Bergman is wel leuk. Haar rol grenst aan zelfspot. De film durft (uit respect voor Christie denk ik) het ook niet aan om er een volbloed komedie van te maken en dat evenwicht dat de film zoekt slaagt niet. Hoewel we zoals vaak bij Lumet weer vooral in een beperkte ruimte zitten is hij hier minder in zijn element dan normaal.

Het was zowel een kritisch als commercieel succes. Ik snap beide niet echt. De film wordt een beetje gered door de sjieke cast (minus Finney). Maar het is een van Lumets minste films (van wat ik zag).

Mijn 2.5 blijft staan.

Taai.

Agatha Christie zou de performance van Albert Finney beschouwd hebben als 'dicht bij de Hercule Poirot die zij in haar hoofd had'. Ik heb nooit iets gelezen van Christie dus het zou best kunnen, maar ik vind Finney in ieder geval bloedirritant in deze film. Meer dan een Waal lijkt hij een bezopen Italiaan te zijn - dat accent trekt in de verste verte niet op iets Frans. Erg temperamentvol en dwaas in z'n maniertjes bovendien. Een intelligente detective heb ik niet gezien.

Behalve Finney zijn er nog tal van bekende koppen in de ondersteunende cast. Van sterren uit het klassieke Hollywood tot (toen, in 1974) jonge gezichten als Vanessa Redgrave. Dat is misschien even leuk, maar het is niet dat er echt goed geacteerd wordt of dat de personages erg tot de verbeelding spreken. Dat ik het verhaal reeds kende van de Kenneth Branagh-versie uit 2017 zal ook wel niet geholpen hebben, maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat deze versie simpelweg kwaliteit ontbeert.

2.

zelden zo weinig gedaan met zo'n superieure cast. Dit zou een geweldige ensemblefilm moeten zijn, maar de sterren mogen alleen letterlijk één voor één opdraven, in audientie bij de heer Hercule Poirot. Dit is dan ook alleen maar een soort toneelstuk met dialogen die hier en daar een geestig lijntje opleveren, maar veel meer niet. Ik heb nooit een boek van de dame gelzen, maar ben het ook niet van plan, want dit lijkt me toch in alle betekenissen van het woord gedateerd.